เข้าสู่ระบบแชร์
-4- ประวัติ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-19 10:03:02-4- ประวัติ
ซินเดียตัดสินใจลุกขึ้นล้วงมือหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความหาเลขานุการส่วนตัว ลลิต
ลลิต พี่ขอประวัติเจ้านายคนใหม่หน่อย
ซินเดีย
เธอจับจ้องหน้าจออยู่เป็นครู่แล้วค่อยเห็นว่าเลขานุการอ่านข้อความแล้ว
เจ้านายคนใหม่? คุณเดียร์หมายถึงประธานคนใหม่ คุณอีธานเหรอคะ
ลลิต
จะใครเสียอีก
ซินเดีย
เธอคว่ำหน้าจอแล้วลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าฆ่าเวลาระหว่างที่รอแฟ้มประวัติ
ติ๊ง!!
เลขานุการทรงประสิทธิภาพ เพียงไม่นานนักซินเดียยังไม่ทันเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยด้วยซ้ำ เสียงข้อความพลันดังขึ้น เธอรีบเขย่งเท้าไปด้วยสวมกางเกงขาสั้นไปด้วยกลับไปยังเตียงนอน หยิบโทรศัพท์ขึ้นเปิดดู
คุณเดียร์ค่า เท่าที่หามาได้นะคะ ว่าแต่ว่า เอาไปทำอะไรเอ่ย???
ลลิต
ซินเดียยิ้มมุมปากแล้วเปิดไฟล์แนบแฟ้มประวัติของประธานบริษัท ซึ่งอันที่จริงมันไม่ใช่แฟ้มประวัติสักทีเดียว คงเป็นแม่เลขานุการไปหาเอาตามข่าวแล้วรวมรวบมาแปะบนเวิร์ดเท่านั้น
อีธาน สมิท อายุสามสิบสอง อืม...ก็ยังไม่แก่นะ สี่ปีก่อนอายุคงยี่สิบแปดถึงว่าแรงดีเป็นบ้า เดี๋ยวหยุด!! ไอ้เดียร์ อย่านอกเรื่อง
ซินเดียสลัดศีรษะไล่ภาพไม่พึงประสงค์หรืออันที่จริงพึงประสงค์ ภาพหุ่นทรมานใจเปี่ยมมัดกล้ามและรอยสักกลางอกซ้าย ขนแขนเริ่มตั้งชันรีบหันเหความสนใจกลับไปยังไฟล์ประวัติ
ชอบทานขนมหวานโดยเฉพาะเค้กช็อกโกแลต แต่ดื่มกาแฟไม่ใส่น้ำตาล อะไรเนี่ย!! ประวัติอะไรกัน
เธอแหงนหน้าขึ้นบ่นงึมงำ ก่อนก้มลงอ่านต่อ
ชอบสะสมนาฬิกา เรือยอช์ท และรถยนต์คลาสสิก เพื่อนสนิทชื่ออลัน สไตล์สาวที่ชอบ สูง อกอวบ ผมบลอนด์ ทาลิปสติกสีแดง (อันนี้ลลิตสรุปมาเองจากเนื้อข่าว) น้ำหอมที่ใช้ประจำเวอร์ซาเช่อีรอส แบรนด์เสื้อผ้าที่ชอบไม่เจาะจง (อันนี้ลลิตสรุปเองเช่นกันค่ะ แฮร่)
เธอเลื่อนไฟล์แนบลงอีกแต่ว่างเปล่า มีเพียงเท่านี้! ขบริมฝีปากออกอาการขุ่นเคือง กดหมายเลขโทรออกหาเลขตัวดีทันที
กริ๊งงง!!
เสียงโทรศัพท์ดังอยู่สักพักกว่าที่ลลิตจะรับสาย
“ค่ะคุณเดียร์”
“นี่มันอะไร ทำไมประวัติถึงได้มีแต่อะไรเถือกนั้น”
“อ้าว ก็แหม...คุณเดียร์ ตามอินเตอร์เน็ตมันมีแต่แบบนี้นี่คะ คุณเดียร์จะเอาประวัติลึกแบบไหนกันคะ”
“ฉันต้องการรู้เรื่องส่วนตัว อย่างพ่อแม่ ทำงาน ไม่ใช่สเปกสาว รสนิยมความชอบส่วนตัว”
“โธ่ ลลิตจะไปเข้าใจได้ยังไงกันคะ นึกว่าคุณเดียร์สนใจบอสใหญ่คนใหม่ของเราเสียอีก”
“ไม่ต้องส่งไฟล์มาแล้ว ว่ามาเลย”
“ค่า คุณอีธานเป็นคนไทยแท้ ลูกติดภรรยาคนไทยของน้องชาย แต่โชคร้าย น้องชายกับภรรยาเกิดอุบัติเหตุตอนไปเที่ยวที่อิตาลีเสียชีวิตทั้งคู่ มีเพียงคุณอีธานที่รอดชีวิต คุณจอห์นกับคุณฟรานเชสก้าเลยรับเป็นลูกบุญธรรม”
ซินเดียนิ่งอึ้งไปยามได้ยิน ภาพเช้าหลังศึกหนักหน่วงบนเตียงนอน เธอวางเงินไว้ให้เขาด้วยเพราะกลัวว่าเขาจะไม่มีเงินกลับห้อง
นี่เธอปัญญาอ่อนหรือเปล่า เขารวยขนาดนั้น!
“คุณเดียร์! ยังฟังลลิตอยู่ไหมคะ”
“ฟัง ฟังอยู่ เล่าต่อสิ”
“เรียบจบวิศวเคมี โทบริหารแต่คุณจอห์นให้ขึ้นแท่นบริหารทันทีหลังเรียนจบ แหมเนิร์ดเหมือนกันนะคะเนี่ย.. คุณเดียร์จะเอาเรื่องแฟนด้วยไหมคะ”
“แฟน?”
“ค่ะ คิก คิก หล่อขนาดนี้ไม่น่าเชื่อค่ะว่าไม่มีแฟน”
ซินเดียพวงแก้มแดงซ่านอยู่คนเดียว แล้วไพล่นึกถึงตอนนั้นโชคดีแล้วที่เขาไม่มีแฟน ไม่งั้นเธอคงกลายเป็นชู้ชาวบ้าน
“หมดหรือยัง”
“ค่ะหมดแล้ว คุณเดียร์คะ เมื่อช่วงบ่ายบอสคนใหม่ต้องการแฟ้มประมูลเครื่องบินลำใหม่ค่ะ”
“ไม่เกี่ยวกับเรานี่”
“ค่ะ แต่ว่า...ทางฝ่ายบุคคลส่งซิกมาว่า บอสเรียกแฟ้มคุณเดียร์ขึ้นไปด้วย”
แผ่นหลังบอบบางเหยียดตึงยืดร่างตั้งตรง เธอไม่ต้องคาดเดาแล้วว่าเขาจำเธอได้หรือไม่
“แล้วบอสว่ายังไงบ้าง”
“ไม่มีอะไรนี่คะ ปกติดีทุกอย่าง”
“โอเค ขอบใจมากลลิต”
“ค่าคุณเดียร์ เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ”
ซินเดียยังถือโทรศัพท์ค้างชั่วขณะ ‘พรุ่งนี้’ เธอไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวคำนี้มาก่อนเลยในชีวิตนี้ ยกเว้นครั้งนี้
บรื้น! เอี๊ยด ปัง!
