MasukShare
- 5 – จัดฉาก
Terakhir Diperbarui:
2024-11-18 09:59:02- 5 – จัดฉาก
ซินเดียคว้าไปเพียงโทรศัพท์และกุญแจรถ เมื่อจอดรถยังลานหน้าผับชื่อดังเมืองกรุง มองกระจกหลังสำรวจความเรียบร้อย ปัดลูกผมออกจากกรอบหน้า เพียงชั่วเวลาไม่นานนักตั้งแต่เมื่อเย็น เธอสลัดคราบพนักงานออฟฟิศมาดนางพญากลายเป็นสาวท่องราตรี ด้วยชุดที่มักมีติดรถไว้เสมอ
สาวสวยจัดพาร่างระหงลงจากรถ ชุดรัดรึงสีดำตัวสั้นสายเดี่ยวประดับมุก เนื้อผ้าซาตินมันเงา คอเสื้อย้อยเป็นชั้นตรงกลางหน้าอก หากแต่ด้านหลังกลับย้อยต่ำกว่าโชว์แผ่นหลังขาวเนียนไร้สายเสื้อชั้นใน
“เดียร์” น้ำเสียงหวานของเพื่อนรักดังขึ้นพร้อมร่างเล็กโบกไม้โบกมือ
“โบ นี่มากันหมดบริษัทเลยหรือเปล่า”
“จะเหลือรึ มาหมดยกเว้นพวกลุง ๆ ป้า ๆ อายุแก่เกินขอบาย”
“แล้วเห็นเขามาหรือยัง”
“เขา..เขาไหน”
“อย่ามาทำไขสือ ฉันจะหมายถึงใครได้ถ้าไม่ใช่ประธานน่ะสิ”
“ฮ่า ฮ่า ยังไม่มา ไป ๆ เข้าไปหาอะไรดื่มก่อน ย้อมใจไง”
ซินเดียถูกเพื่อนรักฉุดมือเดินเข้าในผับดังซึ่งตั้งอยู่ในโรงแรมระดับห้าดาว นี่เพิ่งจะสองทุ่มเท่านั้นแต่พนักงานทุกคนดูเหมือนจะเริ่มเมาแล้ว
“ไม่ ๆ โบ นั่งที่บาร์”
“อ้าว ทำไมล่ะ โน้นเจ้าลลิตเต้นอยู่โน้น”
เธอเห็นโบนิตาโบกมือทักทายทำท่าจะเดินเข้าไปจึงรั้งมือไว้
“ฉันว่าจุดยุทธศาสตร์ที่ดีคือที่ ๆ สว่าง ไปนั่งบาร์น้ำ”
“ไอ้บ้า ต้องมุมมืดสิ เวลาเสือออกล่ามันยังสุ่มอยู่ตามสุมทุมพุ่มไม้ ขืนแกนั่งที่สว่างโร่แบบนั้น แกโดนจับได้แน่ ไปเร็ว ไปอยู่กับพวกพนักงาน อย่างน้อยท่านประธานของแกก็ได้ไม่กล้าเข้าไปยุ่ง”
ซินเดียอึ้งงันมองหน้าเพื่อนก่อนคลี่ยิ้มกว้าง
“ฉันไม่นึกเลยว่าแกจะฉลาดขนาดนี้”
“นี่ชมหรือหลอกด่า ไป ๆ”
ซินเดียหัวเราะร่า เดินตามเพื่อนเข้าไปในซอกหลืบความมืดมิดท่ามกลางแสงหลากสีสาดส่อง พลางคิดในใจว่าตัวเองจะกังวลไปไย เคยวันไนท์สแตนด์แล้วยังไง ก็แค่นั้น แต่หากจะให้คิดลองทำอีกคงไม่เอาแล้ว ยิ่งเป็นถึงประธานบริษัทตัวเองแล้ว ยิ่งไม่ขอเล่นด้วย เธอยังไม่ต้องการเป็นขี้ปากเพื่อนร่วมงานในบริษัท
รถหรูสีดำโหลดเตี้ยแรงม้าสูงขับผ่านย่านธุรกิจและแหล่งบันเทิงของพนักงานออฟฟิศ
“ไม่เล่นใหญ่ไปหน่อยหรือเจ้านาย ปิดผับ แค่จะรื้อฟื้นความหลังแสนหวาน” เสียงอลันเอ่ยเย้าหลังพวงมาลัยทำหน้าที่คนขับรถให้บอสหนุ่ม
อีธานแค่นเสียงฮึ แล้วขยับตัวถอดเสื้อสูทออกโยนไปด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจแล้วพับแขนเสื้อขึ้นจนเกือบถึงข้อศอก ปลดเนคไทและกระดุมออกถึงกลางอก อลันเหลือบสายตามองแล้วส่ายหน้า
“จุ๊ ๆ ๆ นี่นาย กะจะอ่อย...”
“อ่อยอะไร เข้าผับจะมาสวมสูทเต็มยศอย่างนายเนี่ยนะ”
อีธานชายตามองเพื่อนยังอยู่ในชุดทำงาน เสื้อสูทสีเข้มและเนคไทอันโต
“อลัน นี่ถ้าไม่รู้จักกันดี ใคร ๆ คงคิดว่านายเป็นคนเรียบร้อย”
“ทำไม”
“ก็ดูนายสิ สวมแว่นสายตา และยังสวมสูทตลอดเวลาแม้กระทั่งมาเที่ยวผับ”
“อ้าว ก็คนทำงาน ไม่เหมือนนายนี่หว่า คืนนี้แม่สาวนั่นคงไม่รอดมือ”
“ไม่แน่ ประมาทไม่ได้”
“ประมาทไม่ได้ อืม..แต่มาเสียดึก นี่เกือบสี่ทุ่มเข้าไปแล้ว กว่าจะถึงเข้าไปในผับคงปาไปเกือบสี่ทุ่มครึ่ง”
“เวลาออกรบ มันต้องให้ข้าศึกตายใจ ดื่มเข้าไปหลายแก้วหน่อย”
อลันเลิกคิ้วเอี้ยวหน้าไปมองแวบหนึ่งแต่ถึงกับขนลุกเกรียว ยามเสือร้ายออกล่าคงมีหน้าตาประมาณนี้ ดวงตาเหยี่ยวของอีธานหรี่ประเมินและเจิดจ้ามุ่งมั่น ท่าทางมั่นใจในเสน่ห์ตนเองและคาดว่าคงโปรยมันออกมาเต็มที่ คิดถึงเหยื่อร่างระหงคนนั้นแล้วอลันหวั่นใจแทน
“ไม่ต้องให้สาวเมา นายก็เอาอยู่ อีธาน แล้วนี่โทรกลับไปหานายแม่หรือยัง”
“ยัง” อีธานตอบด้วยน้ำเสียงไม่ยี่หระ
“เฮอะ! ให้ฉันรับหน้าอีกตามเคย” อลันพ่นลมออกมาแล้วตวัดรถหรูเข้าลานจอดรถ
“จะมีเรื่องอะไรให้แม่อย่างฉันมาวุ่นวายได้ นอกจากเรื่องแต่งงาน”
ปัง!
