เข้าสู่ระบบแชร์
- 7- ประกาศกรรมสิทธิ์
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-19 10:03:02- 7- ประกาศกรรมสิทธิ์
บ้าแน่ บ้าไปแล้ว เดียร์
เสียงเล็กในหัวกำลังต่อสู้ขนาดหนัก อีธานกำลังทำเธอเร่าร้อนเพียงเขาจ้องมองผ่านโต๊ะกลมจนเธอต้องหันหลังหนี แล้วปล่อยให้ภีมโอ้โลมด้วยการกางมือบนแผ่นหลัง
หางตาเธอเห็นโบนิตาเพื่อนสนิทกำลังตาเบิกโพลง จึงส่งสัญญาณบุ้ยใบ้ให้เพื่อนรักรีบเดินมาแต่ยังไม่ทันคนร่างโตอยู่ดี เมื่อสัมผัสถึงไอร้อนด้านหลังพร้อมมืออุ่นจัดอีกมือที่ดึงมือของภีมออก พร้อมอ้อมลำแขนมาด้านหน้ารัดหน้าท้องไว้ดันจนแผ่นหลังเธอชิดอกแกร่ง
“ขอโทษด้วยภีม แต่เดียร์มีเจ้าของแล้ว”
ซินเดียถึงกับสะดุ้งตกใจรีบมองเพื่อนร่วมงาน สีหน้าของทุกคนในโต๊ะตื่นตะลึงเช่นเดียวกันกับเธอ โดยเฉพาะมิลินท์และภีม
แย่แน่ พรุ่งนี้ฉันคงกลายเป็นหัวข้อหลักวงนินทา
“โอ๊ย!! อะไรกันเดียร์”
อีธานร้องปนสบถเมื่อเท้าเล็กกระทืบลงด้านหลังบนรองเท้าหนังของเขาอย่างแรง ส้นรองเท้าแม้ไม่แหลมมากแต่ทำให้คนร่างโตร้องลั่น คลายมือออก ซินเดียถอยห่างทันทีก่อนหันกลับไปมองส่งสายตาขุ่นเขียว
“ฉันไม่ใช่ของของใคร แล้วอีกอย่าง เราไม่รู้จักกัน”
ซินเดียถอยหลังสองก้าวเยื้องไปด้านหลังภีม ใช้มือคล้องแขนชายอีกคนไว้กำแน่นเป็นหลักยึด อย่างน้อยเธอรู้สึกปลอดภัยมากกว่าเมื่ออยู่กับภีม
“คุณอีธานคะ รู้จักคุณเดียร์แล้วเหรอคะ วันนั้นเธอเป็นลมไปเสียก่อน”
มิลินท์รีบเอ่ยถามทันทีด้วยความสงสัย มองคนทั้งสองคนที่ต่างยังจ้องตากันไม่ลดละ อีกคนจับจ้องด้วยดวงตาเขียวโกรธขึ้ง ส่วนอีกคนชายร่างใหญ่จับจ้องราวต้องการตะครุบเหยื่อ
“เคยรู้จักกันมานานมากแล้วครับ”
อันที่จริงอีธานไม่อยากตอบแต่เมื่อมองหน้าชายหนุ่มนักบัญชีพลันรู้สึกว่าเขาต้องพูดอะไรสักอย่าง หรือทำบางสิ่งอะไรก็ได้ให้ชายคนนี้รู้ว่า เขาและเธอเคยรู้จักกันมาก่อน โดยไม่ยี่หระถึงผลกระทบที่ตามมา กระทั่งเห็นดวงตาคมของเหยื่อสาวหรี่ลง ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงกระแทกกระทั้น
“ฮึ ท่านประธานคะ สำคัญอะไรผิดไปหรือเปล่า มันนานมากแล้วจนฉันจำไม่ได้”
“แน่ใจหรือว่า..จำไม่ได้ เดียร์”
รอยยิ้มกวนโมโหปรากฏบนใบหน้าคมสันหล่อแกร่ง เขายกเหล้าขึ้นดื่ม ผู้คนรอบกายภายในผับหายวับตามความรู้สึกของอีธาน ภาพค่ำคืนเร่าร้อนแจ่มชัดทุกเสี้ยววินาที หยดน้ำปากแก้วหยดลงหลังนิ้วสีเข้มเย็นเยียบ ตวัดตามองหยดน้ำแล้วยกมือขึ้นเข้าหาปากก่อนใช้ลิ้นตวัดเลีย
ซินเดียถึงกับเบิกตาโพลงแล้วจริง ๆ ในตอนนี้ เสียงฮือฮารอบโต๊ะไม่ได้แทรกซึมเข้าไปในโสตประสาทของคนร่างโต เพราะเขายังส่งรอยยิ้มยั่วมาให้ด้วยท่าทางของหนุ่มเสเพล
ร่างระหงยิ่งถอยหลังหลุบตัวให้ภีมเป็นเกาะกำบังแล้วหมุนตัวมองโบนิตาที่กำลังถึงโต๊ะแล้ว
“โบ! ดีจัง ไปห้องน้ำกันเถอะ”
ซินเดียคว้าโอกาสนี้ไว้ทันทีปล่อยแขนออกจากร่างสูงผอมของภีมโผเข้าหาเพื่อนรักแต่ดูเหมือนว่าประธานบริษัทรู้ทัน วางแก้วเหล้าทันที
ปึก!!