ซินเดียปาดรถเข้าซองจอดที่ตนเองมักใช้จอดเป็นประจำ ก้าวลงจากรถพลันชะงักกึก มองไปทางด้านซ้ายช่องจอดของประธานกรรมการบริษัท รถแรง หรูหรา ราคาแพง สีดำมันปลาบ
เอื้อก!
ลำคอระหงขยับยามลอบกลืนน้ำลายที่เอ่อขึ้นมาไม่รู้ตัว แล้วออกเดินอีกครั้งด้วยใจประหวั่น
“สวัสดีครับคุณเดียร์”
พนักงานรักษาความปลอดภัยของบริษัท ลุงชิดชอบตั้งท่าวันทยาหัตถ์ให้เธอแต่ไกลพร้อมส่งรอยยิ้มกว้างซื่ออย่างคนต่างจังหวัด
“สวัสดีค่ะลุงชิด วันนี้เดียร์ไม่มีขนมมาฝาก”
“อุ๊ย! ไม่ต้องเอามาฝากผมแล้วนะครับ เกรงใจคุณเดียร์”
“ไม่ต้องเกรงใจค่ะ แล้วนี่ผู้บริหารคนใหม่เรามาแต่เช้าเหมือนกันนะคะ”
“ไหนครับ ใครกัน”
“เจ้าของรถคันงามสีดำคันนั้นไงคะ ที่จอดอยู่ในช่องประธาน”
“อ้อ ท่านประธานคนใหม่ ท่านพักที่นี่ครับชั้นบนสุด มีอะไรหรือเปล่าครับคุณเดียร์”
“ไม่มีค่ะลุงชิด ทำงานต่อเถอะค่ะ”
ร่างระหงในชุดทำงานทะมัดทะแมงกว่าเมื่อวานในลุคกางเกงผ้าขายาวสีเข้ม เสื้อตัวในสีอ่อนปาดไหล่พร้อมสูทสีเข้มพอดีตัวสวมทับอีกตัว มัดรวบผมเรียบร้อยมุ่งหน้าตรงไปยังลิฟต์เพื่อขึ้นสู่ชั้นทำงาน
ติ๊ง!! ครืนนนน
“เดียร์ เฮ้ย รอด้วย”
ซินเดียก้าวเข้าลิฟต์แล้วกดปุ่มหยุดรอเพื่อนสนิท กระทั่งเข้ามาในลิฟต์ด้วยกัน
“เดียร์ เป็นไงบ้าง นี่ยังพยายามหลบหน้าประธานคนใหม่อยู่หรือเปล่า”
“ฉันคิดว่าหลบไปไม่มีประโยชน์แล้ว”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“ลลิตบอกว่าเขาเรียกดูแฟ้มประวัติฉันแล้ว”
“เขาอาจจำไม่ได้ก็ได้”
“ฉันก็ภาวนาขอให้จำไม่ได้”
“เออ เย็นนี้มีงานเลี้ยงรับบอสคนใหม่นะ”
“เลี้ยงแบบไหน”
“ไม่รู้ใครต้นคิด เห็นว่าปิดผับแถวทองหล่อ”
“ขนาดนั้นเล้ยยย”
“ไปไหม”
“ไม่ดีกว่า”
ติ๊ง!!
“ถึงชั้นแล้ว ไปก่อนนะ แล้วเจอกันเพื่อน”
ซินเดียพาร่างระหงเดินไปยังห้องทำงานตัวเองพลันพบเลขานุการส่วนตัวยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“มีอะไรลลิต”
“คืนนี้ค่ะคุณเดียร์...”
“มีงานเลี้ยง ฉันรู้แล้ว”
ซินเดียวางกระเป๋าลงบนโต๊ะแล้วหันไปรับกาแฟร้อนจากมือลลิตก่อนนั่งลงหลังโต๊ะทำงาน
“คำสั่งโดยตรง ทุกคนต้องไปค่ะ”
“ทุกคน? หมายถึง พนักงานระดับล่างด้วยเหรอ ป้าแม่บ้าน ลุงชิด หรือไง?”
“ใช่ค่ะ”
ซินเดียโก่งคิ้วสูงแทนคำตอบ
“คุณเดียร์...ไม่ไปไม่ได้นะคะ กำชับมาว่าโดยเฉพาะตำแหน่งระดับสูงต้องไปทุกคน”
“ฮ่า ฮ่า ตลกแล้ว นี่แล้วคุณรังสิมันต์ ผอ.การเงินต้องไปด้วยหรือเปล่า แกอายุห้าสิบกว่าแล้ว”
“ค่ะต้องไป” น้ำเสียงหนักแน่นหน้าตาขึงขัง
ซินเดียวางแก้วกาแฟลงแล้วเบือนหน้าหนีแสร้งเปิดคอมพิวเตอร์
“ฉันไม่ไป”
“คุณเดียร์!!”
ซินเดียชำเลืองมองหางตาสีหน้าเลขานุการไม่ค่อยดีนัก
“มีอะไร”
“เออ ถ้าไม่ไปจะถูกพักงานค่ะ”
“อะไรนะ! บ้าหรือเปล่า แค่งานเลี้ยงต้อนรับเจ้านายคนใหม่ต้องทำขนาดนี้เลย”
“ใช่แล้วค่ะ” ลลิตเสียงอ่อยลง
“เอาเถอะ อยากให้ไปก็ไป ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร”
ลลิตค่อยยิ้มออกมาได้เมื่อได้ยินเจ้านายสาวเอ่ยขึ้น ทำท่าทางกระฉับกระเฉงขึ้นชั่วพริบตา
“ถ้างั้นลลิตขอไปเตรียมตัวก่อนนะคะ ตื่นเต้น...”
