“ผมก็บอกคุณไปแล้วนี่! แต่ถ้าคุณไม่เข้าใจผมก็จะบอกคุณอีกครั้ง!” ฮาร์วีย์ ยอร์กอธิบายอย่างใจเย็น“คุณกับมิยาตะ ชิโนะสุเกะน่าจะเป็นคนที่ได้ใช้โลงศพใบนี้แทน!“ท้ายที่สุด หมาที่เลี้ยงไม่เชื่องอย่างคุณที่เชิดชูบูชาคนต่างชาติก็ควรตายไปพร้อมกับเจ้านายจากประเทศหมู่เกาะของคุณซะ! นี่ถือเป็นของขวัญชิ้นโตของคุณเชียวนะ!“ส่วนเธอ!”ฮาร์วีย์จ้องที่สการ์เลตต์ด้วยสีหน้าเย็นชา“ขนาดเจ้าวิหารของเธอยังไม่มีค่าอะไรในสายตาฉันเลย นับประสาอะไรกับเธอล่ะ!“กลับไปเลียรองเท้าบูทของวินซ์ ยอร์กได้แล้วไป!“นี่มันเรื่องของฉันไม่ใช่เรื่องของเธอ!“เพราะงั้นไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!”"คุณ! กล้าดียังไง?!"สการ์เลตต์ตัวสั่นด้วยความโกรธ แม่ชีแห่งวิหารคุณธรรมทั้งห้าได้รับการพรรณนาว่าทั้งบริสุทธิ์และสูงส่งเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับวินซ์ แต่ไม่มีใครควรได้รับรู้เรื่องนี้“คุณกล้าทำลายชื่อเสียงของฉันกับชื่อเสียงของนายน้อยยอร์กงั้นหรือ! คุณคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ!“แค่ฉันโทรกริ๊งเดียว คุณจะต้องคุกเข่าลงทันที! เชื่อหรือเปล่า?!"“เธอยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเชียวหรอ”ฮาร์วีย์ยักไหล่“ก็เอาเลยสิ ฉันอยากจะเห็นว่าท้ายที่สุดแล้วใ
คาลวินชักดาบยาวออกมา รัศมีที่น่ากลัวของมันแพร่กระจายไปทั่วสถานที่ด้วยดาบในมือ ความมั่นใจของเขาก็ยิ่งทวีคูณเป็นสิบเท่า เขารู้สึกเหมือนเป็นศาลเตี้ยผู้องอาจในสมัยโบราณ“เท่จริง ๆ เลย นายน้อยโลว์! ผ่าครึ่งไอ้สาระเลวคนนี้เลย!”“เขากล้าดูหมิ่นคุณลีโฮลด์ได้ยังไง! เขาสมควรตาย!”“ดาบของนายน้อยโลว์จะทำให้ทุกคนตกใจอย่างแน่นอน!”เหล่าทายาทเศรษฐีเริ่มขอร้องด้วยความตื่นเต้น เพราะเขาตื่นเต้นที่ได้เห็นคาลวินถือดาบคาลวินกระโจนไปข้างหน้าฮาร์วีย์ในทันทีและเหวี่ยงดาบของเขาออกไปอย่างดุเดือด เต็มไปด้วยความมั่นใจมีการฟาดฟันกันเสียงดัง และเห็นแสงจ้าบนดาบของเขา ทักษะดาบล้ำเลิศหลายกระบวนท่าสามารถเห็นได้จากเงาสะท้อนบนดาบที่เขาถืออยู่สมาชิกของกองบังคับคดีหลงเหมินส่งสายตาดูถูกเหยียดหยามไปยังฮาร์วีย์ ขณะที่คาลวินเหวี่ยงดาบของเขามิทเชลหรี่ตาลง“ผู้ชายคนนี้ไม่สามารถที่จะตอบโต้กับนายน้อยโลว์ได้ด้วยซ้ำ! แล้วเขากล้ามาท้าทายคนอื่นได้ยังไง!”“เขาก็แค่อวดตัวเพราะยังไม่เจอยอดฝีมือที่แท้จริง!”สการ์เลตต์ยิ้มพอใจ“ประตูสวรรค์เป็นสนามฝึกศิลปะการต่อสู้ศักดิ์สิทธิ์ที่ดีที่สุดในภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศ H”“แ
