แชร์

บทที่ 354

ซานซานเห็นเขาไปแล้ว ก็พูดอย่างโมโหว่า "คนอะไรกันเนี่ย ใบหน้ามีรอยยิ้มแปลก ๆ ขนาดนั้น พูดจาเยาะเย้ยทั้งต่อหน้าและลับหลัง"

ซูหว่านพูดตั้งเยอะตั้งแยะ ไม่มีแรงอะไรมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ยังฝืนตัวเองเพื่อปลอบซานซาน "ดีไซเนอร์บางคนอาจจะแปลกไปหน่อยจริง ๆ เธออย่าไปสนใจมากเลยนะ..."

ซานซานยังคงโกรธมาก หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และค้นหาเสิ่นหนานอี้ เพื่อดูว่าเขามีความสามารถอะไร ถึงได้ทําตัวสูงส่งขนาดนี้

เป็นผลให้หลังจากอ่านประวัติย่อของเสิ่นหนานอี้แล้ว ซานซานก็เลือกที่จะสงบใจ ช่างมันเถอะ ขี้เกียจคิดเล็กคิดน้อยกับปัญญาชนแบบนี้

ซานซานแสร้งทําเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น วางโทรศัพท์ลง แล้วถามซูหว่านด้วยน้ําเสียงอ่อนโยนว่า "หว่านหว่าน เธอหิวไหม เดี๋ยวฉันซื้ออะไรให้เธอกินนะ"

ซูหว่านส่ายหัวเบา ๆ สายตาที่โฟกัสไม่ได้เริ่มเห็นซานซานเลือนรางลงเรื่อย ๆ "ซานซาน ตอนที่ฉันย้ายไปที่วิลล่าของเธอ ฉันเอากล่องยาไปด้วยกล่องหนึ่ง ครั้งหน้าที่เธอมา เธอช่วยเอายามาให้ฉันได้ไหม..."

ซานซานมองไปที่หัวใจของซูหว่านโดยไม่รู้ตัวและพูดอย่างประหม่าว่า "เธอไม่ได้กินยาต้านอาการผิดปกติ หัวใจของเธอเลยไม่สบายใช่ไหม?"

ซูหว่านกะพริบตาที่เ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status