บทที่ 4 18 มงกุฏ = รวิชา - 35%

“ฮ่า ๆ โอย...หายใจไม่ทัน ฮ่า ๆ”

เสียงหัวเราะอย่างขบขันของพชร เพื่อนสนิทและหุ้นส่วนคลับซุสดังลั่นทั่วห้องชุดที่เขาเพิ่งควักกระเป๋าซื้อเงินสดให้คู่หมั้นหมาด ๆ ในแบบที่เรียกว่าทั้งบังคับและอ้อนวอนให้เจ้าหล่อนยอมรับ เพราะไม่ต้องการให้ช่อมาลี คู่หมั้นคนสวยต้องอยู่ในอะพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ และคับแคบ อีกทั้งระบบรักษาความปลอดภัยก็จัดอยู่ในระดับกลาง ซึ่งเขามองว่ามันดีไม่พอ

“แกไม่ต้องมาหัวเราะฉันเลย ไอ้โอม” ภีมพลแค่นเสียงใส่เพื่อนอย่างขุ่นเคือง คิดผิดแท้ ๆ ที่โทร. เล่าเรื่องเมื่อคืนให้พชรฟัง

ตอนแรกเขากะจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป คิดเสียว่าถูกแก๊งสิบแปดมงกุฎหลอกตุ๋นจนสูญเงินไปร่วมสองหมื่น

แต่พอถูกเพื่อนสนิทหัวเราะเยาะ ทำให้เขาต้องเปลี่ยนความตั้งใจทันที นั่นคือต้องจับแม่สาวแสบนั่นมาสำเร็จโทษให้ได้ โทษฐานที่ทำให้เขาต้องเสียเหลี่ยม ซ้ำร้ายกว่านั้น เจ้าหล่อนยังมาลูบคมเขาถึงถิ่นอีกด้วย

“จะไม่ให้ฉันขำได้ไงวะไอ้ภีม นอกจากจะไม่ได้แอ้มแล้ว ยังโดนกวาดเงินไปเกลี้ยงกระเป๋า นี่แกอย่าไปเล่าให้ใครฟังเชียวนะเว้ย อับอายขายขี้หน้าเขาตายเลยว่ะ ฮ่า ๆ เจ้าพ่อซุสถูกสาวเชิดเงินถึงถิ่น โอ๊ย...รู้ถึงไหนอายถึงนั่น”

พชรยังคงหัวเราะร่วนอย่างขบขันจนช่อมาลีที่กำลังเตรียมมื้อเที่ยงให้เขาอยู่ในครัวยังอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้

“เฮ้อ...หัวเราะเข้าไปเถอะไอ้โอม ถึงทีแกบ้างเมื่อไรฉันจะหัวเราะให้กรามค้างเลย” ภีมพลคาดโทษพลางเอ่ยแช่งเพื่อน แต่พชรกลับไม่สะทกสะท้านทั้งยังเกทับกลับไป

“มันคงไม่มีวันนั้นหรอกว่ะเพื่อน เพราะฉันคงไม่ไปหิ้วสาวที่ไหนสุ่มสี่สุ่มห้าแล้ว ขืนทำตัวแบบเดิมมีหวังฉันคงถูกว่าที่เมียตามวิสามัญถึงที่แหง ๆ”

พชรพูดพลางเดินเข้าไปกอดเอว “ว่าที่เมีย” ที่อยู่ในครัวจนหญิงสาวสะดุ้ง แล้วหันมาส่งค้อนให้อย่างน่ารัก หญิงสาวทำมือเป็นรูปปืนจ่อไปที่ศีรษะของพชร แล้วพูดแบบไม่มีเสียงว่า “ปัง” จากนั้นช่อมาลีก็ทำท่าเป่าลมที่นิ้วมือเลียนแบบท่าเป่าปลายกระบอกปืน ทำเอาคนมองรู้สึกมันเขี้ยวขึ้นมาทันที

“อะไรกันวะไอ้โอม ยังไม่ทันแต่งเลย ซ้อมกลัวเมียแล้วหรือวะ” ภีมพลได้ทีแซวเพื่อนกลับไปบ้าง

“เฮ้ย แกไม่เคยได้ยินที่เขาพูดกันหรือไงว่าคนไหนกลัวเมีย คนนั้นทำมาหากินขึ้นน่ะ...จริงไหมจ๊ะคนสวย” ประโยคหลังพชรหันไปพูดกับช่อมาลีก่อนจะก้มหน้าลงไปหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่จนคนที่ฟังอยู่ปลายสายรู้สึกหมั่นไส้ทันที

“เฮ้อ...เลี่ยนว่ะ แค่นี้นะ”