“เตรียมตัวอะไรแต่เช้า...ลลิตตต”
เสียงหวานของเจ้านายคงไม่เข้าหูเพราะร่างเล็กของลลิตผลุบหายออกไปจากห้องแล้ว ซินเดียหมุนเก้าอี้มองไปยังด้านนอกหน้าต่าง ขยับร่างลุกขึ้นยืนโดยถือกาแฟติดมือไป ทอดสายตามองลงไปยังด้านล่าง ย่านธุรกิจหลักของเมืองหลวง หลับตาถอนหายใจยาวออกมา
ไอ้เดียร์ จะอะไรหนักหนา ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง อย่างที่โบพูด เขาอาจจำไม่ได้หรือไม่ใส่ใจก็เป็นได้
บทที่เกี่ยวข้อง
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 5 – จัดฉาก
- 5 – จัดฉากซินเดียคว้าไปเพียงโทรศัพท์และกุญแจรถ เมื่อจอดรถยังลานหน้าผับชื่อดังเมืองกรุง มองกระจกหลังสำรวจความเรียบร้อย ปัดลูกผมออกจากกรอบหน้า เพียงชั่วเวลาไม่นานนักตั้งแต่เมื่อเย็น เธอสลัดคราบพนักงานออฟฟิศมาดนางพญากลายเป็นสาวท่องราตรี ด้วยชุดที่มักมีติดรถไว้เสมอสาวสวยจัดพาร่างระหงลงจากรถ ชุดรัดรึงสีดำตัวสั้นสายเดี่ยวประดับมุก เนื้อผ้าซาตินมันเงา คอเสื้อย้อยเป็นชั้นตรงกลางหน้าอก หากแต่ด้านหลังกลับย้อยต่ำกว่าโชว์แผ่นหลังขาวเนียนไร้สายเสื้อชั้นใน“เดียร์” น้ำเสียงหวานของเพื่อนรักดังขึ้นพร้อมร่างเล็กโบกไม้โบกมือ“โบ นี่มากันหมดบริษัทเลยหรือเปล่า”“จะเหลือรึ มาหมดยกเว้นพวกลุง ๆ ป้า ๆ อายุแก่เกินขอบาย”“แล้วเห็นเขามาหรือยัง”“เขา..เขาไหน”“อย่ามาทำไขสือ ฉันจะหมายถึงใครได้ถ้าไม่ใช่ประธานน่ะสิ”“ฮ่า ฮ่า ยังไม่มา ไป ๆ เข้าไปหาอะไรดื่มก่อน ย้อมใจไง”ซินเดียถูกเพื่อนรักฉุดมือเดินเข้าในผับดังซึ่งตั้งอยู่ในโรงแรมระดับห้าดาว นี่เพิ่งจะสองทุ่มเท่านั้นแต่พนักงานทุกคนดูเหมือนจะเริ่มเมาแล้ว“ไม่ ๆ โบ นั่งที่บาร์”“อ้าว ทำไมล่ะ โน้นเจ้าลลิตเต้นอยู่โน้น”เธอเห็นโบนิตาโบกมือทักทายทำท่าจะเดินเข้าไปจึงร
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 6 - สี่ปีก่อน ต่อเนื่อง nc
- 6 - สี่ปีก่อน ต่อเนื่อง ncสี่ปีก่อนปัง!!เสียงกระแทกประตูโรงแรมราคาไม่แพงมากนักในย่านนักศึกษาทำซินเดียสะดุ้ง หากแต่อ้อมแขนแข็งแรงพลันเกี่ยวร่างเธอไว้ยกลอยสูงพาเดินไปทางเตียงโดยไม่ละริมฝีปากออกจากการครอบครองลมหายใจของทั้งคู่หอบกระชั้นจากอาการขาดอากาศ ยามเขาปล่อยริมฝีปากออกจากความเย้ายวนอ่อนหวาน แผ่นหลังของซินเดีย กระทบฟูก เธอกวาดตามองนัยน์ตาเข้มข้นด้านบน รอยยิ้มบางเบาแต้มบนริมฝีปากหนาที่ฉ่ำชื้นด้วยแรงจุมพิตของเธอ“อีธาน ฉะ ฉัน อันที่จริงฉันมีเรื่องจะบอก”ชายร่างโตด้านบนทาบตัวลงโน้มหน้าลงซอกคอ สูดดมกลิ่นหอมหวานพร้อมลากลิ้นทั่วลำคอขณะเลื่อนมือดึงเสื้อยืดคนร่างเล็กกว่าขึ้นสูงแล้วถอดออกจนได้ในที่สุด โอบแผ่นหลังนวลเนียนแล้วกระเถิบร่างไปตรงกลางเตียงเท่าที่ทำได้“ผมว่า นี่เป็นช่วงเวลาที่ไม่ควรมีเรื่องอะไรให้พูดคุยกันแล้ว เดียร์”ซินเดียเบี่ยงหน้าไปอีกทางยามหน้าคมเข้มโน้มลงเข้าหาอีกครั้งตรงซอกคอ ซุกจมูกสูดดมก่อนเลื่อนลงจนถึงลาดไหล่กลมมน พร้อมรั้งสายเสื้อชั้นในเคลื่อนออกจากที่ทางลงไปยังต้นแขน พาลมหายใจอุ่นร้อนลวกตามติด รวบมือเล็กทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะเพื่อเปิดลำแขนจนร่างระหงแอ่นโค้ง“ผิ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 7- ประกาศกรรมสิทธิ์
- 7- ประกาศกรรมสิทธิ์บ้าแน่ บ้าไปแล้ว เดียร์เสียงเล็กในหัวกำลังต่อสู้ขนาดหนัก อีธานกำลังทำเธอเร่าร้อนเพียงเขาจ้องมองผ่านโต๊ะกลมจนเธอต้องหันหลังหนี แล้วปล่อยให้ภีมโอ้โลมด้วยการกางมือบนแผ่นหลังหางตาเธอเห็นโบนิตาเพื่อนสนิทกำลังตาเบิกโพลง จึงส่งสัญญาณบุ้ยใบ้ให้เพื่อนรักรีบเดินมาแต่ยังไม่ทันคนร่างโตอยู่ดี เมื่อสัมผัสถึงไอร้อนด้านหลังพร้อมมืออุ่นจัดอีกมือที่ดึงมือของภีมออก พร้อมอ้อมลำแขนมาด้านหน้ารัดหน้าท้องไว้ดันจนแผ่นหลังเธอชิดอกแกร่ง“ขอโทษด้วยภีม แต่เดียร์มีเจ้าของแล้ว”ซินเดียถึงกับสะดุ้งตกใจรีบมองเพื่อนร่วมงาน