บทที่ 196

จี้ซือหานเดินไปหาทั้งสอง มองพวกเขาแล้วถามเสียงเย็นว่า "เธออยู่ไหนล่ะ"

นี่เป็นครั้งที่สองที่ซานซานเห็นจี้ซือหาน ครั้งแรกที่เขามารับหว่านหว่านด้วยตัวเอง

ขณะนั้นตนนั่งอยู่ในรถไม่ได้ลงมา ซานซานเห็นเพียงใบหน้าด้านข้าง

ตอนนั้นคิดว่าเขาเป็นคนรวยที่มียีนที่ดีและหน้าตาดี

ยืนประจันหน้ากับเขาในขณะนี้ แต่ซานซานรู้สึกตกใจและกลัวเล็กน้อย

ไม่ใช่เพราะหน้าตาของเขา แต่เป็นออร่าที่ทรงพลังที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเขา

อารมณ์ที่สงวนไว้แพงและเย็นชา นิสัยไม่ยอมให้คนแปลกหน้าเข้าใกล้มีมาแต่กำเนิดและทำให้ผู้คนต้องกลัว

กู้จิ่งเซินเห็นเขามาช้า ๆยังดูสูงส่งอยู่ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ

"อยากเจอเธอ?"

เขายกนิ้วเรียวของเขาและชี้ไปที่หลุมฝังศพที่อยู่เบื้องหลังเขา "ที่นั่น"

จี้ซือหานมองทิศทางที่นิ้วของเขาอย่างช้า ๆ เมื่อสัมผัสกับภาพถ่ายบนหลุมฝังศพนั้น ใบหน้าของเขาก็ซีดลงเล็กน้อย

จากนั้นดวงตาที่โดดเดี่ยวและมืดมนก็เต็มไปด้วยไม่เชื่อ "เป็นไปไม่ได้!"

จี้ซือหานพูดจบ เงยหน้าไป เสียงเย็นชาสั่งซูชิงว่า "เปิดหลุมศพ!"

เขาไม่เชื่อเลยว่าซูหว่านนอนอยู่ในนั้น แน่นอนเขาจะเปิดเผยความเท็จของพวกเขา

ซูชิงโบกมือให้บอดี้การ์ดหล