บทที่ 640

ซูหว่านเอียงหน้าเล็กน้อย พร้อมพูดเสียงหวาน "แล้วฉันต้องทำยังไง คุณจี้ถึงจะหายโกรธคะ?"

คุณจี้ผู้ถือโตัว เชิดคางได้รูปขึ้น ทำเสียงฮึดฮัดในลำคอ "คุณคิดเองแล้วกัน"

ซูหว่านเห็นเขางอนจนยิ้ม และรู้สึกว่าคุณจี้ที่เป็นแบบนี้ ดูมีเสน่ห์เป็นพิเศษ

เธอรู้สึกเอ็นดู จึงเป็นฝ่ายเอื้อมมือไปโอบคอของจี้ซือหานไว้

พร้อมเขย่งปลายเท้า ยื่นหน้าขึ้นไปจูบที่ริมฝีปาก "แบบนี้พอใจหรือยัง?"

จี้ซือหานยังคงหน้าตึง ลูกกระเดือกขยับเล็กน้อย ยืนอยู่ที่เดิมไม่กระดุกกระดิก "ไม่พอ"

ซูหว่านปล่อยมือออกข้างหนึ่ง ลูบจากไหล่เขาผ่านลงไปข้างล่าง อ้อมหลังเอว จับที่หัวเข็มขัด

และมือน้อยของเธอก็หยุดที่หัวเข็มขัดสีทองครู่หนึ่ง ค่อยๆ แกะมันออก

ขณะจะล้วงเข้าไปในชายเสื้อ กลับถูกเขาจับมือเอาไว้ "จะทำอะไร"

ปลายเท้าที่เหยียบเต็ม ค่อยเขย่งขึ้นอีกครั้ง จนแนบไปที่ข้างหูเขา กระซิบแผ่วเบา "แล้วคุณคิดว่าอะไร?"

พร้อมกับลมหายใจที่หอมกลิ่นดอกพุดซ้อนพรมอยู่ข้างหู ชายหนุ่มเกร็งหน้าท้อง แววตาหยิ่งยะโสค่อยอ่อนโยนลงบ้าง

นังปีศาจน้อย

จี้ซือหานก้มหน้าจ้องมองนิ่ง เห็นริมฝีปากเผยอสีชมพูของเธอ ทันใดก็รู้สึกยอมแพ้

นิ้วเรียวยาวเคลื่อนไปอยู่ที่เอวบา