อีธานและอลันพาร่างสูงใหญ่ลงจากรถมองทางเข้าผับ เสียงเพลงอึกทึกดังลอดแม้ยังไม่ทันได้เข้าไปในตัวโรงแรม
“ฉันเพิ่งจะสามสิบสอง ก็เร่งรัดให้ไปดูตัว น่าเบื่อ”
“นายก็ตามใจท่านสักหน่อยเป็นไรไป ยังไงท่านก็มีพระคุณกับนายมาก”
“เพราะอย่างนั้นน่ะสิ ฉันถึงได้ยอมตกลงไปแล้ว”
“อ้าว”
“เฮ้อ! เดี่ยวก็รู้ ไปเถอะ ค่ำนี้ไม่ใช่เวลาคิดเรื่องวันสละโสด เหยื่อของฉันรออยู่ นายไปเปิดห้อง”
อลันชะงักเท้ามองตามร่างสูงของเพื่อนกำลังมุ่งหน้าตรงไปทางเข้าผับ ดูท่าเสือตัวนี้จะเป็นเสือโหยใช่ย่อย ว่าแต่..เหยื่อตัวน้อยจะรู้ตัวหรือยัง
แสงสีระบบเลเซอร์ของผับทันสมัยเรียกเสียงกรี๊ดของเหล่าพนักงานบริษัท ซินเดียผ่อนคลายลงเมื่อเวลาผ่านไปจนสี่ทุ่มแต่ยังไร้วี่แววของชายร่างโต ยิ่งดื่มเข้าไปหลายแก้วฤทธิ์แอลกอฮอล์ไหลวนส่งให้เธอลดเกราะป้องกันตัวลง
“คุณเดียร์คะ ชนค่ะ”
เธอมองเลขานุการตัวเล็ก ลลิตกำลังยกแก้วขึ้นข้ามโต๊ะทรงกลมสูงที่มักใช้ในผับชนเข้ากับแก้วของเธอ ดวงหน้าอย่างไทยแท้ ผิวไม่ขาวมากนักแดงซ่าน
“ลลิตดูท่าจะเมาแล้วโบ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันพากลับเอง อีกอย่างพรุ่งนี้วันหยุด”
เธอยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมดไม่ทันาาง มือของลลิตคว้าไปชงเพิ่มทันที
“พอแล้วลลิต โบ แกพาลลิตไปล้างหน้าดีกว่า”
“เออ ได้ ไปลลิต”
ซินเดียมองลลิตที่ถูกโบนิตากึ่งลากออกไปด้วยความเป็นห่วง ถ้ากลับไม่ได้คืนนี้คงได้เปิดห้องไปก่อน
“คุณเดียร์”
เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นซอกหูก่อนที่จะมีแก้วเหล้าชนเข้ากับแก้วของเธอบนโต๊ะ
“คุณภีม”
“เป็นไงบ้างครับ วันนั้นเป็นลม ผมตกใจแย่เลย”
เธอชำเลืองมองร่างสูงของภีม เขายังสวมชุดทำงานเพียงแต่ไม่มีเสื้อสูท ตาตี๋ สูงแต่ไม่ใหญ่เท่าอีธาน โดยรวมแล้วดูดีเลยทีเดียว
“หายดีแล้วค่ะ แล้วนี่แผนกคุณภีมอยู่ตรงไหนกันคะ”
“อยู่ตรงกลางเลยครับ สาว ๆ ชอบใจกันใหญ่ได้ดูนักดนตรีใกล้ ๆ”
ซินเดียชะเง้อมองจนพบกลุ่มสาว ๆ ของแผนกบัญชี กำลังคึกคักทั้งเต้นทั้งร้อง
“น่าสนุกจัง”
“ไปสิครับ ไปเต้นกัน”
“แต่ว่าโบกับลลิตไปล้างหน้า เดี๋ยวรอโบกลับมาก่อนค่ะ”
“งั้นผมไปรอที่โต๊ะนะครับ”
ภีมแกว่งแก้วเหล้าชนแก้วเธออีกครั้ง เร่งให้เธอยกดื่มแล้วพาร่างสูงเดินลัดคนในผับกลับไปยังโต๊ะ ซินเดียมองแก้วเหล้าในมือแล้วยิ้ม หางตาเห็นโบนิตาพาลลิตเดินกลับมาแล้วจึงค่อยลงจากเก้าอี้ ถือแก้วเหล้าติดมือไปด้วยขณะเดินตามภีม หนุ่มหล่อแผนกบัญชี
เธอไม่ได้ปล่อยตัวสนุกเต็มที่มานานแล้วนับจากเรียนจบ หรือพูดให้ถูกนับจากวันที่หิ้วอีธานขึ้นโรงแรม ความทรงจำมันแสนวิเศษมากเกินไปจนเธอไม่อาจมองหาเรื่องทำนองนี้จากผู้ชายคนอื่นได้อีก
ร่างระหงเดินลัดอย่างมั่นใจในรองเท้าส้นสูงสีแดงเพลิงตัดกับผิวขาวนวลใส ส่งรอยยิ้มไปก่อนล่วงหน้าให้ชายหนุ่มที่มองเธอด้วยความวาดหวัง
แต่ไม่หรอก เธอไม่นอนกับคนในบริษัท นั่นคือกฎเหล็ก และอันที่จริงเธอยังไม่เคยนอนกับใครอีกเลยต่างหากยกเว้นเขา
ทว่านับจากวันนี้ไป เธอตั้งใจเต็มที่ที่จะใช้ชีวิต ใช้ร่างกายอันสวยสดนี้ไปกับความเพลิดเพลินบนเตียง ได้แต่หวังว่าผู้ชายคนอื่นจะมีความสามารถเพียงพอ ทำให้เธอลืมค่ำคืนอันแสนพิเศษนั้นเสีย โดยเร็วที่สุด
อีธานยืนนิ่งอยู่บนชานทางเดินตรงขั้นบันได ทางเดินลงไปชั้นโถงกลางที่เหยื่อของเขากำลังส่งยิ้มให้กับผู้ชายคนอื่น
นัยน์ตาสีนิลเข้มจัดกวาดไล้มองร่างระหงในชุดล่อแหลม ผ้าซาตินเนื้อลื่นสีดำด้านหลังเผยแผ่นหลังนวลเนียน ผมดำยาวสยายดัดลอนใหญ่เลยบ่าเกือบถึงกลางหลัง ดวงหน้าคมเฉี่ยวอย่างที่เขาจำได้ ไม่มีวันลืม
มุมปากหยักขึ้นเล็กน้อยยามออกก้าวเดินตรงไปยังกลุ่มคน แว่วเสียงพนักงานเอ่ยสวัสดีเป็นระยะ หลายมือยื่นแก้วเหล้ามาตรงหน้าแต่เขาเพียงปัดออกเบา ๆ ส่งยิ้ม ไร้คำพูด ดวงตายังจ้องไปทางร่างงดงาม เหยื่อของเขา