สีหน้าของทุกคนในโต๊ะตื่นตะลึงเช่นเดียวกันกับเธอ โดยเฉพาะมิลินท์และภีมแย่แน่ พรุ่งนี้ฉันคงกลายเป็นหัวข้อหลักวงนินทา“โอ๊ย!! อะไรกันเดียร์”อีธานร้องปนสบถเมื่อเท้าเล็กกระทืบลงด้านหลังบนรองเท้าหนังของเขาอย่างแรง ส้นรองเท้าแม้ไม่แหลมมากแต่ทำให้คนร่างโตร้องลั่น คลายมือออก ซินเดียถอยห่างทันทีก่อนหันกลับไปมองส่งสายตาขุ่นเขียว“ฉันไม่ใช่ของของใคร แล้วอีกอย่าง เราไม่รู้จักกัน”ซินเดียถอยหลังสองก้าวเยื้องไปด้านหลังภีม ใช้มือคล้องแขนชายอีกคนไว้กำแน่นเป็นหลักยึด อย่างน้อยเธอรู้สึกปลอดภั
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -8- ขึ้นห้อง nc
-8- ขึ้นห้อง nc“หยุด อา หยุดก่อน ไม่ได้”เธอคว้ามือเขาไว้บีบแน่นเบี่ยงหน้าออกเป็นผลให้ริมฝีปากอีธานไถลลงซอกคอ ขบเม้มดูดเนื้อนิ่มขืนแรงคนร่างเล็ก ขยับปลายนิ้วสอดเข้าจนพบสิ่งที่ต้องการ“อ่อนนุ่ม และ เปียก”เสียงทุ้มกระเส่าแรง อีธานสูดดมกลิ่นหอมหวาน เนื้อสาว แล้วจูบสัมผัสลาดไหล่เลื่อนจนถึงสายเสื้อเส้นเล็กประดับด้วยมุก ลูบนิ้วผ่านรอยแยกก่อนปล่อยร่างของเธอฉับพลัน ถอยห่าง แล้วหอบหายใจ“ขึ้นห้อง”“อะไรนะ ท่านประธาน อย่าเพิ่ง”ซินเดียตัวปลิวตามแรงดึงจากคนร่างสูงใหญ่ตรงหน้า เขาคว้าข้อแขนดึงกึ่งลากผ่านหน้าเคาน์เตอร์บาร์ แทรกคนด้วยความเร็วทั้งใช้มือปัดแหวกทางไม่สนใครหน้าไหนอาการรีบเร่งของอีธานยิ่งทำให้ซินเดียประหวั่นใจ เอี้ยวหน้ากลับไปหาตัวช่วยแต่ดูเหมือนว่าเพื่อนรักที่ชะเง้อคอมองตามจะค่อยลับหายไกลออกไปทุกที กระทั่งหลุดพ้นประตูทางออก“คุณจะพาฉันไปไหน ไม่นะ ฉันจะไม่นอนกับคุณ”“ทำไมล่ะ เดียร์ติดหนี้ผมอยู่”“หนี้? หนี้อะไรกัน”เสียงหวานร้อนรนเอ่ยถามแล้วพลันหยุดชะงักเมื่อมองเห็นผู้ชายอีกคน ที่เธอคาดว่าเป็นผู้ช่วย วางคีย์การ์ดบนมือสีเข้มของอีธานแล้วร่างของเธอก็ปลิวลอยอีกครั้งตามแรงฉุดเข้าไปในลิฟต์
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -9 ลอกคราบ-nc
-9 ลอกคราบ-ncหัวเข็มขัดสีเงินเย็นจัดลูบผ่านท่อนเนื้อตามความยาว เธอลากขึ้นไปยังกลุ่มขน ลากขึ้นอกแกร่งไปยังไหล่มุ่งหน้าสู่ข้อมือ“สี่ปีที่ผ่านมานี่ เดียร์เปลี่ยนรสนิยมหรือไง”เธอก้มหน้าอมยิ้ม เขาเปลี่ยนคำเรียกเธอแล้ว“อีธานลองดูสิ แล้วเดียร์จะทำให้อีธานยิ่งกว่าเห็นสวรรค์”คำมั่นจากปากสาวสวยพร้อมรอยยิ้มยั่วพลางใช้ลิ้นเลียริมฝีปาก เผยอรอคอย เลื่อนนิ้วหมุนวนยอดถันจุดตัดสีบนทรวงอกอวบอิ่มของตัวเอง อีธานสะท้านในอกครางกระหึ่มต้องการแตะต้อง แต่เพียงขยับเธอกลับรั้งข้อมือเขาไว้ยกขึ้นแล้วมัดด้วยเข็มขัดหนึ่งข้าง ดึงสูง“เห็นไหม มันไม่เจ็บ”เสียงหวานใสใส่ลูกอ้อนคล้ายโอ้โลม ขณะเดินอ้อมไปด้านหลังแล้วจับมืออีกข้างขึ้นมามัดเข้าด้วยกัน ไล้ปลายนิ้วไปตามลำตัว แผ่นหลัง ลากไฟร้อนลวกเป็นทาง“เดี๋ยวก่อนเดียร์ มัดข้างหลังแล้วผมจะแตะต้องเดียร์ยังไง”เธอเดินกลับมาด้านหน้าแล้วผลักร่างแกร่งให้เขานั่งลงขอบเตียง ยกเท้าขึ้นวางข้างต้นขาใหญ่“อีธานมีสิทธิ์ได้แค่ดูเท่านั้น”ซินเดียพลิกตัวหันหลังก้าวไปสามก้าวแล้วหันกลับไปหาคนร่างโต ดวงตาหลุบมองแก่นกายขยายใหญ่ขึ้นอีก จ้องนัยน์ตาสีนิลเต็มเปี่ยมแรงปรารถนา เธอสะบัดผมแล้วเริ่
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -10- เผ่นหนีไปแล้ว
