แววตาของลิเลียน เยตส์เยือกเย็น“ฉันรู้มาเสมอว่าไอ้สารเลวนี้มันชอบใช้ความรุนแรง!“ฉันรู้ว่าไม่ช้าก็เร็วมันจะต้องทำอะไรแบบนี้! มันควรจะติดคุก!“วันนี้ฉันจะเอาคืนมัน!”แมนดี้ ซิมเมอร์มองแม่ของเธอด้วยความสับสน“แม่พูดแบบนั้นได้ยังไง?! เมื่อคืนนี้เราอยู่กับฮาร์วีย์จริง ๆ!“ตอนประมาณห้าทุ่มครึ่งแม่ยังขอคุยกับเขาสองต่อสอง แม่ถึงกับไล่พวกเราสองคนออกไป!“ตอนนั้นแม่คุยกับเขา! แม่พูดแบบนั้นได้ยังไง?!”“เป็นไปไม่ได้!” ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ตะโกนลั่น“พี่เขยอาจจะทำร้ายคนอื่น แต่เขาไม่ใช่ฆาตกร! เขาจะฆ่าทั้งตระกูลเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ทำไม?!“เห็นได้ชัดว่าเขาถูกใส่ร้าย!”ซีนเธียร์เชื่อมั่นในตัวฮาร์วีย์อย่างยิ่งถ้าฮาร์วีย์ต้องการฆ่าใครสักคนจริง ๆ เขาจะทิ้งร่องรอยของตัวเองไว้เพื่อที่จะถูกตามได้อย่างง่ายดายทำไม?ราเชล ฮาร์ดีกำลังหน้าเสียในขณะนี้จากทั้งสามคน ซีนเธียร์เป็นเพียงคนเดียวที่จะสามารถเป็นพยานให้ฮาร์วีย์ได้แต่ลิเลียนเพียงแต่ต้องการให้ฮาร์วีย์ตายเท่านั้น...ราเชลอยากจะบีบคอลิเลียนจนตายเดี๋ยวนั้น“หุบปาก!”ลิเลียนอยากจะตบซีนเธียร์เหลือเกิน แต่เธอก็พยายามรั้งตัวเองไว้เพราะ
ซีนเธียร์ ซิมเมอร์รู้สึกเศร้าโศกเมื่อเห็นแม่ของเธอพยายามใส่ร้ายฮาร์วีย์ ยอร์กอย่างสิ้นหวังเธอรู้ดีว่าคำให้การของลิเลียน เยตส์สำคัญที่สุดจากพวกเธอทั้งสามข้อกล่าวหาของฮาร์วีย์จะเป็นโมฆะก็ต่อเมื่อลิเลียนคืนคำสิ่งที่เธอพูดเมื่อเช้าวันนั้นเท่านั้นแมนดี้ ซิมเมอร์ขมวดคิ้ว เธอเองก็เชื่อว่าฮาร์วีย์จะไม่ทำอะไรแบบนี้แต่เธอก็รู้จักนิสัยของแม่เธอดี มันจะไม่มีประโยชน์อะไรที่จะพยายามโน้มน้าวเธอในตอนนี้เมื่อพิจารณาจากนิสัยของลิเลียน ฮาร์วีย์คงไม่มีโอกาสที่จะล้างชื่อตนเองได้ถ้าเธอยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เป็น “พยานร้าย” ของเขาเธอจะจดจำที่ฮาร์วีย์แทงเธอที่ฮ่องกงไปตลอดชีวิต...ความปรารถนาของเธอที่จะเป็นแม่ยายของตระกูลอันดับต้น ๆ ก็เป็นเหตุผลักดันให้เธอทำเช่นนี้ขณะที่แมนดี้พยายามหาวิธีโน้มน้าวแม่ของเธอ จู่ ๆ รถโรลส์รอยซ์แฟนธอมสองสามคันก็แล่นเข้ามาก่อนที่จะจอดหน้าสถานีตำรวจชายหนุ่มรูปงามในชุดสูทสีขาวลงมาจากรถผู้หญิงที่สวมแว่นตากรอบทองและชุดกระโปรงสวยงามถือร่มให้เขาขณะที่เดินเข้าไปในสถานีตำรวจชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโจเซฟ บาวเออร์เองผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากรูบี้ เมอร์เรย์
