แชร์

บทที่ 259

ผู้เขียน: เจียงหนานเยียน
ด้วยเหตุนี้ทั้งสองคนจึงคุยกันด้วยอย่างมีความสุข

ตอนที่มาถึงหน้าประตูตำหนักขององค์หญิงสาม พวกเขาได้คุยถึงเรื่องวิธีการย่างน่องไก่วิธีที่หนึ่งร้อยหนึ่งแล้ว ทั้งสองคนสร้างมิตรภาพที่ลึกซึ้งผ่านอาหาร

คนของวังหลวงคนนั้นกล่าวเตือนนางเบา ๆ “อารมณ์ขององค์หญิงสามไม่ค่อยดี องค์หญิงระวังตัวหน่อย”

เรื่องนี้ไม่ต้องให้เขาเตือน ซือเจ๋อเยว่ก็รู้ดี

ถึงอย่างไรองค์หญิงสามก็ไม่ชอบหน้าตนเป็นอย่างมาก ทั้งยังทำเรื่องน่าอับอายแบบนั้นต่อหน้านางอีก ถ้าอารมณ์ดีก็คงจะเห็นผี

เพียงแต่หลังจากนางเดินเข้าไป พบว่าฮองเฮาก็ทรงประทับอยู่ด้วยเช่นกัน

เมื่อฮองเฮาเห็นนางเดินเข้ามา ก็ขยิบตาให้นางทีหนึ่ง จากนั้นก็ถามอย่างสนิทสนมและอบอุ่น “ขาของเจ๋อเยว่ดีขึ้นบ้างแล้วหรือ?”

ซือเจ๋อเยว่ตอบ “ขอบคุณฮองเฮาที่ประทานยาให้เพคะ หากไม่ได้ยาพวกนั้น ในเวลานี้ข้าคงจะยังไม่ดีขึ้นแน่นอนเพคะ”

ฮองเฮาอมยิ้มกล่าว “ยาพวกนั้นมีประโยชน์ต่อองค์หญิงก็ดี”

หลังซือเจ๋อเยว่กับฮองเฮายิ้มให้กันและกัน นางถึงหันหน้าไปมององค์หญิงสาม จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

หลายวันมานี้องค์หญิงสามถูกทรมานไม่น้อย สีหน้าดูค่อนข้างแย่ เพียงแต่ฮองเฮาทรงอยู่ด้วย นาง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 260

    องค์หญิงสามโมโหจนด่าออกมา “ซือเจ๋อเยว่ เจ้าบังอาจยิ่งนัก คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะกล้าเอาของแบบนี้มาราดหัวข้า ข้าขอสู้ตายกับเจ้า!”พูดจบนางอยากจะลงมือฉีกซือเจ๋อเยว่ออกเป็นชิ้น ๆเพียงแต่หลังจากที่ซือเจ๋อเยว่ราดน้ำใส่องค์หญิงสามเสร็จก็ไปหลบที่ด้านหลังของฮองเฮา “ฮองเฮา หม่อมฉันรักษาองค์หญิงสามหายแล้วเพคะ”ฮองเฮาตำหนิองค์หญิงสาม “เจ๋อเยว่เป็นคนรักษาอาการป่วยให้เจ้า ห้ามเสียมารยาท!”องค์หญิงสามถึงพบว่า หลังจากที่ซือเจ๋อเยว่นำน้ำถ้วยนั้นมาราดหัวนาง คิดไม่ถึงว่าจะไม่ส่งเสียงออกมาเป็นเสียงร้องของไก่อีกแล้วนางตกตะลึงอยู่ตรงนั้นหลายวันมานี้นางถูกเรื่องนี้ทำให้รู้สึกทรมานไม่น้อย ภายในใจได้รับแรงกดดันมากมายนางกลัวมากว่าต่อไปตนจะไม่สามารถพูดได้อีก!ในที่สุดวันนี้ก็หายดีแล้ว อารมณ์ของนางซับซ้อนเล็กน้อยนางคิดไม่ถึงว่าซือเจ๋อเยว่จะสามารถรักษานางให้หายดีได้จริงๆ!วันที่สองที่นางโดนคุณไสยฮองเฮาก็ได้เชิญตัวซือเจ๋อเยว่มาแล้ว เป็นเพราะนางกับอวิ๋นไท่เฟยไม่เชื่อว่าซือเจ๋อเยว่จะมีความสามารถแบบนี้ จึงไล่ตะเพิดไปวันนี้พวกเขาเชิญตัวซือเจ๋อเยว่มาอีกครั้ง อันที่จริงนางก็ยังไม่เชื่อว่าซือเจ๋อเยว่จะมีความส

