แชร์

บทที่ 2951

แมนดี้ขมวดคิ้วทันที

“ถ้าอย่างนั้นหนูขอบอกให้แม่รู้อีกทีนะคะว่าเงินทั้งหมดนั้นเป็นของสาขาที่เก้า หนูไม่มีสิทธิ์ในเงินนั้น” เธอพูดด้วยความทุกข์ใจ

“หนูมีเงินเหลืออยู่ไม่กี่แสนดอลลาร์เท่านั้น และหนูก็ให้แม่ไปหมดแล้ว”

ลิเลียนส่งเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา

“ฉันพึ่งพาอะไรแกเลยไม่ได้จริง ๆ! ถ้าแกไม่หาเงินมาให้ฉันอย่างน้อยหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์ แกได้เจอฉันอีกแน่! ได้ยินไหม?!

“อย่าคิดว่าแกจะหนีฉันพ้นล่ะ! ทีฉันปล่อยแกไปวันนี้เพราะฉันอารมณ์ดีหรอก…”

จากนั้นลิเลียนก็หยิบกระเป๋าแอร์เมสสีขาวหิมะออกมา เธอดูหวงมันมากด้วย

กระเป๋าแอร์เมสสีขาวหิมะมีราคาหลายพันดอลลาร์แต่ลิเลียนกลับมีมันในการครอบครอง มันทำให้แมนดี้ตกใจมาก

“แม่ไปเอากระเป๋าใบนั้นมาจากไหน?”

“จากไหนเหรอ? ก็ซื้อสิ!”

ลิเลียนส่งเสียงเยาะเย้ยอีกครั้ง

“แกจะมาอ้างว่าแกซื้อให้ฉันหรือไง?

“ยังไงแกก็ไม่มีวันซื้อของแบบนี้ให้ฉันอยู่แล้ว!

“ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ! ถ้าไม่ใช่เพราะนายน้อยบาวเออร์ล่ะก็…”

ลิเลียนรีบหยุดตัวเองทันทีหลังจากที่รู้ตัวว่าตัวเองเผลอหลุดปาก เธอมองแมนดี้อย่างระมัดระวัง

แน่นอนว่าโจเซฟได้บอกลิเลียนแล้วว่ามีบางอย่างที่แมนดี้ไม่คว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status