ทุกคนแยกย้ายเข้าไปพักในห้องของตัวเอง คืนนี้พวกเขาดื่มหนักกันมาก แม้แต่ตันหยงเองก็ถูกพี่ ๆคะยั้นคะยอให้ดื่ม ซึ่งเธอคออ่อนมากดื่มแค่สองแก้วก็เดินตาเบลอแล้ว
“ห้อง หนึ่ง…หนึ่ง…สอง….สาม อยู่นี่เอง”
เธอมองเลขห้องและเห็นว่าประตูไม่ได้ปิดไว้ เธอรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยแต่คิดว่าโรงแรมระดับนี้คงไม่มีอะไร เธอคงลืมปิดให้สนิทตอนออกไป ตันหยงเปิดประตูเข้าไปและปิดล็อกทันที
“ห้องทำไมดูแปลก ๆ ไปกว่าเดิมละเนี่ย”
เธอเดินไปเปิดม่านดู แต่ข้างนอกนั้นมืดสนิท เห็นเพียงแสงไฟบางดวงที่ชายหาดด้านล่างและสระว่ายน้ำในโรงแรมเท่านั้น เธอนั่งมองดูทิวทัศน์ที่ไม่ต่างกับตอนเข้ามาเท่าไหร่จนไม่ได้สังเกตเสียงน้ำในห้องน้ำ เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกมา ตันหยงยังคงนั่งเหม่ออยู่ที่เดิม
“นั่นใครน่ะ”
“หืม…ใคร ทำไม”
ตันหยงนั่งอยู่ในความมืด เสียงที่ทักเธอเป็นเสียงผู้ชาย ตอนนี้เธอเริ่มเมาและแยกไม่ออกว่ากำลังฝันหรือว่าเป็นเรื่องจริง สาวน้อยเดินโซเซเข้ามาจนคนที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำรู้สึกสยอง นี่เขาโดนผีหลอกงั้นเหรอ
“หืม ว่าไง ใครมีปัญหา”
“คุณ…นี่คุณเมาแล้ว…”
“เมา ใครเมา ฉันไม่เมา ยังดื่มได้อีก มา ๆๆ ดื่ม ๆ เหล้ายังเหลืออีกเยอะเลยพี่ออย สั่งเหล้าเพิ่ม”
“ออย นี่เธอ…เดี๋ยว”
ตันหยงดึงเขาออกมาจากห้องน้ำ เขายังไม่ทันเห็นหน้าเธอชัด ๆ เลยแต่เขาที่ออกมาจากพื้นห้องน้ำลื่น ๆ ทำให้เสียการทรงตัวและเมื่อถูกเธอดึงเข้าไปทำให้ทรงตัวไม่อยู่จึงดึงเธอลงมาที่เตียงพร้อมกัน
“โอ๊ย ไอ้บ้า เจ็บนะ หืม นี่อะไรน่ะ นิ่มจัง อ๊าา…เหมือนขนมปังเลย นิ่ม ๆ”
“เฮ้ย เดี๋ยว อย่าจับนะ นี่เธอ!! เมาแล้วเข้าห้องผิดงั้นเหรอ ออกไปก่อน ถ้าแบบนี้....”