“คุณพูดอะไรนายน้อย?!“มันไม่เกี่ยวกับคุณเลย”ลิเลียน เยตส์ตัดบทไม่ให้แมนดี้ ซิมเมอร์พูดทันที“ไอ้สารเลวฮาร์วีย์นั่นแค่เกิดมาพร้อมกับความรุนแรง! มีเพียงมันเท่านั้นที่จะสามารถทำสิ่งที่เลวร้ายเช่นนี้ได้!“มันสมควรได้รับโทษ!“มันคือคนที่ฆ่าคนพวกนั้น!“มันคือคนที่ต้องชดใช้!”“พอได้แล้วแม่! เลิกพูดสักที!”แมนดี้อดไม่ได้ที่จะดุแม่ของเธอก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมองโจเซฟ บาวเออร์“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณนายน้อย“ฉันไม่อยากเถียงว่าใครถูกใครผิดด้วย“แค่หยุดเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ซะ!”โจเซฟดึงซิการ์เส้นยาวบาง ๆ ออกมาแล้วหนีบไว้ที่ปากด้วยรอยยิ้มจาง ๆ“คุณกำลังพูดเรื่องอะไรแมนดี้?“ไม่ว่าจะยังไงจอร์แดน โบวี่ก็เป็นลูกน้องของผม! ผมควรจะมีส่วนที่จะต้องรับผิดชอบหากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น“ผมไตร่ตรองเกี่ยวกับสถานการณ์ระหว่างทางมาที่นี่ ผมต้องการจัดการกับเรื่องนี้อย่างเหมาะสม“ตอนนี้ตระกูลโบวี่เป็นประวัติศาสตร์แล้ว!“แต่คนที่ยังอยู่ต้องดำเนินชีวิตต่อไป!“ผมรู้ว่าคุณมีความรู้สึกต่อสามีเก่าของคุณและรู้สึกผิดกับสถานการณ์ทั้งหมดนี้ คุณไม่อยากให้เขาต้องติดคุกไปตลอดชีวิต!“เพราะฉะนั้
“ไม่แปลกใจเลยที่คุณเป็นหนึ่งในผู้ชายที่มีอิทธิพลมากที่สุดของฟลัตเวลล์ทั้งที่อายุยังน้อย!“ฉันจะสบายใจมากถ้าแมนดี้ได้ลงเอยกับคุณ!”ลิเลียน เยตส์ไม่ได้รับรู้ถึงความจอมปลอมของโจเซฟ บาวเออร์เลย เธอเพียงแต่เปี่ยมด้วยสุขถ้าโจเซฟเป็นผู้ชายที่ชอบแต่งตัว ลิเลียนคงจะสามารถใช้ชีวิตอย่างหรูหราหากแมนดี้ได้แต่งงานกับเขา!ลิเลียนมองแมนดี้ด้วยสีหน้าที่ขมขื่นทันที“โอ้ แมนดี้!“เธอจะต้องทะนุถนอมชายตรงหน้าเธอนะ!“ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่มีโอกาสได้เจอผู้ชายแบบนี้แล้วนะ!”แมนดี้ขมวดคิ้ว เธอไม่เข้าใจสิ่งที่โจเซฟพยายามจะทำคำพูดของโจเซฟไม่สมเหตุสมผลเลย ราวกับว่าเธอแค่ฝันไปโจเซฟยิ้มจาง ๆ หลังจากที่ได้ยินคำชมของลิเลียน“คุณก็พูดเกินไปครับคุณน้าลิเลียน!“นี่ไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย“ตราบใดที่แมนดี้มีความสุขและลืมอดีตของเธอได้ ทั้งหมดนี้ก็จะคุ้มค่าสำหรับผม…”หลังจากนั้นโจเซฟก็มองแมนดี้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา“เพียงแค่คุณตอบตกลง อดีตสามีของคุณก็จะถูกปล่อยตัวทันที!“ผมเต็มใจทำเพื่อคุณเท่านั้น!”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์มีสีหน้าสับสนราเชล ฮาร์ดีกำลังตื่นตัวอย่างยิ่ง“ตอบรับไปเถอะแมนดี้!” ราเชลกล่าวด
