บทที่ 195

กู้จิ่งเซินเลือกสุสานที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ยามค่าคืนของเมืองเอได้

ภูเขาที่มีทิวทัศน์อันงดงามอยู่ตรงข้ามเป็นสถานที่ที่เขาและหว่านหว่านเคยไป

ตอนนั้นเธอบอกว่าเธอชอบที่นี่มากและขอให้เขาพาเธอมาเที่ยวบ่อย ๆ ในอนาคต

ต่อมาเขาผิดคําและไม่เคยพาเธอมาอีกเลย และยังให้เธอลืม

กู้จิ่งเซินมองลงไปที่โกศที่กอดอยู่ในอ้อมแขน ความรู้สึกผิดทําให้เบ้าตาแดง

"หว่านหว่าน ขอโทษนะ..."

ซานซานเดินถือพระธาตุที่จัดเรียงไว้แล้วและได้ยินคําขอโทษของกู้จิ่งเซินพอดี

เธอหยุดเดิน มองกู้จิ่งเซินที่กอดโกศไว้ไม่ยอมปล่อยมือ มีช่วงเวลาหนึ่งที่รู้สึกว่าเขาน่าสงสารมาก

เดิมทีเป็นคู่รักที่รักกัน แต่กลับพลาดกันไป สำหรับเขาแล้ว หัวใจต้องมาเสียดายกว่าเธอแน่นอน

ซานซานพยายามกลั้นน้ำตาที่กําลังจะหลั่งออกมาและผลักกระเป๋าเดินทางต่อหน้าเขา กล่าวว่าอย่างอ่อนโยน"ซือเยว่ ถึงเวลาฝังแล้ว"

พี่สะใภ้หลี่หาคนเลือกวันฝังศพ ถ้าล่าช้าไปก็จะล่าช้าแล้ว เธอไม่อยากหว่านหว่านเดินไม่สงบ ไปฝังเร็วกว่านี้เถอะ

กู้จิ่งเซินถึงดึงสติกลับมามองกล่องที่ซานซานหยิบขึ้นมา "เธอมีของแค่นี้เหรอ"

ซานซานส่ายหัวเบา ๆ "อื่น ๆ ฉันทนไม่ไหวที่จะเผา เก็บไว้เป็นที่ระลึก