มือแกร่งโอบเอวเล็กแล้วดันออกจากโต๊ะทันทีเช่นกัน โน้มหน้าลงซอกคอเอ่ยเสียงทุ้มต่ำจนขนแขนซินเดียตั้งชัน
“เดี๋ยวก่อน ท่านประธาน เดี๋ยว”
“ผมพาไปเอง”
“ไม่ ไม่ หยุด เดี๋ยว”
เสียงร้องเล็ก ๆ ไม่เป็นผลเมื่อร่างแกร่งซ้อนหลังแล้วก้าวเดินหน้าดันแผ่นหลังบอบบางให้ออกเดิน อีกมือคอยแหวกคนออกให้พ้นทาง
โบนิตายังไม่ทันถึงโต๊ะจึงได้แต่หยุดนิ่งเบิกตามองตามร่างของทั้งสองคนที่ดูเหมือนว่าเพื่อนรักของเธอหน้าเผือดสีลง
“เอาไงดีไอ้โบ”
ซินเดียตาโตขืนตัวอย่างไรก็ไม่อาจสู้แรงที่มากกว่าได้ เขาดันเธอออกเดินท่ามกลางพนักงานบริษัทร่วมเกือบร้อยชีวิต
“คุณ...ประธาน ช้าก่อน”
“ผมไม่ได้ยิน พูดใหม่สิ”
อีธานโน้มหน้าลงข้างหูยิ่งทำให้ร่างของทั้งคู่แนบชิดราวคู่รัก เธอมองทางที่เขาดันไปแล้วค่อยผ่อนลมหายใจ
ที่แท้เขาพามาห้องน้ำจริง ๆ
ซินเดียผ่อนร่างลงไม่ขืนแรงอีกแล้วเดินตรงไปยังซอกมืดทางเข้าห้องน้ำหญิง แต่ยังไม่ทันถึงทางเข้าดี ร่างแกร่งพลันดันเธอไปชิดผนังแรงจนแผ่นหลังเธอกระแทก มือหนึ่งจับเอวเธอแน่น อีกมือทาบผนังด้านหลังไว้กักร่างระหงจนไร้ทางหนี
“โอ๊ย! ท่านประธาน”
“ท่านประธาน...ที่จริง ผมชอบนะ เรียกอีกสิเดียร์”
คราวนี้เขาพูดภาษาไทยชัดเจนจนเธอต้องเงยหน้ามอง สบนัยน์ตาหรี่ปรือและหลุบมองเพียงริมฝีปากของเธอ ซินเดียรีบยกมือปิดปาก พูดลอดฝ่ามือ
“อย่านะ นี่มันหน้าห้องน้ำผู้หญิง”
คิ้วเข้มโก่งขึ้น จับมือซินเดียลงแล้วใช้นิ้วแกร่งลูบริมฝีปากกระจับตรงหน้า ให้นิ้วหัวแม่มือดันขอบปากล่างลงจนเผยไรฟันเล็กน้อย
“ยังไม่ทันทำอะไรเลย คิดอะไรอยู่ หรือว่าที่จริงก็อยากให้จูบ”
หมับ!
ซินเดียคว้าข้อมือแกร่งบีบแน่น ส่งสายตาเขียวให้
“อย่านะ! คุณกำลังทำให้ฉันตกเป็นเป้าสายตา แล้วพรุ่งนี้ทุกคนจะพูดถึงแต่เรื่องของเรา”
“แล้วยังไง”
อีธานใกล้หมดความอดทน ไม่น่าเชื่อว่าระยะเวลาสี่ปีนานมาก ทว่ายามได้เจออีกครั้งไฟในอกยังลุกโชนรุนแรงเช่นเคย
“จะบ้าเหรอท่านประธาน ถ้า ถ้าเรา นี่มัน คุณจะกลายเป็นสมภารกินไก่วัด ส่วนฉันก็นอนกับคุณเพื่อไต่เต้าเอาตำแหน่ง”
“คุณเมาไหม”
“ฮะ อะไรนะ”
“ผมถามว่า คุณเมาหรือเปล่า กินไปกี่แก้ว”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับที่ฉันถามคุณไป”
“ผมไม่ชอบผู้หญิงเมา”
“นี่ ท่านประธาน คุณไม่ฟังที่ฉันพูดเลย ฉะ ฉัน เดี๋ยว”
“คุณพูดมากกว่าเดิมนะเดียร์ หรือว่าตอนนั้นมัวแต่คราง”
อีธานใช้นิ้วเปิดริมฝีปากเล็กออกก่อนโน้มหน้าลงรวดเร็ว ฉกปากหนาร้อนจัดผสมกลิ่นซิการ์และรสเหล้าที่เพิ่งดื่มไป สอดลิ้นเข้าภายในความฉ่ำชื้น
เสียงผู้คน เสียงเพลงคล้ายหายถอยห่างออกไปเมื่อคนทั้งคู่เริ่มไต่ระดับความหนักหน่วง อีธานไม่ผ่อนปรนให้ซินเดียได้มีเวลาพัก เขาดันร่างชิดผนังขยับหัวเข่าแทรกเข้าแล้วดันจนร่างเธอยกขึ้นเท้าลอยไม่ติดพื้นหนึ่งข้าง
“อืออ ท่านประธาน นี่มันทางเดิน อืมมม”
ร่างแกร่งยังเบียดแน่นมือช้อนสะโพกกลมมนยกขึ้นสอดลิ้นชอนไชล้วงลึกขณะส่งมือทาบผิวอ่อนนุ่มด้านใน ขยับจนปลายนิ้วสัมผัสกางเกงชั้นในบางเล็กจิ๋ว
“อืมม ทางเดินแล้วไง ใคร ๆ ก็ทำกัน อืม.. จูบอีก”
ดวงหน้าหวานคมแหงนเงยจนตั้งบ่าเมื่อคนร่างโตบดเบียดลงมาอีกครา ขยับบังคับให้เธอเปิดปากแหย่ลิ้นกวาดเสาะหาบางอย่าง ซินเดีย พลันสะดุ้ง สัมผัสถึงนิ้วแกร่งกำลังไต่เข้าสอดลอดผ่านขอบเนื้อผ้าตรงเข้าหาใจกลางศูนย์รวมความรู้สึก
บทที่เกี่ยวข้อง
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -8- ขึ้นห้อง nc