-10- เผ่นหนีไปแล้วอีธานหยุดหมุนปากกา รอยยิ้มบางอย่างมุมปากทำเอาโบนิตาเสียวสันหลังวาบจนอดไม่ได้ต้องยกมือลูบแขนตัวเอง“ผมจะถามอีกครั้ง เพื่อนสนิทคุณอยู่ไหน”“อะ เออ โบไม่ทราบจริง ๆ ค่ะท่านประธาน เดียร์ยังไม่โทรมาหา”กึก กึก กึกเสียงปากกาเคาะลงโต๊ะทำงานเบี่ยงความสนใจให้โบนิตาหันไปจับจ้อง ปากการาคาแพงสีดำมันถูกท่านประธานร่างสูงใหญ่เคาะเป็นจังหวะคล้ายรอคอย“บะ โบ ถ้าโบทราบแล้วจะรีบแจ้งท่านประธานทันทีค่ะ”“ครึ่งชั่วโมง”“คะ อะไรนะคะท่านประธาน”“ผมให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมง โบนิตา ออกไปได้”พรวด! ครืนนนโบนิตาแทบทะลึ่งตัวลืมมารยาท เธอผุดลุกจนเก้าอี้ลากไปด้านหลังผลุนผลันสับขาออกจากห้องเหงื่อโทรมกายไม่รู้ตัวไอ้เดียร์ แก ไปทำอะไรประธานกริ๊งงงง!!โบนิตารีบควักโทรศัพท์ออกจากเสื้อสูทต่อสายหาเพื่อนรักขณะเดินไปทางห้องน้ำ“ว่าไงโบ”“ฉันควรจะถามแกมากกว่าเดียร์ ว่าไง!!”“อะไรว่ะ แกกระแทกเสียงใส่ฉันทำไม มีอะไรหรือเปล่าคนกำลังรีบ”“รีบ! รีบไปไหน แกจะหนีท่านประธานรูปหล่อไปไหน”“อะไรกัน หงุดหงิดแต่เช้า”“หงุดหงิด!!! คำว่าหงุดหงิด เฮอะ! มันน้อยไปไอ้เดียร์ แกเพิ่งทำให้ฉันต้องปะทะกับประธานของแกมา”“เขาไม่ใช่ป
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -11-สี่ปีก่อน จากความเดิมตอนที่แล้ว nc **
-11-สี่ปีก่อน จากความเดิมตอนที่แล้ว nc **“อือ ... อีธาน เดี๋ยวก่อน มัน มัน”“ไม่ ไม่ได้แล้วเดียร์”ชายร่างโตด้านบนยืดกายตั้งตรง ร่างเขาคุกเข่ากลางหว่างขา มือจับต้นขาเธอทั้งสองข้างยกสูงเพื่อเปิดเนินสวาทออก หลุบตามองเนื้อสาวอวบอูมปิดสนิท ขยับท่อนเอ็นร้อนพาดถูไถควานหาทางเข้า“แต่ว่า .. มันจะเจ็บไหม”อีธานตวัดตาคมขึ้นมองดวงหน้าหวานที่บัดนี้ระเรื่อแต้มสีแดงกว่าเดิม ในอกเขาตอนนี้แทบระเบิดต้องการโจนจ้วงเข้าสู่ร่องนุ่มตรงหน้า“ไม่ ไม่เจ็บ คุณพร้อมแล้ว หรือว่าต้องใช้เจล”“เจล?”อีธานหลุบตามองเนินสาวอีกครั้ง ใช้มือเปิดออกลูบเนื้อบางนุ่มฉ่ำน้ำละเลงให้ทั่วแล้วปาดน้ำขึ้นมาลูบปลายท่อนเนื้อหัวมน“อืมมม เล็กมากเดียร์”ซินเดียเกร็งตัว มือเธอยังถูกมัดยกขึ้นเหนือศีรษะจึงทำได้เพียงผงกหัวขึ้นมองท่อนเนื้อใหญ่ตรงกลางหว่างขาอีธาน ดูเหมือนว่าใหญ่กว่าเดิมและแข็งกร้าว เธอหดหน้าท้องไม่รู้ตัว“มัน ใหญ่ขึ้น”“ใช่แล้ว เจ้านี่ต้องใหญ่ขึ้นอยู่แล้ว อ่า ใกล้แล้วเดียร์”คำว่าใกล้แล้วของอีธานไม่ใช่คำเดียวกับซินเดียแม้แต่น้อย เพราะสำหรับเธอแล้วยังห่างไกลมาก เธอแทบไม่รู้สึกถึงความสุข อาการหวาดหวั่นเริ่มตีขึ้นส่งดวงตาหวานไ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 12 - ภูเก็ต
- 12 - ภูเก็ตร่างสูงใหญ่เดินล่องตามทางเดินคอนกรีตปูทับด้วยหินสวยสีเทาราคาแพง ทางเล็กคดเคี้ยวมุ่งสู่บ้านขนาดเล็กหลังงามสร้างบนชะง่อนผาของรีสอร์ตภัทราพาราไดซ์อีธานทอดมองท้องทะเลสงบในวันฝนพรำ เมฆฝนนำพามาซึ่งความสลัวและหม่นเศร้า ทว่าในขณะเดียวกันก็ให้ความรู้สึกสดชื่นดั่งต้นไม้กำลังได้รับหยาดน้ำหล่อเลี้ยงลำต้นกว่าเขาจะมาถึงภูเก็ตเข้าช่วงบ่ายแก่ไปแล้ว เมื่อถึงเวลานี้ยามเย็นบนหน้าผาริมทะเลส่งความเหน็บหนาวจากลมชายฝั่งเขาเบือนหน้ากลับจากวิวผืนน้ำจดผืนฟ้า มองไปยังทางเล็กจุดหมายตรงหน้า บ้านหลังเล็ก และเธออยู่ข้างใน เขาพร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมที่จะโผนเข้าหาความอบอุ่นของร่างนุ่ม - - ใจเต้นระทึกอย่างไม่น่าเชื่อก๊อก ก๊อกร่างสูงตระหง่านนิ่งตรงจ้องประตูฟังเสียงลากเท้าเดินมาแล้วประตูพลันเปิดออกพร้อมร่างระหงถลาคว่ำมาด้านหน้าด้วยรอยยิ้มหวานและดวงตาหรี่ปรือ“เดียร์..คุณ เมา?”“ฮึ ท่านประธานนนนน ไหนน อืมมม”มือเล็กเรียวยื่นออกมาด้านหน้าคว้าเอากรามแกร่งเขาไว้ทั้งสองข้างโยกไปมาแล้วดึงแก้มทั้งสองข้างอย่างแรง“ตัววจริงอ่ะปล่าวววว อึก”อีธานย่อตัวรับร่างซินเดียที่ดูเหมือนจะพยุงกายไม่อยู่อ่อนยวบลง ตวัดอุ้มขึ
บทล่าสุด
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -25-nc จบบริบูรณ์
