“คุณอยากตายแบบไหนดีล่ะ มิทเชล บาวเออร์?”คำพูดของฮาร์วีย์ฟังดูสงบและสำรวม ...แต่บรรยากาศของบริเวณโดยรอบกลับเย็นลงกว่าเดิมราวกับมีมนต์สะกดเย็นเข้ามา"สารเลว! กล้าดียังไงมาพูดกับหัวหน้าบาวเออร์แบบนั้น!”“นายกล้าอวดดีต่อหน้าเขาได้ยังไง! ไม่กลัวโดนตัดลิ้นเหรอ?!”“ทุกคนรู้ว่าหัวหน้าบาวเออร์เป็นคนรักชาติและจงรักภักดีต่อหลงเหมิน!”“นายกล้าใส่ร้ายเขาแบบนี้ได้ยังไง?! ฉันจะทำให้นายต้องชดใช้ที่ทำแบบนี้!”เจ้าหน้าที่ระดับสูงจากกองบังคับคดีหลงเหมินชี้ไปที่ฮาร์วีย์พร้อมกับตะโกนใส่เขาอย่างโกรธเกรี้ยวตั้งแต่ก่อตั้งองค์กรมา มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์กล่าวหาคนอื่นเพราะเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าฮาร์วีย์จะกล้ากล่าวหามิทเชลแบบนี้นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใครทนรับได้!“นายมันเก่งนักนี่ ฮาร์วีย์!“นายพอมีฝีมืออยู่บ้าง โดยเฉพาะปากหมา ๆ นั่น!”เส้นเลือดของมิทเชลผุดขึ้นมาบนศีรษะของเขาเนื่องจากความโกรธ แต่เขาก็ยังพยายามข่มใจ“แต่ต้องขอบอกไว้เลยนะว่าวันนี้นายจะตายเพราะปาก!“นายฆ่าแขกผู้ทรงเกียรติจากชินคาเงะเวย์ของเรา! นักดาบมิยาตะ ชิโนสุเกะมาถึงฮ่องกงแล้ว!“เขาจะฉีกนายเป็นชิ้น ๆ! นายจะต้องชดใช้สำหรั
สาวกสองสามคนของกองบังคับคดีของหลงเหมินนำโลงศพไม้หนานมู่เนื้อทองมาจากท้ายรถก่อนจะโยนมันลงกับพื้น“นายเห็นนี่ไหม ฮาร์วีย์ ยอร์ก? เพื่อที่จะสร้างสิ่งนี้ให้นายฉันใช้เงินไปเยอะทีเดียว!”มิทเชล บาวเออร์แสดงสีหน้าที่น่ากลัวออกมา“พอนายตาย ฉันก็จะส่งนายลงโลงใบนี้!“หลังจากนั้น ฉันก็จะมุ่งหน้าไปยังเซาท์ไลท์และมอร์ดู…“และฉันจะฆ่าตระกูลเฮงซวยของภรรยานายให้หมด!“ฉันจะขุดบรรพบุรุษของนายขึ้นมาแล้วโยนลงไปในโลงศพเดียวกัน!“ฉันจะฝังหมาที่นายเลี้ยงทั้งเป็นลงไปในโลงนี้ด้วย ถ้ามันจำเป็น!“ไม่ต้องห่วง! ฉันจะหาสุสานดี ๆ มาฝังศพพวกนายทุกคน! เพื่อที่จะได้มีโอกาสไปเกิดใหม่!“อะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"ไอ้สารเลว! กล้าดียังไงมาฆ่าลูกชายฉัน?!“ฉันจะทำร้ายคนทั้งตระกูลของนาย!“ฉันจะเผาพวกนายทุกคนให้เหลือแต่เถ้าถ่าน!”มิทเชลสูญเสียความเยือกเย็นไปอย่างสิ้นเชิง เขากำลังพูดด้วยน้ำเสียงที่บ้าคลั่งและมืดมนในขณะนี้สมาชิกที่อยู่รอบ ๆ ตัวสั่นด้วยความกลัวนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นหัวหน้ากองบังคับคดีแห่งหลงเหมินโกรธขนาดนี้ฮาร์วีย์รินชาให้ตัวเองอย่างใจเย็น“ในเมื่อคุณพูดแบบนั้นออกมาแล้ว คุณจะไม่ได้ออกจากที่นี่อ
