ตอนที่ 11 ผมเคยพาคนอื่นมาจริงๆ

คำถามนี้ทำเอาคนที่ถูกถามนิ่งไปเลยทีเดียว เขานึกสนุกกับท่าทางของเธอจนแทบจะทนไม่ไหว อยากจับคนข้าง ๆ มาหอมเสียเหลือเกินผิดแต่ว่าในตอนนี้เขาและเธอไม่ได้นับว่าเป็นอะไรกัน

เขาเองก็ยังไม่อยากบอกเธอว่าเขารู้แล้วว่าคนเมื่อคืนนี้คือเธอเพราะกลัวว่าเธอจะไม่ยอมรับ เขาต้องเอาชนะใจเธออย่างน้อยครึ่งหนึ่งก่อนที่จะบอกเธอ

“เป็นอะไรไป ถ้าคุณไม่ชอบกินกุ้งก็กินปูนี่สิ ผมสั่งมาด้วย โน่นก็ปลาหมึก หรือว่าหมดนี่คุณไม่อยากกินเลย จะกินแต่ต้มจืดงั้นเหรอ ไม่เอาน่า มาทะเลก็ต้องกินซีฟู้ดสิ”

“ไม่ใช่ค่ะ กินค่ะ กินเดี๋ยวนี้เลยหยงก็แค่…จะแกะให้คุณหมอก่อนแล้วค่อยกิน”

“ไม่ต้องหรอก ผมเห็นคุณทำแล้วเดี๋ยวคุณมัวแต่แกะให้ก็ไม่ได้กินพอดี เอาสิลองกินนี่หน่อย หมึกผัดไข่เค็มที่นี่ถือว่าใช้ได้เลย”

“ขอบคุณค่ะคุณหมอ”

เขาตักอาหารให้เธอหลายอย่างเพราะเห็นเธอไม่ค่อยกินอะไร ตะวันไม่อยากทำลายบรรยากาศที่กำลังดีแบบนี้ ตันหยงเองก็กินทุกอย่างที่เขาตักให้ มาในตอนนี้กลายเป็นเขาที่แกะกุ้งให้เธอกิน

“พอแล้วค่ะคุณหมอ หยงเริ่มอิ่มแล้วค่ะ”

“น้ำส้มนั่น รีบกินสิปล่อยเอาไว้นานจะไม่อร่อย”

“ค่ะ ๆ”

เขาพูดและบอกให้เธอกินตามราวกับเป็นฝ่ายโภชนาการ ตันหยงได้แต่