“โฮ่! ดูเหมือนว่าตรานั้นจะใช้ได้จริง ๆ!”ฮาร์วีย์ ยอร์กหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าเขาเหวี่ยงฝ่ามืออย่างต่อเนื่องเมื่อเดินผ่านสมาชิกที่เหลือ ในเวลาเพียงครู่เดียวพวกเขาทุกคนก็ถูกตบลงกับพื้นบางคนมีรอยฝ่ามือปรากฏบนใบหน้าอย่างชัดเจนในขณะที่บางคนฟันหลุดออกจากปาก ในขณะนั้นพวกเขาต้องการกำจัดฮาร์วีย์เหลือเกินพวกเขาเชื่อว่าพวกเขาจะสามารถจบชีวิตของฮาร์วีย์ได้ด้วยหมัดเดียวหากพวกเขาเอาจริง...แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะต่อต้านฮาร์วีย์หลังจากที่ฮาร์วีย์แสดงตราของกองบังคับคดีท้ายที่สุดแล้วตราสัญลักษณ์นั้นก็เป็นถึงตัวแทนของหัวหน้าองค์กรมันเป็นสัญลักษณ์ของผู้มีอำนาจสูงสุด!ผู้ติดตามของดีแลน โบวี่ตกตะลึงอย่างยิ่ง พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ในยุคนี้…เห็นได้ชัดว่าตรานี้เป็นของโบราณ แต่มันกลับสามารถปรามสมาชิกของกองบังคับคดีของหลงเหมินได้ตาของดีแลนกระตุกอย่างเมามัน ตอนนี้อาจารย์ของเขา ซึ่งเคยทำให้เขารู้สึกปลอดภัย กำลังถูกปรามเป็นครั้งแรกเพี๊ยะ!หลังจากตบลูกศิษย์คนสุดท้าย ฮาร์วีย์ก็เดินไปหาเอซร่า บาวเออร์เอซร่ากัดฟันเมื่อเห็นรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของฮาร์วีย์“นายอาจจะมีตราน
ก่อนที่ผู้คนจะทันได้ตอบสนอง...เรื่องที่น่าตกใจอีกเรื่องหนึ่งก็เกิดขึ้นฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและตบหน้าเอซร่าอย่างต่อเนื่องด้วยความโหดเหี้ยมเพี๊ยะ!“นี่สำหรับที่คุณทำให้ชื่อเสียงของหลงเหมินเสื่อมเสีย!”เพี๊ยะ!“นี่สำหรับที่คุณไม่สามารถแยกแยะถูกและผิดได้!”เพี๊ยะ!“นี่สำหรับที่คุณเอาเปรียบผู้อ่อนแอ!“ในฐานะรองหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมิน…“คุณไม่เพียงแต่จะทำหน้าที่ของตนเองได้ไม่ดีเท่านั้น แต่คุณยังเอาแต่ใจตัวเองไม่รู้จบอีกด้วย!“ขนาดคุณยังไม่ปฏิบัติตามกฎ แล้วใครในหลงเหมินจะทำ?!“หลงเหมินปกครองโลกใต้ดินของประเทศ H มานานหลายปีและได้บรรลุสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากมาย…“แต่เพราะคนอย่างคุณ ความสำเร็จทั้งหมดจึงไร้ค่า!”ฮาร์วีย์ตบหน้าเอซร่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนใบหน้าของเขาบวมเหมือนหมูเอซร่าเป็นนักสู้มากประสบการณ์ แต่เขากลับไม่สามารถหลบเงื้อมมือของฮาร์วีย์ได้ ร่างกายของเขาแกว่งไปมาในขณะที่เขาทนรับการตบหน้าทั้งหมดนั้นทุกคนสามารถบอกได้ว่าเอซร่าโกรธแค่ไหน และว่าเขาต้องการฆ่าฮาร์วีย์อย่างยิ่งทว่า เพราะตราสัญลักษณ์นั้น...ไม่สำคัญว่าเอซร่าจะโกรธหรือแค้นแค่ไหน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต
หลังจากที่ฮาร์วีย์เปิดเผยความคิดของเขา เอซร่าก็กัดฟันกรอด“ฉันพอใจแล้ว! ฉันพอใจแล้วจริง ๆ!” เขาตอบหลังจากนั้นไม่นาน“คุณตอบแบบนั้น แต่จริง ๆ แล้วคุณรู้สึกไม่พอใจใช่ไหม?“คุณคิดที่จะสืบหาตัวตนของผมก่อนที่จะตามล่าทั้งตระกูลของผมใช่ไหม?“คุณจะขุดบรรพบุรุษของผมจากหลุมศพของพวกเขาและเผาพวกเขาจนกลายเป็นขี้เถ้าด้วยใช่ไหม?”ฮาร์วีย์ยิ้มขณะที่เขาเปิดเผยสิ่งที่เอซร่ากำลังคิดจริง ๆ จากนั้นเขาก็เตะไปที่ท้องของเอซร่าเอซร่ากำลังจะหลบลูกเตะนั้นแต่เขาช้าไปนิดเพราะการคุกเข่าของเขาร่างกายของเขารู้สึกหนักอึ้งราวกับว่าเขาถูกทุบด้วยค้อนขนาดใหญ่ การฝึกฝนและความแข็งแกร่งที่เขาสะสมมาหลายทศวรรษถูกทำลายลงในทันทีวิญญาณของเขาถูกบดขยี้ไปพร้อมกับมันเขารู้สึกไร้พลังอย่างยิ่ง ร่างกายของเขาทรุดตัวลงกับพื้นในขณะที่เขาตัวสั่นอย่างไร้การควบคุมเอซร่ากัดฟันด้วยความโกรธเดือดดาล“แกทำอะไรฉันไอ้สารเลว?!”“ไม่มีอะไรมาก ผมแค่ทำลายการบ่มเพาะทั้งหมดของคุณเท่านั้น” ฮาร์วีย์อธิบายอย่างใจเย็น“คนอย่างคุณไม่คู่ควรที่จะทำงานกับกองบังคับคดีของหลงเหมิน มันน่าอายเกินไป“นอกจากนี้ผมยังรู้สึกได้ว่าคุณกำลังโกหกผม“ฟลัตเวล
สองคนนั้นคือแม็กและโลแกนซึ่งต่างหน้าเสียทั้งคู่กล่าวได้ว่าพวกเขายังคงสบายดีข้างหลังพวกเขา เอซร่าและดีแลนต่างนอนอยู่บนเปลหามคนหนึ่งถูกทำลายการพลังภายในไปจนหมด และกลายเป็นเพียงคนธรรมดาอีกคนแขนขาหักหมด ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการพักฟื้นอย่างไรก็ตาม อารมณ์ของโจเซฟไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนักแม้หลังจากที่เขาเห็นสภาพของพวกเขาแล้วก็ตามเขากลับยิ้มและพูดว่า “ไหนเล่าซิ มันเกิดอะไรขึ้น?”ตาของโลแกนกระตุก“นายน้อย ดีแลนยั่วยุฮาร์วีย์โดยไม่ตั้งใจ หลังจากนั้นดีแลนก็โทรหาทั้งรองหัวหน้าบาวเออร์และผมเพื่อให้ไปช่วยเขา…“จากนั้นฮาร์วีย์ก็แสดงตรากองบังคับคดีของหลงเหมินออกมาก่อนที่จะกำจัดพลังทั้งหมดของรองหัวหน้าบาวเออร์”“กำจัดพลัง?” โจเซฟขมวดคิ้ว“ถ้าผมจำไม่ผิด คุณและแม็กเคยคุยกับเขาแล้วไม่ใช่เหรอ?“ทำไม? เขาไม่ยอมมอบตำแหน่งของตนและเขายังทำร้ายคนของผมอีกงั้นเหรอ?“เขาคงอยากลองดีกับผมสินะ…”โลแกนดูกังวลใจขณะที่เขาปาดเหงื่อออกจากศีรษะ“นายน้อย ไอ้สารเลวนั้นไม่เพียงแต่ครองตราสัญลักษณ์เท่านั้น เขายังมีเคย์เดนอยู่ข้างเขาด้วย เขายังมียอดฝีมืออยู่ข้างเขาอีกสองคนที่ผมเชื่อว่าจะ