สิ่งที่น่าตกใจที่สุดคงเป็นช่วงจังหวะขณะที่เขากำลังก้าวเข้าไปใกล้ทุกที อีกไม่กี่โต๊ะจะถึงตัวเธอ พลันร่างระหงหันกลับมามอง อาจเพราะมีเสียงหรือมีคนสะกิด เขาไม่แน่ใจนัก
ฝีเท้าของเขาเกือบสะดุดยามดวงตาคมรีคู่นั้นจ้องสบตา ความทรงจำขณะที่เขากำลังชะโงกกายอยู่ด้านบน จ้องมองลึกเข้าไปยามผ่านปราการเปราะบางนั้น ดวงตาของเธอค่ำวันนั้นคล้ายกับค่ำนี้
Bab terkait
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 6 - สี่ปีก่อน ต่อเนื่อง nc
- 6 - สี่ปีก่อน ต่อเนื่อง ncสี่ปีก่อนปัง!!เสียงกระแทกประตูโรงแรมราคาไม่แพงมากนักในย่านนักศึกษาทำซินเดียสะดุ้ง หากแต่อ้อมแขนแข็งแรงพลันเกี่ยวร่างเธอไว้ยกลอยสูงพาเดินไปทางเตียงโดยไม่ละริมฝีปากออกจากการครอบครองลมหายใจของทั้งคู่หอบกระชั้นจากอาการขาดอากาศ ยามเขาปล่อยริมฝีปากออกจากความเย้ายวนอ่อนหวาน แผ่นหลังของซินเดีย กระทบฟูก เธอกวาดตามองนัยน์ตาเข้มข้นด้านบน รอยยิ้มบางเบาแต้มบนริมฝีปากหนาที่ฉ่ำชื้นด้วยแรงจุมพิตของเธอ“อีธาน ฉะ ฉัน อันที่จริงฉันมีเรื่องจะบอก”ชายร่างโตด้านบนทาบตัวลงโน้มหน้าลงซอกคอ สูดดมกลิ่นหอมหวานพร้อมลากลิ้นทั่วลำคอขณะเลื่อนมือดึงเสื้อยืดคนร่างเล็กกว่าขึ้นสูงแล้วถอดออกจนได้ในที่สุด โอบแผ่นหลังนวลเนียนแล้วกระเถิบร่างไปตรงกลางเตียงเท่าที่ทำได้“ผมว่า นี่เป็นช่วงเวลาที่ไม่ควรมีเรื่องอะไรให้พูดคุยกันแล้ว เดียร์”ซินเดียเบี่ยงหน้าไปอีกทางยามหน้าคมเข้มโน้มลงเข้าหาอีกครั้งตรงซอกคอ ซุกจมูกสูดดมก่อนเลื่อนลงจนถึงลาดไหล่กลมมน พร้อมรั้งสายเสื้อชั้นในเคลื่อนออกจากที่ทางลงไปยังต้นแขน พาลมหายใจอุ่นร้อนลวกตามติด รวบมือเล็กทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะเพื่อเปิดลำแขนจนร่างระหงแอ่นโค้ง“ผิ
Terakhir Diperbarui : 2024-11-18ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 7- ประกาศกรรมสิทธิ์
- 7- ประกาศกรรมสิทธิ์บ้าแน่ บ้าไปแล้ว เดียร์เสียงเล็กในหัวกำลังต่อสู้ขนาดหนัก อีธานกำลังทำเธอเร่าร้อนเพียงเขาจ้องมองผ่านโต๊ะกลมจนเธอต้องหันหลังหนี แล้วปล่อยให้ภีมโอ้โลมด้วยการกางมือบนแผ่นหลังหางตาเธอเห็นโบนิตาเพื่อนสนิทกำลังตาเบิกโพลง จึงส่งสัญญาณบุ้ยใบ้ให้เพื่อนรักรีบเดินมาแต่ยังไม่ทันคนร่างโตอยู่ดี เมื่อสัมผัสถึงไอร้อนด้านหลังพร้อมมืออุ่นจัดอีกมือที่ดึงมือของภีมออก พร้อมอ้อมลำแขนมาด้านหน้ารัดหน้าท้องไว้ดันจนแผ่นหลังเธอชิดอกแกร่ง“ขอโทษด้วยภีม แต่เดียร์มีเจ้าของแล้ว”ซินเดียถึงกับสะดุ้งตกใจรีบมองเพื่อนร่วมงาน สีหน้าของทุกคนในโต๊ะตื่นตะลึงเช่นเดียวกันกับเธอ โดยเฉพาะมิลินท์และภีมแย่แน่ พรุ่งนี้ฉันคงกลายเป็นหัวข้อหลักวงนินทา“โอ๊ย!! อะไรกันเดียร์”อีธานร้องปนสบถเมื่อเท้าเล็กกระทืบลงด้านหลังบนรองเท้าหนังของเขาอย่างแรง ส้นรองเท้าแม้ไม่แหลมมากแต่ทำให้คนร่างโตร้องลั่น คลายมือออก ซินเดียถอยห่างทันทีก่อนหันกลับไปมองส่งสายตาขุ่นเขียว“ฉันไม่ใช่ของของใคร แล้วอีกอย่าง เราไม่รู้จักกัน”ซินเดียถอยหลังสองก้าวเยื้องไปด้านหลังภีม ใช้มือคล้องแขนชายอีกคนไว้กำแน่นเป็นหลักยึด อย่างน้อยเธอรู้สึกปลอดภั
Terakhir Diperbarui : 2024-11-18ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -8- ขึ้นห้อง nc
-8- ขึ้นห้อง nc“หยุด อา หยุดก่อน ไม่ได้”เธอคว้ามือเขาไว้บีบแน่นเบี่ยงหน้าออกเป็นผลให้ริมฝีปากอีธานไถลลงซอกคอ ขบเม้มดูดเนื้อนิ่มขืนแรงคนร่างเล็ก ขยับปลายนิ้วสอดเข้าจนพบสิ่งที่ต้องการ“อ่อนนุ่ม และ เปียก”เสียงทุ้มกระเส่าแรง อีธานสูดดมกลิ่นหอมหวาน เนื้อสาว แล้วจูบสัมผัสลาดไหล่เลื่อนจนถึงสายเสื้อเส้นเล็กประดับด้วยมุก ลูบนิ้วผ่านรอยแยกก่อนปล่อยร่างของเธอฉับพลัน ถอยห่าง แล้วหอบหายใจ“ขึ้นห้อง”“อะไรนะ ท่านประธาน อย่าเพิ่ง”ซินเดียตัวปลิวตามแรงดึงจากคนร่างสูงใหญ่ตรงหน้า เขาคว้าข้อแขนดึงกึ่งลากผ่านหน้าเคาน์เตอร์บาร์ แทรกคนด้วยความเร็วทั้งใช้มือปัดแหวกทางไม่สนใครหน้าไหนอาการรีบเร่งของอีธานยิ่งทำให้ซินเดียประหวั่นใจ เอี้ยวหน้ากลับไปหาตัวช่วยแต่ดูเหมือนว่าเพื่อนรักที่ชะเง้อคอมองตามจะค่อยลับหายไกลออกไปทุกที กระทั่งหลุดพ้นประตูทางออก“คุณจะพาฉันไปไหน ไม่นะ ฉันจะไม่นอนกับคุณ”“ทำไมล่ะ เดียร์ติดหนี้ผมอยู่”“หนี้? หนี้อะไรกัน”เสียงหวานร้อนรนเอ่ยถามแล้วพลันหยุดชะงักเมื่อมองเห็นผู้ชายอีกคน ที่เธอคาดว่าเป็นผู้ช่วย วางคีย์การ์ดบนมือสีเข้มของอีธานแล้วร่างของเธอก็ปลิวลอยอีกครั้งตามแรงฉุดเข้าไปในลิฟต์