-8- ขึ้นห้อง nc“หยุด อา หยุดก่อน ไม่ได้”เธอคว้ามือเขาไว้บีบแน่นเบี่ยงหน้าออกเป็นผลให้ริมฝีปากอีธานไถลลงซอกคอ ขบเม้มดูดเนื้อนิ่มขืนแรงคนร่างเล็ก ขยับปลายนิ้วสอดเข้าจนพบสิ่งที่ต้องการ“อ่อนนุ่ม และ เปียก”เสียงทุ้มกระเส่าแรง อีธานสูดดมกลิ่นหอมหวาน เนื้อสาว แล้วจูบสัมผัสลาดไหล่เลื่อนจนถึงสายเสื้อเส้นเล็กประดับด้วยมุก ลูบนิ้วผ่านรอยแยกก่อนปล่อยร่างของเธอฉับพลัน ถอยห่าง แล้วหอบหายใจ“ขึ้นห้อง”“อะไรนะ ท่านประธาน อย่าเพิ่ง”ซินเดียตัวปลิวตามแรงดึงจากคนร่างสูงใหญ่ตรงหน้า เขาคว้าข้อแขนดึงกึ่งลากผ่านหน้าเคาน์เตอร์บาร์ แทรกคนด้วยความเร็วทั้งใช้มือปัดแหวกทางไม่สนใครหน้าไหนอาการรีบเร่งของอีธานยิ่งทำให้ซินเดียประหวั่นใจ เอี้ยวหน้ากลับไปหาตัวช่วยแต่ดูเหมือนว่าเพื่อนรักที่ชะเง้อคอมองตามจะค่อยลับหายไกลออกไปทุกที กระทั่งหลุดพ้นประตูทางออก“คุณจะพาฉันไปไหน ไม่นะ ฉันจะไม่นอนกับคุณ”“ทำไมล่ะ เดียร์ติดหนี้ผมอยู่”“หนี้? หนี้อะไรกัน”เสียงหวานร้อนรนเอ่ยถามแล้วพลันหยุดชะงักเมื่อมองเห็นผู้ชายอีกคน ที่เธอคาดว่าเป็นผู้ช่วย วางคีย์การ์ดบนมือสีเข้มของอีธานแล้วร่างของเธอก็ปลิวลอยอีกครั้งตามแรงฉุดเข้าไปในลิฟต์
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -9 ลอกคราบ-nc
-9 ลอกคราบ-ncหัวเข็มขัดสีเงินเย็นจัดลูบผ่านท่อนเนื้อตามความยาว เธอลากขึ้นไปยังกลุ่มขน ลากขึ้นอกแกร่งไปยังไหล่มุ่งหน้าสู่ข้อมือ“สี่ปีที่ผ่านมานี่ เดียร์เปลี่ยนรสนิยมหรือไง”เธอก้มหน้าอมยิ้ม เขาเปลี่ยนคำเรียกเธอแล้ว“อีธานลองดูสิ แล้วเดียร์จะทำให้อีธานยิ่งกว่าเห็นสวรรค์”คำมั่นจากปากสาวสวยพร้อมรอยยิ้มยั่วพลางใช้ลิ้นเลียริมฝีปาก เผยอรอคอย เลื่อนนิ้วหมุนวนยอดถันจุดตัดสีบนทรวงอกอวบอิ่มของตัวเอง อีธานสะท้านในอกครางกระหึ่มต้องการแตะต้อง แต่เพียงขยับเธอกลับรั้งข้อมือเขาไว้ยกขึ้นแล้วมัดด้วยเข็มขัดหนึ่งข้าง ดึงสูง“เห็นไหม มันไม่เจ็บ”เสียงหวานใสใส่ลูกอ้อนคล้ายโอ้โลม ขณะเดินอ้อมไปด้านหลังแล้วจับมืออีกข้างขึ้นมามัดเข้าด้วยกัน ไล้ปลายนิ้วไปตามลำตัว แผ่นหลัง ลากไฟร้อนลวกเป็นทาง“เดี๋ยวก่อนเดียร์ มัดข้างหลังแล้วผมจะแตะต้องเดียร์ยังไง”เธอเดินกลับมาด้านหน้าแล้วผลักร่างแกร่งให้เขานั่งลงขอบเตียง ยกเท้าขึ้นวางข้างต้นขาใหญ่“อีธานมีสิทธิ์ได้แค่ดูเท่านั้น”ซินเดียพลิกตัวหันหลังก้าวไปสามก้าวแล้วหันกลับไปหาคนร่างโต ดวงตาหลุบมองแก่นกายขยายใหญ่ขึ้นอีก จ้องนัยน์ตาสีนิลเต็มเปี่ยมแรงปรารถนา เธอสะบัดผมแล้วเริ่
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -10- เผ่นหนีไปแล้ว
-10- เผ่นหนีไปแล้วอีธานหยุดหมุนปากกา รอยยิ้มบางอย่างมุมปากทำเอาโบนิตาเสียวสันหลังวาบจนอดไม่ได้ต้องยกมือลูบแขนตัวเอง“ผมจะถามอีกครั้ง เพื่อนสนิทคุณอยู่ไหน”“อะ เออ โบไม่ทราบจริง ๆ ค่ะท่านประธาน เดียร์ยังไม่โทรมาหา”กึก กึก กึกเสียงปากกาเคาะลงโต๊ะทำงานเบี่ยงความสนใจให้โบนิตาหันไปจับจ้อง ปากการาคาแพงสีดำมันถูกท่านประธานร่างสูงใหญ่เคาะเป็นจังหวะคล้ายรอคอย“บะ โบ ถ้าโบทราบแล้วจะรีบแจ้งท่านประธานทันทีค่ะ”“ครึ่งชั่วโมง”“คะ อะไรนะคะท่านประธาน”“ผมให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมง โบนิตา ออกไปได้”พรวด! ครืนนนโบนิตาแทบทะลึ่งตัวลืมมารยาท เธอผุดลุกจนเก้าอี้ลากไปด้านหลังผลุนผลันสับขาออกจากห้องเหงื่อโทรมกายไม่รู้ตัวไอ้เดียร์ แก ไปทำอะไรประธานกริ๊งงงง!!โบนิตารีบควักโทรศัพท์ออกจากเสื้อสูทต่อสายหาเพื่อนรักขณะเดินไปทางห้องน้ำ“ว่าไงโบ”“ฉันควรจะถามแกมากกว่าเดียร์ ว่าไง!!”“อะไรว่ะ แกกระแทกเสียงใส่ฉันทำไม มีอะไรหรือเปล่าคนกำลังรีบ”“รีบ! รีบไปไหน แกจะหนีท่านประธานรูปหล่อไปไหน”“อะไรกัน หงุดหงิดแต่เช้า”“หงุดหงิด!!! คำว่าหงุดหงิด เฮอะ! มันน้อยไปไอ้เดียร์ แกเพิ่งทำให้ฉันต้องปะทะกับประธานของแกมา”“เขาไม่ใช่ป
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -11-สี่ปีก่อน จากความเดิมตอนที่แล้ว nc **