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 261

    "ข้าสามารถรักษาอาการที่เจ้าร้องปานไก่ขันได้ นั่นก็หมายความว่าข้ารู้วิชาเต๋าจริงๆ" "และวิชาที่พบเห็นได้บ่อยที่สุดก็คือการดูโหงวเฮ้ง คนในเมืองหลวงที่ข้าดูให้ ล้วนแม่นยำอย่างไม่น่าเชื่อ" "ผู้ใดก็ตามที่ข้าเอ่ยขึ้นต้องตาย ล้วนไม่สามารถรอดชีวิตได้" "ดังนั้นยามนี้เจ้าไม่ควรด่าข้า แต่ควรคุกเข่าขอร้องให้ข้าช่วยเจ้า ขจัดพลังชั่วร้ายที่เกาะอยู่บนตัวเจ้า" องค์หญิงสามฟังแล้วไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว "เจ้าคิดว่าเป็นผู้ใดกัน? จะให้ข้าคุกเข่าให้เจ้า? ข้ายอมตายดีกว่าคุกเข่าให้เจ้า!" ซือเจ๋อเยว่จ้องใบหน้าของนางอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนปรบมือแล้วเอ่ยขึ้น "เจ้านี่ช่างมีศักดิ์ศรีดีเหลือเกิน จงจำคำที่เจ้าบอกไว้ในวันนี้ให้ดี แล้วอย่าได้มาหาข้าอีก" องค์หญิงสามทำท่าจะโต้ตอบต่อ แต่ฮองเฮาที่ถูกเสียงทะเลาะของพวกนางทำให้ปวดหัว จึงได้บอกกับนางกำนัลข้างกาย "พวกเจ้าพาองค์หญิงสามไปพักผ่อนก่อน" กลุ่มคนพาตัวองค์หญิงสามออกไปนางยังคงด่าทอไม่หยุดขณะถูกพาตัวออกไป สายตาที่มองซือเจ๋อเยว่เต็มไปด้วยความรังเกียจ ซือเจ๋อเยว่สังเกตเห็นกลิ่นอายมืดดำล้อมรอบตัวองค์หญิงสาม จึงรู้ว่านิสัยอารมณ์ร้ายของนางเป็นผลมาจากพลังนั