Terakhir Diperbarui : 2024-11-18ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -9 ลอกคราบ-nc
-9 ลอกคราบ-ncหัวเข็มขัดสีเงินเย็นจัดลูบผ่านท่อนเนื้อตามความยาว เธอลากขึ้นไปยังกลุ่มขน ลากขึ้นอกแกร่งไปยังไหล่มุ่งหน้าสู่ข้อมือ“สี่ปีที่ผ่านมานี่ เดียร์เปลี่ยนรสนิยมหรือไง”เธอก้มหน้าอมยิ้ม เขาเปลี่ยนคำเรียกเธอแล้ว“อีธานลองดูสิ แล้วเดียร์จะทำให้อีธานยิ่งกว่าเห็นสวรรค์”คำมั่นจากปากสาวสวยพร้อมรอยยิ้มยั่วพลางใช้ลิ้นเลียริมฝีปาก เผยอรอคอย เลื่อนนิ้วหมุนวนยอดถันจุดตัดสีบนทรวงอกอวบอิ่มของตัวเอง อีธานสะท้านในอกครางกระหึ่มต้องการแตะต้อง แต่เพียงขยับเธอกลับรั้งข้อมือเขาไว้ยกขึ้นแล้วมัดด้วยเข็มขัดหนึ่งข้าง ดึงสูง“เห็นไหม มันไม่เจ็บ”เสียงหวานใสใส่ลูกอ้อนคล้ายโอ้โลม ขณะเดินอ้อมไปด้านหลังแล้วจับมืออีกข้างขึ้นมามัดเข้าด้วยกัน ไล้ปลายนิ้วไปตามลำตัว แผ่นหลัง ลากไฟร้อนลวกเป็นทาง“เดี๋ยวก่อนเดียร์ มัดข้างหลังแล้วผมจะแตะต้องเดียร์ยังไง”เธอเดินกลับมาด้านหน้าแล้วผลักร่างแกร่งให้เขานั่งลงขอบเตียง ยกเท้าขึ้นวางข้างต้นขาใหญ่“อีธานมีสิทธิ์ได้แค่ดูเท่านั้น”ซินเดียพลิกตัวหันหลังก้าวไปสามก้าวแล้วหันกลับไปหาคนร่างโต ดวงตาหลุบมองแก่นกายขยายใหญ่ขึ้นอีก จ้องนัยน์ตาสีนิลเต็มเปี่ยมแรงปรารถนา เธอสะบัดผมแล้วเริ่
Terakhir Diperbarui : 2024-11-18ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -10- เผ่นหนีไปแล้ว
-10- เผ่นหนีไปแล้วอีธานหยุดหมุนปากกา รอยยิ้มบางอย่างมุมปากทำเอาโบนิตาเสียวสันหลังวาบจนอดไม่ได้ต้องยกมือลูบแขนตัวเอง“ผมจะถามอีกครั้ง เพื่อนสนิทคุณอยู่ไหน”“อะ เออ โบไม่ทราบจริง ๆ ค่ะท่านประธาน เดียร์ยังไม่โทรมาหา”กึก กึก กึกเสียงปากกาเคาะลงโต๊ะทำงานเบี่ยงความสนใจให้โบนิตาหันไปจับจ้อง ปากการาคาแพงสีดำมันถูกท่านประธานร่างสูงใหญ่เคาะเป็นจังหวะคล้ายรอคอย“บะ โบ ถ้าโบทราบแล้วจะรีบแจ้งท่านประธานทันทีค่ะ”“ครึ่งชั่วโมง”“คะ อะไรนะคะท่านประธาน”“ผมให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมง โบนิตา ออกไปได้”พรวด! ครืนนนโบนิตาแทบทะลึ่งตัวลืมมารยาท เธอผุดลุกจนเก้าอี้ลากไปด้านหลังผลุนผลันสับขาออกจากห้องเหงื่อโทรมกายไม่รู้ตัวไอ้เดียร์ แก ไปทำอะไรประธานกริ๊งงงง!!โบนิตารีบควักโทรศัพท์ออกจากเสื้อสูทต่อสายหาเพื่อนรักขณะเดินไปทางห้องน้ำ“ว่าไงโบ”“ฉันควรจะถามแกมากกว่าเดียร์ ว่าไง!!”“อะไรว่ะ แกกระแทกเสียงใส่ฉันทำไม มีอะไรหรือเปล่าคนกำลังรีบ”“รีบ! รีบไปไหน แกจะหนีท่านประธานรูปหล่อไปไหน”“อะไรกัน หงุดหงิดแต่เช้า”“หงุดหงิด!!! คำว่าหงุดหงิด เฮอะ! มันน้อยไปไอ้เดียร์ แกเพิ่งทำให้ฉันต้องปะทะกับประธานของแกมา”“เขาไม่ใช่ป
Terakhir Diperbarui : 2024-11-18ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -11-สี่ปีก่อน จากความเดิมตอนที่แล้ว nc **