ขณะที่ข้างนอกกำลังวุ่นวาย ฮาร์วีย์ ยอร์กกลับงีบหลับอยู่ในห้องสอบสวนไม่มีใครถามเขาแม้แต่คำเดียวนับตั้งแต่ที่เขาถูกนำเข้ามาดูเหมือนว่าสถานีตำรวจฟลัตเวลล์จะมุ่งความสนใจไปที่หลักฐานที่เกิดเหตุและพยานหลังจากที่ได้รับคำแนะนำจากยอดฝีมือบางคน ด้วยเหตุนี้ฮาร์วีย์จึงถูกพวกเขาเมินโดยสิ้นเชิงไม่มีใครรู้ว่านี่เป็นกลวิธีทางจิตวิทยาหรือว่าพวกเขาแค่พยายามรวบรวมหลักฐานเพิ่มเติมเพื่อที่ฮาร์วีย์จะไม่มีโอกาสลบล้างอาชญากรรมของเขาไม่ว่าจะเป็นกรณีใด ฮาร์วีย์ก็ถูกทิ้งอยู่ตามลำพังมาระยะหนึ่งแล้วฮาร์วีย์ไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว เขางีบหลับไปก่อนที่จะเริ่มไตร่ตรองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเห็นได้ชัดว่ามีคนอยู่เบื้องหลังการเสียชีวิตของเอซร่า บาวเออร์ ดีแลน โบวี่ และจอร์แดน โบวี่คนที่จะสามารถควบคุมเหตุการณ์เช่นนี้ในฟลัตเวลล์ได้มีไม่มากนักสิ่งเดียวที่น่าสับสนก็คือ การที่จะใช้โอกาสนี้เพื่อฆ่าฮาร์วีย์คงเป็นเรื่องที่ยากแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ต้องสงสัยหลักในเหตุการณ์นี้ก็ตามเมื่อพิจารณาตามกฎหมายแล้วฮาร์วีย์อาจจะได้รับการปล่อยตัวหลังจากสี่สิบแปดชั่วโมงหากไม่มีเบาะแสอื่นใดที่บ่งชี้ว่าเขามีความผิดในอาชญากรรมไม่ต้องสงสั
วิเวียน ฮอลล์มีท่าทางที่เย่อหยิ่งเมื่อเธอกล่าวอย่างดุเดือดว่า “สารภาพมาเดี๋ยวนี้!“คุณฆ่าพวกเขาทำไม?!“คุณฆ่าพวกเขายังไง?!“คุณฆ่าคนประเภทไหน?!“ตอบมา! ฉันต้องการรายละเอียดทั้งหมด!“กฎหมายจะนำความยุติธรรมมาให้คุณ!”ฮาร์วีย์ ยอร์กเหลือบมองวิเวียนด้วยความอยากรู้อยากเห็น“คุณไม่มีหลักฐานว่าผมฆ่าใครเลยใช่ไหมล่ะ?“คุณจะเชื่อผมไหมถ้าผมบอกคุณว่าผมไม่ได้ฆ่าใครทั้งนั้น?”ผู้ตรวจการชายชะงักก่อนที่เขาจะหัวเราะอย่างเย็นชา“ภาพจากกล้องวงจรปิดแสดงให้เห็นชัดเจนว่าคุณอยู่ในที่เกิดเหตุ! คุณก็มีแรงจูงใจที่จะทำสิ่งนั้นด้วย!“จะปฏิเสธไปเพื่ออะไร?!”ฮาร์วีย์ยักไหล่“สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงความคิดอุปทาน“เอาเป็นว่าผมจะไม่พูดว่าบุคคลในภาพไม่ใช่ผม“แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นผม การที่ผมอยู่ที่นั่นก็ไม่ได้พิสูจน์อะไรได้เลย“บางทีผมอาจจะแค่เดินชมทิวทัศน์เล่นก็ได้“นอกจากนี้จอร์แดน โบวี่ยังมีศัตรูในฟลัตเวลล์มากมาย เป็นเรื่องปกติที่จะมีคนต้องการฆ่าเขา”“พอได้แล้ว!“เลิกพยายามปฏิเสธได้แล้ว!”ผู้ตรวจการชายกระแทกโต๊ะอย่างแรงจนที่เขี่ยบุหรี่กระเด็นออกไป“พวกเรารู้ทุกอย่างแล้ว! คุณคือคนที่ฆ่าคนพวกนั้นทั้งหมด