-25-nc จบบริบูรณ์อีธานกดศีรษะคนร่างเล็กลงจมฟูกแทนแล้วคว้าโทรศัพท์มาจากมือเล็กปัดรับสาย“ครับแม่ อีธานครับ เดียร์อยู่กับผมครับ ครับแม่ คงราวสามวันถึงจะได้กลับบ้านนะครับ ครับผมรับปากจะดูแลอย่างดีเลยครับแม่ สวัสดีครับ” พูดทั้ง ๆ ที่หอบหายใจหนักหน่วงซินเดียตาเบิกกว้างอยู่กับที่ ตัวดิ้นหนีแต่ได้แค่อึกอักดั่งปลาถูกกด เพราะมือแกร่งจับแน่นบนศีรษะ ท่อนล่างเสียบเสย หางตามองเห็นโทรศัพท์ถูกโยนตกมาตรงหน้า เขาวางสายแม่จันทร์นิลไปแล้ว“อีธาน คุณจะบ้าหรือไง นั่นคุณบอกอะไรแม่!”“อ่า แคบ หืมม์ แค่บอกเดียร์อยู่กับผมไง”“แต่ อ่า หยุดนะ อ่า อย่าเพิ่งกระแทกสิ อีธาน...”เสียงหวานขาดหายทันควันยามลำแกร่งเนื้ออุ่นสอดใส่เต็มลำรักกดแน่นคลึงเน้นก่อนกระทั้นถี่แรงขึ้น เขายืนบนพื้นให้หัวเข่าทาบขอบเตียงเป็นหลักขณะเสือกกายนำท่อนมังกรยักษ์สอดใส่ไม่ผ่อนปรนตับ ตับ ตับร่างระหงสั่นสะเทือนตามแรงตอกใส่ อีธานกระหนำลงร่องรักด้วยเรี่ยวแรงชายเต็มเปี่ยมไฟพิศวาสท่วมท้นทรวงอกอัดแน่นด้วยอารมณ์บางอย่างที่พัดพากระพือภายในมาหลายวัน เขากำเส้นผมดกหนาไว้ในมือกดแน่นเพื่อส่งแรงให้ร่างเล็กใต้ตัวสั่นไหวไปพร้อมกับเขา ใกล้แตะจุดสุดยอดแล้วช
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 24 nc
- 24 ncอีธานรัดคนร่างเล็กกว่าไว้แน่นขณะจับเอวคอดให้เคลื่อนไหวดั่งใจต้องการ อีกมือรั้งชุดเดรสลงอีกกองบั้นเอวก่อนบีบเคล้นคลึงเนินนมกระเพื่อมไหวตรงหน้า ปากล้วงลึกเสาะหาความหวานล้ำอย่างที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน หรือเป็นเพราะใจของเขาเองต่างหากที่กำลังพองโตลำแกร่งทะลวงขึ้นแทรกกลีบอ่อนนุ่มบอบบาง ต้องการส่งให้สาวด้านบนถึงฝั่งฝันอย่างรุนแรงและรวดเร็ว“เดียร์ อ่า คนดี อ่า แคบ รัด ซี้ดด”เขาผละปากออกส่งเสียงครางแล้วเลื่อนลงหายอดหัวชูชันเต่งตึง ดูดกลืนและขบกัด วนหาเต้างามอีกข้างทำเช่นเดียวกันแล้วค่อยปาดเลีย คลุกหน้าลงกลางทรวงอกเบี่ยงปากครอบเนื้ออ่อนนุ่มดูดดึงเขารู้ว่าทำเช่นนี้จะทำให้เนินทรวงเป็นรอยช้ำเขียว แต่มันช่างให้ความรู้สึกที่ดียามมองเนื้อนวลขาวตรงหน้าขึ้นสีจากฝีมือตัวเอง อีกมือบีบขยำเสียวร้าวทั่วหน้าท้อง - - และยังไม่ทันได้ถอดกางเกง“ใกล้หรือยังเดียร์ อ่า ใกล้เสร็จหรือยัง”อีธานละมือออกจากทรวงงามเลื่อนลงหน้าท้องบีบคลึงก่อนหงายมือลงซอกหลืบเปียกฉ่ำหวาน“อีธาน อ่า”ร่างระหงคุกเข่าขยับถี่เคลื่อนขึ้นลงรูดท่อนเนื้ออุ่นร้อนเร่งเร้าดั่งเช่นคนใต้ร่าง มือแกร่งกุมเนื้อสวาทนิ่มอูมลงแรงบีบก่อนเลื่อนนิ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -23-nc
-23-ncอีธานล้วงนิ้วเข้าถุงน่องคลึงเนื้อนิ่มโคนต้นขาใกล้จุดลี้ลับก่อนดีดเพียะ!!คราวนี้เป็นซินเดียที่สะดุ้งสุดตัวยามถุงน่องดีดลงเนื้อโคนขา“ดึงเสื้อลง แล้วผมจะปราณีอย่างที่สุด”ซินเดียพวงแก้มแดงซ่านสะท้านไปทั่วร่างยามสันจมูกจดลงหัวเข่าแล้วเลื่อนไต่ขึ้นจากนั้นจึงหยุดเงยหน้าขึ้น“ไม่กล้า?”ริมฝีปากกระจับสาดสีแดงเต็มอิ่มเม้มคว่ำทันที เอื้อมมือขึ้นตั้งใจดึงลงพลันมือแกร่งรั้งข้อมือเธอไว้เสียก่อน“ช้า ๆ เดียร์ ค่อย ๆ เปิด” ว่าพลางยืดกายกลับไปที่เดิมนั่งเอนกายเท้าแขนลงฟูก มองภาพงดงามตรงหน้าด้วยสีหน้าคนเหนือกว่าพร้อมรอยยิ้มมุมปาก“อ่า เอาลงอีก” น้ำเสียงกระเส่าอีธานใจเต้นแรงจับจ้องเนินเนื้อนมขาวผ่องกำลังถูกเปิดเปลือยออกทีละน้อย นิ้วเรียวทาสีแดงเช่นกันเกี่ยวขอบชุดเกาะอกไว้ขยับกระทั่งเต้าซ้ายหลุดออกผัวะ! เฮือก!“ชอบแบบนี้เหรออีธาน”“ใช่ ชอบมาก อ่า ลองลูบนมตัวเอง ไม่ ไม่ ทำแบบวันนั้น บีบหัว ขยี้น้อย ๆ”ซินเดียปากสั่นยามเลื่อนนิ้วลงหัวนมสีชมพู ส่งนิ้วชี้และหัวแม่มือบี้ปลายเล็กน้อยคลึงวน“อา เดียร์ ผมแย่แน่ ๆ”เธอยกแชมเปญกระดกอมไว้ในปากแล้วปล่อยให้มันไหลลงผ่านลำคอ ลากนิ้วพาน้ำรสแรงลงเข้าหาปลายยอ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 22 - nc
