LOGINShare
-9 ลอกคราบ-nc
Last Updated:
2024-11-19 10:03:02-9 ลอกคราบ-nc
หัวเข็มขัดสีเงินเย็นจัดลูบผ่านท่อนเนื้อตามความยาว เธอลากขึ้นไปยังกลุ่มขน ลากขึ้นอกแกร่งไปยังไหล่มุ่งหน้าสู่ข้อมือ
“สี่ปีที่ผ่านมานี่ เดียร์เปลี่ยนรสนิยมหรือไง”
เธอก้มหน้าอมยิ้ม เขาเปลี่ยนคำเรียกเธอแล้ว
“อีธานลองดูสิ แล้วเดียร์จะทำให้อีธานยิ่งกว่าเห็นสวรรค์”
คำมั่นจากปากสาวสวยพร้อมรอยยิ้มยั่วพลางใช้ลิ้นเลียริมฝีปาก เผยอรอคอย เลื่อนนิ้วหมุนวนยอดถันจุดตัดสีบนทรวงอกอวบอิ่มของตัวเอง อีธานสะท้านในอกครางกระหึ่มต้องการแตะต้อง แต่เพียงขยับเธอกลับรั้งข้อมือเขาไว้ยกขึ้นแล้วมัดด้วยเข็มขัดหนึ่งข้าง ดึงสูง
“เห็นไหม มันไม่เจ็บ”
เสียงหวานใสใส่ลูกอ้อนคล้ายโอ้โลม ขณะเดินอ้อมไปด้านหลังแล้วจับมืออีกข้างขึ้นมามัดเข้าด้วยกัน ไล้ปลายนิ้วไปตามลำตัว แผ่นหลัง ลากไฟร้อนลวกเป็นทาง
“เดี๋ยวก่อนเดียร์ มัดข้างหลังแล้วผมจะแตะต้องเดียร์ยังไง”
เธอเดินกลับมาด้านหน้าแล้วผลักร่างแกร่งให้เขานั่งลงขอบเตียง ยกเท้าขึ้นวางข้างต้นขาใหญ่
“อีธานมีสิทธิ์ได้แค่ดูเท่านั้น”
ซินเดียพลิกตัวหันหลังก้าวไปสามก้าวแล้วหันกลับไปหาคนร่างโต ดวงตาหลุบมองแก่นกายขยายใหญ่ขึ้นอีก จ้องนัยน์ตาสีนิลเต็มเปี่ยมแรงปรารถนา เธอสะบัดผมแล้วเริ่มเต้น
แม่เจ้า!!
อีธานแทบสำลักเสียงครางของตัวเองเมื่อร่างงดงามตรงหน้าโยกย้ายเย้ายวน ชุดเดรสตัวสั้นคาอยู่บั้นเอวและท่อนบนเธอเปิดเปลือยหมดจด
สองเต้าทรวงงามขยับไหวกระเพื่อมตามแรงโยกซ้ายขวา ซินเดียย่อเข่าลงแล้วแอ่นร่างมาด้านหน้าจนทำให้เนินเนื้อสองลูกลอยเด่นคล้อยลงตามแรงโน้มถ่วง
“เดียร์”
เสียงทุ้มพร่าจัดจับจ้องเพียงสาวสวยกลางห้อง ร่างระหงยังส่ายร่อนทีละน้อยต่ำสูง หมุนตัวหันหลังแล้วสะบัดผมเอี้ยวหน้ากลับมา
“อยากให้เดียร์ถอดชุดหรือยังคะ”
อีธานกลืนน้ำลาย ดวงตาคมเข้มเลื่อนลอยมองเพียงแผ่นหลังขาวนวล ต้องการขยับตัวเพื่อแตะต้องโอบรัด แต่เขายังนั่งอยู่ที่เดิมมองเธอ มีเพียงเจ้าท่อนเนื้อยาวกลางลำตัวเท่านั้นที่ขยับไหวผงกหัวรับภาพ
“ถะ ถอด”
เขาแทบจำเสียงตัวเองไม่ได้ เสียงทุ้มต่ำเปล่งกระท่อนกระแท่นและแหบจนจับคำไม่ได้
“งั้นอีธานหลับตาก่อน”
“หลับตา”
“ใช่ค่ะ หลับตาสิคะ”
เธอเลื่อนมือลงบั้นเอว เอี้ยวหน้ากลับไปหาอีธานมองสีหน้าแดงก่ำมากอารมณ์และคงเกือบต้านไม่ไหวแล้ว มือเล็กแสร้งขยับชุดเลื่อนขึ้นลง มองเขาด้วยตาอ่อนเชื่อมปนวาดหวัง แล้วหลังจากนั้น..เขาขยับเปลือกตาปิดลง
ซินเดียหุบยิ้มทันควัน ดึงเสื้อขึ้นสวมใส่เช่นเดิม ขยับร่างทำเสียงสวบสาบ ตาเพ่งมองคนร่างโตไว้
“เสร็จหรือยังครับ”
“กำลังถอดลงจากเท้าแล้วค่ะ อย่าเพิ่งลืมตานะคะอีธาน”
ซินเดียส่งเสียงหวานก่อนค่อยย่องปลายเท้า ไม่สนใจรองเท้าส้นสูงของตัวเองที่หล่นอยู่ปลายเตียง จากนั้นซอยเท้าถี่ยิบไปทางประตูทันที
คลิก..ปัง!
อีธานทะลึ่งตัวลุกพรวด ลืมตาขึ้นเบิกกว้าง ร่างงดงามกลางห้องหายไปแล้วหลังจากเสียงประตูปิดลง
“ไอ้ห่า! อีธาน นายมันโง่ บัดซบ!”
เขาขยับเดินไปทางประตูก่อนหยุดลงเมื่อนึกได้ว่าข้อมือถูกมัดอยู่ด้านหลัง
“เดียร์ เดียรรรรรรรรรรรรรรรรรรร”
ซินเดียสะดุ้งเฮือก เธอวิ่งมาถึงกลางโถงพลันเสียงตะโกนลั่นดังลอดออกมาจากห้องพัก เอี้ยวหน้ากลับไปมองค่อยถอนหายใจโล่งอก เขาไม่ได้วิ่งตามออกมา
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดมุมปากก่อนคลี่ยิ้มกว้างสุด จากนั้นตามด้วยเสียงหัวเราะ เธอกดลิฟต์ไปด้วยงอตัวไปด้วยเพราะแรงขบขันจนตัวโยน ยกนิ้วปาดน้ำที่รื้นขึ้นหางตา โดยหารู้ไม่ว่าเธอปลุกเสือตัวที่ร้ายกว่าเดิมออกมา
ปัง!!