-11-สี่ปีก่อน จากความเดิมตอนที่แล้ว nc **“อือ ... อีธาน เดี๋ยวก่อน มัน มัน”“ไม่ ไม่ได้แล้วเดียร์”ชายร่างโตด้านบนยืดกายตั้งตรง ร่างเขาคุกเข่ากลางหว่างขา มือจับต้นขาเธอทั้งสองข้างยกสูงเพื่อเปิดเนินสวาทออก หลุบตามองเนื้อสาวอวบอูมปิดสนิท ขยับท่อนเอ็นร้อนพาดถูไถควานหาทางเข้า“แต่ว่า .. มันจะเจ็บไหม”อีธานตวัดตาคมขึ้นมองดวงหน้าหวานที่บัดนี้ระเรื่อแต้มสีแดงกว่าเดิม ในอกเขาตอนนี้แทบระเบิดต้องการโจนจ้วงเข้าสู่ร่องนุ่มตรงหน้า“ไม่ ไม่เจ็บ คุณพร้อมแล้ว หรือว่าต้องใช้เจล”“เจล?”อีธานหลุบตามองเนินสาวอีกครั้ง ใช้มือเปิดออกลูบเนื้อบางนุ่มฉ่ำน้ำละเลงให้ทั่วแล้วปาดน้ำขึ้นมาลูบปลายท่อนเนื้อหัวมน“อืมมม เล็กมากเดียร์”ซินเดียเกร็งตัว มือเธอยังถูกมัดยกขึ้นเหนือศีรษะจึงทำได้เพียงผงกหัวขึ้นมองท่อนเนื้อใหญ่ตรงกลางหว่างขาอีธาน ดูเหมือนว่าใหญ่กว่าเดิมและแข็งกร้าว เธอหดหน้าท้องไม่รู้ตัว“มัน ใหญ่ขึ้น”“ใช่แล้ว เจ้านี่ต้องใหญ่ขึ้นอยู่แล้ว อ่า ใกล้แล้วเดียร์”คำว่าใกล้แล้วของอีธานไม่ใช่คำเดียวกับซินเดียแม้แต่น้อย เพราะสำหรับเธอแล้วยังห่างไกลมาก เธอแทบไม่รู้สึกถึงความสุข อาการหวาดหวั่นเริ่มตีขึ้นส่งดวงตาหวานไ
Terakhir Diperbarui : 2024-11-18ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 12 - ภูเก็ต
- 12 - ภูเก็ตร่างสูงใหญ่เดินล่องตามทางเดินคอนกรีตปูทับด้วยหินสวยสีเทาราคาแพง ทางเล็กคดเคี้ยวมุ่งสู่บ้านขนาดเล็กหลังงามสร้างบนชะง่อนผาของรีสอร์ตภัทราพาราไดซ์อีธานทอดมองท้องทะเลสงบในวันฝนพรำ เมฆฝนนำพามาซึ่งความสลัวและหม่นเศร้า ทว่าในขณะเดียวกันก็ให้ความรู้สึกสดชื่นดั่งต้นไม้กำลังได้รับหยาดน้ำหล่อเลี้ยงลำต้นกว่าเขาจะมาถึงภูเก็ตเข้าช่วงบ่ายแก่ไปแล้ว เมื่อถึงเวลานี้ยามเย็นบนหน้าผาริมทะเลส่งความเหน็บหนาวจากลมชายฝั่งเขาเบือนหน้ากลับจากวิวผืนน้ำจดผืนฟ้า มองไปยังทางเล็กจุดหมายตรงหน้า บ้านหลังเล็ก และเธออยู่ข้างใน เขาพร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมที่จะโผนเข้าหาความอบอุ่นของร่างนุ่ม - - ใจเต้นระทึกอย่างไม่น่าเชื่อก๊อก ก๊อกร่างสูงตระหง่านนิ่งตรงจ้องประตูฟังเสียงลากเท้าเดินมาแล้วประตูพลันเปิดออกพร้อมร่างระหงถลาคว่ำมาด้านหน้าด้วยรอยยิ้มหวานและดวงตาหรี่ปรือ“เดียร์..คุณ เมา?”“ฮึ ท่านประธานนนนน ไหนน อืมมม”มือเล็กเรียวยื่นออกมาด้านหน้าคว้าเอากรามแกร่งเขาไว้ทั้งสองข้างโยกไปมาแล้วดึงแก้มทั้งสองข้างอย่างแรง“ตัววจริงอ่ะปล่าวววว อึก”อีธานย่อตัวรับร่างซินเดียที่ดูเหมือนจะพยุงกายไม่อยู่อ่อนยวบลง ตวัดอุ้มขึ
Terakhir Diperbarui : 2024-11-18ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -13- เอาว่ะ ไอ้ธาน
-13- เอาว่ะ ไอ้ธาน“ปวดหัวชะมัดเลย”เสียงง่วงงุนแหบเครือมือกุมศีรษะในท่านอนตะแคงแล้วพลิกร่างนอนหงาย ลืมตามองเพดานในเช้าวันต่อมา“นี่เรากินไปกี่ขวดกัน”“สามขวด”“สามเลยเหรอ จำไม่ได้เลย”“ฮึ คงจำได้หรอก เมาขนาดนั้น” แค่นเสียง“นั่นสิ อืมมม โอ๊ยปวดหัว”อีธานนอนตะแคงมองซินเดียที่ยังนอนกุมหัวหลับตาลงอีกครั้ง คิ้วเรียวขมวดมุ่นและดูท่าจะยังไม่รู้ตัวว่าเขานอนอยู่ข้าง ๆ“ตื่นอาบน้ำได้แล้ว หาอะไรกินจะได้ดีขึ้น”“ไม่เลย ห้องหมุนมาก เอ๊ะ!”เขาคลี่ยิ้มออกมาเมื่อสาวด้านข้างเริ่มรู้แล้วว่าไม่ได้พูดอยู่คนเดียว ดวงตาที่หลับอยู่ลืมเบิกกว้างเอียงหน้ามาทางเขา แล้วอ้าปากค้าง“อรุณสวัสดิ์ ผมไม่อยากจะพูดเลยแต่ เดียร์..คุณเหม็นเหล้ามาก”เธอยังเบิกตากว้าง จ้องคนร่างโตนิ่ง“อ้าว เงียบไปเลย”“คะ คุณ เข้ามาได้ยังไง ไม่สิ ต้องถามก่อนว่ารู้ได้ยังไงว่าเดียร์มานี่”“ไม่ยากอะไร เพื่อนเดียร์เป็นคนขี้กลัว” เขาพยักหน้าให้เธอราวกับเห็นใจเต็มที่“แต่ คุณเข้ามาในห้องได้ยังไง แล้วนี่ ...”“อะไรกัน เดียร์เปิดให้ผมเองนะ ว่าแต่ว่าต้องชมหน่อย ห้องนี้นี่วิวดี มองเห็นทะเลชัดมากเลย”ซินเดียยังตาค้างมองร่างแกร่งลุกขึ้นบิดขี้เกียจท่
Terakhir Diperbarui : 2024-11-18
Bab terbaru
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -25-nc จบบริบูรณ์