“หุบปาก!! พูดมากขอจับหน่อย ว๊าว นิ่ม แน่น อยากสัมผัสมานานแล้ว น่ากินจัง”
“อย่านะ นี่!! อ๊า…”
ตันหยงก้มลงไปกัดที่หัวนมของเขาพร้อมกับดูด ๆ ดึง ๆ จากที่ไม่รู้สึกตอนนี้เขาเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่ได้แล้ว อะไรที่เด้ง ๆ ตรงท้องและร่องหน้าอกเริ่มทำให้เขาเกิดความต้องการเพราะเขาเองก็ไม่ได้นอนกับใครมานานแล้วหลังจากเรื่องของจูนที่ผิดคาด
“อืม ลูกเกดนี่ไม่อร่อยเลย อ๊า มีอีกลูก ไหนชิม อ๊ะ…”
“บอกว่าให้พอไงละ”
เขาพลิกตัวเธอลงไปอยู่ข้างล่าง ตอนนี้ตันหยงเมาจนขาดสติและลืมตามองคนตรงหน้า พร้อมกับใช้มือลูบที่หน้าอกเขาอย่างยั่วยวนสำหรับคนตรงหน้า แต่สำหรับเธอที่กำลังฝันเห็นกองขนมปังและเค้กของโปรดกลับเห็นภาพคนละอย่างกับเขา
“เธอเดินเข้ามาเองนะ โทษผมไม่ได้นะ”
“อื้มม…อ๊าา”
เขาจูบไปที่ปากเธอทันที ทั้งเร่าร้อนและหนักหน่วงจนตันหยงเริ่มดิ้นไปมา ยิ่งไปกระตุ้นความอยากของเขาเพิ่มขึ้นอีก มือเขาควานหาตามเดรสสีเข้มจนเจอซิบที่อยู่ด้านหลัง เขาผละปากจากเธอและจับเธอหันหลังเพื่อดึงซิปรูดชุดของเธอออกทันที
“อ๊าา จะทำอะไรน่ะ ขนมปังลามก อย่านะ อ๊าา อูยยย อื้อ…..”
เขาดึงชุดเดรสตรงหน้าออกอย่างรวดเร็วและชำนาญ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเขาที่นอนกับผู้หญิง ตะวันจับเธอพลิกตัวขึ้นมา แม้แต่บราไร้สายก็ถูกเขาดึงจนหลุดไปแล้ว ตรงหน้าเขาเหลือเพียงอกอวบอิ่ม เขามัวแต่มองแต่คนตรงหน้ากลับดึงเขาเข้าไป
“โอ๋ ๆ น๊า ขนมปัง อื้มม เด็กดี….อ๊าา อ๊าาา เดี๋ยวสิ มัน อึ๊ยยย…”
ความอดทนของตะวันขาดผึงในทันทีที่เธอดึงเขาไปซบที่หน้าอกขาวดุจหิมะนั่น มีหรือที่พ่อเสือหนุ่มจะยอมปล่อยเหยื่อที่เดินเข้ามาเพื่อให้เขาขย้ำอย่างเต็มใจแบบนี้ แม้ว่าเขาจะพยายามไล่แล้วก็ตาม แต่ในเมื่อเธอสมยอม
“พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะคนสวย”
“พรุ่งนี้ อ๊าา อื้อ อย่า อุ๊ยย อ๊าา…”
ลิ้นของเขาเริ่มโลมเลียหน้าอกที่ขาวเนียนนั้นทันที ไม่รู้ว่าเขาห่างเหินเรื่องนี้มานานเกินไปหรือว่างานเขาช่วงนี้หนักเกินไปก็ไม่ทราบ แต่เขารู้สึกว่าคนตรงหน้าช่างยั่วยวนและทำให้เขาต้องการเธอมากกว่าคนอื่น ๆ ที่เขาเคยนอนด้วย
“อ๊าา อุ๊ยย อ๊ะ ทำอะไรน่ะ”