อลันจอดรถหน้าบันไดทางขึ้นบริษัทในอีกสองวันถัดมา ยิ้มกว้างขบขันยามเห็นเสือร้ายอีธานหน้าบึ้งฉุนเฉียว กระแทกประตูรถอย่างแรงก่อนสาวเท้าหนักแน่นเข้าบริษัท
กริ๊งงง!!
“ครับนายแม่”
“เจ้าลูกชายแม่เป็นยังไงบ้าง”
“ก็..ดีครับ”
“ทำเสียงแบบนี้ มีเรื่องหรือเปล่า”
“นิดหน่อยครับนายแม่ แต่ผมว่าอีธานยังเอาอยู่ครับ”
“ฮึ ลองพูดแบบนี้คงหนีไม่พ้นเรื่องสาว ๆ”
“ครับ นายแม่โทรเข้ามาพอดีเลยครับ ผู้ถือหุ้นที่ชื่ออานนท์ ทรงโอสถ นายแม่รู้จักไหมครับ”
“รู้จักสิ เขาถือหุ้นเยอะอยู่นะ เคยเจอตอนประชุมผู้ถือหุ้นสองสามครั้ง แต่ปีที่แล้วไม่มา ถามขึ้นมาเนี่ย ต้องเกี่ยวกับเขาแน่เลย”
“ครับ แต่เดี๋ยวนายแม่ก็รู้ครับ แค่นี้ก่อนนะครับ ดูเหมือนว่าลูกชายนายแม่จะโทรเข้ามา”
อลันวางสายโทรศัพท์คุณฟรานเชสก้าเหรือนายแม่ แม่บุญธรรมของอีธาน แล้วปัดรับสายเจ้านายหนุ่ม
“คร้าบบ”
“ใจคอจะนั่งแช่อยู่ในรถหรือไง ถ้าไม่อยากทำงานก็ลาออกไปเสีย”
“อะไรกันครับท่านประธาน กระผมจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้แล้วขอรับ”
น้ำเสียงล้อเลียนยิ่งทำให้อีธานฉุนเฉียว กดวางสายแล้วโยนโทรศัพท์ไปกลางโต๊ะทำงาน กดสายภายใน
“ค่ะ ท่านประธาน”
“ตามโบนิตามา”
“คะ อะไรนะคะ”
“หูตึงหรือไง เรียกโบนิตาเข้ามา!”
อีธานหมุนเก้าอี้กลับไปทางหน้าต่าง สูดลมหายใจสะกดอารมณ์โกรธ เขารู้ตัวว่ากำลังทำตัวงี่เง่าด้วยการอาละวาดเมื่อไม่ได้ดั่งใจ - - ไม่เชิงสักทีเดียว น่าจะเรียกว่า ‘ถูกหลอก’ ถึงจะถูกกว่า
ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
น้ำเสียงเข้มดุทำโบนิตาสะดุ้งโหย่ง เหลือบสายตามองเพื่อนร่วมงานที่มองมาอย่างให้กำลังใจ
โบนิตาเปิดประตูห้องทำงานบอสใหญ่ช้าอย่างที่สุด สูดลมหายใจเข้ายาวแล้วตัดสินใจเดินเข้าไปทันทีพร้อมรอยยิ้มอ่อนบาง
“ค่ะท่านประธาน”
“นั่งสิ คงไม่ต้องถามว่าจำฉันได้ไหม”
โบนิตาลอบกลืนน้ำลายแล้วพยักหน้าไร้คำพูด อีธานหมุนเก้าอี้กลับมาจับจ้องเพื่อนสนิทของสาวต้นเรื่อง เขาวาดขาขึ้นไขว่ห้าง มือหุมนปากกาด้วยความเคยชิน
“เพื่อนรักคุณไปไหน”
“คะ ค่ะ ไป เออ ไม่ทราบค่ะ”
อีธานหมุนปากกาไปอีกทางบนข้อนิ้ว เพ่งมองสาวตรงหน้า โบนิตาหน้าตาดี หุ่นเล็กกว่าไม่สูงเท่าซินเดีย แต่มีความอวบอิ่ม เขาใช้สายตาอย่างที่มักใช้ประเมินสิ่งของบางอย่าง ประเมินว่าของตรงหน้ามีค่าเพียงพอหรือไม่ จนเห็นดวงหน้าหวานของโบนิตาเปลี่ยนสี
“แผนกบุคคลแจ้งว่าเพื่อนสนิทคุณลาพักร้อน”
“โบยังไม่ทราบค่ะ เช้านี้โบ...โบมาทำงานสาย”
Related chapters
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -10- เผ่นหนีไปแล้ว
-10- เผ่นหนีไปแล้วอีธานหยุดหมุนปากกา รอยยิ้มบางอย่างมุมปากทำเอาโบนิตาเสียวสันหลังวาบจนอดไม่ได้ต้องยกมือลูบแขนตัวเอง“ผมจะถามอีกครั้ง เพื่อนสนิทคุณอยู่ไหน”“อะ เออ โบไม่ทราบจริง ๆ ค่ะท่านประธาน เดียร์ยังไม่โทรมาหา”กึก กึก กึกเสียงปากกาเคาะลงโต๊ะทำงานเบี่ยงความสนใจให้โบนิตาหันไปจับจ้อง ปากการาคาแพงสีดำมันถูกท่านประธานร่างสูงใหญ่เคาะเป็นจังหวะคล้ายรอคอย“บะ โบ ถ้าโบทราบแล้วจะรีบแจ้งท่านประธานทันทีค่ะ”“ครึ่งชั่วโมง”“คะ อะไรนะคะท่านประธาน”“ผมให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมง โบนิตา ออกไปได้”พรวด! ครืนนนโบนิตาแทบทะลึ่งตัวลืมมารยาท เธอผุดลุกจนเก้าอี้ลากไปด้านหลังผลุนผลันสับขาออกจากห้องเหงื่อโทรมกายไม่รู้ตัวไอ้เดียร์ แก ไปทำอะไรประธานกริ๊งงงง!!โบนิตารีบควักโทรศัพท์ออกจากเสื้อสูทต่อสายหาเพื่อนรักขณะเดินไปทางห้องน้ำ“ว่าไงโบ”“ฉันควรจะถามแกมากกว่าเดียร์ ว่าไง!!”“อะไรว่ะ แกกระแทกเสียงใส่ฉันทำไม มีอะไรหรือเปล่าคนกำลังรีบ”“รีบ! รีบไปไหน แกจะหนีท่านประธานรูปหล่อไปไหน”“อะไรกัน หงุดหงิดแต่เช้า”“หงุดหงิด!!! คำว่าหงุดหงิด เฮอะ! มันน้อยไปไอ้เดียร์ แกเพิ่งทำให้ฉันต้องปะทะกับประธานของแกมา”“เขาไม่ใช่ป
