แชร์

บทที่ 2952

เมื่อเห็นแม่ตนเองโมโหขนาดนี้แมนดี้ก็เป็นทุกข์

เธอไม่ได้คุยกับฮาร์วีย์มาครึ่งปีแล้ว เธอยังจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งในฮ่องกงและลาสเวกัสได้

แมนดี้ไม่อยากจะเชื่อว่าฮาร์วีย์พยายามจะฆ่าแม่ของเธอจริง ๆ

แต่การนองเลือดยังคงฉายอยู่ในหัวของเธอราวกับว่ามันเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อวาน

ตรรกะของเธอบอกเธอว่าถ้าฮาร์วีย์ต้องการที่จะฆ่าลิเลียน เขาคงจะไม่ปล่อยให้ตัวเองพลาด

แต่เธอไม่สามารถลืมสิ่งที่เธอเห็นด้วยตาตนเองได้

แมนดี้ถอนหายใจและไม่สนใจมันอีกต่อไป

“เราไม่คุยเรื่องนี้กันได้ไหมคะแม่?”

หลังจากที่เห็นสีหน้าที่เศร้าหมองของลูกสาวตนเอง ลิเลียนก็ยิ้มด้วยความดีใจ ดูเหมือนเธอจะรู้แล้วว่าแมนดี้คิดอย่างไร

“เอาล่ะ ๆ เราอย่าพูดถึงไอ้สารเลวนั่นเลย

“อ๋อ! นายน้อยบาวเออร์ชวนฉันไปทานอาหารที่โรงแรมพอทโฮลที่เพิ่งเปิดใหม่ในใจกลางเมือง เขาบอกว่าเราจะเป็นลูกค้ารายแรกเลย

“ทำไมแกไม่ไปกับฉันล่ะ?”

แมนดี้ส่ายหัว

“หนูไปไม่ได้ หนูมีประชุม…”

“แกต้องไป!

“แกต้องพักผ่อนบ้าง! แกอายุยังน้อย แกควรจะออกไปหาคู่ครองที่เหมาะกับตัวเอง! แกจะทำงานหนักตลอดเวลาเพื่ออะไร?

“เมื่อแกแต่งงานกับนายน้อยบาวเออร์และเขาให้ส่วนแบ่งเหมืองทองเรา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status