“ทำเรื่องสนุก ๆ ไง ชอบไหม”
“ชอบ คืออะไร อ๊าา โอ๊ย เจ็บ อย่าแหย่ พอแล้วไม่ชอบแล้ว”
“อีกเดี๋ยวจะดีเอง รอเดี๋ยวก่อน อีกนิดเดียว”
มือเขาเริ่มล้วงเข้าไปที่จุดสงวนของเธอ ราวกับเขาพบประสบการณ์ใหม่ กลีบดอกไม้นั่นปิดสนิทจนเขานึกอยากทำในสิ่งที่เขาไม่เคยทำกับใครมาก่อนเลย
ลิ้นที่วนอยู่ที่หน้าอกและนิ้วที่แหย่คลี่กลีบออกเบา ๆเรียกร้องให้เขาลงไปชื่นชมมัน เสียงครางของเธอก็ช่างได้อารมณ์เสียจริง
“อ๊าา ทำอะไรน่ะ”
“ชิมน้ำหวานไงละ คืนนี้ผมจะมอบความสุขให้ ดีไหม”
“ความสุขเหรอ ทำแล้วดีเหรอ อ๊าา อื้อ อ๊าาา นี่มันอะไร…อ๊าาา อย่า”
“อาา เสียงคุณเพราะจริง ๆ นี่มัน….หวานไปแล้วสาวน้อย หอมหวานจนหยุดไม่ได้เลย ผมขอนะ”
ร่างบางแอ่นตามสัมผัสนั้นทันทีที่เขาใช้ลิ้นสัมผัส ไม่นานก็เกิดเสียงน้ำที่ไหลออกมากับเสียงนิ้วและลิ้น มือที่บดขยี้เม็ดที่อยู่เหนือร่องกลางนั้นทำเอาคนที่ถูกทำเอนแอ่นรับสัมผัสเร่าร้อนนั้นแทบไม่ทัน
“อ๊าา แย่แล้ว อ๊าา….”
“ไม่แย่ ผมช่วยคุณเองคุณแค่จะเสร็จน่ะ”
“อ๊าาา ”
เธอส่งเสียงครางดังลั่น เขารู้ว่าคงทนอีกไม่ไหวแล้ว จึงรีบขึ้นมากอดเธอเอาไว้เพราะร่างเธอเกร็งกระตุกอยู่หลายครั้ง มือของเขาเปียกไปด้วยน้ำหล่อลื่นนั้น
“ฉันเป็นอะไรไป อาาา ….”
เรี่ยวแรงไม่มีแล้วสำหรับสาวน้อยวัยสาวสะพรั่ง และในตอนนี้เธอเริ่มอยากรู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อไปอีก แม้ว่าจะฝัน เธอก็อยากจะรู้ว่าจะมีความสุขมากกว่าเมื่อครู่หรือไม่ ตะวันค่อย ๆ สอดใส่มังกรยักษ์ของเขาเข้าไป ครั้งนี้เองที่เธอเริ่มขยับและจิกไปที่ไหล่ของเขา
“เบา ๆ คนสวย เจ็บนิดเดียว อาา แน่นมาก อย่าบอกนะว่านี่ครั้งแรกของคุณ”
“อื้อ…เจ็บจัง ทำไมเจ็บละไหนบอกว่าจะมีความสุขไง ฮือ…”
“คนดีไม่ร้องนะ มีความสุขแน่ รออีกนิดนะ …อีกนิดเดียว”
“คนโกหก อ๊าา…อื้อ….”
“ยังเจ็บอยู่ไหมครับ”
ตันหยงหยุดร้องแล้ว เธอรู้ว่าบางอย่างในร่างกายเหมือนจะถูกฉีกออก แต่มันก็มีความรู้สึกอื่นปะปนด้วย และเพราะไม่มีสติมากพอและแยกไม่ออกระหว่างความฝันกับเรื่องจริง เธอดึงเขาเข้ามาจูบอีกครั้ง คราวนี้ลิ้นของเธอทำเอาเขาแทบบ้าเมื่อเธอยั่วยวนโดยการตวัดลิ้นเข้าหาเขาก่อน
“อาา ใจร้อนจังนะ เริ่มเสียวแล้วสินะ”
“อื้อ อ๊าา อ๊าาา อร๊างง….”