-11-สี่ปีก่อน จากความเดิมตอนที่แล้ว nc **“อือ ... อีธาน เดี๋ยวก่อน มัน มัน”“ไม่ ไม่ได้แล้วเดียร์”ชายร่างโตด้านบนยืดกายตั้งตรง ร่างเขาคุกเข่ากลางหว่างขา มือจับต้นขาเธอทั้งสองข้างยกสูงเพื่อเปิดเนินสวาทออก หลุบตามองเนื้อสาวอวบอูมปิดสนิท ขยับท่อนเอ็นร้อนพาดถูไถควานหาทางเข้า“แต่ว่า .. มันจะเจ็บไหม”อีธานตวัดตาคมขึ้นมองดวงหน้าหวานที่บัดนี้ระเรื่อแต้มสีแดงกว่าเดิม ในอกเขาตอนนี้แทบระเบิดต้องการโจนจ้วงเข้าสู่ร่องนุ่มตรงหน้า“ไม่ ไม่เจ็บ คุณพร้อมแล้ว หรือว่าต้องใช้เจล”“เจล?”อีธานหลุบตามองเนินสาวอีกครั้ง ใช้มือเปิดออกลูบเนื้อบางนุ่มฉ่ำน้ำละเลงให้ทั่วแล้วปาดน้ำขึ้นมาลูบปลายท่อนเนื้อหัวมน“อืมมม เล็กมากเดียร์”ซินเดียเกร็งตัว มือเธอยังถูกมัดยกขึ้นเหนือศีรษะจึงทำได้เพียงผงกหัวขึ้นมองท่อนเนื้อใหญ่ตรงกลางหว่างขาอีธาน ดูเหมือนว่าใหญ่กว่าเดิมและแข็งกร้าว เธอหดหน้าท้องไม่รู้ตัว“มัน ใหญ่ขึ้น”“ใช่แล้ว เจ้านี่ต้องใหญ่ขึ้นอยู่แล้ว อ่า ใกล้แล้วเดียร์”คำว่าใกล้แล้วของอีธานไม่ใช่คำเดียวกับซินเดียแม้แต่น้อย เพราะสำหรับเธอแล้วยังห่างไกลมาก เธอแทบไม่รู้สึกถึงความสุข อาการหวาดหวั่นเริ่มตีขึ้นส่งดวงตาหวานไ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 12 - ภูเก็ต
- 12 - ภูเก็ตร่างสูงใหญ่เดินล่องตามทางเดินคอนกรีตปูทับด้วยหินสวยสีเทาราคาแพง ทางเล็กคดเคี้ยวมุ่งสู่บ้านขนาดเล็กหลังงามสร้างบนชะง่อนผาของรีสอร์ตภัทราพาราไดซ์อีธานทอดมองท้องทะเลสงบในวันฝนพรำ เมฆฝนนำพามาซึ่งความสลัวและหม่นเศร้า ทว่าในขณะเดียวกันก็ให้ความรู้สึกสดชื่นดั่งต้นไม้กำลังได้รับหยาดน้ำหล่อเลี้ยงลำต้นกว่าเขาจะมาถึงภูเก็ตเข้าช่วงบ่ายแก่ไปแล้ว เมื่อถึงเวลานี้ยามเย็นบนหน้าผาริมทะเลส่งความเหน็บหนาวจากลมชายฝั่งเขาเบือนหน้ากลับจากวิวผืนน้ำจดผืนฟ้า มองไปยังทางเล็กจุดหมายตรงหน้า บ้านหลังเล็ก และเธออยู่ข้างใน เขาพร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมที่จะโผนเข้าหาความอบอุ่นของร่างนุ่ม - - ใจเต้นระทึกอย่างไม่น่าเชื่อก๊อก ก๊อกร่างสูงตระหง่านนิ่งตรงจ้องประตูฟังเสียงลากเท้าเดินมาแล้วประตูพลันเปิดออกพร้อมร่างระหงถลาคว่ำมาด้านหน้าด้วยรอยยิ้มหวานและดวงตาหรี่ปรือ“เดียร์..คุณ เมา?”“ฮึ ท่านประธานนนนน ไหนน อืมมม”มือเล็กเรียวยื่นออกมาด้านหน้าคว้าเอากรามแกร่งเขาไว้ทั้งสองข้างโยกไปมาแล้วดึงแก้มทั้งสองข้างอย่างแรง“ตัววจริงอ่ะปล่าวววว อึก”อีธานย่อตัวรับร่างซินเดียที่ดูเหมือนจะพยุงกายไม่อยู่อ่อนยวบลง ตวัดอุ้มขึ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -13- เอาว่ะ ไอ้ธาน
-13- เอาว่ะ ไอ้ธาน“ปวดหัวชะมัดเลย”เสียงง่วงงุนแหบเครือมือกุมศีรษะในท่านอนตะแคงแล้วพลิกร่างนอนหงาย ลืมตามองเพดานในเช้าวันต่อมา“นี่เรากินไปกี่ขวดกัน”“สามขวด”“สามเลยเหรอ จำไม่ได้เลย”“ฮึ คงจำได้หรอก เมาขนาดนั้น” แค่นเสียง“นั่นสิ อืมมม โอ๊ยปวดหัว”อีธานนอนตะแคงมองซินเดียที่ยังนอนกุมหัวหลับตาลงอีกครั้ง คิ้วเรียวขมวดมุ่นและดูท่าจะยังไม่รู้ตัวว่าเขานอนอยู่ข้าง ๆ“ตื่นอาบน้ำได้แล้ว หาอะไรกินจะได้ดีขึ้น”“ไม่เลย ห้องหมุนมาก เอ๊ะ!”เขาคลี่ยิ้มออกมาเมื่อสาวด้านข้างเริ่มรู้แล้วว่าไม่ได้พูดอยู่คนเดียว ดวงตาที่หลับอยู่ลืมเบิกกว้างเอียงหน้ามาทางเขา แล้วอ้าปากค้าง“อรุณสวัสดิ์ ผมไม่อยากจะพูดเลยแต่ เดียร์..คุณเหม็นเหล้ามาก”เธอยังเบิกตากว้าง จ้องคนร่างโตนิ่ง“อ้าว เงียบไปเลย”“คะ คุณ เข้ามาได้ยังไง ไม่สิ ต้องถามก่อนว่ารู้ได้ยังไงว่าเดียร์มานี่”“ไม่ยากอะไร เพื่อนเดียร์เป็นคนขี้กลัว” เขาพยักหน้าให้เธอราวกับเห็นใจเต็มที่“แต่ คุณเข้ามาในห้องได้ยังไง แล้วนี่ ...”“อะไรกัน เดียร์เปิดให้ผมเองนะ ว่าแต่ว่าต้องชมหน่อย ห้องนี้นี่วิวดี มองเห็นทะเลชัดมากเลย”ซินเดียยังตาค้างมองร่างแกร่งลุกขึ้นบิดขี้เกียจท่