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 262

    ฮองเฮาเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “หากเป็นคนอื่นถามข้าเช่นนี้ ข้าคงปฏิเสธแน่นอน เพราะข้าเป็นฮองเฮา ข้าต้องสำรวมและใจกว้าง ไม่สามารถปล่อยให้ผู้ใดหยิบยกสิ่งใดมาเป็นอาวุธโจมตีข้าได้” “แต่ต่อหน้าเจ้า ข้าไม่มีอันใดต้องปิดบัง ข้ายอมรับว่าข้าเกลียดอวิ๋นไท่เฟยมากจริงๆ” การที่ฮองเฮาสามารถรักษาตำแหน่งของตนไว้ได้อย่างมั่นคงตลอดหลายปีที่ผ่านมา เพราะเพียบพร้อมด้วยทั้งด้วยเล่ห์เหลี่ยมและฝีมือ แต่สิ่งที่นางเกลียดที่สุดคือวิธีการของอวิ๋นไท่เฟย ซึ่งก่อนหน้านี้ฮ่องเต้เจาหมิงกลับโปรดปรานอวิ๋นไท่เฟยเป็นอย่างมาก แม้ฮองเฮาจะเคยใช้วิธีการต่าง ๆ มากมายเพื่อจัดการอวิ๋นไท่เฟย แต่เพราะอวิ๋นไท่เฟยมีความโปรดปรานจากฮ่องเต้เจาหมิง วิธีเหล่านั้นกลับไม่ได้ผลมากนัก อวิ๋นไท่เฟยเองก็ชอบแสดงความหยาบคายและยั่วยุฮองเฮาอยู่เสมอ มีอยู่หลายครั้งที่ฮองเฮาเกือบจะทนไม่ไหวด้วยความโกรธ แต่ต้องหาวิธีอื่นมาระงับอารมณ์และหาข้อได้เปรียบแทน ซือเจ๋อเยว่แย้มยิ้มพลางถามออกไป “หากฮองเฮามีโอกาส จะทรงต้องการส่งนางไปดูแลสุสานจักรพรรดิหรือไม่?” เพียงพักเดียวดวงตาของฮองเฮาก็เป็นประกาย “แน่นอน ข้าอยากทำเช่นนั้น!” หลังจากเอ่ยเสร็จ นางก็ถ

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 263

    ยามนี้ฮองเฮาเพิ่งเข้าใจอย่างแท้จริง ว่าเหตุใดวันนั้นที่ซือเจ๋อเยว่เผาบ้านของจวนหนิงกั๋วกง จวนหนิงกั๋วกงกลับไม่ได้ดำเนินการใดๆ เพื่อตอบโต้  ก่อนหน้านี้ ฮองเฮาเคยคิดว่าอาจเป็นเพราะหนิงกั๋วกงเห็นแก่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับซือเจ๋อเยว่ จึงเลือกที่จะไม่เอาเรื่อง  แต่ความจริงคือจวนหนิงกั๋วกงกลัวว่าหากมีการตรวจสอบ ความลับของพวกเขาอาจถูกเปิดเผยจนปกปิดไว้ไม่ได้  เพราะเหตุนี้ ฮองเฮาจึงไม่สงสัยในความน่าเชื่อถือของคำกล่าวซือเจ๋อเยว่ เพราะมีแต่คำอธิบายนี้เท่านั้นที่สามารถไขปริศนาหลายอย่างที่เคยไม่เข้าใจได้  ซือเจ๋อเยว่แย้มยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น “รอให้สวรรค์ลงโทษพวกเขา สู้พวกเราลงมือเองไม่ดีกว่าหรือเพคะ?”  ฮองเฮามองซือเจ๋อเยว่ด้วยความสนใจ ขณะที่ซือเจ๋อเยว่ตอบกลับด้วยสายตาที่แจ่มจรัส “คดีของจวนเยียนอ๋องยังคงอยู่ระหว่างการสืบสวน กำลังของพวกเรายังจำกัด”  “แต่หากฮองเฮาเต็มใจร่วมมือกับพวกหม่อมฉัน โอกาสสำเร็จก็จะยิ่งมีมากขึ้น”  ตั้งแต่ครั้งแรกที่ซือเจ๋อเยว่พบฮองเฮา นางก็เริ่มครุ่นคิดว่าจะดึงฮองเฮามาร่วมมือดีหรือไม่  ฮองเฮาเป็นคนที่ระมัดระวังอย่างยิ่ง คนเช่นนี้หากไม่มีแรงจูงใจที่ยิ่งใหญ่หรือถูกผล

