บทที่ 238

ซานซานเข้ามากอดซูหว่านไว้ รู้สึกถึงอุณหภูมิของร่างกายเธอที่เย็นลงเรื่อยๆ ก็รู้สึกปวดใจตาม

"หว่านหว่าน ฉันก็ไม่อยากเชื่อ แต่..."

เธอไม่ได้พูดประโยคหลังและน้ำตาก็ไหลรินออกมาตามใบหน้า

สามปีก่อน เธอกลัวซ่งซือเยว่จะคิดสั้นจึงตามไปที่สุสานด้วย

เมื่อเธอถึงสุสานก็ไม่เห็นซ่งซือเยว่ เห็นแค่รอยเลือดบนป้ายสุสาน

เธอรู้สึกใจหายจึงตามหาซ่งซือเยว่ไปทั่วแต่ก็หาไม่พบ

วันรุ่งขึ้นก็ออกข่าวว่า ประธานตระกูลกู้ กู้จิ่งเซิน ฆ่าตัวตายที่สุสานเพราะตรอมใจ

เธอถึงได้รู้ว่าซ่งซือเยว่คิดสั้น

เธอกอดซูหว่านแน่น พูดกับเธฮด้วยดวงตาแดงก่ำ "ขอโทษ หว่านหว่าน ฉันไม่ได้ดูแลซือเยว่ให้ดีเอง..."

"ไม่..."

ซูหว่านส่ายหัว ปวดใจเหมือนหัวใจถูกฉีกออกจนหายใจไม่ออก

มีคนบอกเธอหลายคนว่า ซ่งซือเยว่เสียแล้วแต่เธอก็ไม่เชื่อ

เธอรีบกลับประเทศเพราะแค่อยากได้คำตอบจากปากของซานซานเอง

แต่ ณ เวลานี้ ซานซานก็บอกเธอด้วยตัวเองแล้วว่าซ่งซือเยว่ตรอมใจฆ่าตัวตายตาม

สุดท้ายเธอก็ต้องยอมรับ แต่คนที่ทำผิดกับซ่งซือเยว่คือเธอมาโดยตลอด

ซ่งซือเยว่เกิดอุบัติเหตุก็เพราะเธอทะเลาะกับเขา จนเขาถูกรถชนเพราะจะช่วยเธอ

รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ชอบให้เธอมีความสัมพ