ด้วยการสะบัดนิ้ว ฮาร์วีย์ทำให้ดาบยาวของคาลวินบินตรงมาที่เขาดาบพุ่งผ่านศีรษะของคาลวิน ไถผมของเขาออกจนหมดและเหลือเพียงศีรษะที่ปราศจากเส้นผม“เนื่องจากประตูสวรรค์เข้าร่วมในสมรภูมิยูโร-อเมริกันครั้งก่อน ฉันจะไว้ชีวิตนาย” ฮาร์วีย์ประกาศอย่างใจเย็น“แต่ครั้งหน้าฉันไม่ใจดีแบบนี้หรอกนะ”เหงื่อเย็นไหลชุ่มแผ่นหลังของคาลวินเขาอยู่ห่างจากความตายเพียงก้าวเดียวเขาอยากจะเย้ยหยันใส่ฮาร์วีย์ แต่หลังจากเห็นว่าฮาร์วีย์ยังคงสงบอยู่ เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว“ขยะโสโครก!“คุณมันโสโครก!”สการ์เลตต์กลับมามีสติได้อย่างรวดเร็ว เธอจ้องไปที่คาลวินซึ่งได้รับบาดเจ็บจากการถูกทำให้ปลิวไปด้วยสายตาเหยียดหยาม'ไอ้แมลงสาบตัวนี้ออกมาทำให้ตัวเองขายหน้าแท้ ๆ! เขาไม่มีฝีมือเลยสักนิดแต่ก็ยังกล้าเสนอตัว!'สการ์เลตต์รู้สึกได้ว่าชื่อเสียงของเธอจะขาดสะบั้นลง หากเธอไม่สามารถหาทางเหยียบย่ำฮาร์วีย์ได้ในทันที“ฉันว่าต้องปล่อยให้หมอนี่ถึงมือคุณแล้วล่ะ นายน้อยเวสต์”เธอหันไปหาชายหนุ่มที่ยืนเมินเฉยท่ามกลางฝูงชนมาโดยตลอดชายหนุ่มจ้องมองฮาร์วีย์ก่อนจะก้าวไปข้างหน้า“ก็ได้ วันนี้ผมจะจัดการเขาแทนคุณเอง แต่วิหาร
มิยาตะที่เพิ่งมาถึงถูกห้อมล้อมไปด้วยสมาชิกหลงเหมินที่กระตือรือร้นทั่วทั้งภูเขา มีเพียงเอ็ดวินเท่านั้นที่ยังคงอยู่เคียงข้างฮาร์วีย์แม้แต่แคร์รี่ซึ่งนั่งอยู่บนรถเข็น ก็ยังรีบดันตัวไปข้างหน้าเพียงเพื่อประจบมิยาตะ เพราะกลัวว่าจะไปช้าเกินไปและถึงกระนั้นมิยาตะกลับเพิกเฉยต่อสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด สายตาของเขาจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์ซึ่งยังคงเฉยเมยต่อสถานการณ์ทุกอย่างมิยาตะพินิจวิเคราะห์ฮาร์วีย์ก่อนจะตะคอกออกมา “นายคือฮาร์วีย์ใช่ไหม?“นายคือคนที่ดูหมิ่นศิลปะการต่อสู้ของประเทศหมู่เกาะมาโดยตลอดใช่ไหม?“นายเป็นคนฆ่าศิษย์ของฉันในฮ่องกงพร้อมกับตระกูลทาเคอิทั้งหมดเหรอ?!”ฮาร์วีย์จับถ้วยชาของเขาและตอบอย่างใจเย็นว่า “ตระกูลทาเคอิก่ออาชญากรรมที่ชั่วร้ายและเหยียบย่ำผู้บริสุทธิ์ พวกเขาทุกคนสมควรตาย“ในฐานะนักดาบ นายกล้าที่จะแก้แค้นให้พวกเขาไหมล่ะ?”“แก้แค้น?”ดวงตาของมิยาตะกระตุก“นายไม่มีสิทธิ์ตัดสินว่าศิษย์ของฉันสมควรตายหรือไม่ กฎหมายของประเทศ H ก็เหมือนกัน!“คนที่มีสิทธิ์ตัดสินเรื่องนั้นมีเพียงฉันเท่านั้น!“ฉันไม่สนใจเรื่องความบาดมางระหว่างพวกนาย แต่เนื่องจากนายเป็นคนฆ่าศิษย์จากชินคาเงะเวย์ขอ