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 264

    ซือเจ๋อเยว่ได้ยินเสียงตะโกนของอวิ๋นไท่เฟย คิ้วของนางเลิกขึ้นเล็กน้อย  แม้เป็นเวลานี้ก็ยังไร้สำนึกถึงเพียงนี้ นับว่าเป็นเรื่องยากที่จะพบ  ฮองเฮาส่งสายตาถามซือเจ๋อเยว่ ว่านางต้องการให้ช่วยหรือไม่  ซือเจ๋อเยว่าส่ายหัวเบา ๆ เรื่องของอวิ๋นไท่เฟยเช่นนี้ นางสามารถจัดการเองได้  นางยกถ้วยชาขึ้นจิบเบา ๆ แล้วถือถ้วยชาเดินออกไป  ฮองเฮาเห็นท่าทีสงบนิ่งของซือเจ๋อเยว่ ริมฝีปากของนางยกขึ้นเล็กน้อย นางชื่นชอบในบุคลิกของซือเจ๋อเยว่  ฮองเฮามองเห็นเงาของตนเองในวัยเยาว์ในตัวซือเจ๋อเยว่ แต่ความกล้าหาญของซือเจ๋อเยว่กลับมากกว่านางในวัยเยาว์มากนักซือเจ๋อเยว่เสมือนกุหลาบที่กำลังเบ่งบานนอกวัง งดงามและชวนหลงใหล แต่เต็มไปด้วยหนามแหลม ผู้ใดแตะต้องก็จะทิ่มแทงผู้นั้น  ฮองเฮาอยากรู้ว่าวันนี้ซือเจ๋อเยว่จะจัดการอวิ๋นไท่เฟยอย่างไร จึงเดินตามออกไป  แม้ฮองเฮามั่นใจว่าซือเจ๋อเยว่าสามารถรับมือกับอวิ๋นไท่เฟยได้ แต่เพราะที่นี่คือพระราชวัง หากอวิ๋นไท่เฟยพาคนมามาก ซือเจ๋อเยว่าอาจเสียเปรียบ  ฮองเฮาจึงออกไปดูสถานการณ์ หากซือเจ๋อเยว่ถูกอวิ๋นไท่เฟยรังแก นางจะช่วยเหลือได้บ้าง  ซือเจ๋อเยว่เพิ่งจะเดินออกมา อวิ๋นไท

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 265

    อวิ๋นไท่เฟยโกรธจนตัวสั่น ตะคอกด้วยเสียงเย็นชา "เจ้าไปเรียนกฎระเบียบแปลก ๆ อันใดมาจากข้างนอก? ในเมื่อเป็นเช่นนั้น วันนี้ข้าจะสอนเจ้าให้รู้จักมารยาทเอง!"  ซือเจ๋อเยว่กวักนิ้วเรียก "เชิญท่านลองเข้ามาได้ตามสบาย"  ท่าทีเยือกเย็นของซือเจ๋อเยว่ ทำให้อวิ๋นไท่เฟยรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เนื่องด้วยความโกรธ นางจึงไม่ได้คิดอันใดมาก จึงสั่งให้ข้ารับใช้สาวของนางไปสั่งสอนซือเจ๋อเยว่  ซือเจ๋อเยหาได้หลบเลี่ยงไม่ ร่ายคาถาใส่ร่างกายของนางกำนัลคนนั้นโดยตรง ทันใดนั้นนางกำนัลรู้สึกถึงลมเย็นยะเยือกพัดผ่านหลัง  นางอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง จึงพบว่ามีวิญญาณตนหนึ่งเกาะอยู่บนหลังของตน  วิญญาณตนนั้นมีลิ้นที่ยาวเหยียด มันเผยรอยยิ้มอันน่ากลัวแสดงฟันขาวซีดให้นางเห็น ก่อนจะยื่นลิ้นมายังตัวนาง  นางกำนัลตกใจจนวิญญาณแทบหลุดออกจากร่าง กรีดร้องเสียงดัง "อย่าฆ่าข้านะ!"  จากนั้นนางก็รู้สึกคล้ายดั่งว่ามีบางอย่างบีบรัดคอ หายใจไม่ออก ใบหน้าของนางจึงแดงก่ำ  ภาพที่น่าประหลาดเช่นนี้ทำให้ทุกคนในที่นั้นตกตะลึงจนพูดไม่ออก  ซือเจ๋อเยว่ หันไปถามข้ารับใช้คนอื่น ๆ "พวกเจ้าอยากลองบ้างหรือไม่?"  ข้ารับใช้ที่เดิม