-25-nc จบบริบูรณ์อีธานกดศีรษะคนร่างเล็กลงจมฟูกแทนแล้วคว้าโทรศัพท์มาจากมือเล็กปัดรับสาย“ครับแม่ อีธานครับ เดียร์อยู่กับผมครับ ครับแม่ คงราวสามวันถึงจะได้กลับบ้านนะครับ ครับผมรับปากจะดูแลอย่างดีเลยครับแม่ สวัสดีครับ” พูดทั้ง ๆ ที่หอบหายใจหนักหน่วงซินเดียตาเบิกกว้างอยู่กับที่ ตัวดิ้นหนีแต่ได้แค่อึกอักดั่งปลาถูกกด เพราะมือแกร่งจับแน่นบนศีรษะ ท่อนล่างเสียบเสย หางตามองเห็นโทรศัพท์ถูกโยนตกมาตรงหน้า เขาวางสายแม่จันทร์นิลไปแล้ว“อีธาน คุณจะบ้าหรือไง นั่นคุณบอกอะไรแม่!”“อ่า แคบ หืมม์ แค่บอกเดียร์อยู่กับผมไง”“แต่ อ่า หยุดนะ อ่า อย่าเพิ่งกระแทกสิ อีธาน...”เสียงหวานขาดหายทันควันยามลำแกร่งเนื้ออุ่นสอดใส่เต็มลำรักกดแน่นคลึงเน้นก่อนกระทั้นถี่แรงขึ้น เขายืนบนพื้นให้หัวเข่าทาบขอบเตียงเป็นหลักขณะเสือกกายนำท่อนมังกรยักษ์สอดใส่ไม่ผ่อนปรนตับ ตับ ตับร่างระหงสั่นสะเทือนตามแรงตอกใส่ อีธานกระหนำลงร่องรักด้วยเรี่ยวแรงชายเต็มเปี่ยมไฟพิศวาสท่วมท้นทรวงอกอัดแน่นด้วยอารมณ์บางอย่างที่พัดพากระพือภายในมาหลายวัน เขากำเส้นผมดกหนาไว้ในมือกดแน่นเพื่อส่งแรงให้ร่างเล็กใต้ตัวสั่นไหวไปพร้อมกับเขา ใกล้แตะจุดสุดยอดแล้วช
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 24 nc
- 24 ncอีธานรัดคนร่างเล็กกว่าไว้แน่นขณะจับเอวคอดให้เคลื่อนไหวดั่งใจต้องการ อีกมือรั้งชุดเดรสลงอีกกองบั้นเอวก่อนบีบเคล้นคลึงเนินนมกระเพื่อมไหวตรงหน้า ปากล้วงลึกเสาะหาความหวานล้ำอย่างที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน หรือเป็นเพราะใจของเขาเองต่างหากที่กำลังพองโตลำแกร่งทะลวงขึ้นแทรกกลีบอ่อนนุ่มบอบบาง ต้องการส่งให้สาวด้านบนถึงฝั่งฝันอย่างรุนแรงและรวดเร็ว“เดียร์ อ่า คนดี อ่า แคบ รัด ซี้ดด”เขาผละปากออกส่งเสียงครางแล้วเลื่อนลงหายอดหัวชูชันเต่งตึง ดูดกลืนและขบกัด วนหาเต้างามอีกข้างทำเช่นเดียวกันแล้วค่อยปาดเลีย คลุกหน้าลงกลางทรวงอกเบี่ยงปากครอบเนื้ออ่อนนุ่มดูดดึงเขารู้ว่าทำเช่นนี้จะทำให้เนินทรวงเป็นรอยช้ำเขียว แต่มันช่างให้ความรู้สึกที่ดียามมองเนื้อนวลขาวตรงหน้าขึ้นสีจากฝีมือตัวเอง อีกมือบีบขยำเสียวร้าวทั่วหน้าท้อง - - และยังไม่ทันได้ถอดกางเกง“ใกล้หรือยังเดียร์ อ่า ใกล้เสร็จหรือยัง”อีธานละมือออกจากทรวงงามเลื่อนลงหน้าท้องบีบคลึงก่อนหงายมือลงซอกหลืบเปียกฉ่ำหวาน“อีธาน อ่า”ร่างระหงคุกเข่าขยับถี่เคลื่อนขึ้นลงรูดท่อนเนื้ออุ่นร้อนเร่งเร้าดั่งเช่นคนใต้ร่าง มือแกร่งกุมเนื้อสวาทนิ่มอูมลงแรงบีบก่อนเลื่อนนิ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -23-nc
-23-ncอีธานล้วงนิ้วเข้าถุงน่องคลึงเนื้อนิ่มโคนต้นขาใกล้จุดลี้ลับก่อนดีดเพียะ!!คราวนี้เป็นซินเดียที่สะดุ้งสุดตัวยามถุงน่องดีดลงเนื้อโคนขา“ดึงเสื้อลง แล้วผมจะปราณีอย่างที่สุด”ซินเดียพวงแก้มแดงซ่านสะท้านไปทั่วร่างยามสันจมูกจดลงหัวเข่าแล้วเลื่อนไต่ขึ้นจากนั้นจึงหยุดเงยหน้าขึ้น“ไม่กล้า?”ริมฝีปากกระจับสาดสีแดงเต็มอิ่มเม้มคว่ำทันที เอื้อมมือขึ้นตั้งใจดึงลงพลันมือแกร่งรั้งข้อมือเธอไว้เสียก่อน“ช้า ๆ เดียร์ ค่อย ๆ เปิด” ว่าพลางยืดกายกลับไปที่เดิมนั่งเอนกายเท้าแขนลงฟูก มองภาพงดงามตรงหน้าด้วยสีหน้าคนเหนือกว่าพร้อมรอยยิ้มมุมปาก“อ่า เอาลงอีก” น้ำเสียงกระเส่าอีธานใจเต้นแรงจับจ้องเนินเนื้อนมขาวผ่องกำลังถูกเปิดเปลือยออกทีละน้อย นิ้วเรียวทาสีแดงเช่นกันเกี่ยวขอบชุดเกาะอกไว้ขยับกระทั่งเต้าซ้ายหลุดออกผัวะ! เฮือก!“ชอบแบบนี้เหรออีธาน”“ใช่ ชอบมาก อ่า ลองลูบนมตัวเอง ไม่ ไม่ ทำแบบวันนั้น บีบหัว ขยี้น้อย ๆ”ซินเดียปากสั่นยามเลื่อนนิ้วลงหัวนมสีชมพู ส่งนิ้วชี้และหัวแม่มือบี้ปลายเล็กน้อยคลึงวน“อา เดียร์ ผมแย่แน่ ๆ”เธอยกแชมเปญกระดกอมไว้ในปากแล้วปล่อยให้มันไหลลงผ่านลำคอ ลากนิ้วพาน้ำรสแรงลงเข้าหาปลายยอ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 22 - nc