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 14 - ท่านประธาน
- 14 - ท่านประธานยามบ่ายฝนยังคงตกและมีทีท่าว่ายังจะตกไปอีกนาน ซ้ำแรงขึ้น อีธานเอนกายนั่งพิงโซฟาตัวยาวทอดมองทะเลถูกสายฝนกระหน่ำ มือสีเข้มลูบศีรษะคนร่างเล็กที่ใช้ตักเขาหนุนนอนแทนหมอนมาราวชั่วโมงกว่าแล้ว นาน ๆ ครั้ง เขาจะได้พักผ่อนคลายอารมณ์เช่นนี้ตื๊ดดดดดเสียงโทรศัพท์ระบบสั่นดังขึ้นอยู่บนโต๊ะเตี้ยตรงหน้า เขาเหลือบสายตามองก่อนโน้มร่างลงหยิบ“ครับแม่”“อีธาน เจ้าอลันบอกว่าลูกไปภูเก็ต”“ครับ”“ไปทำไมกันลูก”“พักผ่อนครับแม่”“แล้วนี่ คิดไว้หรือยังจะกลับอเมริกาเมื่อไร”“แม่ครับ แม่ส่งผมมาดูแลบริษัทที่เมืองไทยไม่ใช่เหรอครับ”“ใช่ แต่ว่า...ดูเหมือนลูกจะดูแลเรื่องอื่นด้วย”อีธานก้มหน้าลงมองร่างระหงที่นอนขดตัวตะแคงหน้าเข้าหาร่างแกร่ง จึงเอามือลูบผมปัดออกจนมองเห็นพวงแก้มและตาขยุกขยิกดูท่าจะตื่นแล้วแต่แกล้งหลับ“ครับ ก็นิดหน่อย”“พูดแบบนี้แสดงว่าคงเป็นข่าวดี”“ผมยังไม่แน่ใจครับแม่ เท่านี้ก่อนนะครับ”“โอเค แม่ไม่กวนแล้ว ไว้โทรหาใหม่วันหลังรัก รักลูกนะอีธาน”“ครับ ผมก็รักแม่ครับ”เขาวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะที่เดิมจึงค่อยเอ่ยขึ้น“ตื่นแล้วนี่คนขี้เซา”“อื้อ ใครบอก เดียร์ยังหลับตาอยู่เลย”“หลับตา ปากนี
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -15nc
-15ncซินเดียนิ่งอึ้งไปเมื่อได้ยินเสียงทุ้มยอมรับผิดตามที่เธอกล่าวหา ต้องการเอี้ยวตัวกลับไปหากแต่มือแกร่งยังดันให้เธอยืนหันหลังแล้วรูดซิปชุดเดรสบางเบาสีพื้นลงถึงกลางหลัง ปลดตะขอเสื้อใน แล้วจึงค่อยจับเธอหมุนกลับมา“แต่..ผมมันเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัว อยากได้ และต้องได้”นิ้วเย็นแกร่งแข็งไต่ลาดไหล่ตามขอบสายเสื้อชุดเดรสแล้วค่อยเกี่ยวเลื่อนลง“ผมว่าเรากำลังมีปัญหา ผมมัดมือเดียร์ไว้ด้านหลัง แล้วตอนนี้เราจะเอาชุดเดรสออกได้ยังไงถ้าไม่แก้มัด”ซินเดียก้มลงมองตัวเองแล้วเห็นจริงอย่างที่อีธานพูด ตอนนี้ชุดคาอยู่ที่หัวไหล่ ถ้าเลื่อนลงคงพ้นแค่เนินทรวงแต่ไม่สามารถถอดออกได้ และไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเข้าสิงเธอทำให้ซินเดียหัวเราะออกมา“ฮ่า ฮ่า อีธาน นี่มัน คุณมัน ฮ่า ฮ่า”เขาหรี่ตาลงเล็กน้อยก้มหน้ามองดวงหน้าหวานหัวเราะไปถึงดวงตาจนพราวระยับ มีน้ำรื้นหางตา“นี่เดียร์หัวเราะผมงั้นเหรอ”“หัวเราะอีธาน ฮ่า ฮ่า ไม่หัวเราะได้ไง ดูสิ เป็นผู้เชี่ยวชาญจริงหรือเปล่า แค่ถอดเสื้อผ้าผู้หญิงยังมีปัญหา”คราวนี้คิ้วเข้มโก่งขึ้นสูง แม้ว่าเขารู้ดีคำพูดที่ซินเดียเอ่ยขึ้น เธอเพียงล้อเล่น และน่ารักดีเวลาเธอหัวเราะจนตาหยี แต่มันยัง
บทล่าสุด
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -25-nc จบบริบูรณ์
-25-nc จบบริบูรณ์อีธานกดศีรษะคนร่างเล็กลงจมฟูกแทนแล้วคว้าโทรศัพท์มาจากมือเล็กปัดรับสาย“ครับแม่ อีธานครับ เดียร์อยู่กับผมครับ ครับแม่ คงราวสามวันถึงจะได้กลับบ้านนะครับ ครับผมรับปากจะดูแลอย่างดีเลยครับแม่ สวัสดีครับ” พูดทั้ง ๆ ที่หอบหายใจหนักหน่วงซินเดียตาเบิกกว้างอยู่กับที่ ตัวดิ้นหนีแต่ได้แค่อึกอักดั่งปลาถูกกด เพราะมือแกร่งจับแน่นบนศีรษะ ท่อนล่างเสียบเสย หางตามองเห็นโทรศัพท์ถูกโยนตกมาตรงหน้า เขาวางสายแม่จันทร์นิลไปแล้ว“อีธาน คุณจะบ้าหรือไง นั่นคุณบอกอะไรแม่!”“อ่า แคบ หืมม์ แค่บอกเดียร์อยู่กับผมไง”“แต่ อ่า หยุดนะ อ่า อย่าเพิ่งกระแทกสิ อีธาน...”เสียงหวานขาดหายทันควันยามลำแกร่งเนื้ออุ่นสอดใส่เต็มลำรักกดแน่นคลึงเน้นก่อนกระทั้นถี่แรงขึ้น เขายืนบนพื้นให้หัวเข่าทาบขอบเตียงเป็นหลักขณะเสือกกายนำท่อนมังกรยักษ์สอดใส่ไม่ผ่อนปรนตับ ตับ ตับร่างระหงสั่นสะเทือนตามแรงตอกใส่ อีธานกระหนำลงร่องรักด้วยเรี่ยวแรงชายเต็มเปี่ยมไฟพิศวาสท่วมท้นทรวงอกอัดแน่นด้วยอารมณ์บางอย่างที่พัดพากระพือภายในมาหลายวัน เขากำเส้นผมดกหนาไว้ในมือกดแน่นเพื่อส่งแรงให้ร่างเล็กใต้ตัวสั่นไหวไปพร้อมกับเขา ใกล้แตะจุดสุดยอดแล้วช