- 22 - ncแอ๊ด...คลิก...อีธานเดินนำเข้าห้องชุดที่เขามาเปิดไว้ก่อนเข้าไปในผับเมื่อหัวค่ำ ตรงไปยังโซฟาหยิบขวดแชมเปญแช่น้ำไว้แล้วอย่างดีขึ้นมาเปิดป๊อก!!มือรินแชมเปญราคาแพงลงแก้วสองใบ ตาลอบสังเกตคนร่างเล็กกว่า จากนั้นจึงเดินไปยังหน้าต่าง รูดม่านออกพลางจิบน้ำสีเหลืองรสแรงไปด้วย ก่อนหันกลับมามองซินเดียตรง ๆ ที่ดูเหมือนยังยืนสับสนอยู่กลางห้อง“ส่วนตัวแล้วเดียร์” อีธานยกแก้วขึ้น อีกมือผายออกดวงตาคมกล้ายังจดจ้องมองร่างระหงกำลังขยับเดินเข้ามาใกล้แล้วก้มลงหยิบแก้วแชมเปญยกดื่มรวดเดียวหมดก่อนรินอีกแก้วยกดื่ม“ระวังจะเมาแล้วพลาดของดีนะ”“คะ แค่ก ๆ ๆ”ด้วยความรีบร้อนยกดื่มทำให้ซินเดียสำลักเล็กน้อย เธอวางแก้วลงแล้วเดินเข้าไปหาร่างสูงใหญ่กระทั่งห่างกันราวสามก้าว - - นี่เธอไม่ได้นับทุกครั้งหรอก แต่บังเอิญว่าสังเกตเห็นอีธานยกแก้วขึ้นจิบเอียงร่างพิงกระจก กวาดสายตาขึ้นลงเชื่องช้ามองร่างตรงหน้าใกล้หมดความอดทนเต็มทน โดยเฉพาะเจ้าตาข่ายสีแดงสานตลอดทั้งท่อนขางาม ทำเอาเขาอยากจะรู้ว่าส่วนบนมันไปสิ้นสุดที่ตรงไหน“ฉันพูดไม่ค่อยเก่งเท่าไร”“พูดไม่ค่อยเก่ง..อ่า นั่นคงไม่จริง เมื่อครู่ตอนอยู่ในผับปากคุณค่อนข้าง
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -21- ต่างระเบิดอารมณ์
-21- ต่างระเบิดอารมณ์เขาดันร่างเธอไปด้านหลังใช้ร่างตัวเองบังไว้ พลางยืดกายตัวเองข่มคู่ต่อสู้ที่ร่างเล็กกว่า แต่ดูเหมือนว่าไอ้หมอนี่เองก็ไม่ยอม ทำท่าลุกขึ้นยืนแล้วจึงผงะถอยฉากเนื่องจากสูงเลยหัวไหล่อีธานมาเล็กน้อยเท่านั้นอีธานไม่พูดมากอะไรอีก หลุบตาลงมองผู้ชายร่างเตี้ยกว่าเย็นชาพิฆาตแล้วดึงข้อมือซินเดียออกเดินไปยังโต๊ะ“อีธานคะ เกิดอะไรขึ้น”เสียงหวานอ่อนนุ่มของนางแบบสาวทำให้ซินเดียชำเลืองมอง พลันโดนอีธานดันผลักออกให้ไปยืนข้างโบนิตา“ไม่มีอะไรหรอกลิซ สนุกต่อเถอะ คุณเฉินด้วยครับ ขอโทษด้วย”“แล้วนี่ใครกันครับ คุณอีธานไม่เห็นแนะนำให้รู้จัก”คิ้วเข้มกระตุกเบาแล้วค่อยเบือนหน้ากลับไปมองตัวต้นเหตุ ตัวปัญหาใหญ่ที่มาพร้อมชุดยั่วใจ เอ่ยขึ้นเสียงราบเรียบ“แค่..พนักงานในบริษัท” เสียงเย็นชา“ฉันชื่อซินเดียค่ะ เรียกเดียร์ก็ได้ค่ะ รองผู้อำนวยการฝ่ายขาย”“ยินดีอย่างยิ่งครับ มาครับ ชนแก้ว”ซินเดียมองหาแก้วของตัวเองแต่ไม่มีเลยแย่งเอาแก้วจากมือเพื่อนรักโบนิตามาก่อน ยื่นไปตรงหน้าแกร้ง!!“ค่ะ ชนค่ะ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ”อีธานคิ้วกระตุกอีกครั้ง ดูมาดสาวสังคมจัดชุดยั่วยวนยิ้มหัวร่อต่อกระชิกกับผู้ร่วมทุ
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -20- ไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว
-20- ไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว“อีธาน”ซินเดียเอ่ยเรียกทันทีขณะที่ประธานบริษัทหนุ่มกำลังเดินผ่านร่างเธอไป แต่ดูท่าท่านประธานจะยังงอนเพราะทำเพียงตวัดหางตาใส่จากนั้นเชิดหน้ากลับเดินออกห่าง - - ทำเป็นผู้หญิงไปได้ร่างระหงรีบโผออกจากมุมเสาออกเดินแกมวิ่งตามร่างสูงใหญ่ตรงหน้าแล้ววิ่งไปขวางทางยกมือกางออกทั้งสอง แหงนศีรษะขึ้นจ้องตา“ฉัน ฉันขอโทษ”เธอยื่นกล่องช็อกโกแลตขนาดเล็กให้แต่อีธานไม่รับ ยังคงหลุบตาก้มมองก่อนออกเดินเบี่ยงไปด้านซ้าย แต่ซินเดียก้าวเท้าขวางหน้าอีกครั้ง“อีธาน ฉันขอโทษที่พูดไม่ดี”คิ้วเข้มเริ่มขมวดแล้วก้าวไปด้านขวาพลันซินเดียก้าวขวางไว้อีกเช่นเดิม“ฉันพูดจากใจจริงนะ อีธาน คุณจะยกโทษให้ฉันได้ไหม”คราวนี้เขาก้มลงมองส่งสายตาเย็นชาให้แล้วจึงค่อยเปล่งเสียงทุ้มต่ำ“คุณไม่กลัวคนในบริษัทนินทาแล้วหรือเดียร์”“ไม่ ฉันไม่กลัวแล้ว อีธาน คุณหายโกรธฉันแล้วใช่ไหม”“ฮึ ผมจะไปมีสิทธิ์โกรธอะไรคุณกันเดียร์ ผมมันแค่ผู้ชายที่คุณเคยวันไนท์ด้วยเท่านั้น อ๋อ อาจจะพิเศษหน่อยตรงที่ได้เปิดซิง”พวงแก้มทั้งสองข้างของซินเดียแดงซ่านระเรื่อลามถึงลำคอรีบหันมองซ้ายขวาก่อนผ่อนลมหายใจเมื่อไม่เห็นใคร“เห็นไหม คุณยังก
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 19 - ดอกไม้ง้อคนขี้น้อยใจ