เธอครางจนเขาเริ่มทนไม่ไหว เป็นครั้งแรกที่เขามีอะไรกับผู้หญิงโดยที่ไม่ได้ป้องกัน ก็แน่ละสิ วันนี้เขาตั้งใจจะมางานเลี้ยงแผนก เขาออกเวรช่วงเย็นและตรงมาที่นี่เลยเพราะหมอชลดาไม่สะดวกมาร่วมงานเลยขอแลกเวรกับเขา
“อาา…ตอดรัดดีจริง ๆ ไม่ไหวแล้ว จะแตกแล้วขออีกรอบนะ”
เขาเร่งในจังหวะสุดท้าย ตันหยงเองก็เด้งรับเขาเช่นกัน แอลกอฮอล์ทำให้เธอตอบสนองเขาโดยไม่ขัดขืน แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกของเธอแต่เธอกลับแทบไม่มีสติเลยจนถึงเช้าอีกวัน
วันถัดมา
“อืม….โอ๊ย…เจ็บจัง”
ตันหยงค่อย ๆ ลืมตา แต่ร่างกายเธอเหมือนกับว่าปวดร้าวจนถึงกระดูกข้างใน เมื่อคืนนี้เธอก็ไม่ได้เต้นหนักขนาดนั้นนี่นา ทำไมเหมือนไม่มีแรง เธอค่อย ๆ หันไปมองข้าง ๆ และต้องตกใจอีกครั้งเมื่อพบว่ามีอีกคนที่นอนเปลือยอยู่ข้าง ๆ ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
“คุณ…คุณหมอตะวัน”
ตันหยงรีบลุกขึ้นจากเตียงในทันทีด้วยความตกใจ เธอรู้สึกว่าขาไม่มีแรงแม้แต่จะยืนและตกใจมากกว่านั้นเมื่อมีของเหลวบางอย่างไหลออกมาจากช่องคลอดของเธอ“นี่มัน….”เธอพยายามดันตัวให้ลุกขึ้นและเริ่มสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วและค่อย ๆ พยุงตัวออกไปที่หน้าห้องโดยไม่หันกลับไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียงเลยเมื่อมองลอดตาแมวออกไปพบว่าไม่มีใครอยู่ข้างนอก เธอรีบเปิดประตูออกไปอย่างรวดเร็วและมองหาห้องของตัวเอง เธอรีบเปิดประตูและเข้าไปในห้องและลงกลอนแน่นหนาพร้อมกับพาร่างที่ไร้เรี่ยวแรงไปที่เตียงพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น“ไอ้บ้า ไอ้คนเลว…..”แต่เธอก็จะโทษเขาไม่ได้ เมื่อคืนนี้เป็นเธอที่เข้าห้องผิดไปหาเขาเอง ความทรงจำบางอย่างเริ่มผุดขึ้นมา ก่อนหน้านั้นเป็นเขาที่เริ่มก่อน แต่พอจบรอบแรกไปแล้ว“อ๊าา….อื้มมม”“อะไรกัน คุณยังไหวงั้นเหรอ”“ไหวสิ คุณจะหยุดแล้วเหรอไหนบอกว่าจะทำให้มีความสุขไงละ อ๊ะ อื้ออ…”ลิ้นของเขาพุ่งไปจัดการหน้าอกอวบทันทีที่เธอกล่าวท้าทาย ตันหยงจำได้เช่นกันว่าเธอเป็นคนท้าทายเขาและยังเป็นคนขึ้นขย่มบนตัวคุณหมอหนุ่มเองด้วยในรอบสุดท้ายก่อนที่ทั้งคู่จะหมดแรงและนอนหลับไป เธอยังสั่งให้เขากอดเธอเอาไว้ในตอน
