บทที่ 402

ซูหว่านตกตะลึง เหม่อมองผู้ชายตรงหน้า สมองว่างเปล่า

จี้ซือหานเชยคางขึ้นเล็กน้อย จับจ้องดวงตาของเธออยู่เงียบๆ ราวกับกำลังรอคําตอบจากเธอ

ซูหว่านก้มหน้า ครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน แต่กลับนึกอะไรไม่ออก จึงได้แต่พูดอย่างรู้สึกผิด "ฉันจำไม่ได้แล้ว..."

ถ้าหากเธอยังเพ้อถึงชื่อซ่งซือเยว่ในฝันเหมือนอย่างในอดีต ถ้างั้นระหว่างเธอกับเขาก็คงไม่ต้องไปต่อกันแล้ว

มือของเธอที่อยู่บนแผงอกของเขา ค่อยๆกำแน่น "ขอโทษ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้..."

เธอลุกขึ้นเตรียมจะไป แต่จี้ซือหานกลับกอดเธอแล้วพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างของเธอเอาไว้เบื้องล่าง ดวงตาสวยงามจ้องเธอ

เขาไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น แต่จูบลงบนแก้มของเธอแผ่วเบา จากนั้นลุกขึ้น อุ้มเธอเข้าห้องอาบน้ำ...

เสียงร้องครางของชายหนุ่ม เคล้าคลอกับเสียงน้ำไหลที่ตามมาติดๆ ลอยออกมาจากด้านในแว่วๆ...

เสียงสุดท้าย เป็นเสียงจากลำคอที่เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนาของชายหนุ่มซึ่งยังไม่เต็มอิ่มและต้องการอีก

เขาว่า "หว่านหว่าน ในที่สุดเธอก็เรียกชื่อของฉันในฝันแล้ว..."

ซูหว่านเหนื่อยจนสุดชีวิต แต่กลับยังฝืนร่างกายมานั่งวาดแบบต่อ เธอวาดไปด้วยแล้วก็ด่าจี้ซือหานในใจไปด้วย

ในที่สุดภายก็วาดจุดสุดท้า