"ฉันให้เวลาคุณสองชั่วโมง! ทำความสะอาดทุกสิ่งทุกอย่างให้เสร็จเรียบร้อย!”“ถึงแม้ว่าฉันจะพังร้านทั้งร้านให้พินาศ แต่ฉันก็จะไม่ยอมให้คุณใช้มันหรอก!” เอลเลนร้องบอกในขณะกัดฟันแน่นอีเดนระเบิดหัวเราะออกมา“อย่าทำอะไรสุรุ่ยสุร่ายไปหน่อยเลยเอลเลน!“แค่มอบร้านนั้นให้กับตระกูลเราก็ได้ เราวางแผนที่จะเปิดร้านสัญลักษณ์ของแบรนด์ขนาดใหญ่อยู่แล้ว“เมื่อวันนั้นมาถึงคุณก็ควรมาเป็นเจ้าภาพในวันครบรอบของร้านเราด้วย เราจะแสดงให้คนทั้งเมืองเห็นว่าเราเป็นคู่รักที่มีความสุขมากที่สุดที่นี่!อีเดนจ้องมองฮาร์วีย์อย่างภาคภูมิใจ'คนบ้านนอกจากประเทศ H กล้าดียังไงมาต่อสู้กับฉัน?!' เขาคิดอยู่ในใจอย่างโกรธเกรี้ยว 'เขาอยากจะตายหรือยังไง?'เอลเลนจ้องมองฮาร์วีย์ เธออยากจะดูว่าเขาจะตอบโต้ยังไง เธออยากจะดูว่าเขาจะโกรธเกรี้ยวหรือไม่พอใจกับเรื่องนี้หรือเปล่า“ก็ได้" ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นเขาหันหลังกลับและเดินจากไปทันทีเขาไม่ได้พยายามที่จะขัดขวางใครเลย ท่าทีที่เขาแสดงออกมาทำให้ดูเหมือนว่าเอลเลนกับอีเดนกำลังพูดคุยอยู่กำแพงอิฐ ซึ่งเป็นการสนทนาที่ไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิงเอลเลนตัวแข็งทื่อเธอคิดว่าฮาร์วีย์จะแสดงควา
เอลเลนพยักหน้าหลังจากได้ยินคำพูดของอีเดนถ้าฮาร์วีย์มีสูตรยานั้นจริง ๆ เขา ตอนนี้เขาก็คงรวยโคตร ๆ ไปแล้วล่ะ! ทำไมต้องมาเปิดร้านขายยากับเคทีตั้งแต่แรกด้วยล่ะ?ที่สำคัญกว่านั้นก็คือเคทีก็หายตัวไปตลอดเวลาบางทีฮาร์วีย์อาจคุยโวเรื่องการเปิดร้านขายยาด้วยก็เป็นได้ เขาอาจแค่พยายามจะเรียกร้องความสนใจจากเอลเลน เพื่ออาศัยเธอให้ช่วยเขากลับมาฟู่ฟ่าได้อีกครั้งหลังจากสูญเสียโอกาสนี้ไปแล้ว ฮาร์วีย์ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเดินจากไปพร้อมกับหัวใจที่แตกสลาย เป็นไปได้ว่าเอลเลนคงไม่มีโอกาสได้เจอหน้าเขาอีกแล้วเอลเลนลูบไล้ใบหน้าของอีเดนอย่างอ่อนโยนโดยไม่ลังเลอะไรเลย“ฉันขอโทษค่ะอีเดน คุณต้องได้รับบาดเจ็บอย่างมากก็เพราะฉัน...“ไม่เป็นไรเลยครับ“สำหรับคุณแล้วความเจ็บปวดนี้ไม่มีความหมายอะไรเลย นี่คือสัญญลักษณ์แห่งความรักที่ผมมีต่อคุณ!“หลังจากนี้เราจะกันและกันมากขึ้น!”อีเดนส่งยิ้มเศร้า ๆ ให้เธอ“ผมจะไม่หาเรื่องอะไรกับฮาร์วีย์อีกเพื่อเห็นแกคุณ แต่สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้คงไม่ทำอย่างนั้นแน่...“ไม่ว่าจะยังไงก็ตามผมก็ยังเป็นส่วนหนึ่งขององค์กรแห่งนี้ แล้วฮาร์วีย์ก็มาทำร้ายผมในโ