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -11-สี่ปีก่อน จากความเดิมตอนที่แล้ว nc **
-11-สี่ปีก่อน จากความเดิมตอนที่แล้ว nc **“อือ ... อีธาน เดี๋ยวก่อน มัน มัน”“ไม่ ไม่ได้แล้วเดียร์”ชายร่างโตด้านบนยืดกายตั้งตรง ร่างเขาคุกเข่ากลางหว่างขา มือจับต้นขาเธอทั้งสองข้างยกสูงเพื่อเปิดเนินสวาทออก หลุบตามองเนื้อสาวอวบอูมปิดสนิท ขยับท่อนเอ็นร้อนพาดถูไถควานหาทางเข้า“แต่ว่า .. มันจะเจ็บไหม”อีธานตวัดตาคมขึ้นมองดวงหน้าหวานที่บัดนี้ระเรื่อแต้มสีแดงกว่าเดิม ในอกเขาตอนนี้แทบระเบิดต้องการโจนจ้วงเข้าสู่ร่องนุ่มตรงหน้า“ไม่ ไม่เจ็บ คุณพร้อมแล้ว หรือว่าต้องใช้เจล”“เจล?”อีธานหลุบตามองเนินสาวอีกครั้ง ใช้มือเปิดออกลูบเนื้อบางนุ่มฉ่ำน้ำละเลงให้ทั่วแล้วปาดน้ำขึ้นมาลูบปลายท่อนเนื้อหัวมน“อืมมม เล็กมากเดียร์”ซินเดียเกร็งตัว มือเธอยังถูกมัดยกขึ้นเหนือศีรษะจึงทำได้เพียงผงกหัวขึ้นมองท่อนเนื้อใหญ่ตรงกลางหว่างขาอีธาน ดูเหมือนว่าใหญ่กว่าเดิมและแข็งกร้าว เธอหดหน้าท้องไม่รู้ตัว“มัน ใหญ่ขึ้น”“ใช่แล้ว เจ้านี่ต้องใหญ่ขึ้นอยู่แล้ว อ่า ใกล้แล้วเดียร์”คำว่าใกล้แล้วของอีธานไม่ใช่คำเดียวกับซินเดียแม้แต่น้อย เพราะสำหรับเธอแล้วยังห่างไกลมาก เธอแทบไม่รู้สึกถึงความสุข อาการหวาดหวั่นเริ่มตีขึ้นส่งดวงตาหวานไ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 12 - ภูเก็ต
- 12 - ภูเก็ตร่างสูงใหญ่เดินล่องตามทางเดินคอนกรีตปูทับด้วยหินสวยสีเทาราคาแพง ทางเล็กคดเคี้ยวมุ่งสู่บ้านขนาดเล็กหลังงามสร้างบนชะง่อนผาของรีสอร์ตภัทราพาราไดซ์อีธานทอดมองท้องทะเลสงบในวันฝนพรำ เมฆฝนนำพามาซึ่งความสลัวและหม่นเศร้า ทว่าในขณะเดียวกันก็ให้ความรู้สึกสดชื่นดั่งต้นไม้กำลังได้รับหยาดน้ำหล่อเลี้ยงลำต้นกว่าเขาจะมาถึงภูเก็ตเข้าช่วงบ่ายแก่ไปแล้ว เมื่อถึงเวลานี้ยามเย็นบนหน้าผาริมทะเลส่งความเหน็บหนาวจากลมชายฝั่งเขาเบือนหน้ากลับจากวิวผืนน้ำจดผืนฟ้า มองไปยังทางเล็กจุดหมายตรงหน้า บ้านหลังเล็ก และเธออยู่ข้างใน เขาพร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมที่จะโผนเข้าหาความอบอุ่นของร่างนุ่ม - - ใจเต้นระทึกอย่างไม่น่าเชื่อก๊อก ก๊อกร่างสูงตระหง่านนิ่งตรงจ้องประตูฟังเสียงลากเท้าเดินมาแล้วประตูพลันเปิดออกพร้อมร่างระหงถลาคว่ำมาด้านหน้าด้วยรอยยิ้มหวานและดวงตาหรี่ปรือ“เดียร์..คุณ เมา?”“ฮึ ท่านประธานนนนน ไหนน อืมมม”มือเล็กเรียวยื่นออกมาด้านหน้าคว้าเอากรามแกร่งเขาไว้ทั้งสองข้างโยกไปมาแล้วดึงแก้มทั้งสองข้างอย่างแรง“ตัววจริงอ่ะปล่าวววว อึก”อีธานย่อตัวรับร่างซินเดียที่ดูเหมือนจะพยุงกายไม่อยู่อ่อนยวบลง ตวัดอุ้มขึ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -13- เอาว่ะ ไอ้ธาน
-13- เอาว่ะ ไอ้ธาน“ปวดหัวชะมัดเลย”เสียงง่วงงุนแหบเครือมือกุมศีรษะในท่านอนตะแคงแล้วพลิกร่างนอนหงาย ลืมตามองเพดานในเช้าวันต่อมา“นี่เรากินไปกี่ขวดกัน”“สามขวด”“สามเลยเหรอ จำไม่ได้เลย”“ฮึ คงจำได้หรอก เมาขนาดนั้น” แค่นเสียง“นั่นสิ อืมมม โอ๊ยปวดหัว”อีธานนอนตะแคงมองซินเดียที่ยังนอนกุมหัวหลับตาลงอีกครั้ง คิ้วเรียวขมวดมุ่นและดูท่าจะยังไม่รู้ตัวว่าเขานอนอยู่ข้าง ๆ“ตื่นอาบน้ำได้แล้ว หาอะไรกินจะได้ดีขึ้น”“ไม่เลย ห้องหมุนมาก เอ๊ะ!”