วันรุ่งขึ้น ช่วงเช้าตรู่ที่สถานีตำรวจฟลัตเวลล์มีคนส่งข้อความมา..ข้อความดังกล่าวระบุว่าเนื่องจากความช่วยเหลือของเคย์เดน นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่าลิเลียนและแมนดี้ถูกคุมขัง พวกเธอกลับได้รับการปฏิบัติค่อนข้างดีและเนื่องจากพวกเธอยังคงเป็นครอบครัวของเขา ฮาร์วีย์จึงตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมพวกเธอฮาร์วีย์ลงนามในเอกสารสองสามฉบับที่ห้องรับแขกของสถานีตำรวจ เนื่องจากความสัมพันธ์ของเขากับเคย์เดน ตำรวจจึงไม่ได้วุ่นวายกับฮาร์วีย์มากนักหลังจากที่ตำรวจออกไป ผู้หญิงในชุดนักโทษสองคนก็ถูกส่งมาที่ห้องรับแขกแมนดี้ ซึ่งเดินตามหลัง ดูค่อนข้างเศร้าหมอง เธอดูห่างเหินมากกว่าเดิมเล็กน้อยลิเลียนกระทืบเท้าเดินนำหน้าด้วยท่าทางโอ้อวด“ฉันบอกคุณแล้วไง!” เธอพูดอย่างไม่พอใจขณะที่เดินเข้ามาในห้อง“ถ้ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้น นั่นคือความผิดของนายน้อยคนที่สิบสาม!“บอกเขาว่าฉันจะทำตามที่ฉันสัญญาไว้! ฉันจะให้เขาแต่งงานกับลูกสาวของฉัน! เหมืองทอง…”ก่อนที่ลิเลียนจะทันได้พูดจบ เธอก็เห็นฮาร์วีย์และตัวแข็งทื่อทันทีในตอนแรกเธอคิดว่าคนที่มาเยี่ยมแมนดี้และเธอคือโจเซฟเธอไม่คิดว่าคน ๆ นั้นจะเป็นฮาร์วีย์แมนดี้ผงะเช่นก
“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ!“ฉันไม่สนใจว่าตอนนี้นายจะมีอำนาจมากกว่าเดิมหน่อยหรือไม่! ยังไงในสายตาของฉันนายก็จะไม่มีวันคู่ควรกับแมนดี้!“ถ้านายทำได้จริงก็พาพวกเราออกไปจากที่นี่สิ!“ไม่อย่างนั้นนายจะมาถึงที่นี่ทำไม?“อยากได้รางวัลชมเชยหรือไง?“คนบ้านนอกอย่างนายไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเกาะแมนดี้!“แมนดี้กำลังจะแต่งงานกับนายน้อยที่สิบสาม!“ถ้านายรู้ว่าอะไรจะดีที่สุดสำหรับนาย นายก็ควรจะตัดใจจากเธอโดยเร็วที่สุด!“ที่นี่ไม่มีที่ให้นาย!”ลิเลียนยังคงวางแผนที่จะบังคับให้แมนดี้แต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวยเพื่อที่เธอจะได้ใช้ชีวิตที่หรูหราที่สุดเท่าที่เธอเคยมีมาในสายตาของเธอ เธอไม่ได้เหมาะกับการเป็นคนรวยอีกต่อไป เธอสมควรได้รับมากกว่านั้นมาก!“นี่คุณเพ้อเจอตั้งแต่เช้าเลยเหรอ?” ฮาร์วีย์เยาะเย้ย“คุณยังจมอยู่ในจินตนาการที่คุณได้โจเซฟมาเป็นลูกเขยที่รักอีกเหรอ?“คุณคู่ควรที่จะได้เป็นแม่ยายของเขาหรือเปล่า?”ลิเลียนกรีดร้อง “หุบปาก!”“ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้! หยุดทำลายแผนของฉันได้แล้ว!” ลิเลียนกล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ“อย่ากดดันฉันเชียวนะ!”เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ตบหน้าลิเลียน เขาไม่สามารถระงับอารมณ์ตนเองได้