"เราย้ายออกไปก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะคุณยอร์ก แต่เราไม่สามารถนำข้าวของทั้งหมดนี้ไปกับเราด้วยได้ คนงานทั้งหมดก็ทนกับสภาพอากาศอย่างนี้ไม่ได้ด้วย ถ้ายังหาสถานที่เก็บของพวกนี้ไม่ได้ก็ไร้ประโยชน์ค่ะ!เหล่าสาวกของหลงเหมินสาขาฮ่องกงและลาสเวกัสที่เดินทางมาที่นี่จะต้องใจสลายกันขนาดไหน เมื่อมองเห็นวัสดุและสินค้าเหล่านี้ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมากพวกเขาทุ่มเททั้งกายและใจให้กับสิ่งเหล่านี้ฮาร์วีย์ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้อยู่พักหนึ่ง“ฮาร์เปอร์ พาคนงานออกไปดูว่ามีที่อื่นให้เราเช่าอีกได้ไหม“ไม่สำคัญหรอกว่าจะมีราคาแพงขนาดไหน ซึ่งถ้ามีร้านที่เราสามารถซื้อได้ก็จะดีมากเอลเลนบอกว่าให้คุณคนย้ายออกจากร้านในวันเดียวกันนี้ ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไรถ้าพวกเขาย้ายออกไปก่อนเที่ยงคืนได้ฮาร์เปอร์รีบวิ่งออกไปพร้อมกับคนงานอีกสองสามคนฮาร์วีย์นั่งไขว่ห้างอยู่ตรงหน้าร้านด้วยท่าทีสงบนิ่งอยู่ตลอดเวลาเมื่อเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงฮาร์เปอร์ก็กลับมาพร้อมกับทำสีหน้าที่ดูแย่มาก และหายใจกระหืดกระหอบอย่างมาก“คุณยอร์กคะ! ร้านค้าในบริเวณใกล้เคียงล้วนแต่เป็นร้านของตระกูลโมเรโน่ ตระกูลคอบบ์ หรือตระกูลลีทั้งนั้นเลยค่ะ“ฉันไม่ร
หลังจากลังเลมาทั้งคืนในที่สุดเอลเลนก็ตัดสินใจที่จะไม่ระงับอารมณ์เอาไว้ เนื่องจากฮาร์วีย์ไม่ได้เห็นคุณค่าในการให้ความช่วยเหลือของเธอเลยเช้าวันรุ่งขึ้นเธอจึงพาอีเดนและคนกลุ่มใหญ่ไปยังร้านที่ได้ปรับปรุงใหม่ เพื่อดูว่าฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ได้ย้ายออกไปหรือยังนอกเหนือจากสินค้าและวัสดุต่าง ๆ แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็ยังอยู่ในจุดเดิม ซึ่งทำให้เอลเลนรู้สึกขัดใจนิดหน่อยที่เห็นอย่างนั้นหลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็สังเกตเห็นร้านค้าเล็ก ๆ ข้างอาคารสำนักงาน“ฮะ? ดูนั่นสิ! ดูเหมือนว่าฮาร์วีย์จะได้ร้านใหม่แล้วนะ“เขาต้องขายสินค้าปลอมหรืออะไรสักอย่าง!“ช่างเป็นร้านที่เล็กเหลือเกิน และได้รับการปรับปรุงใหม่เมื่อสามสิบปีก่อน ผนังก็เป็นสีดำสนิทด้วย!“แม้แต่ร้านที่เอลเลนปรับปรุงใหม่ก็ยังดูด้อยกว่าร้านของตระกูลคอบบ์อย่างมาก แล้วนับประสาอะไรกับร้านนี้!“เขาไม่ได้เสียสติไปหลังจากพบกับความทุกข์ทรมานทั้งหมดนั้นหรอกใช่ไหม? ทำไมเขาถึงเปิดร้านแบบนี้ล่ะ?“คุณแน่ใจเหรอว่าคุณจะใช้สถานที่แห่งนี้ในการสร้างธุรกิจของคุณ?“คุณแน่ใจหรือว่าจะทำอะไรกับตระกูลคอบบ์ได้ด้วยสิ่งนี้?“คุณไม่รู้สึกละอายใจเลยหรือไง? หรือตอนนี้
