บทที่ 284

อวิ๋นเยว่หยางกัดฟันกล่าว “พวกเจ้าไม่กล้าฆ่าข้าหรอก!”

ซือเจ๋อเยว่หัวเราะเบา ๆ “ท่านประเมินตัวเองสูงเกินไปจริงๆ”

นางพูดจบก็หยิบมีดดาบขึ้นมาแล้วแทงใส่อวิ๋นเยว่หยางทีหนึ่ง

ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้เขาสั่นไปทั่วทั้งตัว จนกระทั่งถึงตอนนี้ ในใจของเขาถึงได้รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจริง ๆ

เป็นเพราะเขารู้ว่า ซือเจ๋อเยว่พวกเขากล้าฆ่าเขาจริงๆ!

เขารีบกล่าว “อย่าฆ่าข้า ข้าจะหาพวกเจ้าไปตามหาค่ายกลนั่นเดี๋ยวนี้!”

ซือเจ๋อเยว่ยื่นมือออกไปตบที่ใบหน้าของเขาเบา ๆ “เมื่อครู่นี้ท่านให้ความร่วมมือแบบนี้ก็หมดเรื่องแล้วไม่ใช่หรือ?”

อวิ๋นเยว่หยางรู้ว่าการแทงครั้งนั้นของซือเจ๋อเยว่ไม่นับว่าลึกจนเกินไป แต่ต่อให้เป็นแบบนี้ ก็ทำให้ภายในใจของเขาเกิดความหวาดกลัวขึ้นอย่างรุนแรงแล้ว

พวกเขาทิ้งองครักษ์บางส่วนเอาไว้เพื่อจัดการกับศพ พาสองสามคนมุ่งหน้าไปยังเรือนจวนหนิงกั๋วกงที่อยู่ชานเมืองหลวง

หลังจากไปถึงที่นั่น ซือเจ๋อเยว่ก็สัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของค่ายกล

นางพยักหน้าให้เยียนเซียวหรานเล็กน้อยทีหนึ่ง การกระทำของจวนหนิงกั๋วกงชั่วร้ายเป็นอย่างยิ่ง ถึงแม้ว่าในนี้จะเป็นเพียงเรือนที่พักอาศัย แต่ว่าซือเจ๋อเยว่เป็นกังวลว่าที่นี่ย