ฮาร์วีย์ ยอร์กชำเลืองมองสการ์เลตต์อย่างใจเย็นเห็นได้ชัดว่า ในครั้งนี้เธอก็คงได้รับการสนับสนุนจากวินซ์ ยอร์กคนที่อยู่เบื้องหลังเธอต้องเป็นคนที่เป็นตัวแทนของสนามฝึกศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์หลาย ๆ แห่งไม่เพียงแต่พวกเขาพยายามที่จะโอ้อวดความแข็งแกร่งด้วยการมาที่นี่ แต่พวกเขายังแสร้งทำเป็นศาลเตี้ยอีกด้วยฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะเกรงใจสการ์เลตต์“คิดว่ามิทเชล บาวเออร์ก็โง่มากพออยู่แล้ว แต่เธอคงเป็นพวกสมองตายสินะ!” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น“เขานำโลงศพมาที่นี่ทั้งยังบอกว่าแม้แต่หมาที่ฉันเลี้ยงเขาก็จะไม่เอาไว้“นี่ยังมาเรียกร้องคำขอโทษอะไรจากฉันอีก?“ไม่ใช่ว่าเธอควรจะบอกให้เขาคุกเข่าขอโทษฉันแทนหรอกเหรอ?“นี่มันต่างกันชนิดหน้ามือกับหลังมือเชียวนะ!“คุณฆ่าแขกผู้ทรงเกียรติจากประเทศหมู่เกาะ และตอนนี้นักดาบของพวกเขาก็กำลังมาเรียกร้องความยุติธรรมด้วย!“หัวหน้าบาวเออร์ยังมีแก่ใจเตรียมโลงศพดี ๆ ไว้ให้คุณได้นอนพัก เพราะเห็นแก่ที่คุณเป็นพลเมืองของประเทศ H!“นี่เขาก็เมตตาต่อคุณมากแล้ว!“ไม่รู้จักสำนึกบุญคุณคนบ้างเลยหรือ?!“ค่าศีลธรรมของประเทศดิ่งลงเรื่อย ๆ ก็เพราะคนสารเลวอย่างคุณ!”สการ์เลตต
“ผมก็บอกคุณไปแล้วนี่! แต่ถ้าคุณไม่เข้าใจผมก็จะบอกคุณอีกครั้ง!” ฮาร์วีย์ ยอร์กอธิบายอย่างใจเย็น“คุณกับมิยาตะ ชิโนะสุเกะน่าจะเป็นคนที่ได้ใช้โลงศพใบนี้แทน!“ท้ายที่สุด หมาที่เลี้ยงไม่เชื่องอย่างคุณที่เชิดชูบูชาคนต่างชาติก็ควรตายไปพร้อมกับเจ้านายจากประเทศหมู่เกาะของคุณซะ! นี่ถือเป็นของขวัญชิ้นโตของคุณเชียวนะ!“ส่วนเธอ!”ฮาร์วีย์จ้องที่สการ์เลตต์ด้วยสีหน้าเย็นชา“ขนาดเจ้าวิหารของเธอยังไม่มีค่าอะไรในสายตาฉันเลย นับประสาอะไรกับเธอล่ะ!“กลับไปเลียรองเท้าบูทของวินซ์ ยอร์กได้แล้วไป!“นี่มันเรื่องของฉันไม่ใช่เรื่องของเธอ!“เพราะงั้นไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!”"คุณ! กล้าดียังไง?!"สการ์เลตต์ตัวสั่นด้วยความโกรธ แม่ชีแห่งวิหารคุณธรรมทั้งห้าได้รับการพรรณนาว่าทั้งบริสุทธิ์และสูงส่งเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับวินซ์ แต่ไม่มีใครควรได้รับรู้เรื่องนี้“คุณกล้าทำลายชื่อเสียงของฉันกับชื่อเสียงของนายน้อยยอร์กงั้นหรือ! คุณคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ!“แค่ฉันโทรกริ๊งเดียว คุณจะต้องคุกเข่าลงทันที! เชื่อหรือเปล่า?!"“เธอยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเชียวหรอ”ฮาร์วีย์ยักไหล่“ก็เอาเลยสิ ฉันอยากจะเห็นว่าท้ายที่สุดแล้วใ
