ตอนที่ 46 รักแท้ที่หลุดมือ

เขาพึ่งจะเห็นข้อความของเธอ แต่แน่ใจว่าไม่ได้เปิดอ่านมาก่อน ข้อความนั้นทำให้เขานึกถึงแซนด์วิชที่วางเอาไว้ในห้องของเขาหลายวันก่อน

มันวางอยู่กับมือถือของเขาตอนที่เขาเดินออกมาจากห้องน้ำและเห็นอิงฟ้ายืนถืออยู่

“อาหารเช้าเหรอครับ”

“อ้อ ค่ะ ใช่ ๆ แวะซื้อมาค่ะ เอาไหมคะ”

“ไม่ละครับผมกินแต่กาแฟ”

เขาบอกเธอไปแบบนั้นเพราะเขาไม่รับของกินจากคนอื่นหากไม่ใช่ของที่ตันหยงทำมาให้หรือได้กินกับเธอ แต่เขานึกไม่ถึงว่าแซนด์วิชนั่น จะเป็นของที่ตันหยงทำมาให้ และแน่นอนว่าอิงฟ้าน่าจะทันเห็นข้อความของตันหยงเลยตั้งใจไม่ให้เขาได้กินแซนด์วิชนั่น

“ตันหยง….”

ตะวันขับรถออกมากลางดึกคืนนั้นมุ่งไปที่คอนโดที่เป็นหอพักของตันหยง แต่ไฟที่ห้องของเธอที่เขาจำได้ว่ามันอยู่ชั้นสี่มืดสนิท เธอคงนอนไปแล้วเขานึกบางอย่างได้ว่าเธอพักอยู่กับใครและรีบโทรหาวัชระทันที

“ไอ้วัช แกอยู่ไหน”

“พี่ มีอะไรนี่มันเกือบตีหนึ่งแล้ว ผมนอนอยู่”

“อย่างแกเนี่ยนะนอนเวลานี้ เลิกเที่ยวแล้วงั้นเหรอ”

“อะไรเนี่ยพี่โทรมาทำไมครับมีอะไร ระบบก็โอเคดีนี่ไม่มีสัญญาณเตือนอะไร”

“แกอยู่กับแคทหรือเปล่า”

“แคท ทำไม พี่ถามหาแฟนผมทำไม”

“แฟน!! ถุยเถอะ แฟนแกเหรอเขายอมรับแล้วงั้