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 24 nc
- 24 ncอีธานรัดคนร่างเล็กกว่าไว้แน่นขณะจับเอวคอดให้เคลื่อนไหวดั่งใจต้องการ อีกมือรั้งชุดเดรสลงอีกกองบั้นเอวก่อนบีบเคล้นคลึงเนินนมกระเพื่อมไหวตรงหน้า ปากล้วงลึกเสาะหาความหวานล้ำอย่างที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน หรือเป็นเพราะใจของเขาเองต่างหากที่กำลังพองโตลำแกร่งทะลวงขึ้นแทรกกลีบอ่อนนุ่มบอบบาง ต้องการส่งให้สาวด้านบนถึงฝั่งฝันอย่างรุนแรงและรวดเร็ว“เดียร์ อ่า คนดี อ่า แคบ รัด ซี้ดด”เขาผละปากออกส่งเสียงครางแล้วเลื่อนลงหายอดหัวชูชันเต่งตึง ดูดกลืนและขบกัด วนหาเต้างามอีกข้างทำเช่นเดียวกันแล้วค่อยปาดเลีย คลุกหน้าลงกลางทรวงอกเบี่ยงปากครอบเนื้ออ่อนนุ่มดูดดึงเขารู้ว่าทำเช่นนี้จะทำให้เนินทรวงเป็นรอยช้ำเขียว แต่มันช่างให้ความรู้สึกที่ดียามมองเนื้อนวลขาวตรงหน้าขึ้นสีจากฝีมือตัวเอง อีกมือบีบขยำเสียวร้าวทั่วหน้าท้อง - - และยังไม่ทันได้ถอดกางเกง“ใกล้หรือยังเดียร์ อ่า ใกล้เสร็จหรือยัง”อีธานละมือออกจากทรวงงามเลื่อนลงหน้าท้องบีบคลึงก่อนหงายมือลงซอกหลืบเปียกฉ่ำหวาน“อีธาน อ่า”ร่างระหงคุกเข่าขยับถี่เคลื่อนขึ้นลงรูดท่อนเนื้ออุ่นร้อนเร่งเร้าดั่งเช่นคนใต้ร่าง มือแกร่งกุมเนื้อสวาทนิ่มอูมลงแรงบีบก่อนเลื่อนนิ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -23-nc
-23-ncอีธานล้วงนิ้วเข้าถุงน่องคลึงเนื้อนิ่มโคนต้นขาใกล้จุดลี้ลับก่อนดีดเพียะ!!คราวนี้เป็นซินเดียที่สะดุ้งสุดตัวยามถุงน่องดีดลงเนื้อโคนขา“ดึงเสื้อลง แล้วผมจะปราณีอย่างที่สุด”ซินเดียพวงแก้มแดงซ่านสะท้านไปทั่วร่างยามสันจมูกจดลงหัวเข่าแล้วเลื่อนไต่ขึ้นจากนั้นจึงหยุดเงยหน้าขึ้น“ไม่กล้า?”ริมฝีปากกระจับสาดสีแดงเต็มอิ่มเม้มคว่ำทันที เอื้อมมือขึ้นตั้งใจดึงลงพลันมือแกร่งรั้งข้อมือเธอไว้เสียก่อน“ช้า ๆ เดียร์ ค่อย ๆ เปิด” ว่าพลางยืดกายกลับไปที่เดิมนั่งเอนกายเท้าแขนลงฟูก มองภาพงดงามตรงหน้าด้วยสีหน้าคนเหนือกว่าพร้อมรอยยิ้มมุมปาก“อ่า เอาลงอีก” น้ำเสียงกระเส่าอีธานใจเต้นแรงจับจ้องเนินเนื้อนมขาวผ่องกำลังถูกเปิดเปลือยออกทีละน้อย นิ้วเรียวทาสีแดงเช่นกันเกี่ยวขอบชุดเกาะอกไว้ขยับกระทั่งเต้าซ้ายหลุดออกผัวะ! เฮือก!“ชอบแบบนี้เหรออีธาน”“ใช่ ชอบมาก อ่า ลองลูบนมตัวเอง ไม่ ไม่ ทำแบบวันนั้น บีบหัว ขยี้น้อย ๆ”ซินเดียปากสั่นยามเลื่อนนิ้วลงหัวนมสีชมพู ส่งนิ้วชี้และหัวแม่มือบี้ปลายเล็กน้อยคลึงวน“อา เดียร์ ผมแย่แน่ ๆ”เธอยกแชมเปญกระดกอมไว้ในปากแล้วปล่อยให้มันไหลลงผ่านลำคอ ลากนิ้วพาน้ำรสแรงลงเข้าหาปลายยอ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 22 - nc