คาลวินชักดาบยาวออกมา รัศมีที่น่ากลัวของมันแพร่กระจายไปทั่วสถานที่ด้วยดาบในมือ ความมั่นใจของเขาก็ยิ่งทวีคูณเป็นสิบเท่า เขารู้สึกเหมือนเป็นศาลเตี้ยผู้องอาจในสมัยโบราณ“เท่จริง ๆ เลย นายน้อยโลว์! ผ่าครึ่งไอ้สาระเลวคนนี้เลย!”“เขากล้าดูหมิ่นคุณลีโฮลด์ได้ยังไง! เขาสมควรตาย!”“ดาบของนายน้อยโลว์จะทำให้ทุกคนตกใจอย่างแน่นอน!”เหล่าทายาทเศรษฐีเริ่มขอร้องด้วยความตื่นเต้น เพราะเขาตื่นเต้นที่ได้เห็นคาลวินถือดาบคาลวินกระโจนไปข้างหน้าฮาร์วีย์ในทันทีและเหวี่ยงดาบของเขาออกไปอย่างดุเดือด เต็มไปด้วยความมั่นใจมีการฟาดฟันกันเสียงดัง และเห็นแสงจ้าบนดาบของเขา ทักษะดาบล้ำเลิศหลายกระบวนท่าสามารถเห็นได้จากเงาสะท้อนบนดาบที่เขาถืออยู่สมาชิกของกองบังคับคดีหลงเหมินส่งสายตาดูถูกเหยียดหยามไปยังฮาร์วีย์ ขณะที่คาลวินเหวี่ยงดาบของเขามิทเชลหรี่ตาลง“ผู้ชายคนนี้ไม่สามารถที่จะตอบโต้กับนายน้อยโลว์ได้ด้วยซ้ำ! แล้วเขากล้ามาท้าทายคนอื่นได้ยังไง!”“เขาก็แค่อวดตัวเพราะยังไม่เจอยอดฝีมือที่แท้จริง!”สการ์เลตต์ยิ้มพอใจ“ประตูสวรรค์เป็นสนามฝึกศิลปะการต่อสู้ศักดิ์สิทธิ์ที่ดีที่สุดในภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศ H”“แ
ด้วยการสะบัดนิ้ว ฮาร์วีย์ทำให้ดาบยาวของคาลวินบินตรงมาที่เขาดาบพุ่งผ่านศีรษะของคาลวิน ไถผมของเขาออกจนหมดและเหลือเพียงศีรษะที่ปราศจากเส้นผม“เนื่องจากประตูสวรรค์เข้าร่วมในสมรภูมิยูโร-อเมริกันครั้งก่อน ฉันจะไว้ชีวิตนาย” ฮาร์วีย์ประกาศอย่างใจเย็น“แต่ครั้งหน้าฉันไม่ใจดีแบบนี้หรอกนะ”เหงื่อเย็นไหลชุ่มแผ่นหลังของคาลวินเขาอยู่ห่างจากความตายเพียงก้าวเดียวเขาอยากจะเย้ยหยันใส่ฮาร์วีย์ แต่หลังจากเห็นว่าฮาร์วีย์ยังคงสงบอยู่ เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว“ขยะโสโครก!“คุณมันโสโครก!”สการ์เลตต์กลับมามีสติได้อย่างรวดเร็ว เธอจ้องไปที่คาลวินซึ่งได้รับบาดเจ็บจากการถูกทำให้ปลิวไปด้วยสายตาเหยียดหยาม'ไอ้แมลงสาบตัวนี้ออกมาทำให้ตัวเองขายหน้าแท้ ๆ! เขาไม่มีฝีมือเลยสักนิดแต่ก็ยังกล้าเสนอตัว!'สการ์เลตต์รู้สึกได้ว่าชื่อเสียงของเธอจะขาดสะบั้นลง หากเธอไม่สามารถหาทางเหยียบย่ำฮาร์วีย์ได้ในทันที“ฉันว่าต้องปล่อยให้หมอนี่ถึงมือคุณแล้วล่ะ นายน้อยเวสต์”เธอหันไปหาชายหนุ่มที่ยืนเมินเฉยท่ามกลางฝูงชนมาโดยตลอดชายหนุ่มจ้องมองฮาร์วีย์ก่อนจะก้าวไปข้างหน้า“ก็ได้ วันนี้ผมจะจัดการเขาแทนคุณเอง แต่วิหาร