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 266

    ซือเจ๋อเยว่ลุกขึ้นยืนพร้อมกล่าว “อวิ๋นไท่เฟยหมดสติไปเพราะตื่นเต้นเกินไป พวกท่านส่งนางกลับไปเถอะ”คำพูดที่นางพูดกับอวิ๋นไท่เฟยเมื่อครู่นี้ บรรดาคนในวังหลวงที่อยู่ใกล้ต่างก็ได้ยินกันหมดพวกเขามองซือเจ๋อเยว่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ในเวลานี้มีคนหลายคนร่วมแรงกันประคองอวิ๋นไท่เฟยขึ้นมา แล้วรีบวิ่งออกไปคนของวังหลวงที่ถูกวิญญาณรายล้อมคนนั้น ในเวลานี้วิญญาณปล่อยนางไปแล้ว ทันทีที่นางได้รับอิสระ ก็รีบวิ่งหนีอย่างโซซัดโซเซกลางวันแสก ๆ เลยนะ!พวกเขาเจอเรื่องแบบนี้ น่ากลัวมากเกินไปจริง ๆ!ฮองเฮามองไม่เห็นวิญญาณ เห็นเพียงซือเจ๋อเยว่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ทำให้อวิ๋นไท่เฟยตกใจจนหมดสติไปทันที จากนั้นกลุ่มคนก็วิ่งหนีกันฉี่ราดสารรูปเช่นนี้ของพวกเขา ตอนที่มาอวดดีมากขนาดไหน ตอนกลับไปก็ดูไม่จืดมากเท่านั้นฮองเฮากับอวิ๋นไท่เฟยประมือกันมาหลายครั้ง ถึงแม้นางจะชนะมากกว่าแพ้ แต่นั่นก็เป็นเพียงการสู้กันด้วยวาจา ไฉนเลยจะมีความสุขเท่าครั้งนี้?นางมองซือเจ๋อเยว่กล่าว “เมื่อครู่นี้เจ้าทำอะไรพวกเขา?”ซือเจ๋อเยว่ตอบ “หม่อมฉันก็อาศัยอยู่ในสำนักเต๋ามาเป็นเวลานาน ถึงอย่างไรก็ยังพอมีความสามารถเป็นของ

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 267

    นางกับเยียนเซียวหรานตรงไปยังร้านขายเสื้อผ้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง ซึ่งด้านในร้านมีผ้าหลากหลายที่สุดเยียนเซียวหรานกลัวว่านางจะเกิดเรื่อง จึงเดินตามหลังนางตลอดทุกฝีก้าวซือเจ๋อเยว่เลือกผ้าให้แต่ละคน รวมกันทั้งหมดสิบกว่าพับ พวกเขาไม่สะดวกถือไปด้วย จึงให้เถ้าแก่มอบหมายให้คนส่งไปที่จวนเยียนอ๋องทันทีที่ซือเจ๋อเยว่จ่ายเงินเสร็จ ก็เห็นลู่จิ่นเหนียงพาสาวใช้เดินเข้ามาหา ทั้งสองคนพบกันโดยบังเอิญ จึงมีความประหลาดใจเล็กน้อยลู่จิ่นเหนียงเป็นเพราะครั้งก่อนซือเจ๋อเยว่เคยฉีกหน้านาง นางจึงไม่ชอบซือเจ๋อเยว่เป็นอย่างยิ่งในเวลานี้เมื่อเจอกัน นางยังคงกล่าวด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม “องค์หญิง ไม่เจอกันนานเลย”ซือเจ๋อเยว่คุ้นเคยกับการมองหน้านางแวบหนึ่ง ใต้ตาของนางดำคล้ำ คาดว่านางน่าจะเอาเด็กออกแล้ว ต่อไปก็คงจะไม่มีลูกของตัวเองอีกนอกจากนี้แล้ว ชีวิตในวังหลวงของนางมีเต็มความซับซ้อน เมื่อเห็นฉากนี้ ต่อไปลู่จิ่นเหนียงคงจะใช้ชีวิตอย่างค่อนข้างขรุขระสีหน้าของนางยังนับว่าพอถูไถไปได้ ใบหน้าเหมือนว่ายังพอมีความสุขอยู่บ้างในเมื่ออีกฝ่ายยอมรับผิดแล้วก็ย่อมให้อภัย ซือเจ๋อเยว่ยิ้มตอบ ตั้งใจที่จะออกไปพร้อมกั

