บทที่ 43

เวลานี้ทั้งสองพลางสูดจมูกพลางกล่าว “พี่สาม เจ้าก็ช่วยดูแลอี๋เหนียง[1]แทนพวกเราด้วย”

เยียนเซียวหรานพลางสะอื้นพลางกล่าว “ได้”

เยียนซื่อลังเลครู่หนึ่งแล้วกล่าว “ข้ากับจิ่นเหนียงเพิ่งแต่งงานกันหนึ่งปี หาก…”

“หากนางอยากแต่งงานใหม่ เจ้าช่วยข้าเกลี้ยกล่อมท่านแม่กับท่านย่าด้วย ไม่ต้องไปขวาง”

เยียนอู่ก็กล่าวเช่นกัน “ข้ากับซิ่วเอ๋อร์เพิ่งแต่งงานกันครึ่งปี ยิ่งไม่สามารถให้นางเป็นหม้ายเพราะข้า”

“วัยสาวของเด็กผู้หญิงนั้นแสนสั้น หลังจากนางไปจากจวนเยียนอ๋อง หากได้พบกับคนที่เหมาะสม เจ้าช่วยข้าเตรียมของขวัญแสดงความยินดีให้นางด้วย”

เยียนเซียวหรานพยักหน้า “ได้”

เยียนอู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “พี่สาม ที่จริงเมื่อก่อนข้าไม่ได้อยากเป็นคู่แข่งกับเจ้าเลย แต่เพราะเจ้าอวดเก่งเกินไป ไม่เหลือทางรอดให้คนอื่นเลย”

เยียนซื่อก็กล่าวเช่นกัน “ใช่! เจ้าฉลาดจนน่ากลัวตั้งแต่เด็ก แค่อ่านบทความก็ท่องจำได้แล้ว กระบวนท่าวรยุทธ์แค่ชี้แนะก็เข้าใจ”

“เจ้าเป็นแล้วก็ช่างเถอะ ยังมากพวกเราก็แค่อิจฉาเจ้า”

เยียนอู่กล่าวต่อ “แต่หลังจากที่เจ้าเรียนรู้แล้ว ก็มักจะมาโอ้อวดต่อหน้าพวกเรา อันนี้ยากมากเลย เจ้าต้องอ่านถึงหนึ่งเค่อจึงจะอ่านจบ