- 19 - ดอกไม้ง้อคนขี้น้อยใจแอ๊ด..คลิก..“อ้าว กลับมาตั้งแต่เมื่อไร”อลันจ้องไปทางโต๊ะทำงานตัวใหญ่ในเช้าวันจันทร์หลังจากที่บอสใหญ่หายตัวไปภูเก็ตหลายวัน“เห็นอยู่ว่ากลับมาแล้วจะถามไปทำไม”“แค่อยากรู้ อะไรกันตอนไปดูทีท่ามั่นอกมั่นใจ ขากลับไหงดูคล้ายหมาหงอย”ปึก!สันแฟ้มขนาดใหญ่พอสมควรกระแทกเข้าหน้าอกอลันเมื่ออีธาน คว้าได้ใกล้ตัวแล้วขว้างออกไป อารมณ์ยังหงุดหงิดคุกรุ่นยามคิดถึงวันก่อน“ทำเป็นอารมณ์เสีย แล้วนี่ซินเดียล่ะ ไม่กลับมาด้วยกัน”อีธานตวัดตาขุ่นเขียวมองเพื่อนที่ทำหน้าที่เลขานุการส่วนตัวไปด้วย แล้วก้มหน้ามองตัวเลขที่ไม่เข้าหัวต่อไปกระทั่ง ...ก๊อก ก๊อกอลันหมุนเก้าอี้ไปทั้งตัวมองร่างเล็กของโบนิตาที่เดินเอียงอายเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ อลันรีบลุกขึ้นไปรับทันที“โบ คุณซื้อดอกไม้มาให้ผมเหรอครับ”“เปล่าค่ะ”“อ้าว..แล้วของใครกันครับ”โบนิตายิ้มน้อย ๆ แล้วส่งสายตาไปทางประธานบริษัทที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับ“โฮ้.. นี่ของอีธานหรอกหรือ สาวที่ไหนกันนะซื้อดอกไม้มาให้ช่อใหญ่ขนาดนี้”อลันช่วยรับดอกไม้แล้วนำไปวางบนโต๊ะทำงานตรงหน้าอีธานก่อนจะหยิบการ์ดออกมาอ่านออกเสียง“ขอโทษนะคะ เดียร์”อลัน
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night -18- คำพูดเจ็บแสบ
-18- คำพูดเจ็บแสบ“สิบดอลลาร์ มันน้อยเกินไปสำหรับค่าแรงช่วยคุณเปิดซิง คุณมันตัวแสบเดียร์ อย่าคิดนะว่าหลังจากนี้ผมจะยอมให้คุณเที่ยวไปวันไนท์กับผู้ชายคนอื่นอีก”“อีธาน .. ใจเย็น ๆ เดียร์ โอ๊ย! อย่านะอีธาน พ่อกับแม่ อืออ”ภายในใจเขาร้อนรุ่มผิดปกติ อาจเพราะเธอน่ารัก เพราะความแสบ หรือเพราะหึงหวงทำให้เขาทำสิ่งนี้ลงไปต่อหน้าพ่อกับแม่ของซินเดีย - - ใช่แล้ว เขาคงบ้าไปแล้วมือแกร่งกระชากคนร่างเล็กกว่าจนปลิวกระแทกแผ่นอกแล้วโอบรัดเอวเล็กเธอไว้ โน้มใบหน้าลงประกบปากที่พ่นพูดคำเสียดแทงหัวใจ จ้องตอบดวงตาหวานคมกลมโตเบิกกว้าง มือตรึงท้ายทอยกดแน่นให้ซินเดียได้รับรสชาติเจ็บแปลบเช่นเดียวกันกับเขา“อืออ ตาบ้า อืออ หยุดนะ”อีธานกดแน่นกว่าเดิม ไม่ให้ปากกระจับเล็ดลอดเสียงใดได้นอกจากเสียงคราง สอดลิ้นชอนไชควานหาโหมแรงเสน่หาขึ้น รั้งร่างเล็กจนแอ่นโค้ง ไร้สติ - - คงเป็นคำนี้ อีธานคิดในใจทั้งสองหอบหายใจยามอีธานยอมปล่อยซินเดียในที่สุด ค่อยผละห่างทีละน้อย หันไปทางข้างในบ้านแล้วเอ่ยขึ้น“พวกท่านไม่อยู่แล้ว”“อื้อ อีธาน คุณมัน”เพียะ!!ตอนที่ฝ่ามือเล็กกระทบใบหน้าแกร่งกร้าว เธอสะเทือนร้าวไปทั้งตัวรวมถึงหัวใจ นัยน์ตารื
ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night - 17 – พ่อกับแม่มา!!
- 17 – พ่อกับแม่มา!!ซ่า ....เสียงฝนภายในยังตกพรำไม่หยุดแม้ว่าเวลาผ่านไปแล้วสามวัน ซินเดียตะแคงนอนขวางกลางเตียงหันหน้าออกไปทางระเบียง รอบเอวคือท่อนแขนสีเข้มพาดรัดไว้ ซุกหน้าเข้าหลังท้ายทอยปล่อยให้ลมหายใจอุ่นรินรดเธอเป็นจังหวะสม่ำเสมอ - - และทั้งเธอ เขาไร้เสื้อผ้าติดกายติ๊ดดด…ซินเดียขยับตัวเมื่อได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์ดังมาจากพื้นห้องข้างเตียง เลื่อนตัวออกไปรับแต่ลำแขนกระชับดึงกลับ“อืมม ไม่ต้องรับ”“จะบ้าเหรออีธาน”“ไว้อีกสักสองสามวันค่อยรับ”ซินเดียไม่สนใจเสียงสั่งยังขยับร่างจนพ้นลำแขนพาร่างอ่อนเปลี้ยหมดแรงก้มลงมองหมายเลขโทรเข้า แล้วถึงกลับทะลึ่งตัวลุกพรวดนั่งหลังตรง“แย่แล้ว พ่อโทรมา”“ทำไมต้องแย่ด้วย โทรมาก็รับ”ซินเดียตวัดหางตามองร่างแกร่งที่บัดนี้นอนหงายแล้ว โชว์รูปร่างของตัวเองบนล่างเปลือยทั้งตัวหน้าไม่อาย ส่วนเธอดึงชายผ้าห่มลากติดมือไปด้วยขณะเดินไปรับสายที่ระเบียงด้านนอก“สวัสดีค่ะพ่อ”“หนูอยู่ไหนกันลูก”“หนูมาภูเก็ตไงคะพ่อ ลืมแล้วเหรอคะ”“แต่นี่มันหลายวันแล้ว พ่อเห็นหนูหายไปเลยโทรตาม”“หนูก็ ก็สบายดีค่ะ นอนเล่นอยู่ห้อง ไม่ได้ออกไปไหน”“พอดีเลย ถึงว่าหาไม่เจอ”“ฮะ ห๊า! อะไ