ลิเลียนเปลี่ยนสีหน้าไปในทันทีและกรีดร้องว่า "ไม่! ฉันไม่ไว้ใจไอ้สารเลวนี่เลย! เขาอาจจะขายพวกเราออกไปก็ได้!“ถ้าเขาทำแบบนั้น เราจะต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่หลังลูกกรงนี่!”“พอได้แล้วแม่!“ทำไมฮาร์วีย์ต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ?!”แมนดี้มีสีหน้าสิ้นหวัง“เขาไม่ใช่คนแบบนั้น! นี่แม่ยังไม่รู้จักเขาอีกเหรอ?“ถ้าเขาคิดที่จะทำร้ายเรา เขาคงเลือกที่จะทิ้งเราไว้ที่นี่แล้ว!“เขาจะเสียเวลามาคุยกับเราทำไม”ฮาร์วีย์จ้องมองลิเลียนอย่างเย็นชา"นี่คุณพยายามจะทำอะไรกันแน่?“คุณจะรอโจเซฟงั้นเหรอ?“คุณกำลังรอให้ฝ่ายนั้นสำนึกอยู่หรือไง? หรือคิดจะรอให้โชคช่วยพาคุณออกไปจากที่นี่?“คุณช่วยหัดมองความเป็นจริงหน่อยได้ไหม?“นอกจากผมแล้วใครจะปกป้องคุณได้อีก”หลังจากพินิจมองฮาร์วีย์แล้ว ลิเลียนก็หัวเราะอย่างเย็นชาและเย้ยหยันออกไป “แหม! ตอนนี้นายรู้วิธีขู่ฉันแล้วงั้นเหรอ!“ฉันยินดีที่จะบอกนายว่า ฉันมีข้อมูลสำรองที่จะสามารถพลิกผันสถานการณ์ได้ตามต้องการ!“ถ้านายอยากรู้ข้อมูลพวกนั้น นายจะต้องยอมรับเงื่อนไขของฉันทั้งสามข้อ!”"แม่! เรื่องพวกนั้นมันจำเป็นสำหรับตอนนี้ด้วยเหรอ?” แมนดี้อุทานด้วยความหงุดหงิด“แน่นอนว
ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะปรบมือให้กับความไม่มีเหตุผลของลิเลียนเขาไม่คิดเลยว่าลิเลียนจะเลวร้ายยิ่งกว่าเดิมอีกหลังจากไม่ได้พบเธอมาระยะหนึ่งฮาร์วีย์ยักไหล่“ผมไม่คิดว่าจะทำแบบนั้นเพื่อคุณได้หรอกนะ”“เอาแบบนี้ดีไหม? ผมจะประกันตัวแมนดี้ออกไป“คุณก็รออยู่ที่นี่และรอให้โจเซฟมาพาคุณออกไปแทน”หลังจากพูดเช่นนั้น ฮาร์วีย์ก็หันหลังกลับและเริ่มเดินจากไป“แม่ นี่มันจะเกินไปแล้วนะ! แค่ยกเหมืองทองคำให้เขาไปก็ได้แล้วนี่!”แมนดี้ไม่อาจระงับความขุ่นข้องหมองใจของตัวเองได้อีกต่อไป เธอหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดขึ้นใบหน้าของลิเลียนมืดลงทันที“เหมืองทองคำไม่ได้เป็นของแม่มาตั้งแต่แรกแล้ว! เลิกทำตัวไร้เหตุผลถึงขนาดนี้ได้หรือเปล่า!”ลิเลียนโกรธมาก“นี่แกคิดอะไรของแก! ฉันเป็นแม่ของแกนะ!“ถ้าแกไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับไอ้สารเลวนี่ นายน้อยลำดับที่สิบสามก็จะยอมทำตามสัญญาในส่วนของเขา!“เราจะไม่ต้องเจอปัญหาอะไรเลย!“หรือแกจะบอกว่าแกก็อิจฉาฉันด้วยอีกคน!”หลังจากต้องทนอยู่ในคุกมาหลายวัน ลิเลียนก็ไม่สามารถระงับอารมณ์และเริ่มลงไม้ลงมือเพี๊ยะ!แมนดี้เหวี่ยงหลังฝ่ามือของเธอไปบนใบหน้าของลิเลียน และส่งร่างของอีก
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข