บทที่ 641

ซูหว่านไม่คิดว่าจุดที่เขาให้ความสนใจ จะเป็นจิเหยียนโจว ก็อดรู้สึกอยากขำไม่ได้

"คุณจี้ ทำไมคุณหึงได้กับทุกคนเลยล่ะ?"

ชายหนุ่มบนโซฟา สีหน้ากำลังตึงเครียดนั้นไม่ได้คลายลงแม้แต่น้อย ในแววตาใสราวกับหิมะบริสุทธิ์ ยังปกคลุมไว้ด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน

เขาที่เอาแต่เงียบแบบนี้ ทำเอาซูหว่านที่นั่งอยู่ตรงข้าม ค่อยๆเก็บรอยยิ้มบริเวณมุมปากลง แล้วสำรวจเขาด้วยใจตุ้มๆต่อมๆ

"ฉันไม่เคยติดต่อกับจิเหยียนโจว เขาพูดแทรกขึ้นมาตอนที่ฉันโทรคุยกับจอร์จ เขาให้ฉันบอกเคซีย์ว่าเขาอยู่ที่สุสาน"

เธอนึกว่าตัวเองอธิบายแจ่มชัดแล้ว ชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามจะมีสีหน้าดีขึ้นสักหน่อย แต่ที่ไหนได้กลับมัวหมองมากกว่าเดิม

ซูหว่านลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าจี้ซือหาน ยกมือขึ้นลูบใบหน้าคมสันของเขา

"ซือหาน คุณเป็นอะไร?"

เมื่อรู้สึกได้ถึงการสัมผัสที่ระมัดระวังของเธอ คิ้วเข้มของจี้ซือหานที่ขมวดแน่น ก็ค่อยๆคลายออก

"หว่านหว่าน ฉันไม่ได้เป็นอะไร"

พูดจบ เขาก็ยื่นนิ้วเรียวยาวดึงเธอให้นั่งลงข้างกาย แล้วหันข้างไปจ้องใบหน้าของเธอนิ่ง

"หว่านหว่าน จิเหยียนโจวแยกออกไหมว่าเธอเป็นใคร?"

ถ้าจิเหยียนโจวแยกไม่ออกว่าเธอเป็นใคร นั่นก็แปลว่าคนที่เขารัก