- 22 - ncแอ๊ด...คลิก...อีธานเดินนำเข้าห้องชุดที่เขามาเปิดไว้ก่อนเข้าไปในผับเมื่อหัวค่ำ ตรงไปยังโซฟาหยิบขวดแชมเปญแช่น้ำไว้แล้วอย่างดีขึ้นมาเปิดป๊อก!!มือรินแชมเปญราคาแพงลงแก้วสองใบ ตาลอบสังเกตคนร่างเล็กกว่า จากนั้นจึงเดินไปยังหน้าต่าง รูดม่านออกพลางจิบน้ำสีเหลืองรสแรงไปด้วย ก่อนหันกลับมามองซินเดียตรง ๆ ที่ดูเหมือนยังยืนสับสนอยู่กลางห้อง“ส่วนตัวแล้วเดียร์” อีธานยกแก้วขึ้น อีกมือผายออกดวงตาคมกล้ายังจดจ้องมองร่างระหงกำลังขยับเดินเข้ามาใกล้แล้วก้มลงหยิบแก้วแชมเปญยกดื่มรวดเดียวหมดก่อนรินอีกแก้วยกดื่ม“ระวังจะเมาแล้วพลาดของดีนะ”“คะ แค่ก ๆ ๆ”ด้วยความรีบร้อนยกดื่มทำให้ซินเดียสำลักเล็กน้อย เธอวางแก้วลงแล้วเดินเข้าไปหาร่างสูงใหญ่กระทั่งห่างกันราวสามก้าว - - นี่เธอไม่ได้นับทุกครั้งหรอก แต่บังเอิญว่าสังเกตเห็นอีธานยกแก้วขึ้นจิบเอียงร่างพิงกระจก กวาดสายตาขึ้นลงเชื่องช้ามองร่างตรงหน้าใกล้หมดความอดทนเต็มทน โดยเฉพาะเจ้าตาข่ายสีแดงสานตลอดทั้งท่อนขางาม ทำเอาเขาอยากจะรู้ว่าส่วนบนมันไปสิ้นสุดที่ตรงไหน“ฉันพูดไม่ค่อยเก่งเท่าไร”“พูดไม่ค่อยเก่ง..อ่า นั่นคงไม่จริง เมื่อครู่ตอนอยู่ในผับปากคุณค่อนข้าง
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -21- ต่างระเบิดอารมณ์
-21- ต่างระเบิดอารมณ์เขาดันร่างเธอไปด้านหลังใช้ร่างตัวเองบังไว้ พลางยืดกายตัวเองข่มคู่ต่อสู้ที่ร่างเล็กกว่า แต่ดูเหมือนว่าไอ้หมอนี่เองก็ไม่ยอม ทำท่าลุกขึ้นยืนแล้วจึงผงะถอยฉากเนื่องจากสูงเลยหัวไหล่อีธานมาเล็กน้อยเท่านั้นอีธานไม่พูดมากอะไรอีก หลุบตาลงมองผู้ชายร่างเตี้ยกว่าเย็นชาพิฆาตแล้วดึงข้อมือซินเดียออกเดินไปยังโต๊ะ“อีธานคะ เกิดอะไรขึ้น”เสียงหวานอ่อนนุ่มของนางแบบสาวทำให้ซินเดียชำเลืองมอง พลันโดนอีธานดันผลักออกให้ไปยืนข้างโบนิตา“ไม่มีอะไรหรอกลิซ สนุกต่อเถอะ คุณเฉินด้วยครับ ขอโทษด้วย”“แล้วนี่ใครกันครับ คุณอีธานไม่เห็นแนะนำให้รู้จัก”คิ้วเข้มกระตุกเบาแล้วค่อยเบือนหน้ากลับไปมองตัวต้นเหตุ ตัวปัญหาใหญ่ที่มาพร้อมชุดยั่วใจ เอ่ยขึ้นเสียงราบเรียบ“แค่..พนักงานในบริษัท” เสียงเย็นชา“ฉันชื่อซินเดียค่ะ เรียกเดียร์ก็ได้ค่ะ รองผู้อำนวยการฝ่ายขาย”“ยินดีอย่างยิ่งครับ มาครับ ชนแก้ว”ซินเดียมองหาแก้วของตัวเองแต่ไม่มีเลยแย่งเอาแก้วจากมือเพื่อนรักโบนิตามาก่อน ยื่นไปตรงหน้าแกร้ง!!“ค่ะ ชนค่ะ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ”อีธานคิ้วกระตุกอีกครั้ง ดูมาดสาวสังคมจัดชุดยั่วยวนยิ้มหัวร่อต่อกระชิกกับผู้ร่วมทุ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -20- ไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว
-20- ไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว“อีธาน”ซินเดียเอ่ยเรียกทันทีขณะที่ประธานบริษัทหนุ่มกำลังเดินผ่านร่างเธอไป แต่ดูท่าท่านประธานจะยังงอนเพราะทำเพียงตวัดหางตาใส่จากนั้นเชิดหน้ากลับเดินออกห่าง - - ทำเป็นผู้หญิงไปได้ร่างระหงรีบโผออกจากมุมเสาออกเดินแกมวิ่งตามร่างสูงใหญ่ตรงหน้าแล้ววิ่งไปขวางทางยกมือกางออกทั้งสอง แหงนศีรษะขึ้นจ้องตา“ฉัน ฉันขอโทษ”เธอยื่นกล่องช็อกโกแลตขนาดเล็กให้แต่อีธานไม่รับ ยังคงหลุบตาก้มมองก่อนออกเดินเบี่ยงไปด้านซ้าย แต่ซินเดียก้าวเท้าขวางหน้าอีกครั้ง“อีธาน ฉันขอโทษที่พูดไม่ดี”คิ้วเข้มเริ่มขมวดแล้วก้าวไปด้านขวาพลันซินเดียก้าวขวางไว้อีกเช่นเดิม“ฉันพูดจากใจจริงนะ อีธาน คุณจะยกโทษให้ฉันได้ไหม”คราวนี้เขาก้มลงมองส่งสายตาเย็นชาให้แล้วจึงค่อยเปล่งเสียงทุ้มต่ำ“คุณไม่กลัวคนในบริษัทนินทาแล้วหรือเดียร์”“ไม่ ฉันไม่กลัวแล้ว อีธาน คุณหายโกรธฉันแล้วใช่ไหม”“ฮึ ผมจะไปมีสิทธิ์โกรธอะไรคุณกันเดียร์ ผมมันแค่ผู้ชายที่คุณเคยวันไนท์ด้วยเท่านั้น อ๋อ อาจจะพิเศษหน่อยตรงที่ได้เปิดซิง”พวงแก้มทั้งสองข้างของซินเดียแดงซ่านระเรื่อลามถึงลำคอรีบหันมองซ้ายขวาก่อนผ่อนลมหายใจเมื่อไม่เห็นใคร“เห็นไหม คุณยังก
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 19 - ดอกไม้ง้อคนขี้น้อยใจ