โนเอมิเดินไปหาฮาร์วีย์อย่างช้า ๆ และมองเขาด้วยสีหน้าที่ดูเจ้ากี้เจ้าการแน่นอนว่าเธอรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อนทุกอย่าง ซึ่งรวมถึงเรื่องที่เอลเลนกลับมาคืนดีกับอีเดนด้วยในสายตาของเธอนั้นที่นี่คือสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับลูกสาวของเธอโนเอมิไม่เพียงแต่มาที่นี่เพื่อดูหมิ่นฮาร์วีย์เท่านั้น แต่เธอยังมาที่นี่เพื่อยืนหยัดเพื่อเอลเลนและอีเดนด้วย“เป็นยังไงบ้างฮาร์วีย์?“ตอนนี้คุณเริ่มเสียใจที่ไม่ฟังคำเตือนของฉันหรือยัง?“ถ้าคุณไม่มีเจตนาแอบแฝงตั้งแต่แรก ถ้าคุณไม่พยายามใช้ประโยชน์จากลูกสาวของฉันเพื่อไต่อันดับแล้วล่ะก็ บางทีตอนนี้คุณอาจกลายเป็นลูกน้องของเธอไปแล้วก็ได้นะ“คุณไม่จำเป็นต้องย้ายร้าน และบางทีคุณอาจได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลโมเรโน่ด้วย“น่าเสียดายที่คุณมีความโลภมาบังตาเอาไว้ คุณคิดแต่จะไต่อันดับเพียงอย่างเดียว!”โนเอมิโน้มใบหน้าอันงดงามของเธอเข้าไปหาฮาร์วีย์ ในขณะที่กระซิบบอกเขาอย่างน่ารังเกียจว่า "มันสายเกินไปแล้วที่จะมารู้สึกเสียใจในตอนนี้“อาคารสำนักงานระดับไฮเอนด์และร้านค้าที่แสนจะหรูหราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคุณแล้ว“สิ่งที่คุณทำได้ก็มีเพียงการขายยาโง่ ๆ ในร้านที
"ไร้เดียงสาเหรอ?”ฮาร์วีย์จ้องมองผู้หญิงเจ้าเสน่ห์ที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้วยิ้มให้จาง ๆ“ซีอีโอโมเรโน่ ผู้คนมักจะไม่รับรู้เรื่องราวที่อยู่นอกเหนือจากความรู้ของพวกเขาหรอกนะ“ตอนนี้คุณกำลังพูดให้ฟังดูเป็นเรื่องใหญ่โตมาก แต่คุณไม่กลัวจะโดนดูหมิ่นเหมือนคราวที่แล้วเหรอ?“คุณไม่เข้าใจเหรอว่าประสิทธิภาพของยาตัวนี้คือเหตุผลที่พวกเขาเอามาขาย?“ยาที่ตระกูลคอบบ์กำลังทำอยู่ตอนนี้เทียบกับยาส่วนใหญ่ในตลาดตอนนี้ไม่ได้เลย“คุณคิดว่าการที่ผมจะบดขยี้ธุรกิจแบบนั้นมันยากนักเหรอ?“บางทีตอนที่ผมเปิดธุรกิจนั้นอาจเป็นเวลาที่ผมสามารถสร้างตำนานให้ธุรกิจของผมก็ได้นะ!”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ฉันขอชื่นชมความไร้เดียงสาของคุณนะฮาร์วีย์"โนเอมิทำสีหน้าเยาะเย้ยแล้วเอามือกอดอก เผยให้เห็นร่องอกที่ดูน่ารื่นรมย์ของเธอ“คุณค่อนข้างมีประสบการณ์ โดยพอมีกลเม็ดเด็ดพรายซ่อนเอาไว้บ้าง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณจะรู้จักธุรกิจนี้หรอกนะ“คุณควรสั่งกระเช้าดอกไม้สักสองสามใบเป็นอย่างน้อย เพราะจะดูน่าอายมากถ้าบริเวณทางเข้าไม่มีกระเช้าดอกไม้วางอยู่เลย!“ถ้าคุณไม่มีเงินซื้อ ฉันก็จะซื้อให้สักสองสามกระเช้าเพื่อเป็นการให้กำลังใจคุณ"คนอื่น