- 22 - ncแอ๊ด...คลิก...อีธานเดินนำเข้าห้องชุดที่เขามาเปิดไว้ก่อนเข้าไปในผับเมื่อหัวค่ำ ตรงไปยังโซฟาหยิบขวดแชมเปญแช่น้ำไว้แล้วอย่างดีขึ้นมาเปิดป๊อก!!มือรินแชมเปญราคาแพงลงแก้วสองใบ ตาลอบสังเกตคนร่างเล็กกว่า จากนั้นจึงเดินไปยังหน้าต่าง รูดม่านออกพลางจิบน้ำสีเหลืองรสแรงไปด้วย ก่อนหันกลับมามองซินเดียตรง ๆ ที่ดูเหมือนยังยืนสับสนอยู่กลางห้อง“ส่วนตัวแล้วเดียร์” อีธานยกแก้วขึ้น อีกมือผายออกดวงตาคมกล้ายังจดจ้องมองร่างระหงกำลังขยับเดินเข้ามาใกล้แล้วก้มลงหยิบแก้วแชมเปญยกดื่มรวดเดียวหมดก่อนรินอีกแก้วยกดื่ม“ระวังจะเมาแล้วพลาดของดีนะ”“คะ แค่ก ๆ ๆ”ด้วยความรีบร้อนยกดื่มทำให้ซินเดียสำลักเล็กน้อย เธอวางแก้วลงแล้วเดินเข้าไปหาร่างสูงใหญ่กระทั่งห่างกันราวสามก้าว - - นี่เธอไม่ได้นับทุกครั้งหรอก แต่บังเอิญว่าสังเกตเห็นอีธานยกแก้วขึ้นจิบเอียงร่างพิงกระจก กวาดสายตาขึ้นลงเชื่องช้ามองร่างตรงหน้าใกล้หมดความอดทนเต็มทน โดยเฉพาะเจ้าตาข่ายสีแดงสานตลอดทั้งท่อนขางาม ทำเอาเขาอยากจะรู้ว่าส่วนบนมันไปสิ้นสุดที่ตรงไหน“ฉันพูดไม่ค่อยเก่งเท่าไร”“พูดไม่ค่อยเก่ง..อ่า นั่นคงไม่จริง เมื่อครู่ตอนอยู่ในผับปากคุณค่อนข้าง
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -21- ต่างระเบิดอารมณ์
-21- ต่างระเบิดอารมณ์เขาดันร่างเธอไปด้านหลังใช้ร่างตัวเองบังไว้ พลางยืดกายตัวเองข่มคู่ต่อสู้ที่ร่างเล็กกว่า แต่ดูเหมือนว่าไอ้หมอนี่เองก็ไม่ยอม ทำท่าลุกขึ้นยืนแล้วจึงผงะถอยฉากเนื่องจากสูงเลยหัวไหล่อีธานมาเล็กน้อยเท่านั้นอีธานไม่พูดมากอะไรอีก หลุบตาลงมองผู้ชายร่างเตี้ยกว่าเย็นชาพิฆาตแล้วดึงข้อมือซินเดียออกเดินไปยังโต๊ะ“อีธานคะ เกิดอะไรขึ้น”เสียงหวานอ่อนนุ่มของนางแบบสาวทำให้ซินเดียชำเลืองมอง พลันโดนอีธานดันผลักออกให้ไปยืนข้างโบนิตา“ไม่มีอะไรหรอกลิซ สนุกต่อเถอะ คุณเฉินด้วยครับ ขอโทษด้วย”“แล้วนี่ใครกันครับ คุณอีธานไม่เห็นแนะนำให้รู้จัก”คิ้วเข้มกระตุกเบาแล้วค่อยเบือนหน้ากลับไปมองตัวต้นเหตุ ตัวปัญหาใหญ่ที่มาพร้อมชุดยั่วใจ เอ่ยขึ้นเสียงราบเรียบ“แค่..พนักงานในบริษัท” เสียงเย็นชา“ฉันชื่อซินเดียค่ะ เรียกเดียร์ก็ได้ค่ะ รองผู้อำนวยการฝ่ายขาย”“ยินดีอย่างยิ่งครับ มาครับ ชนแก้ว”ซินเดียมองหาแก้วของตัวเองแต่ไม่มีเลยแย่งเอาแก้วจากมือเพื่อนรักโบนิตามาก่อน ยื่นไปตรงหน้าแกร้ง!!“ค่ะ ชนค่ะ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ”อีธานคิ้วกระตุกอีกครั้ง ดูมาดสาวสังคมจัดชุดยั่วยวนยิ้มหัวร่อต่อกระชิกกับผู้ร่วมทุ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -20- ไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว
-20- ไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว“อีธาน”ซินเดียเอ่ยเรียกทันทีขณะที่ประธานบริษัทหนุ่มกำลังเดินผ่านร่างเธอไป แต่ดูท่าท่านประธานจะยังงอนเพราะทำเพียงตวัดหางตาใส่จากนั้นเชิดหน้ากลับเดินออกห่าง - - ทำเป็นผู้หญิงไปได้ร่างระหงรีบโผออกจากมุมเสาออกเดินแกมวิ่งตามร่างสูงใหญ่ตรงหน้าแล้ววิ่งไปขวางทางยกมือกางออกทั้งสอง แหงนศีรษะขึ้นจ้องตา“ฉัน ฉันขอโทษ”เธอยื่นกล่องช็อกโกแลตขนาดเล็กให้แต่อีธานไม่รับ ยังคงหลุบตาก้มมองก่อนออกเดินเบี่ยงไปด้านซ้าย แต่ซินเดียก้าวเท้าขวางหน้าอีกครั้ง“อีธาน ฉันขอโทษที่พูดไม่ดี”คิ้วเข้มเริ่มขมวดแล้วก้าวไปด้านขวาพลันซินเดียก้าวขวางไว้อีกเช่นเดิม“ฉันพูดจากใจจริงนะ อีธาน คุณจะยกโทษให้ฉันได้ไหม”คราวนี้เขาก้มลงมองส่งสายตาเย็นชาให้แล้วจึงค่อยเปล่งเสียงทุ้มต่ำ“คุณไม่กลัวคนในบริษัทนินทาแล้วหรือเดียร์”“ไม่ ฉันไม่กลัวแล้ว อีธาน คุณหายโกรธฉันแล้วใช่ไหม”“ฮึ ผมจะไปมีสิทธิ์โกรธอะไรคุณกันเดียร์ ผมมันแค่ผู้ชายที่คุณเคยวันไนท์ด้วยเท่านั้น อ๋อ อาจจะพิเศษหน่อยตรงที่ได้เปิดซิง”พวงแก้มทั้งสองข้างของซินเดียแดงซ่านระเรื่อลามถึงลำคอรีบหันมองซ้ายขวาก่อนผ่อนลมหายใจเมื่อไม่เห็นใคร“เห็นไหม คุณยังก
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 19 - ดอกไม้ง้อคนขี้น้อยใจ