เขาคลี่ยิ้มออกมาเมื่อสาวด้านข้างเริ่มรู้แล้วว่าไม่ได้พูดอยู่คนเดียว ดวงตาที่หลับอยู่ลืมเบิกกว้างเอียงหน้ามาทางเขา แล้วอ้าปากค้าง“อรุณสวัสดิ์ ผมไม่อยากจะพูดเลยแต่ เดียร์..คุณเหม็นเหล้ามาก”เธอยังเบิกตากว้าง จ้องคนร่างโตนิ่ง“อ้าว เงียบไปเลย”“คะ คุณ เข้ามาได้ยังไง ไม่สิ ต้องถามก่อนว่ารู้ได้ยังไงว่าเดียร์มานี่”“ไม่ยากอะไร เพื่อนเดียร์เป็นคนขี้กลัว” เขาพยักหน้าให้เธอราวกับเห็นใจเต็มที่“แต่ คุณเข้ามาในห้องได้ยังไง แล้วนี่ ...”“อะไรกัน เดียร์เปิดให้ผมเองนะ ว่าแต่ว่าต้องชมหน่อย ห้องนี้นี่วิวดี มองเห็นทะเลชัดมากเลย”ซินเดียยังตาค้างมองร่างแกร่งลุกขึ้นบิดขี้เกียจท่
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 14 - ท่านประธาน
- 14 - ท่านประธานยามบ่ายฝนยังคงตกและมีทีท่าว่ายังจะตกไปอีกนาน ซ้ำแรงขึ้น อีธานเอนกายนั่งพิงโซฟาตัวยาวทอดมองทะเลถูกสายฝนกระหน่ำ มือสีเข้มลูบศีรษะคนร่างเล็กที่ใช้ตักเขาหนุนนอนแทนหมอนมาราวชั่วโมงกว่าแล้ว นาน ๆ ครั้ง เขาจะได้พักผ่อนคลายอารมณ์เช่นนี้ตื๊ดดดดดเสียงโทรศัพท์ระบบสั่นดังขึ้นอยู่บนโต๊ะเตี้ยตรงหน้า เขาเหลือบสายตามองก่อนโน้มร่างลงหยิบ“ครับแม่”“อีธาน เจ้าอลันบอกว่าลูกไปภูเก็ต”“ครับ”“ไปทำไมกันลูก”“พักผ่อนครับแม่”“แล้วนี่ คิดไว้หรือยังจะกลับอเมริกาเมื่อไร”“แม่ครับ แม่ส่งผมมาดูแลบริษัทที่เมืองไทยไม่ใช่เหรอครับ”“ใช่ แต่ว่า...ดูเหมือนลูกจะดูแลเรื่องอื่นด้วย”อีธานก้มหน้าลงมองร่างระหงที่นอนขดตัวตะแคงหน้าเข้าหาร่างแกร่ง จึงเอามือลูบผมปัดออกจนมองเห็นพวงแก้มและตาขยุกขยิกดูท่าจะตื่นแล้วแต่แกล้งหลับ“ครับ ก็นิดหน่อย”“พูดแบบนี้แสดงว่าคงเป็นข่าวดี”“ผมยังไม่แน่ใจครับแม่ เท่านี้ก่อนนะครับ”“โอเค แม่ไม่กวนแล้ว ไว้โทรหาใหม่วันหลังรัก รักลูกนะอีธาน”“ครับ ผมก็รักแม่ครับ”เขาวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะที่เดิมจึงค่อยเอ่ยขึ้น“ตื่นแล้วนี่คนขี้เซา”“อื้อ ใครบอก เดียร์ยังหลับตาอยู่เลย”“หลับตา ปากนี
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -15nc
-15ncซินเดียนิ่งอึ้งไปเมื่อได้ยินเสียงทุ้มยอมรับผิดตามที่เธอกล่าวหา ต้องการเอี้ยวตัวกลับไปหากแต่มือแกร่งยังดันให้เธอยืนหันหลังแล้วรูดซิปชุดเดรสบางเบาสีพื้นลงถึงกลางหลัง ปลดตะขอเสื้อใน แล้วจึงค่อยจับเธอหมุนกลับมา“แต่..ผมมันเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัว อยากได้ และต้องได้”นิ้วเย็นแกร่งแข็งไต่ลาดไหล่ตามขอบสายเสื้อชุดเดรสแล้วค่อยเกี่ยวเลื่อนลง“ผมว่าเรากำลังมีปัญหา ผมมัดมือเดียร์ไว้ด้านหลัง แล้วตอนนี้เราจะเอาชุดเดรสออกได้ยังไงถ้าไม่แก้มัด”ซินเดียก้มลงมองตัวเองแล้วเห็นจริงอย่างที่อีธานพูด ตอนนี้ชุดคาอยู่ที่หัวไหล่ ถ้าเลื่อนลงคงพ้นแค่เนินทรวงแต่ไม่สามารถถอดออกได้ และไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเข้าสิงเธอทำให้ซินเดียหัวเราะออกมา“ฮ่า ฮ่า อีธาน นี่มัน คุณมัน ฮ่า ฮ่า”เขาหรี่ตาลงเล็กน้อยก้มหน้ามองดวงหน้าหวานหัวเราะไปถึงดวงตาจนพราวระยับ มีน้ำรื้นหางตา“นี่เดียร์หัวเราะผมงั้นเหรอ”“หัวเราะอีธาน ฮ่า ฮ่า ไม่หัวเราะได้ไง ดูสิ เป็นผู้เชี่ยวชาญจริงหรือเปล่า แค่ถอดเสื้อผ้าผู้หญิงยังมีปัญหา”คราวนี้คิ้วเข้มโก่งขึ้นสูง แม้ว่าเขารู้ดีคำพูดที่ซินเดียเอ่ยขึ้น เธอเพียงล้อเล่น และน่ารักดีเวลาเธอหัวเราะจนตาหยี แต่มันยัง
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -16-nc