เมื่อเธอซื้อของเรียบร้อยแล้วก็รีบเดินออกมาจนชนเข้ากับผู้ชายอีกคนหนึ่ง เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อขอโทษเขาเพราะเธอมัวแต่เดินก้มหน้า“ขอโทษค่ะ”“ไม่เป็นไรครับ นี่ยาคุณตกแล้ว”“ขอบคุณค่ะ”เขาหยิบยาใส่ซองให้เธอเมื่อเธอรีบรับและรีบเดินออกไปเขาจึงเดินไปที่เค้าน์เตอร์ยา“เอายาคุมฉุกเฉินครับ”“ได้ค่ะ”เมื่อเภสัชกรประจำร้านอธิบายการใช้งานแล้วเขาก็เดินและดูแผงยานั้นทันที เขารู้สึกแปลกเพราะเมื่อครู่ เด็กสาวคนนั้นเองก็พึ่งซื้อยาแบบเดียวกับเขาไป เธอดูคุ้นหน้าคุ้นตาแต่นั่นไม่ใช่ธุระของเขา “ยาที่สั่งครับ”“ที่สั่งไว้ทำหรือยัง”“กำลังตรวจสอบอยู่ครับ”"เอาละ ออกไปก่อนเถอะ"“ครับ”หมอตะวันเดินลงไปที่ห้องอาหารเช้าที่จัดเอาไว้สำหรับเฉพาะของโรงพยาบาล โรงแรมนี้ก็เป็นธุรกิจของแม่เขาเช่นกันเขาถึงได้เลือกที่นี่ให้เจ้าหน้าที่และเด็กฝึกงานมาพักที่นี่“คุณหมอตะวัน”“ขอโทษทีนะครับเมื่อคืนผมกลับมาไม่ทัน คืนนี้ก็เต็มที่กันอีกครั้งนะครับ”“ค่ะ ขอบคุณนะคะเมื่อคืนนี้อาหารดีมากเลยค่ะ”“ยินดีครับ ดีใจที่พวกคุณชอบเชิญตามสบายนะคะ”ส้มดูจะตื่นเต้นมากกว่าใครเมื่อเห็นหมอตะวันเดินเข้ามา เธอทำราวกับอยากแสดงตัวเต็มที่ว่าเป็นใครแต่ก็ไม
“คุณส้มครับ!!”พิภพเอ่ยปรามเธอ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เคยรู้ว่าคุณหมอตะวันนอกจากจะเป็นหมอแล้วเขายังเป็นนายน้อยหมื่นล้าน ทายาทนักธุรกิจอันดับต้น ๆ ของประเทศ ไม่ต่างกับมาเฟีย รอยยิ้มร้ายนั้นส่งมาให้เธออีกครั้ง“นี่ จะบอกให้นะ หากคุณบอกเรื่องนี้ออกไป คุณคิดว่าคนอื่นจะมองผมหรือคุณว่ายังไง เดิมทีผมก็เป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว ผู้หญิงที่ผมควงไม่มีทางเป็นคนกระจอกเลยสักคน คุณถือว่าต่ำกว่ามาตรฐานพวกนั้นมากเมื่อเทียบกับพวกเธอ แล้วที่สำคัญถ้าคุณกล้าพูดเรื่องนี้ไปจริง ๆ เกรงว่านอกจากจะไม่มีใครเชื่อแล้ว จะมองว่าคุณมันง่ายมากกว่า ผมไม่รับประกันนะว่าใครกันแน่ที่จะเสียเปรียบ คุณจะลองดูก็ได้”ส้มนั่งตัวเกร็งเพราะความโกรธและโมโห แม้ว่าจะเคยรู้ว่าเขาปากร้ายแต่นี่มันเกินไปแล้ว คำพูดที่เอาแต่ดูถูกและไม่ให้เกียรติเธอแบบนี้เขายังพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ในตอนนี้เธอเองก็ไม่มีอะไรที่จะใช้เป็นแต้มต่อกับเขาได้เลย“เอาละ พิภพ จากนี้ก็ฝากด้วยนะ ผมจะกลับไปนอนเอาแรงหน่อย”“ครับ”ส้มนั่งกัดฟันอยู่ที่โต๊ะและกำหมัดแน่นโดยที่ไม่กล้ามองหน้าพิภพที่ยืนรออยู่ข้าง ๆ“คุณครับ พวกคนอื่น ๆ รอคุณอยู่”“ฉันไม่อยากไป ฉันจะกลับห้อง”“ไม่ได้ครับ
ตันหยงเงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่างไม่สบอารมณ์แต่เขากลับทำหน้าเป็นเชิงถามว่า“ทำไมละ มีปัญหาเหรอ” ส่งกลับมาให้เธอ ตันหยงอยากจะผลักเขาออกไปแต่พื้นที่ในลิฟต์แคบจนทำให้เธอขยับไม่ได้เลยจนถึงชั้นหนึ่งของโรงแรม ทั้งคู่ต้องรอให้ครอบครัวนั้นออกไปจนหมดถึงเดินออกไป“เดี๋ยวก่อน นั่นคุณจะไปไหน”“คุณหมอคะ เรื่องนี้คิดว่า….”“พอดีผมว่าจะชวนไปกินข้าวน่ะ ผมหิว เมื่อกี้นี้เหมือนได้ยินเสียงท้องคุณร้อง คุณก็น่าจะลงมาหาอะไรกินใช่ไหมล่ะ”“ค่ะ ฉันคิดว่าจะหากินอะไรง่าย ๆ แถวนี้ดีกว่า สะดวกดีที่สำคัญ..”“ดีเลย ไปเถอะผมรู้จักร้านอร่อย ๆ ไปเป็นเพื่อนหน่อย”“เดี๋ยว นี่คุณ…คุณหมอคะ คือว่า...หยงไม่สะดวก...”ตันหยงถูกเขาดึงมือเดินออกไปยังที่จอดรถด้านหลัง เดิมทีตะวันคิดว่าจะออกมาเดินเล่นริมหาด แต่พอเจอเธอเข้าเขาเลยเปลี่ยนแผนนิดหน่อยและดึงกุญแจรถมาจากมือของพิชิต เขาเปิดรถหรูและเปิดประตูให้เธอขึ้นไปบนรถแต่ตันหยงมีเหรอจะยอมง่าย ๆ“จะไปไหนเหรอคะ”“ไปกินข้าวไงถามได้ ขึ้นไปสิ ที่นี่ไม่มีเพื่อนหรือคนในแผนกหรอก เอาละรีบไปเดี๋ยวจะหิวตายซะก่อน”“เดี๋ยวสิคะ หยงบอกแล้วว่า…”เขาไม่ฟังเธอและดันเธอเข้าไปนั่งในรถและดึงเข็มขัดมารัดเธอพร้
คำถามนี้ทำเอาคนที่ถูกถามนิ่งไปเลยทีเดียว เขานึกสนุกกับท่าทางของเธอจนแทบจะทนไม่ไหว อยากจับคนข้าง ๆ มาหอมเสียเหลือเกินผิดแต่ว่าในตอนนี้เขาและเธอไม่ได้นับว่าเป็นอะไรกันเขาเองก็ยังไม่อยากบอกเธอว่าเขารู้แล้วว่าคนเมื่อคืนนี้คือเธอเพราะกลัวว่าเธอจะไม่ยอมรับ เขาต้องเอาชนะใจเธออย่างน้อยครึ่งหนึ่งก่อนที่จะบอกเธอ“เป็นอะไรไป ถ้าคุณไม่ชอบกินกุ้งก็กินปูนี่สิ ผมสั่งมาด้วย โน่นก็ปลาหมึก หรือว่าหมดนี่คุณไม่อยากกินเลย จะกินแต่ต้มจืดงั้นเหรอ ไม่เอาน่า