- 19 - ดอกไม้ง้อคนขี้น้อยใจแอ๊ด..คลิก..“อ้าว กลับมาตั้งแต่เมื่อไร”อลันจ้องไปทางโต๊ะทำงานตัวใหญ่ในเช้าวันจันทร์หลังจากที่บอสใหญ่หายตัวไปภูเก็ตหลายวัน“เห็นอยู่ว่ากลับมาแล้วจะถามไปทำไม”“แค่อยากรู้ อะไรกันตอนไปดูทีท่ามั่นอกมั่นใจ ขากลับไหงดูคล้ายหมาหงอย”ปึก!สันแฟ้มขนาดใหญ่พอสมควรกระแทกเข้าหน้าอกอลันเมื่ออีธาน คว้าได้ใกล้ตัวแล้วขว้างออกไป อารมณ์ยังหงุดหงิดคุกรุ่นยามคิดถึงวันก่อน“ทำเป็นอารมณ์เสีย แล้วนี่ซินเดียล่ะ ไม่กลับมาด้วยกัน”อีธานตวัดตาขุ่นเขียวมองเพื่อนที่ทำหน้าที่เลขานุการส่วนตัวไปด้วย แล้วก้มหน้ามองตัวเลขที่ไม่เข้าหัวต่อไปกระทั่ง ...ก๊อก ก๊อกอลันหมุนเก้าอี้ไปทั้งตัวมองร่างเล็กของโบนิตาที่เดินเอียงอายเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ อลันรีบลุกขึ้นไปรับทันที“โบ คุณซื้อดอกไม้มาให้ผมเหรอครับ”“เปล่าค่ะ”“อ้าว..แล้วของใครกันครับ”โบนิตายิ้มน้อย ๆ แล้วส่งสายตาไปทางประธานบริษัทที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับ“โฮ้.. นี่ของอีธานหรอกหรือ สาวที่ไหนกันนะซื้อดอกไม้มาให้ช่อใหญ่ขนาดนี้”อลันช่วยรับดอกไม้แล้วนำไปวางบนโต๊ะทำงานตรงหน้าอีธานก่อนจะหยิบการ์ดออกมาอ่านออกเสียง“ขอโทษนะคะ เดียร์”อลัน
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -18- คำพูดเจ็บแสบ
-18- คำพูดเจ็บแสบ“สิบดอลลาร์ มันน้อยเกินไปสำหรับค่าแรงช่วยคุณเปิดซิง คุณมันตัวแสบเดียร์ อย่าคิดนะว่าหลังจากนี้ผมจะยอมให้คุณเที่ยวไปวันไนท์กับผู้ชายคนอื่นอีก”“อีธาน .. ใจเย็น ๆ เดียร์ โอ๊ย! อย่านะอีธาน พ่อกับแม่ อืออ”ภายในใจเขาร้อนรุ่มผิดปกติ อาจเพราะเธอน่ารัก เพราะความแสบ หรือเพราะหึงหวงทำให้เขาทำสิ่งนี้ลงไปต่อหน้าพ่อกับแม่ของซินเดีย - - ใช่แล้ว เขาคงบ้าไปแล้วมือแกร่งกระชากคนร่างเล็กกว่าจนปลิวกระแทกแผ่นอกแล้วโอบรัดเอวเล็กเธอไว้ โน้มใบหน้าลงประกบปากที่พ่นพูดคำเสียดแทงหัวใจ จ้องตอบดวงตาหวานคมกลมโตเบิกกว้าง มือตรึงท้ายทอยกดแน่นให้ซินเดียได้รับรสชาติเจ็บแปลบเช่นเดียวกันกับเขา“อืออ ตาบ้า อืออ หยุดนะ”อีธานกดแน่นกว่าเดิม ไม่ให้ปากกระจับเล็ดลอดเสียงใดได้นอกจากเสียงคราง สอดลิ้นชอนไชควานหาโหมแรงเสน่หาขึ้น รั้งร่างเล็กจนแอ่นโค้ง ไร้สติ - - คงเป็นคำนี้ อีธานคิดในใจทั้งสองหอบหายใจยามอีธานยอมปล่อยซินเดียในที่สุด ค่อยผละห่างทีละน้อย หันไปทางข้างในบ้านแล้วเอ่ยขึ้น“พวกท่านไม่อยู่แล้ว”“อื้อ อีธาน คุณมัน”เพียะ!!ตอนที่ฝ่ามือเล็กกระทบใบหน้าแกร่งกร้าว เธอสะเทือนร้าวไปทั้งตัวรวมถึงหัวใจ นัยน์ตารื
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 17 – พ่อกับแม่มา!!
- 17 – พ่อกับแม่มา!!ซ่า ....เสียงฝนภายในยังตกพรำไม่หยุดแม้ว่าเวลาผ่านไปแล้วสามวัน ซินเดียตะแคงนอนขวางกลางเตียงหันหน้าออกไปทางระเบียง รอบเอวคือท่อนแขนสีเข้มพาดรัดไว้ ซุกหน้าเข้าหลังท้ายทอยปล่อยให้ลมหายใจอุ่นรินรดเธอเป็นจังหวะสม่ำเสมอ - - และทั้งเธอ เขาไร้เสื้อผ้าติดกายติ๊ดดด…ซินเดียขยับตัวเมื่อได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์ดังมาจากพื้นห้องข้างเตียง เลื่อนตัวออกไปรับแต่ลำแขนกระชับดึงกลับ“อืมม ไม่ต้องรับ”“จะบ้าเหรออีธาน”“ไว้อีกสักสองสามวันค่อยรับ”ซินเดียไม่สนใจเสียงสั่งยังขยับร่างจนพ้นลำแขนพาร่างอ่อนเปลี้ยหมดแรงก้มลงมองหมายเลขโทรเข้า แล้วถึงกลับทะลึ่งตัวลุกพรวดนั่งหลังตรง“แย่แล้ว พ่อโทรมา”“ทำไมต้องแย่ด้วย โทรมาก็รับ”ซินเดียตวัดหางตามองร่างแกร่งที่บัดนี้นอนหงายแล้ว โชว์รูปร่างของตัวเองบนล่างเปลือยทั้งตัวหน้าไม่อาย ส่วนเธอดึงชายผ้าห่มลากติดมือไปด้วยขณะเดินไปรับสายที่ระเบียงด้านนอก“สวัสดีค่ะพ่อ”“หนูอยู่ไหนกันลูก”“หนูมาภูเก็ตไงคะพ่อ ลืมแล้วเหรอคะ”“แต่นี่มันหลายวันแล้ว พ่อเห็นหนูหายไปเลยโทรตาม”“หนูก็ ก็สบายดีค่ะ นอนเล่นอยู่ห้อง ไม่ได้ออกไปไหน”“พอดีเลย ถึงว่าหาไม่เจอ”“ฮะ ห๊า! อะไ