-16-nc“เจ็บ..อีธาน อย่าให้หลุดไปได้นะ อืออ เบา ๆ สิ”“ซี้ด แน่นมากเดียร์ อ่า”คนร่างโตย่อเขาลงอีกแล้วกระทุ้งขึ้นขยับสะโพกกระแทกสูงจนร่างซินเดียเด้งขึ้นแล้วลงรับท่อนเนื้ออุ่นอึก ...“เดียร์ จุก เบา อืออ”อีธานขยับร่างกระทุ้งขึ้นอีกเป็นจังหวะกระชั้นแรง ศีรษะซินเดียสั่นไหวโยกคลอนกระแทกกระจกด้านหลัง แต่คนร่างโตไม่นำพายังส่งแรงให้คนร่างเล็กกว่าสะเทือนเขาย่อเข่ากระทุ้งบดเบียดทั้งคลึง มือช้อนขาเรียวงามไว้ด้วยแรงชายมากล้น กระหน่ำใส่ร่างเล็กที่ทำเขาทรมานมาหลายวัน หรืออาจนับจากวันนั้น เขาชักไม่แน่ใจ“ใกล้หรือยังเดียร์ อ่า”“อืออ ใกล้อะไร อา..”“อีกรอบ ใกล้เสร็จหรือยัง”ซินเดียส่ายหน้าเบี่ยงไปอีกทางหลับตาแน่น ตอนนี้ร่างเธอกระดอนขึ้นลงจากแรงกระทุ้งส่งขึ้นของอีธานอย่างที่เขาไม่ผ่อนปรนให้เลยแม้แต่น้อย เธอเจ็บศีรษะ มือเป็นเหน็บชา แม้ว่าเนินสาวจะใกล้สุขสมก็ตามเอ็นลำใหญ่แทรกทางนิ่มผ่านน้ำหวานเข้าสู่ใจกลางความสาว รูดเข้าออกสัมผัสจุดกระสันอ่อนไหวภายในโพรงรัก ปลายหัวมนเสียววาบยามทะลวงผ่านในแต่ละครา“อ่า เดียร์ เร็วสิ เสร็จหรือยัง”“คนบ้า จะมาเร่งได้ยังไง”อีธานหยุดนิ่งหอบหายใจแล้ว โน้มศีรษะเข้าหาบดจู
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 17 – พ่อกับแม่มา!!
- 17 – พ่อกับแม่มา!!ซ่า ....เสียงฝนภายในยังตกพรำไม่หยุดแม้ว่าเวลาผ่านไปแล้วสามวัน ซินเดียตะแคงนอนขวางกลางเตียงหันหน้าออกไปทางระเบียง รอบเอวคือท่อนแขนสีเข้มพาดรัดไว้ ซุกหน้าเข้าหลังท้ายทอยปล่อยให้ลมหายใจอุ่นรินรดเธอเป็นจังหวะสม่ำเสมอ - - และทั้งเธอ เขาไร้เสื้อผ้าติดกายติ๊ดดด…ซินเดียขยับตัวเมื่อได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์ดังมาจากพื้นห้องข้างเตียง เลื่อนตัวออกไปรับแต่ลำแขนกระชับดึงกลับ“อืมม ไม่ต้องรับ”“จะบ้าเหรออีธาน”“ไว้อีกสักสองสามวันค่อยรับ”ซินเดียไม่สนใจเสียงสั่งยังขยับร่างจนพ้นลำแขนพาร่างอ่อนเปลี้ยหมดแรงก้มลงมองหมายเลขโทรเข้า แล้วถึงกลับทะลึ่งตัวลุกพรวดนั่งหลังตรง“แย่แล้ว พ่อโทรมา”“ทำไมต้องแย่ด้วย โทรมาก็รับ”ซินเดียตวัดหางตามองร่างแกร่งที่บัดนี้นอนหงายแล้ว โชว์รูปร่างของตัวเองบนล่างเปลือยทั้งตัวหน้าไม่อาย ส่วนเธอดึงชายผ้าห่มลากติดมือไปด้วยขณะเดินไปรับสายที่ระเบียงด้านนอก“สวัสดีค่ะพ่อ”“หนูอยู่ไหนกันลูก”“หนูมาภูเก็ตไงคะพ่อ ลืมแล้วเหรอคะ”“แต่นี่มันหลายวันแล้ว พ่อเห็นหนูหายไปเลยโทรตาม”“หนูก็ ก็สบายดีค่ะ นอนเล่นอยู่ห้อง ไม่ได้ออกไปไหน”“พอดีเลย ถึงว่าหาไม่เจอ”“ฮะ ห๊า! อะไ
Latest chapter
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -25-nc จบบริบูรณ์
-25-nc จบบริบูรณ์อีธานกดศีรษะคนร่างเล็กลงจมฟูกแทนแล้วคว้าโทรศัพท์มาจากมือเล็กปัดรับสาย“ครับแม่ อีธานครับ เดียร์อยู่กับผมครับ ครับแม่ คงราวสามวันถึงจะได้กลับบ้านนะครับ ครับผมรับปากจะดูแลอย่างดีเลยครับแม่ สวัสดีครับ” พูดทั้ง ๆ ที่หอบหายใจหนักหน่วงซินเดียตาเบิกกว้างอยู่กับที่ ตัวดิ้นหนีแต่ได้แค่อึกอักดั่งปลาถูกกด เพราะมือแกร่งจับแน่นบนศีรษะ ท่อนล่างเสียบเสย หางตามองเห็นโทรศัพท์ถูกโยนตกมาตรงหน้า เขาวางสายแม่จันทร์นิลไปแล้ว“อีธาน คุณจะบ้าหรือไง นั่นคุณบอกอะไรแม่!”“อ่า แคบ หืมม์ แค่บอกเดียร์อยู่กับผมไง”“แต่ อ่า หยุดนะ อ่า อย่าเพิ่งกระแทกสิ อีธาน...”เสียงหวานขาดหายทันควันยามลำแกร่งเนื้ออุ่นสอดใส่เต็มลำรักกดแน่นคลึงเน้นก่อนกระทั้นถี่แรงขึ้น เขายืนบนพื้นให้หัวเข่าทาบขอบเตียงเป็นหลักขณะเสือกกายนำท่อนมังกรยักษ์สอดใส่ไม่ผ่อนปรนตับ ตับ ตับร่างระหงสั่นสะเทือนตามแรงตอกใส่ อีธานกระหนำลงร่องรักด้วยเรี่ยวแรงชายเต็มเปี่ยมไฟพิศวาสท่วมท้นทรวงอกอัดแน่นด้วยอารมณ์บางอย่างที่พัดพากระพือภายในมาหลายวัน เขากำเส้นผมดกหนาไว้ในมือกดแน่นเพื่อส่งแรงให้ร่างเล็กใต้ตัวสั่นไหวไปพร้อมกับเขา ใกล้แตะจุดสุดยอดแล้วช