บทล่าสุด

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 274

    นางสวมรองเท้ามือเป็นระวิง เพียงแต่ยิ่งลนลาน ก็ยิ่งทำได้ไม่ดีเดิมทีรองเท้าที่สวมได้อย่างง่ายดายมากเป็นเพราะนางตกตะลึงสวมห้าหกครั้งก็ยังไม่เข้าเยียนเซียวหรานยื่นมือออกไปจับข้อเท้าของนางเอาไว้ นางหันหน้าไปมองเขา เขากลับไม่ได้มองนาง แต่ยกรองเท้าข้างหนึ่งขึ้นมา ค่อย ๆ สวมเข้าไปที่เท้าของนางซือเจ๋อเยว่ “...”นางรู้สึกว่าตนเองในเวลานี้โง่นิด ๆหลังจากเยียนเซียวหรานสวมรองเท้าในนางเสร็จข้างหนึ่งแล้ว ก็สวมอีกข้างอีกให้นางนางกระโดดลงจากเตียงอย่างว่องไว “ลำบากเจ้าแล้ว”นางพูดจบคิดจะหนี กลับถูกเยียนเซียวหรานจับข้อมือขาวเล็กเอาไว้นางมองเขาแล้วถาม “ยังมีธุระอะไรอีกหรือ?”เยียนเซียวหรานไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยื่นมือออกไปแล้วช่วยติดจัดปกคอเสื้อให้นาง ช่วยนางปรับสายคาดเอวให้เรียบร้อย ซือเจ๋อเยว่ “!!!!!”นางหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันทีเยียนเซียวหรานหวีผมให้นางอีก กล่าวเสียงเรียบ “เสร็จแล้ว”ซือเจ๋อเยว่หันหน้าไปมองเขา ดวงตาของเขาล้ำลึกตามเดิม นางมองเห็นเงาสะท้อนของตนเองในดวงตาของเขาการเต้นของหัวใจนางเริ่มเต้นรัวขึ้นอีกครั้ง นางรู้ว่าขืนเป็นแบบนี้ต่อไปจะไม่เข้าท่า จึงรีบกระโดดหนีออกทางหน้าต่า