- 19 - ดอกไม้ง้อคนขี้น้อยใจแอ๊ด..คลิก..“อ้าว กลับมาตั้งแต่เมื่อไร”อลันจ้องไปทางโต๊ะทำงานตัวใหญ่ในเช้าวันจันทร์หลังจากที่บอสใหญ่หายตัวไปภูเก็ตหลายวัน“เห็นอยู่ว่ากลับมาแล้วจะถามไปทำไม”“แค่อยากรู้ อะไรกันตอนไปดูทีท่ามั่นอกมั่นใจ ขากลับไหงดูคล้ายหมาหงอย”ปึก!สันแฟ้มขนาดใหญ่พอสมควรกระแทกเข้าหน้าอกอลันเมื่ออีธาน คว้าได้ใกล้ตัวแล้วขว้างออกไป อารมณ์ยังหงุดหงิดคุกรุ่นยามคิดถึงวันก่อน“ทำเป็นอารมณ์เสีย แล้วนี่ซินเดียล่ะ ไม่กลับมาด้วยกัน”อีธานตวัดตาขุ่นเขียวมองเพื่อนที่ทำหน้าที่เลขานุการส่วนตัวไปด้วย แล้วก้มหน้ามองตัวเลขที่ไม่เข้าหัวต่อไปกระทั่ง ...ก๊อก ก๊อกอลันหมุนเก้าอี้ไปทั้งตัวมองร่างเล็กของโบนิตาที่เดินเอียงอายเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ อลันรีบลุกขึ้นไปรับทันที“โบ คุณซื้อดอกไม้มาให้ผมเหรอครับ”“เปล่าค่ะ”“อ้าว..แล้วของใครกันครับ”โบนิตายิ้มน้อย ๆ แล้วส่งสายตาไปทางประธานบริษัทที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับ“โฮ้.. นี่ของอีธานหรอกหรือ สาวที่ไหนกันนะซื้อดอกไม้มาให้ช่อใหญ่ขนาดนี้”อลันช่วยรับดอกไม้แล้วนำไปวางบนโต๊ะทำงานตรงหน้าอีธานก่อนจะหยิบการ์ดออกมาอ่านออกเสียง“ขอโทษนะคะ เดียร์”อลัน
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -18- คำพูดเจ็บแสบ
-18- คำพูดเจ็บแสบ“สิบดอลลาร์ มันน้อยเกินไปสำหรับค่าแรงช่วยคุณเปิดซิง คุณมันตัวแสบเดียร์ อย่าคิดนะว่าหลังจากนี้ผมจะยอมให้คุณเที่ยวไปวันไนท์กับผู้ชายคนอื่นอีก”“อีธาน .. ใจเย็น ๆ เดียร์ โอ๊ย! อย่านะอีธาน พ่อกับแม่ อืออ”ภายในใจเขาร้อนรุ่มผิดปกติ อาจเพราะเธอน่ารัก เพราะความแสบ หรือเพราะหึงหวงทำให้เขาทำสิ่งนี้ลงไปต่อหน้าพ่อกับแม่ของซินเดีย - - ใช่แล้ว เขาคงบ้าไปแล้วมือแกร่งกระชากคนร่างเล็กกว่าจนปลิวกระแทกแผ่นอกแล้วโอบรัดเอวเล็กเธอไว้ โน้มใบหน้าลงประกบปากที่พ่นพูดคำเสียดแทงหัวใจ จ้องตอบดวงตาหวานคมกลมโตเบิกกว้าง มือตรึงท้ายทอยกดแน่นให้ซินเดียได้รับรสชาติเจ็บแปลบเช่นเดียวกันกับเขา“อืออ ตาบ้า อืออ หยุดนะ”อีธานกดแน่นกว่าเดิม ไม่ให้ปากกระจับเล็ดลอดเสียงใดได้นอกจากเสียงคราง สอดลิ้นชอนไชควานหาโหมแรงเสน่หาขึ้น รั้งร่างเล็กจนแอ่นโค้ง ไร้สติ - - คงเป็นคำนี้ อีธานคิดในใจทั้งสองหอบหายใจยามอีธานยอมปล่อยซินเดียในที่สุด ค่อยผละห่างทีละน้อย หันไปทางข้างในบ้านแล้วเอ่ยขึ้น“พวกท่านไม่อยู่แล้ว”“อื้อ อีธาน คุณมัน”เพียะ!!ตอนที่ฝ่ามือเล็กกระทบใบหน้าแกร่งกร้าว เธอสะเทือนร้าวไปทั้งตัวรวมถึงหัวใจ นัยน์ตารื
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 17 – พ่อกับแม่มา!!
- 17 – พ่อกับแม่มา!!ซ่า ....เสียงฝนภายในยังตกพรำไม่หยุดแม้ว่าเวลาผ่านไปแล้วสามวัน ซินเดียตะแคงนอนขวางกลางเตียงหันหน้าออกไปทางระเบียง รอบเอวคือท่อนแขนสีเข้มพาดรัดไว้ ซุกหน้าเข้าหลังท้ายทอยปล่อยให้ลมหายใจอุ่นรินรดเธอเป็นจังหวะสม่ำเสมอ - - และทั้งเธอ เขาไร้เสื้อผ้าติดกายติ๊ดดด…ซินเดียขยับตัวเมื่อได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์ดังมาจากพื้นห้องข้างเตียง เลื่อนตัวออกไปรับแต่ลำแขนกระชับดึงกลับ“อืมม ไม่ต้องรับ”“จะบ้าเหรออีธาน”“ไว้อีกสักสองสามวันค่อยรับ”ซินเดียไม่สนใจเสียงสั่งยังขยับร่างจนพ้นลำแขนพาร่างอ่อนเปลี้ยหมดแรงก้มลงมองหมายเลขโทรเข้า แล้วถึงกลับทะลึ่งตัวลุกพรวดนั่งหลังตรง“แย่แล้ว พ่อโทรมา”“ทำไมต้องแย่ด้วย โทรมาก็รับ”ซินเดียตวัดหางตามองร่างแกร่งที่บัดนี้นอนหงายแล้ว โชว์รูปร่างของตัวเองบนล่างเปลือยทั้งตัวหน้าไม่อาย ส่วนเธอดึงชายผ้าห่มลากติดมือไปด้วยขณะเดินไปรับสายที่ระเบียงด้านนอก“สวัสดีค่ะพ่อ”“หนูอยู่ไหนกันลูก”“หนูมาภูเก็ตไงคะพ่อ ลืมแล้วเหรอคะ”“แต่นี่มันหลายวันแล้ว พ่อเห็นหนูหายไปเลยโทรตาม”“หนูก็ ก็สบายดีค่ะ นอนเล่นอยู่ห้อง ไม่ได้ออกไปไหน”“พอดีเลย ถึงว่าหาไม่เจอ”“ฮะ ห๊า! อะไ