ภีมพลตัดบทพลางกดตัดสายเพื่อน เห็นทีคืนนี้หลังจากไปดินเนอร์กับครอบครัวอินทรวิจักษ์แล้ว เขาคงต้องเอาเทปจากกล้องวงจรปิดที่คลับมาดูเสียหน่อย จะได้ถามผู้จัดการคนใหม่ว่าพอจะคุ้นหน้าแก๊งสิบแปดมงกุฎกลุ่มนี้บ้างหรือเปล่า เพราะเขาเชื่อว่าคนกลุ่มนี้น่าจะทำงานกันเป็นทีม และน่าจะหลอกต้มเงิน หรือบางทีอาจจะลอกคราบนักเที่ยวคนอื่นมาแล้วก็เป็นได้

แต่จะว่าไป เมื่อคืนแม่สาวน้อยคนนั้นก็หลับสนิทเพราะฤทธิ์ยาไปจริง ๆ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งปิดตาแน่นอน

เอาเถอะ...อย่างไรเสียเขาก็ต้องตามล่าแม่สาวแสบนั่น เขาจะสั่งสอนให้เธอรู้เสียบ้างว่าริเล่นกับไฟแล้วไฟลวกมือน่ะ มันเป็นอย่างไร!

รวิชานั่งแต่งตัวอยู่หน้ากระจกเมื่อใกล้ได้เวลาไปดินเนอร์กับบิดามารดา หญิงสาวมองเงาตนเองที่สะท้อนออกมา แล้วนึกขึ้นได้ว่าเธอน่าจะแต่งหน้าอ่อน ๆ ให้ใบหน้าดูมีสีสันอีกนิด ไม่ใช่แค่แป้งเด็กกับลิปกลอสที่แต้มอยู่บนเรียวปาก

คิดได้ดังนั้นรวิชาจึงเปิดลิ้นชัก หยิบบลัชออนสีชมพูที่พรรณรายทิ้งไว้ให้ตั้งแต่เมื่อคืนออกมา พลันนั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นธนบัตรปึกหนึ่งอยู่ในนั้น จึงอมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

“ป่านนี้ตาคุณผีดิบจะเป็นยังไงบ้างนะ สงสัยตื่นมาคงโกรธน่าดู ช่วยไม่ได้นี่ ก็เล่นเอาเงินทั้งปึกอัดแน่นอยู่ในกระเป๋าตังค์แบน ๆ อย่างนั้น จะหยิบแต่ละทีมันก็หลุดออกมาทั้งยวงน่ะสิคะ ถือเสียว่าหนูขอค่าแท็กซี่ก็แล้วกันเนอะ คุณผีดิบ”

รวิชาปิดลิ้นชักลงตามเดิมพร้อมกับหยิบแปรงขึ้นมาปาดบลัชออนแล้วปัดลงไปบนพวงแก้มบาง ๆ อย่างอารมณ์ดี

หญิงสาวเอียงหน้าไปมาซ้ายขวาเพื่อสำรวจความเรียบร้อยอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นแล้วหมุนตัวหน้ากระจกขนาดเต็มตัว วันนี้เธอปล่อยผมให้ยาวสยายลงมาแทนการมวยผมเป็นทรงดังโงะอย่างที่วัยรุ่นนิยมกัน เพื่อให้เข้ากับเดรสสั้นเหนือเข่าคอวีสีขาวพิมพ์ลายดอกซากุระสีชมพู รวิชายิ้มด้วยความพึงพอใจเมื่อเห็นว่าวันนี้ตนดูอ่อนหวาน และเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาอีกนิด

รวิชาคว้ากระเป๋าสะพายใบเล็กมาถือ ก่อนจะเปิดประตูออกจากห้องแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงบันไดไปชั้นล่าง เพราะคิดว่าบิดามารดาน่าจะรออยู่ ทว่าพอมาถึงห้องรับแขก เธอกลับพบบางสิ่งเข้าเสียก่อน และของสิ่งนั้นก็ทำให้หญิงสาวต้องเบิกตากว้างพร้อมกับหวีดร้องออกมาด้วยความยินดี

“กรี๊ด! พี่หมียักษ์ คุณพ่อคุณแม่ซื้อให้น้องอายหรือคะ น่ารักจังเลย”

รวิชาวิ่งเข้าไปโอบตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์ที่วางอยู่กับพื้นข้างโซฟา เพราะขนาดของมันไม่สามารถจะวางบนนั้นได้

“ไม่ใช่พ่อกับแม่หรอกจ้ะ”

รวิวรรณตอบบุตรสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม นึกถึงตอนที่ลูกน้องของภีมพลโอบอุ้มตุ๊กตาหมียักษ์ตัวนี้เข้ามาวางในบ้านแล้วก็นึกขำ เพราะหนุ่มร่างสูงใหญ่นั้นหอบหิ้วมาจากบ้านภีมพลด้วยท่าทางทุลักทุเล ไม่อยากจะนึกภาพเลยว่าตอนอุ้มออกมาจากห้างสรรพสินค้าเพื่อเอามาใส่รถนั้นจะมีสภาพเป็นอย่างไร