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 273

    ตอนนี้สมองของซือเจ๋อเยว่ไม่พอใช้แล้ว เมื่อได้ยินเขาถามแบบนี้ นางตอบว่า‘อืม’ทีหนึ่ง ไม่ได้เข้าใจความหมายของเขาจริง ๆเยียนเซียวหรานจับมือของนาง ดึงแขนเสื้อของนางขึ้น เส้นแดงที่อยู่ภายในก็ปรากฏขึ้นเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยกล่าว “ดูเหมือนจะยังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่”ในที่สุดซือเจ๋อเยว่ก็เข้าใจความหมายของเขา นางอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขากลับกล่าวขึ้น “อาจจะเป็นเพราะห่างกันไปหน่อย”ครู่ต่อมา มือของเขาประคองเอวนาง ทันทีที่ออกแรงเพียงเล็กน้อย ก็อุ้มนางขึ้นมาวางไว้บนต้นขาของเขาซือเจ๋อเยว่ “...”ซือเจ๋อเยว่ “!!!!!”อยู่ ๆ เขากลายเป็นคนที่เร่าร้อนจนเกินไป นางรับมือไม่ค่อยไหว!เยียนเซียวหรานสูงกว่านางมาก แล้วก็แข็งแรงกว่านางมาก ถูกเขากอดไว้ในอ้อมแขน ชุดนอนของเขาคลุมไว้แค่ครึ่งเดียว นางรู้สึกเหมือนกับถูกฝังอยู่ในอ้อมอกของเขาภายในหัวใจของซือเจ๋อเยว่มีความตื่นตระหนกเล็กน้อย แต่เขากลับไม่ได้พูดอะไร ทั้งยังจูบลงมาบนริมฝีปากนางนางใช้มือดันแผ่นออกของเขาอย่างไม่รู้ตัว เขาหันไปมองนาง ภายในดวงตาที่ดำขลับคู่นั้นสะท้อนให้เห็นถึงแววตาที่เขามองไม่ออกน้ำเสียงของเขาแหบแห้งเล็กน้อย “มีขั้นตอนไหนที่ข้าทำไม

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 272

    ซือเจ๋อเยว่หันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ถาม “เจ้ามีธุระอะไรอีกอย่างนั้นหรือ?”มุมปากของเยียนเซียวหรานยกขึ้นเล็กน้อย “ไหน ๆ คืนนี้องค์หญิงก็มาแล้ว ไม่เติมอายุขัยสักหน่อยแล้วค่อยไปหรือ?”ซือเจ๋อเยว่ “...”นางร้อง‘หา’ทีหนึ่ง แล้วก็ไม่ได้สติอยู่ครู่หนึ่งเยียนเซียวหรานเหลือบตาขึ้น สายตาจดจ้องไปที่นางกล่าว “องค์หญิงอยากจะอายุยืนยาวร้อยปีไม่ใช่หรือ?”“ข้าเกรงว่าข้าไม่ให้ความร่วมมือ วันข้างหน้าองค์หญิงจะมาหาเรื่องข้า”ซือเจ๋อเยว่ “...”นางคิดว่าเขาค่อนข้างผูกพยาบาทวันนั้นนางก็แค่พูดเล่นกับเขาต่อหน้าของเหล่าไท่จวินเท่านั้น เขากลับจำได้อย่างแม่นยำในเวลานี้นางรู้ว่านางมีตัวเลือกอยู่สองข้อ ข้อแรกคืออยู่ต่อเสียเลย ข้อสองคือรีบหนีไปอย่างแรกจะน่าอายเกินไปหน่อย อย่างหลังจะขี้ขลาดเกินไปหน่อยนางครุ่นคิดครู่หนึ่ง คิดว่าถึงอย่างไรก็เป็นแบบนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ควรจะเริ่มจากทำอะไรเพื่อผลประโยชน์ระยะยาวของตัวเองหากทำตัวขี้ขลาดในเวลาแบบนี้ ต่อไปนางจะมาหาเขาได้อย่างไร? ต่อให้มาหาเขาด้วยอย่างหน้าด้านอีก คิดว่าก็อาจจะถูกเขาหัวเราะเยาะเอาได้ดังนั้นนางจึงถอดรองเท้า แล้วกระโ