ฮาร์วีย์ ยอร์กเหลือบมองวิเวียน ฮอลล์อย่างใจเย็น“คุณไม่มีสิทธิ์มาเป็นเกราะป้องกันให้ผมอยู่แล้ว“คุณไม่มีอิทธิพลอะไร และคุณก็ไม่มีสถานะพอที่จะทำเช่นนั้นด้วย”“ฮึ ฮึ ฮึ… ฉันดีไม่พอที่จะเป็นเกราะป้องกันให้คุณงั้นเหรอ?“คุณพูดเหมือนกับว่าคนนอกอย่างคุณจะมีอิทธิพลอะไรในฟลัตเวลล์!”วิเวียนหัวเราะด้วยความโกรธก่อนที่เธอจะกัดฟัน“โทรเลยสิ! ฉันก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าคุณจะมีอะไรดี!”‘ลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลคนอื่นพยายามจะอวดดีต่อหน้าฉันราวกับว่าเขามีฐานะใหญ่โต! ตลกสิ้นดี!’ฮาร์วีย์เพียงแต่ยิ้มและคิดว่าควรจะโทรหาใครดีก่อนที่จะกดโทรออกบี๊บ บี๊บ บี๊บ…สายถูกเชื่อมต่อแต่ไม่มีเสียงอะไรตอบรับที่ปลายสาย ฮาร์วีย์ไม่สนใจและแตะหน้าจอเบา ๆ สามครั้งก่อนที่จะรออย่างอดทนน้ำเสียงที่ร่าเริงแต่วิตกกังวลดังขึ้นที่ปลายสาย“ซีอีโอยอร์กเหรอครับ?”“ไม่ได้คุยกันนานเลยแอนเซล ไม่อยากจะเชื่อว่านายจะยังจำสัญญาณของฉันได้จนถึงตอนนี้”“ล้อผมเล่นเหรอครับซีอีโอยอร์ก?!” อีกฝ่ายตอบด้วยความเคารพ“ผมจะไม่ลืมมันแม้ว่าผมจะลืมชื่อของตัวเองก็ตาม!”วิเวียนมีสีหน้ารำคาญในขณะนั้น“เร็ว ๆ!“คิดว่าตัวเองอยู่ในร้านกาแฟหรือ
“การพูดความจริงเป็นสิ่งที่สำคัญนะไอ้หนุ่ม” ผู้ตรวจการชายกล่าว“อย่างน้อยก็ทำการบ้านมาก่อนที่จะพยายามหลอกคนอย่างพวกเรา“คุณไม่รู้หมายเลขโทรศัพท์ของผู้อำนวยการตอร์เรสด้วยซ้ำ แต่คุณกลับแกล้งทำเป็นโทรหาเขา?“คุณรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใคร?“เขาเป็นตำนานที่ยังมีชีวิตอยู่ของกองกำลังทหารของประเทศ เขาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของหัวหน้าผู้ฝึกสอนตอนที่เขายังอยู่ที่ค่ายศัสตราวุธ!“หัวหน้าผู้ฝึกสอนฝึกเขาเอง!“ผู้อำนวยการตอร์เรสสังหารเทพสงครามจากประเทศหมู่เกาะด้วยตัวเขาเองในสนามรบยูโร-อเมริกา!“เพราะความสำเร็จของเขา เขาจึงได้เป็นผู้อำนวยการสถานีตำรวจฟลัตเวลล์ตั้งแต่อายุยังน้อย!“เขาเป็นคนใหญ่คนโตที่แท้จริงในแวดวงสังคมชนชั้นสูงของฟลัตเวลล์!“คุณคิดว่าคุณจะมีหมายเลขโทรศัพท์ของคนแบบนั้นจริง ๆ งั้นเหรอ?!“คุณคิดว่าคุณจะสั่งเขาได้งั้นเหรอ?!“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? หัวหน้าผู้ฝึกสอนหรือไง?!”ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากที่ได้ยินคำดูถูกเหยียดหยามเหล่านั้น“แล้วถ้าผมบอกคุณว่าผมคือหัวหน้าผู้ฝึกสอนล่ะ?”“พอได้แล้ว! อย่าพยายามทำให้ชื่อเสียงของเขาเสียได้ไหม?!”วิเวียนมีสีหน้าดุร้าย“หัวหน้าผู้ฝึกสอนคือเสาห