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 24 nc
- 24 ncอีธานรัดคนร่างเล็กกว่าไว้แน่นขณะจับเอวคอดให้เคลื่อนไหวดั่งใจต้องการ อีกมือรั้งชุดเดรสลงอีกกองบั้นเอวก่อนบีบเคล้นคลึงเนินนมกระเพื่อมไหวตรงหน้า ปากล้วงลึกเสาะหาความหวานล้ำอย่างที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน หรือเป็นเพราะใจของเขาเองต่างหากที่กำลังพองโตลำแกร่งทะลวงขึ้นแทรกกลีบอ่อนนุ่มบอบบาง ต้องการส่งให้สาวด้านบนถึงฝั่งฝันอย่างรุนแรงและรวดเร็ว“เดียร์ อ่า คนดี อ่า แคบ รัด ซี้ดด”เขาผละปากออกส่งเสียงครางแล้วเลื่อนลงหายอดหัวชูชันเต่งตึง ดูดกลืนและขบกัด วนหาเต้างามอีกข้างทำเช่นเดียวกันแล้วค่อยปาดเลีย คลุกหน้าลงกลางทรวงอกเบี่ยงปากครอบเนื้ออ่อนนุ่มดูดดึงเขารู้ว่าทำเช่นนี้จะทำให้เนินทรวงเป็นรอยช้ำเขียว แต่มันช่างให้ความรู้สึกที่ดียามมองเนื้อนวลขาวตรงหน้าขึ้นสีจากฝีมือตัวเอง อีกมือบีบขยำเสียวร้าวทั่วหน้าท้อง - - และยังไม่ทันได้ถอดกางเกง“ใกล้หรือยังเดียร์ อ่า ใกล้เสร็จหรือยัง”อีธานละมือออกจากทรวงงามเลื่อนลงหน้าท้องบีบคลึงก่อนหงายมือลงซอกหลืบเปียกฉ่ำหวาน“อีธาน อ่า”ร่างระหงคุกเข่าขยับถี่เคลื่อนขึ้นลงรูดท่อนเนื้ออุ่นร้อนเร่งเร้าดั่งเช่นคนใต้ร่าง มือแกร่งกุมเนื้อสวาทนิ่มอูมลงแรงบีบก่อนเลื่อนนิ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -23-nc
-23-ncอีธานล้วงนิ้วเข้าถุงน่องคลึงเนื้อนิ่มโคนต้นขาใกล้จุดลี้ลับก่อนดีดเพียะ!!คราวนี้เป็นซินเดียที่สะดุ้งสุดตัวยามถุงน่องดีดลงเนื้อโคนขา“ดึงเสื้อลง แล้วผมจะปราณีอย่างที่สุด”ซินเดียพวงแก้มแดงซ่านสะท้านไปทั่วร่างยามสันจมูกจดลงหัวเข่าแล้วเลื่อนไต่ขึ้นจากนั้นจึงหยุดเงยหน้าขึ้น“ไม่กล้า?”ริมฝีปากกระจับสาดสีแดงเต็มอิ่มเม้มคว่ำทันที เอื้อมมือขึ้นตั้งใจดึงลงพลันมือแกร่งรั้งข้อมือเธอไว้เสียก่อน“ช้า ๆ เดียร์ ค่อย ๆ เปิด” ว่าพลางยืดกายกลับไปที่เดิมนั่งเอนกายเท้าแขนลงฟูก มองภาพงดงามตรงหน้าด้วยสีหน้าคนเหนือกว่าพร้อมรอยยิ้มมุมปาก“อ่า เอาลงอีก” น้ำเสียงกระเส่าอีธานใจเต้นแรงจับจ้องเนินเนื้อนมขาวผ่องกำลังถูกเปิดเปลือยออกทีละน้อย นิ้วเรียวทาสีแดงเช่นกันเกี่ยวขอบชุดเกาะอกไว้ขยับกระทั่งเต้าซ้ายหลุดออกผัวะ! เฮือก!“ชอบแบบนี้เหรออีธาน”“ใช่ ชอบมาก อ่า ลองลูบนมตัวเอง ไม่ ไม่ ทำแบบวันนั้น บีบหัว ขยี้น้อย ๆ”ซินเดียปากสั่นยามเลื่อนนิ้วลงหัวนมสีชมพู ส่งนิ้วชี้และหัวแม่มือบี้ปลายเล็กน้อยคลึงวน“อา เดียร์ ผมแย่แน่ ๆ”เธอยกแชมเปญกระดกอมไว้ในปากแล้วปล่อยให้มันไหลลงผ่านลำคอ ลากนิ้วพาน้ำรสแรงลงเข้าหาปลายยอ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 22 - nc
- 22 - ncแอ๊ด...คลิก...อีธานเดินนำเข้าห้องชุดที่เขามาเปิดไว้ก่อนเข้าไปในผับเมื่อหัวค่ำ ตรงไปยังโซฟาหยิบขวดแชมเปญแช่น้ำไว้แล้วอย่างดีขึ้นมาเปิดป๊อก!!มือรินแชมเปญราคาแพงลงแก้วสองใบ ตาลอบสังเกตคนร่างเล็กกว่า จากนั้นจึงเดินไปยังหน้าต่าง รูดม่านออกพลางจิบน้ำสีเหลืองรสแรงไปด้วย ก่อนหันกลับมามองซินเดียตรง ๆ ที่ดูเหมือนยังยืนสับสนอยู่กลางห้อง“ส่วนตัวแล้วเดียร์” อีธานยกแก้วขึ้น อีกมือผายออกดวงตาคมกล้ายังจดจ้องมองร่างระหงกำลังขยับเดินเข้ามาใกล้แล้วก้มลงหยิบแก้วแชมเปญยกดื่มรวดเดียวหมดก่อนรินอีกแก้วยกดื่ม“ระวังจะเมาแล้วพลาดของดีนะ”“คะ แค่ก ๆ ๆ”ด้วยความรีบร้อนยกดื่มทำให้ซินเดียสำลักเล็กน้อย เธอวางแก้วลงแล้วเดินเข้าไปหาร่างสูงใหญ่กระทั่งห่างกันราวสามก้าว - - นี่เธอไม่ได้นับทุกครั้งหรอก แต่บังเอิญว่าสังเกตเห็นอีธานยกแก้วขึ้นจิบเอียงร่างพิงกระจก กวาดสายตาขึ้นลงเชื่องช้ามองร่างตรงหน้าใกล้หมดความอดทนเต็มทน โดยเฉพาะเจ้าตาข่ายสีแดงสานตลอดทั้งท่อนขางาม ทำเอาเขาอยากจะรู้ว่าส่วนบนมันไปสิ้นสุดที่ตรงไหน“ฉันพูดไม่ค่อยเก่งเท่าไร”“พูดไม่ค่อยเก่ง..อ่า นั่นคงไม่จริง เมื่อครู่ตอนอยู่ในผับปากคุณค่อนข้าง