“อ้าว ถ้างั้นใครเป็นคนเอามาให้คะคุณแม่” รวิชาหันไปถามมารดาทั้งที่ตอนนี้ตนนั่งเอนหลังอยู่บนตักของหมียักษ์ไปแล้วเรียบร้อย

“เซอร์ไพรส์จ้ะ เดี๋ยวเราก็ได้เจอเขาแล้วละ เพราะคืนนี้เขาจะไปดินเนอร์กับเราด้วย” อาทิตย์เป็นคนตอบบุตรสาว ก่อนจะดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือ

“พร้อมจะไปกันหรือยังครับสาว ๆ” เขาถามภรรยาและบุตรสาวที่กำลังเอาแขนนุ่มนิ่มของตุ๊กตามากอด

“พร้อมแล้วค่ะ”

รวิชาตอบพลางลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วแล้วเข้าไปคล้องแขนบิดา ทำให้พวกท่านทั้งสองคนสังเกตเห็นชุดที่บุตรสาวสวมใส่ได้เต็มตา

“โอ้โห คืนนี้ลูกสาวพ่อสวยมากเลย ถ้ามีหนุ่ม ๆ มาจีบลูกสาวเราจะทำยังไงดีล่ะคุณแม่” อาทิตย์หันไปถามภรรยา รวิวรรณหัวเราะก่อนจะเดินไปคล้องแขนอีกข้างของสามี

“ไม่ได้หรอกค่ะ คนนี้ห้ามจีบ ถ้าอยากจีบให้มาขอกับคุณพ่อคุณแม่ก่อน”

ทั้งสามคนมาถึงโรงแรมชื่อดังในเวลาทุ่มเศษ จากนั้นขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นหกสิบเอ็ดซึ่งเป็นร้านอาหารบนดาดฟ้า ผู้จัดการร้านท่าทางภูมิฐานเป็นคนออกมาต้อนรับด้วยตนเอง เมื่อเห็นลูกค้าประจำที่นัดหมายไว้มากันพร้อมหน้า ก่อนจะพาเดินไปยังโต๊ะที่จองเอาไว้ซึ่งอยู่ในมุมที่ดีที่สุดของร้าน สามารถมองเห็นบรรยากาศยามค่ำคืน และแสงสีของกรุงเทพฯ ได้โดยรอบ

“ไหนล่ะคะ คนที่ซื้อพี่หมียักษ์ให้น้องอาย”

เมื่อนั่งลงรวิชาก็ถามถึงคนที่จะมาเซอร์ไพรส์วันนี้ทันที หญิงสาวหันมองไปรอบร้านที่ตกแต่งด้วยโทนสีขาวสะอาดตาอย่างตื่นเต้น

“น่าจะกำลังเดินทางมาจ้ะ” ผู้เป็นแม่ตอบพลางมองสามีที่กำลังโทรศัพท์คุยกับใครบางคนอยู่

“ใครกันน้า...ตื่นเต้นจังค่ะ”

รวิชายิ้มกว้างจนตาหยี ใบหน้าเปล่งปลั่ง ดวงตาระยิบระยับล้อแสงไฟเพราะความสุขที่อาบล้น การได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาเป็นสิ่งที่เธอปรารถนาเป็นที่สุด ทุกครั้งที่นำเรื่องครอบครัวไปปรับทุกข์ให้เพื่อนที่โรงเรียนฟัง มักจะมีแต่คนอิจฉาเธอทั้งนั้นที่ไม่ต้องอยู่ในการควบคุมดูแลของพ่อแม่ จะมีก็แค่บางคนที่เห็นใจ และเข้าใจความรู้สึกของเธอ

อาทิตย์เดินมานั่งที่โต๊ะอีกมุมหนึ่งซึ่งเป็นฝั่งตรงข้ามกับบุตรสาว และหันหน้าไปตรงทางเข้าพอดีจึงมองเห็นได้ชัดว่าแขกเซอร์ไพรส์คนดังกล่าวกำลังก้าวตามผู้จัดการร้านมาจนใกล้จะถึงโต๊ะ เขาจึงลุกขึ้นยืนตามมารยาท

“เชิญครับเชิญ” อาทิตย์ผายมือเชื้อเชิญให้แขกนั่งที่เก้าอี้อีกฝั่งถัดไปจาก  รวิชา ภีมพลจึงยกมือไหว้สองสามีภรรยา ก่อนจะมองไปยังสาวน้อยที่นั่งหันหลังให้ และกำลังลุกขึ้นหันหน้ามาทางเขา

เฮ้ย!