มาทะเลก็ต้องกินซีฟู้ดสิ”“ไม่ใช่ค่ะ กินค่ะ กินเดี๋ยวนี้เลยหยงก็แค่…จะแกะให้คุณหมอก่อนแล้วค่อยกิน”“ไม่ต้องหรอก ผมเห็นคุณทำแล้วเดี๋ยวคุณมัวแต่แกะให้ก็ไม่ได้กินพอดี เอาสิลองกินนี่หน่อย หมึกผัดไข่เค็มที่นี่ถือว่าใช้ได้เลย”“ขอบคุณค่ะคุณหมอ”เขาตักอาหารให้เธอหลายอย่างเพราะเห็นเธอไม่ค่อยกินอะไร ตะวันไม่อยากทำลายบรรยากาศที่กำลังดีแบบนี้ ตันหยงเองก็กินทุกอย่างที่เขาตักให้ มาในตอนนี้กลายเป็นเขาที่แกะกุ้งให้เธอกิน“พอแล้วค่ะคุณหมอ หยงเริ่มอิ่มแล้วค่ะ”“น้ำส้มนั่น รีบกินสิปล่อยเอาไว้นานจะไม่อร่อย”“ค่ะ ๆ”เขาพูดและบอกให้เธอกินตามราวกับเป็นฝ่ายโภชนาการ ตันหยงได้แต่
ตะวันไม่ได้ตอบเธอแต่ลอบยิ้มในใจ เขาเป็นคนที่ค่อนข้างระวังตัว แน่นอนว่าจะต้องมีคนที่คอยดูเวลาที่เขาเจอเรื่องและต้องถ่ายคลิปเอาไว้ตลอดเวลา และอยู่ที่เขาอีกเช่นกันที่จะให้ปล่อยคลิปนั้นหรือเปล่า เรื่องนี้มีแต่เขากับพิภพเท่านั้นที่รู้ เพราะก่อนหน้านี้ก็ใช้วิธีนี้กับหลาย ๆคนที่เขาสลัดไม่หลุด“ทำไมคุณหมอยิ้มแปลก ๆละคะ”“ทำไมมาสงสัยผมซะแล้วล่ะ ผมอิ่มมากก็เลยอารมณ์ดี ไม่ได้เหรอ”“ยิ้มแบบนั้นมันน่าสงสัยชัด ๆ”“เอ๊าคุณ ผมยิ้มก็ไม่ได้เหรอแปลกคนจริง ๆ”“ที่จริงคุณหมอยิ้มแบบนี้แล้วหล่อดีออกนะคะ ทำไมตอนอยู่โรงพยาบาลเอาแต่ทำหน้ามุ่ย”“หน้ามุ่ยงั้นเหรอ คุณมองเป็นแบบนั้นเหรอ”“ไม่ใช่เฉพาะหยงค่ะ ทุกคนก็เห็นเป็นแบบนั้นแหละค่ะ คุณดูไม่ได้เป็นกันเองแบบนี้นี่คะ”“แล้วก่อนหน้านี้ ผม..ดูเป็นยังไง”“ดุ โหด ไม่เป็นมิตร ไม่น่าเข้าใกล้”“น่ารังเกียจขนาดนั้นเลย แย่จัง”“ไม่ได้แย่หรอกค่ะ มันเหมือนกับว่าคุณหมอมีกำแพงหนาที่มองไม่เห็น แยกตัวคุณออกจากคนอื่น ๆ ก็เท่านั้นเอง”“โดยปกติงานที่โรงพยาบาลจะเครียดมาก การดูแลชีวิตคนเป็นสิ่งที่กดดันสำหรับหมออย่างพวกเรา ดังนั้นบางทีผมก็อาจจะเผลอทำแบบนั้นโดยไม่รู้ตัว คุณพูดมาก็ดีแล