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -21- ต่างระเบิดอารมณ์
-21- ต่างระเบิดอารมณ์เขาดันร่างเธอไปด้านหลังใช้ร่างตัวเองบังไว้ พลางยืดกายตัวเองข่มคู่ต่อสู้ที่ร่างเล็กกว่า แต่ดูเหมือนว่าไอ้หมอนี่เองก็ไม่ยอม ทำท่าลุกขึ้นยืนแล้วจึงผงะถอยฉากเนื่องจากสูงเลยหัวไหล่อีธานมาเล็กน้อยเท่านั้นอีธานไม่พูดมากอะไรอีก หลุบตาลงมองผู้ชายร่างเตี้ยกว่าเย็นชาพิฆาตแล้วดึงข้อมือซินเดียออกเดินไปยังโต๊ะ“อีธานคะ เกิดอะไรขึ้น”เสียงหวานอ่อนนุ่มของนางแบบสาวทำให้ซินเดียชำเลืองมอง พลันโดนอีธานดันผลักออกให้ไปยืนข้างโบนิตา“ไม่มีอะไรหรอกลิซ สนุกต่อเถอะ คุณเฉินด้วยครับ ขอโทษด้วย”“แล้วนี่ใครกันครับ คุณอีธานไม่เห็นแนะนำให้รู้จัก”คิ้วเข้มกระตุกเบาแล้วค่อยเบือนหน้ากลับไปมองตัวต้นเหตุ ตัวปัญหาใหญ่ที่มาพร้อมชุดยั่วใจ เอ่ยขึ้นเสียงราบเรียบ“แค่..พนักงานในบริษัท” เสียงเย็นชา“ฉันชื่อซินเดียค่ะ เรียกเดียร์ก็ได้ค่ะ รองผู้อำนวยการฝ่ายขาย”“ยินดีอย่างยิ่งครับ มาครับ ชนแก้ว”ซินเดียมองหาแก้วของตัวเองแต่ไม่มีเลยแย่งเอาแก้วจากมือเพื่อนรักโบนิตามาก่อน ยื่นไปตรงหน้าแกร้ง!!“ค่ะ ชนค่ะ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ”อีธานคิ้วกระตุกอีกครั้ง ดูมาดสาวสังคมจัดชุดยั่วยวนยิ้มหัวร่อต่อกระชิกกับผู้ร่วมทุ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -20- ไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว
-20- ไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว“อีธาน”ซินเดียเอ่ยเรียกทันทีขณะที่ประธานบริษัทหนุ่มกำลังเดินผ่านร่างเธอไป แต่ดูท่าท่านประธานจะยังงอนเพราะทำเพียงตวัดหางตาใส่จากนั้นเชิดหน้ากลับเดินออกห่าง - - ทำเป็นผู้หญิงไปได้ร่างระหงรีบโผออกจากมุมเสาออกเดินแกมวิ่งตามร่างสูงใหญ่ตรงหน้าแล้ววิ่งไปขวางทางยกมือกางออกทั้งสอง แหงนศีรษะขึ้นจ้องตา“ฉัน ฉันขอโทษ”เธอยื่นกล่องช็อกโกแลตขนาดเล็กให้แต่อีธานไม่รับ ยังคงหลุบตาก้มมองก่อนออกเดินเบี่ยงไปด้านซ้าย แต่ซินเดียก้าวเท้าขวางหน้าอีกครั้ง“อีธาน ฉันขอโทษที่พูดไม่ดี”คิ้วเข้มเริ่มขมวดแล้วก้าวไปด้านขวาพลันซินเดียก้าวขวางไว้อีกเช่นเดิม“ฉันพูดจากใจจริงนะ อีธาน คุณจะยกโทษให้ฉันได้ไหม”คราวนี้เขาก้มลงมองส่งสายตาเย็นชาให้แล้วจึงค่อยเปล่งเสียงทุ้มต่ำ“คุณไม่กลัวคนในบริษัทนินทาแล้วหรือเดียร์”“ไม่ ฉันไม่กลัวแล้ว อีธาน คุณหายโกรธฉันแล้วใช่ไหม”“ฮึ ผมจะไปมีสิทธิ์โกรธอะไรคุณกันเดียร์ ผมมันแค่ผู้ชายที่คุณเคยวันไนท์ด้วยเท่านั้น อ๋อ อาจจะพิเศษหน่อยตรงที่ได้เปิดซิง”พวงแก้มทั้งสองข้างของซินเดียแดงซ่านระเรื่อลามถึงลำคอรีบหันมองซ้ายขวาก่อนผ่อนลมหายใจเมื่อไม่เห็นใคร“เห็นไหม คุณยังก
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 19 - ดอกไม้ง้อคนขี้น้อยใจ