มิยาตะนึกอยากจะบีบคอฮาร์วีย์และใช้โอกาสนี้เหยียบย่ำศิลปะการต่อสู้ของประเทศ Hกระนั้น ฮาร์วีย์ก็หลบเลี่ยงการโจมตีได้เสียอย่างนั้นเพียงว่าความตระหนกนั้นเกิดขึ้นกับยอดฝีมืออย่างมิยาตะเพียงครู่เดียวเข้าฟื้นคืนความสงบเงียบได้อย่างรวดเร็วและเริ่มเปิดฉากเตะฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!เสียงผ่าอากาศดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจากการโจมตีที่รวดเร็วของเขาฝีเท้าของเขาทั้งรวดเร็วและอันตรายถึงชีวิต คนทั่วไปที่ถูกมันโจมตีคงจะหัวระเบิดไปแล้วสการ์เลตต์และทายาทเศรษฐีคนอื่น ๆ ค้นพบว่าพลังและการโจมตีดังกล่าวน่าตื่นเต้นอย่างที่สุดใบหน้าของผู้หญิงเป็นสีแดงสดขณะที่พวกเธอส่งเสียงเชียร์ให้มิยาตะ ทั้งยังชูกำปั้นขึ้นไปในอากาศด้วยความตื่นเต้น ทุกคนต้องการให้ฮาร์วีย์ตายอย่างสิ้นหวังฮาร์วีย์ยังคงสงบเช่นเคย เขายังนั่งอยู่บนเก้าอี้หินพลางจิบชาอย่างสบาย ๆบางครั้งร่างกายของเขาก็แกว่งไปมาเล็กน้อย ในขณะที่เขาหลบการโจมตีของมิยาตะอย่างไม่ยากลำบากแม้จะเตะพลาด แต่มิยาตะก็ยังไม่หยุด กรงเล็บส่องประกายในขณะที่เขาเหวี่ยงมันไปข้างหน้า การเคลื่อนไหวขยับไปพร้อมกับแขนเสื้อกว้างของเขา แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง!เสียงดังก้องไปทั่วอาก
มิทเชล สการ์เลตต์ ไดโตะและคนอื่น ๆ ขมวดคิ้วเนื่องจากมิยาตะซึ่งเป็นนักดาบถึงกับลงมือเอง...พวกเขารู้สึกว่าสำหรับเขาแล้วไม่ยากเลยที่จะฆ่าฮาร์วีย์ภายในสองถึงสามกระบวนท่าเขาเปิดการโจมตีไปมากกว่านั้น แต่ฮาร์วีย์ก็ยังไม่ได้รับบาดเจ็บ แม้แต่ผมของฮาร์วีย์ก็ยังอยู่ทรงและไม่ถูกแตะต้องสิ่งนี้ไม่สมเหตุสมผลเลย! ไม่มีเหตุผลเลยสักนิด!“บางทีนักดาบชิโนะสุเกะอาจจะกำลังพยายามทำให้ชาวประเทศ H ย่ามใจ!”สการ์เลตต์ตระหนักได้ถึงบางอย่าง หลังจากเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ“เขาสามารถฆ่าฮาร์วีย์ได้ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว แต่เขาพยายามทำให้การต่อสู้นานขึ้นแก่เรา“สิ่งนี้แสดงถึงความเมตตาและความอ่อนน้อมถ่อมตนของศิลปะการต่อสู้แห่งประเทศหมู่เกาะ!"คุณชิโนะสุเกะ! ในนามของศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H ขอบคุณคุณด้วย!“เราจะจดจำในการที่คุณเห็นแก่ชื่อเสียงของประเทศของเราไว้!“ประเทศหมู่เกาะและประเทศ H จะเป็นพันธมิตรที่ดีต่อกันตลอดไป!“คุณไม่ต้องกังวล หลังจากที่คุณฆ่าฮาร์วีย์แล้ว ฉันจะให้พวกเจ้าหน้าที่ระดับสูงบังคับให้วงศ์ตระกูลและมิตรสหายของเขาต้องได้ชดใช้ความผิด!“ฉันสาบานต่อพระเจ้าเลย โลกแห่งศิลปะการต่