ออยลากส้มเข้ามาที่ห้องของเธอและรีบปิดประตูทันที ส้มเริ่มบีบน้ำตาเพราะรู้ว่าออยจะเป็นคนที่ช่วยกระตุ้นคุณหมอได้แม้ว่าออยจะไม่ใช่คนที่ยอมช่วยเธอทำเรื่องแบบนี้แต่ถ้าหากเธอรู้ว่าคุณหมอทำอะไรเมื่อคืนเธอจะต้องช่วยเหลือเพราะเห็นว่าเป็นผู้หญิงเหมือนกัน“เกิดอะไรขึ้น อย่าพูดจาเพ้อเจ้อเชียว”“ส้มไม่ได้เพ้อเจ้อนะคะ เมื่อคืนนี้คุณหมอกับส้มนอนด้วยกัน”“ว่าอะไรนะ!!”“แต่เมื่อคืนนี้หมอตะวัน…..”“ใช่ค่ะ เขามาถึงตอนดึก ส้มเองก็เมาไม่รู้เรื่อง เลยเดินเข้าห้องเขาแล้วก็…”ออยหลับตาช้า ๆ นึกไม่ถึงว่าตะวันจะทำแบบนี้ แต่หญิงสาวที่นั่งร้องไห้ตรงหน้าเธอเองก็ดูน่าสงสาร นั่นคือสิ่งที่เธอพยายามบอกให้คนรู้ การที่เมื่อเช้าเธอเข้าไปหาหมอตะวันก็เพราะเรื่องนี้ อยากให้เขารับผิดชอบ แต่คนอย่างคุณหมอตะวัน หากว่าเขาทำเรื่องนี้จริง ๆ ไม่มีทางปล่อยให้เธอร้องไห้ฟูมฟายยืนรออยู่หน้าประตูแบบนี้“พี่ออยก็เห็นเหมือนส้ม ตันหยง….คุณหมอใช้ตันหยงเพื่อจะเขี่ยส้มออกค่ะ”“ตันหยงเหรอ แต่หยงไม่ใช่…”“หึ ดูเหมือนว่าหยงจะไม่ค่อยพูดกับหมอตะวันใช่ไหมคะ นั่นคือการอ่อยรูปแบบหนึ่ง ให้เขาสนใจแล้วรวบเก็บ ร้ายเกินไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนนี้เขายัง
ตันหยงมองไปรอบ ๆ ว่าเธอจะสามารถเลี่ยงงานเลี้ยงนี้แล้วขึ้นไปที่ห้องได้ยังไง หันไปมองเพื่อน ๆ ซึ่งตอนนี้มากันครบแล้วและสายตาที่ยากจะหลีกหนีได้ยังคงเป็นส้มที่ทำให้เธออึดอัดที่สุด“แฟน ว่าที่สามีนี่มันอะไรกัน”ออยเองก็หันมามองตันหยงเช่นกัน ราวกับว่าเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ยืนยันความสัมพันธ์ของตันหยงและคุณหมอตะวันตามที่ส้มพูดมาเช่นกัน แบบนี้เท่ากับว่าตันหยงเหมือนจะหักหลังเพื่อนแล้วคว้าหมอตะวันไปต่อหน้าส้มจริง ๆ“เอ่อ เรื่องนี้…”“ตันหยง ตามพี่มานี่เดี๋ยวสิ”“ค่ะพี่ออย”“จะไปไหนเหรอคุณออย”“คุณหมอที่นี่คนเยอะเกินไป คลิปนั่นกระจายไปทั่วแล้ว หยงจะเสียหาย”“เสียหายยังไงละครับ”“คุณหมอคะ ออยเป็นคนดูแลเด็กฝึกงานถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป…”“ผมไปกินข้าวกับหยงเป็นเรื่องจริง สิ่งที่คลิปที่คนเอาออกมาแฉก็ไม่เห็นจะมีอะไรที่ทำให้ใครเสียหายเลยนี่ครับ แค่ผมยอมรับก็จบแล้ว ใช่ไหมตันหยง”ตันหยงและออยหันมามองหน้ากัน ตันหยงส่ายหน้าให้ออยทันทีพร้อมกับกระตุกแขนเธอให้พาออกไปจากคุณหมอ ออยเริ่มจะรู้สึกแปลกใจกับนักศึกษาสาวทั้งสองคน เธอไม่แน่ใจแล้วว่าใครพูดจริงและใครกำลังโกหกกันแน่ แต่หน้าของตันหยงในตอนนี้เองก็ไม่ได้โกหกเพรา