- 19 - ดอกไม้ง้อคนขี้น้อยใจแอ๊ด..คลิก..“อ้าว กลับมาตั้งแต่เมื่อไร”อลันจ้องไปทางโต๊ะทำงานตัวใหญ่ในเช้าวันจันทร์หลังจากที่บอสใหญ่หายตัวไปภูเก็ตหลายวัน“เห็นอยู่ว่ากลับมาแล้วจะถามไปทำไม”“แค่อยากรู้ อะไรกันตอนไปดูทีท่ามั่นอกมั่นใจ ขากลับไหงดูคล้ายหมาหงอย”ปึก!สันแฟ้มขนาดใหญ่พอสมควรกระแทกเข้าหน้าอกอลันเมื่ออีธาน คว้าได้ใกล้ตัวแล้วขว้างออกไป อารมณ์ยังหงุดหงิดคุกรุ่นยามคิดถึงวันก่อน“ทำเป็นอารมณ์เสีย แล้วนี่ซินเดียล่ะ ไม่กลับมาด้วยกัน”อีธานตวัดตาขุ่นเขียวมองเพื่อนที่ทำหน้าที่เลขานุการส่วนตัวไปด้วย แล้วก้มหน้ามองตัวเลขที่ไม่เข้าหัวต่อไปกระทั่ง ...ก๊อก ก๊อกอลันหมุนเก้าอี้ไปทั้งตัวมองร่างเล็กของโบนิตาที่เดินเอียงอายเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ อลันรีบลุกขึ้นไปรับทันที“โบ คุณซื้อดอกไม้มาให้ผมเหรอครับ”“เปล่าค่ะ”“อ้าว..แล้วของใครกันครับ”โบนิตายิ้มน้อย ๆ แล้วส่งสายตาไปทางประธานบริษัทที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับ“โฮ้.. นี่ของอีธานหรอกหรือ สาวที่ไหนกันนะซื้อดอกไม้มาให้ช่อใหญ่ขนาดนี้”อลันช่วยรับดอกไม้แล้วนำไปวางบนโต๊ะทำงานตรงหน้าอีธานก่อนจะหยิบการ์ดออกมาอ่านออกเสียง“ขอโทษนะคะ เดียร์”อลัน
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -18- คำพูดเจ็บแสบ
-18- คำพูดเจ็บแสบ“สิบดอลลาร์ มันน้อยเกินไปสำหรับค่าแรงช่วยคุณเปิดซิง คุณมันตัวแสบเดียร์ อย่าคิดนะว่าหลังจากนี้ผมจะยอมให้คุณเที่ยวไปวันไนท์กับผู้ชายคนอื่นอีก”“อีธาน .. ใจเย็น ๆ เดียร์ โอ๊ย! อย่านะอีธาน พ่อกับแม่ อืออ”ภายในใจเขาร้อนรุ่มผิดปกติ อาจเพราะเธอน่ารัก เพราะความแสบ หรือเพราะหึงหวงทำให้เขาทำสิ่งนี้ลงไปต่อหน้าพ่อกับแม่ของซินเดีย - - ใช่แล้ว เขาคงบ้าไปแล้วมือแกร่งกระชากคนร่างเล็กกว่าจนปลิวกระแทกแผ่นอกแล้วโอบรัดเอวเล็กเธอไว้ โน้มใบหน้าลงประกบปากที่พ่นพูดคำเสียดแทงหัวใจ จ้องตอบดวงตาหวานคมกลมโตเบิกกว้าง มือตรึงท้ายทอยกดแน่นให้ซินเดียได้รับรสชาติเจ็บแปลบเช่นเดียวกันกับเขา“อืออ ตาบ้า อืออ หยุดนะ”อีธานกดแน่นกว่าเดิม ไม่ให้ปากกระจับเล็ดลอดเสียงใดได้นอกจากเสียงคราง สอดลิ้นชอนไชควานหาโหมแรงเสน่หาขึ้น รั้งร่างเล็กจนแอ่นโค้ง ไร้สติ - - คงเป็นคำนี้ อีธานคิดในใจทั้งสองหอบหายใจยามอีธานยอมปล่อยซินเดียในที่สุด ค่อยผละห่างทีละน้อย หันไปทางข้างในบ้านแล้วเอ่ยขึ้น“พวกท่านไม่อยู่แล้ว”“อื้อ อีธาน คุณมัน”เพียะ!!ตอนที่ฝ่ามือเล็กกระทบใบหน้าแกร่งกร้าว เธอสะเทือนร้าวไปทั้งตัวรวมถึงหัวใจ นัยน์ตารื
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 17 – พ่อกับแม่มา!!
- 17 – พ่อกับแม่มา!!ซ่า ....เสียงฝนภายในยังตกพรำไม่หยุดแม้ว่าเวลาผ่านไปแล้วสามวัน ซินเดียตะแคงนอนขวางกลางเตียงหันหน้าออกไปทางระเบียง รอบเอวคือท่อนแขนสีเข้มพาดรัดไว้ ซุกหน้าเข้าหลังท้ายทอยปล่อยให้ลมหายใจอุ่นรินรดเธอเป็นจังหวะสม่ำเสมอ - - และทั้งเธอ เขาไร้เสื้อผ้าติดกายติ๊ดดด…ซินเดียขยับตัวเมื่อได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์ดังมาจากพื้นห้องข้างเตียง เลื่อนตัวออกไปรับแต่ลำแขนกระชับดึงกลับ“อืมม ไม่ต้องรับ”“จะบ้าเหรออีธาน”“ไว้อีกสักสองสามวันค่อยรับ”ซินเดียไม่สนใจเสียงสั่งยังขยับร่างจนพ้นลำแขนพาร่างอ่อนเปลี้ยหมดแรงก้มลงมองหมายเลขโทรเข้า แล้วถึงกลับทะลึ่งตัวลุกพรวดนั่งหลังตรง“แย่แล้ว พ่อโทรมา”“ทำไมต้องแย่ด้วย โทรมาก็รับ”ซินเดียตวัดหางตามองร่างแกร่งที่บัดนี้นอนหงายแล้ว โชว์รูปร่างของตัวเองบนล่างเปลือยทั้งตัวหน้าไม่อาย ส่วนเธอดึงชายผ้าห่มลากติดมือไปด้วยขณะเดินไปรับสายที่ระเบียงด้านนอก“สวัสดีค่ะพ่อ”“หนูอยู่ไหนกันลูก”“หนูมาภูเก็ตไงคะพ่อ ลืมแล้วเหรอคะ”“แต่นี่มันหลายวันแล้ว พ่อเห็นหนูหายไปเลยโทรตาม”“หนูก็ ก็สบายดีค่ะ นอนเล่นอยู่ห้อง ไม่ได้ออกไปไหน”“พอดีเลย ถึงว่าหาไม่เจอ”“ฮะ ห๊า! อะไ