มิยาตะที่เพิ่งมาถึงถูกห้อมล้อมไปด้วยสมาชิกหลงเหมินที่กระตือรือร้นทั่วทั้งภูเขา มีเพียงเอ็ดวินเท่านั้นที่ยังคงอยู่เคียงข้างฮาร์วีย์แม้แต่แคร์รี่ซึ่งนั่งอยู่บนรถเข็น ก็ยังรีบดันตัวไปข้างหน้าเพียงเพื่อประจบมิยาตะ เพราะกลัวว่าจะไปช้าเกินไปและถึงกระนั้นมิยาตะกลับเพิกเฉยต่อสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด สายตาของเขาจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์ซึ่งยังคงเฉยเมยต่อสถานการณ์ทุกอย่างมิยาตะพินิจวิเคราะห์ฮาร์วีย์ก่อนจะตะคอกออกมา “นายคือฮาร์วีย์ใช่ไหม?“นายคือคนที่ดูหมิ่นศิลปะการต่อสู้ของประเทศหมู่เกาะมาโดยตลอดใช่ไหม?“นายเป็นคนฆ่าศิษย์ของฉันในฮ่องกงพร้อมกับตระกูลทาเคอิทั้งหมดเหรอ?!”ฮาร์วีย์จับถ้วยชาของเขาและตอบอย่างใจเย็นว่า “ตระกูลทาเคอิก่ออาชญากรรมที่ชั่วร้ายและเหยียบย่ำผู้บริสุทธิ์ พวกเขาทุกคนสมควรตาย“ในฐานะนักดาบ นายกล้าที่จะแก้แค้นให้พวกเขาไหมล่ะ?”“แก้แค้น?”ดวงตาของมิยาตะกระตุก“นายไม่มีสิทธิ์ตัดสินว่าศิษย์ของฉันสมควรตายหรือไม่ กฎหมายของประเทศ H ก็เหมือนกัน!“คนที่มีสิทธิ์ตัดสินเรื่องนั้นมีเพียงฉันเท่านั้น!“ฉันไม่สนใจเรื่องความบาดมางระหว่างพวกนาย แต่เนื่องจากนายเป็นคนฆ่าศิษย์จากชินคาเงะเวย์ขอ
มิยาตะนึกอยากจะบีบคอฮาร์วีย์และใช้โอกาสนี้เหยียบย่ำศิลปะการต่อสู้ของประเทศ Hกระนั้น ฮาร์วีย์ก็หลบเลี่ยงการโจมตีได้เสียอย่างนั้นเพียงว่าความตระหนกนั้นเกิดขึ้นกับยอดฝีมืออย่างมิยาตะเพียงครู่เดียวเข้าฟื้นคืนความสงบเงียบได้อย่างรวดเร็วและเริ่มเปิดฉากเตะฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!เสียงผ่าอากาศดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจากการโจมตีที่รวดเร็วของเขาฝีเท้าของเขาทั้งรวดเร็วและอันตรายถึงชีวิต คนทั่วไปที่ถูกมันโจมตีคงจะหัวระเบิดไปแล้วสการ์เลตต์และทายาทเศรษฐีคนอื่น ๆ ค้นพบว่าพลังและการโจมตีดังกล่าวน่าตื่นเต้นอย่างที่สุดใบหน้าของผู้หญิงเป็นสีแดงสดขณะที่พวกเธอส่งเสียงเชียร์ให้มิยาตะ ทั้งยังชูกำปั้นขึ้นไปในอากาศด้วยความตื่นเต้น ทุกคนต้องการให้ฮาร์วีย์ตายอย่างสิ้นหวังฮาร์วีย์ยังคงสงบเช่นเคย เขายังนั่งอยู่บนเก้าอี้หินพลางจิบชาอย่างสบาย ๆบางครั้งร่างกายของเขาก็แกว่งไปมาเล็กน้อย ในขณะที่เขาหลบการโจมตีของมิยาตะอย่างไม่ยากลำบากแม้จะเตะพลาด แต่มิยาตะก็ยังไม่หยุด กรงเล็บส่องประกายในขณะที่เขาเหวี่ยงมันไปข้างหน้า การเคลื่อนไหวขยับไปพร้อมกับแขนเสื้อกว้างของเขา แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง!เสียงดังก้องไปทั่วอาก