ฮาร์วีย์ทำเมินเฉยต่อโนเอมิและคนอื่น ๆ อย่างสิ้นเชิง แล้วเดินออกจากสถานที่แห่งนั้นไปด้วยท่าทีสบาย ๆ หลังจากให้คำแนะนำกับคนงานเสร็จแล้วงานทั้งหมดทั้งมวลนั้นเป็นงานของเคที เขาจึงตัดสินใจเข้าไปพักในที่พักชั่วคราวของเธอจูเลียนเป็นคนจัดเตรียมวิลล่าที่ตั้งอยู่ในแถบชานเมืองเอาไว้ให้ไม่ใช่มีแค่เคทีเท่านั้น แม้แต่ดีนซึ่งยังคงอ่อนแอมากก็ยังมาพักผ่อนที่นี่ด้วยมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนมากคอยดูแลสถานที่แห่งนี้ ดังนั้นฮาร์วีย์จึงรู้สึกสบายใจเมื่อมาอยู่ที่นี่หลังจากเดินมุ่งหน้าเข้าไปในห้องโถงหลักแล้ว ฮาร์วีย์ก็เห็นเคทีฮัมเพลงอย่างมีความสุขในขณะหั่นผักอยู่ในห้องครัวที่เปิดโล่งฮาร์วีย์หรี่ตามมองเมื่อเห็นภาพนั้น เขาไม่คิดว่าจะได้เห็นหัวหน้าแก๊งทะเลใต้ที่กระหายเลือดจะแผ่รังสีออร่าแบบผู้หญิง ๆ ออกมาในขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังตกดินอยู่นั้นก็ทำให้สามารถมองเห็นรูปร่างที่เพรียวบางและงามสง่าของเธอได้อย่างชัดเจน ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ไม่คิดลังเลที่จะโอบกอดเธอเอาไว้ฮาร์วีย์ถอนหายใจเพื่อหยุดยั้งหัวใจตัวเองไม่ให้เต้นแรง จากนั้นจึงกระแทกตัวเข้ากับกำแพงหินอ่อน“คุณมาแล้วเหรอ?”เคทีเผยให้เห็นรอยยิ้
"ผู้คนข้างนอกบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงที่อดทน แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้คุณจะมีมากกว่าฉันไปอีกหนึ่งขั้นแล้ว" เคทีบอกฮาร์วีย์ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมากเขาแค่ไม่สามารถพูดออกมาได้ว่าเขาเคยชินกับการใช้ชีวิตอยู่กับตระกูลซิมเมอร์ในตลอดสามปีที่ผ่านมา“เอาล่ะ เราจะไม่พูดถึงเอลเลนในตอนนี้"ฮาร์วีย์ทำสีหน้าพึงพอใจหลังจากตักแกงเผ็ดเข้าปากไปสองสามคำ“ที่เราพบกันในตอนแรกนั้นก็เป็นเพราะคุณ“ทุก ๆ คนต่างคิดว่าผมใช้เธอในการไต่อันดับ แต่พวกคุณน่าจะรู้ความจริงกันแล้วนะ“ฉันคิดว่าฉันได้รู้จักเพื่อนใหม่ที่นี่ แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นไปในทางตรงข้าม"ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างช่วยอะไรไม่ได้ เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเอลเลนดูเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างมากหลังจากเรื่องราวเหล่านั้นเกิดขึ้น เขาไม่ได้คาดหวังจะให้เกิดเรื่องแบบนี้เลยมิตรภาพของพวกเขากลายเป็นผุยผงในเวลาเพียงไม่กี่วัน เมื่อมาถึงจุดนี้ก็อยู่ห่างจากจุดที่จะเป็นศัตรูกันไม่ไกลนักอีเดนและโนเอมิเป็นคนยุยงให้เกิดเรื่องทั้งหมดนี้ แต่ท้ายที่สุดแล้วความพอใจของพวกเขากลับไม่สอดคล้องกัน“ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉันเอง" เคทีตอบ“ฉันคบกับเอลเลนมาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่เธอไปกับอีเดนไม่