บทที่ 2943

นี่คือความอัปยศที่สุด!

อัปยศที่สุดในชีวิต!

ในขณะนี้ ใบหน้าของรูสเวลต์บิดเบี้ยวแปรเปลี่ยนสีหน้าน่าสยดสยอง

เขาพยายามจะลุกขึ้น แต่เรี่ยวแรงที่หัวเข่าของเขาเหือดหายไปหลังจากถูกสายตาเรียบเฉยของฮาร์วีย์จ้องมอง

ร่างกายของเขากำลังเตือนเขาว่าเขาจะตาย หากเขาฝืนตัวเองให้ลุกขึ้นยืน

ฮาร์วีย์เมินเฉยต่ออัศวินที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น และจ้องมองไปที่เจ้าหญิงองค์ที่สี่

“เจ้าหญิงองค์ที่สี่ ดูเหมือนว่าอัศวินของคุณจะรู้หน้าที่เสียยิ่งกว่าคุณอีกนะ

“คุณเหลือเวลาอีกสามวินาที…”

“ไอ้สารเลว!”

“นายล้ำเส้นเกินไปแล้ว!”

อัศวินหลายคนกระโจนไปข้างหน้าพร้อมตะโกนใส่ฮาร์วีย์อย่างเกรี้ยวกราด

แต่ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ลงมือ เอ็ดวินก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับกลุ่มบอดี้การ์ดก็ขัดขวางพวกเขาไว้ทันที

“หนึ่งวินาที…” ฮาร์วีย์พูดอย่างสบาย ๆ และนับต่อไป ราวกับว่าเขาไม่เห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้น

“ถ้าคุณยังเลือกไม่ได้ ก็ต้องขออภัยด้วย แต่ผมจะเลือกแทนเอง…”

“ไอ้บ้านี่! ไอ้สารเลวเอ๊ย!”

เจ้าหญิงองค์ที่สี่สั่นเทาด้วยความโกรธ ตั้งแต่ลืมตาดูโลกเธอไม่เคยถูกเหยียดหยามขนาดนี้มาก่อน

ถึงกระนั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์ที่เอาแต่พูดจาหน้าหงุด