บรรดาทายาทเศรษฐีในขณะนี้ต่างเชื่อว่าเพราะเขามีมารยาทดีเลิศถ้าเทพสงครามเล่นงานพวกเขา พวกเขาคงยอมแพ้ไปนานแล้วพวกเขาจะไม่เหมือนฮาร์วีย์ที่ยืดการต่อสู้อย่างไร้จุดหมายออกไปหน้าด้าน ๆมิทเชล แคร์รี่และสมาชิกทุกคนของกองบังคับคดีหลงเหมินจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยความจะถูกเหยียดหยามพวกเขาคิดว่าการกระทำของฮาร์วีย์ทำให้หลงเหมินอับอายขายหน้าเมื่อมองดูท่าทางสงบนิ่งของฮาร์วีย์ สการ์เลตต์รู้สึกว่ามิยาตะควรจะโจมตีให้สุดแรงเพราะหากฮาร์วีย์บ้านั๋นถูกทุบตีจนตายตรงนั้นแล้ว ก็คงจะโล่งใจได้ไม่น้อยสการ์เลตต์ก้าวไปข้างหน้าและเอ่ยปากอย่างชอบธรรมไปอย่างไม่ต้องคิด “ขอบคุณสำหรับความเมตตาของคุณ คุณชิโนะสุเกะ!“แต่คุณมาที่นี่เพื่อแก้แค้น! ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจพวกเราหรอก!“จบเรื่องนี้ได้แล้ว!“ทำให้ไอ้สารเลวนั่นทุกข์ทรมานตามที่คุณต้องการได้เลย!”สการ์เลตต์มั่นใจว่ามิยาตะจะสู้สุดกำลังหากเธอพูดเช่นนั้นเธอรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง ถ้าเธอรู้ว่ามิยาตะจะใจกว้างขนาดนี้ เธอคงบอกเขาเร็วกว่านี้!“คนอย่างฮาร์วีย์ควรถูกกำจัดในทันที! ไม่ต้องเกรงใจเขา! บดขยี้เขาด้วยพลังทั้งหมดของคุณไปเลย!”“นางโง่เอ๊ย!”มิยาตะซ
จากนั้นมิยาตะก็ปล่อยการโจมตีใส่ฮาร์วีย์อีกครั้ง เขาแสดงทักษะวิชาดาบและเซเฟอร์สแลชจากประเทศหมู่เกาะรอยแตกเริ่มก่อตัวขึ้นบนพื้นดิน ต้นไม้ที่น่าสงสารถูกตัดโค่นและล้มลงอยู่เนือง ๆถึงอย่างนั้นฮาร์วีย์ก็ยังคงสงบนิ่งอยู่เสมอ ในความเป็นจริงแล้ว การโจมตีของมิยาตะทำอะไรเขาไม่ได้เลยแม้แต่ครั้งเดียวตอนนั้นเองที่สการ์เลตต์และคนอื่น ๆ ตระหนักได้ถึงสิ่งที่สำคัญไม่ใช่ว่ามิยาตะคิดจะออมมือให้กับฮาร์วีย์ ไม่ใช่เช่นนั้นเลย ฮาร์วีย์ต่างหากที่เร็วเกินไป!เขาหลบทุกการโจมตีได้อย่างทันท่วงที!“ไม่แปลกใจเลยที่เขากล้าฆ่ายอดฝีมือแห่งชินคาเงะเวย์และท้าทายมิยาตะทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามิยาตะกำลังมา!“เขาคงพอได้เรียนรู้อะไรแปลก ๆ มาบ้างแล้ว!”สการ์เลตต์กำลังเดือดดาลด้วยความโกรธ“คุณยังกล้าเรียกตัวเองว่าลูกผู้ชายหรอ ฮาร์วีย์?!“คุณแค่เร็วกว่าเขานิดหน่อยและสามารถหลบหลีกการสังหารของคุณชิโนสุเกะได้ แต่แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรอ่ะ!“ในเมื่ออีกฝ่ายสู้กับคุณแบบตายกันไปข้างหนึ่ง แล้วคุณจะเอาแต่หนีไปให้ได้อะไร?!“นี่ไม่เพียงเป็นการดูหมิ่นอีกฝ่าย…“แต่คุณกำลังทำให้โลกของศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H ต้องอับอาย!“คุณกำลั