บทที่ 3212

“คุณพูดอะไรนายน้อย?!

“มันไม่เกี่ยวกับคุณเลย”

ลิเลียน เยตส์ตัดบทไม่ให้แมนดี้ ซิมเมอร์พูดทันที

“ไอ้สารเลวฮาร์วีย์นั่นแค่เกิดมาพร้อมกับความรุนแรง! มีเพียงมันเท่านั้นที่จะสามารถทำสิ่งที่เลวร้ายเช่นนี้ได้!

“มันสมควรได้รับโทษ!

“มันคือคนที่ฆ่าคนพวกนั้น!

“มันคือคนที่ต้องชดใช้!”

“พอได้แล้วแม่! เลิกพูดสักที!”

แมนดี้อดไม่ได้ที่จะดุแม่ของเธอก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมองโจเซฟ บาวเออร์

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณนายน้อย

“ฉันไม่อยากเถียงว่าใครถูกใครผิดด้วย

“แค่หยุดเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ซะ!”

โจเซฟดึงซิการ์เส้นยาวบาง ๆ ออกมาแล้วหนีบไว้ที่ปากด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

“คุณกำลังพูดเรื่องอะไรแมนดี้?

“ไม่ว่าจะยังไงจอร์แดน โบวี่ก็เป็นลูกน้องของผม! ผมควรจะมีส่วนที่จะต้องรับผิดชอบหากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น

“ผมไตร่ตรองเกี่ยวกับสถานการณ์ระหว่างทางมาที่นี่ ผมต้องการจัดการกับเรื่องนี้อย่างเหมาะสม

“ตอนนี้ตระกูลโบวี่เป็นประวัติศาสตร์แล้ว!

“แต่คนที่ยังอยู่ต้องดำเนินชีวิตต่อไป!

“ผมรู้ว่าคุณมีความรู้สึกต่อสามีเก่าของคุณและรู้สึกผิดกับสถานการณ์ทั้งหมดนี้ คุณไม่อยากให้เขาต้องติดคุกไปตลอดชีวิต!

“เพราะฉะนั้