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 271

    ตอนที่นางได้ยินก็ไม่ได้ประหลาดใจมากเท่าใดนัก ดวงสมรสของลู่จิ่นเหนียง นั่นก็ทำได้เพียงเป็นอนุของคนอื่นเท่านั้นปกติการเป็นอนุ ขอเพียงแค่ฝั่งผู้ชายชอบนาง ทุกอย่างจะปรากฏขึ้นในดวงสมรสสิ่งเหล่านี้สามารถยืนยันได้ว่า อวิ๋นเยว่หยางรับลู่จิ่นเหนียงเป็นอนุเพราะมีจุดประสงค์อื่น เขาไม่ได้ชอบลู่จิ่นเหนียงเมื่อซือเจ๋อเยว่นึกถึงท่าทางที่หยิ่งผยองเกินความเป็นจริงของลู่จิ่นเหนียง รู้ว่าหากครั้งนี้ลู่จิ่นเหนียงไม่เอาชีวิตไปทิ้งที่จวนหนิงกั๋วกง ก็ต้องได้รับบาดเจ็บทางร่างกายหรือจิตใจเพียงแต่เรื่องนี้ตามที่เหล่าไท่จวินได้กล่าว ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับจวนอ๋องแล้ว นางก็คร้านจะช่วยเป็นธุระให้ลู่จิ่นเหนียงบัดนี้สิ่งที่นางเป็นกังวลยิ่งกว่าก็คือเรื่องที่อวิ๋นเยว่หยางขโมยดวงชะตาของเยียนเซียวหรานไปสองครั้งก่อนนางได้ตามหาค่ายกลนั่นแต่ก็จบลงด้วยความล้มเหลว แล้วก็ตามหาค่ายกลอันนั้นไม่เจออีก เกรงว่าดวงชะตาของเยียนเซียวหรานจะถูกขโมยไปจนหมดแล้วหลายวันมานี้ซือเจ๋อเยว่คิดอยู่หลายวิธี หลังจากตัดออกไปจำนวนหนึ่ง ก็รู้สึกว่าถ้ามีปัญหาแบบนี้หรือว่าแบบนั้น ความเสี่ยงก็มากทั้งนั้นนางคิดอยู่หลายตลบ คิดว่าบางทีอาจจะสาม

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 270

    ซุ่ยซุ่ยของนางยังไม่ออกเรือน สถานการณ์ของจวนเยียนอ๋องเป็นแบบนี้ นางต้องปลุกใจให้ฮึกเหิมเสียหน่อย อย่างน้อยก็ไม่ควรเป็นภาระของพวกเขาเหล่าไท่จวินที่อยู่ข้าง ๆ กล่าว “แม้ว่าวันนี้เวินชิงจะรับปากองค์หญิง ต้องทำตามที่รับปาก”“ต่อไปเจ้ามีเวลาว่าง ก็มาอยู่เป็นเพื่อนคนแก่อย่างข้า”เบ้าตาของจู้อี๋เหนียงแดงเล็กน้อย คุกเข่าลงบนพื้นกล่าวเสียงเบา “ลูกอกตัญญู ทำให้เหล่าไท่จวินต้องเป็นห่วง”เหล่าไท่จวินยื่นมือออกไปประคองนางลุกขึ้น จับมือของนางแล้วตบเบา ๆ “เรื่องในอดีตก็ให้ผ่านไป พวกเราต้องมองไปข้างหน้า”จู้อี๋เหนียงเช็ดน้ำตากล่าว “ข้าเชื่อฟังเหล่าไท่จวิน”ซือเจ๋อเยว่ชอบบรรยากาศของจวนเยียนอ๋องที่สุด เหล่าไท่จวินเป็นคนชราที่เฉลียวฉลาด ถึงแม้คนในจวนจะมากมาย แต่นางกลับน่าเลื่อมใสเป็นอย่างยิ่งตอนที่จวนเยียนอ๋องเกิดเรื่อง คนที่ได้รับความกระทบกระเทือนมากที่สุดไม่ใช่เหล่าไท่จวิน แล้วก็ไม่ใช่พระชายาเยียนอ๋อง แต่ทว่าเป็นจู้อี๋เหนียงก่อนหน้านี้จู้อี๋เหนียงเป็นคนอมทุกข์มาตลอด ออกจากเรือนน้อยมากเหล่าไท่จวินไปปลอบใจจู้อี๋เหนียงเป็นประจำในจวนมีของของดีอะไร เหล่าไท่จวินก็จะคิดถึงนาง ไม่ใช่เพราะว่านางเป็

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 269

    “อย่างไรเสียจวนหนิงกั๋วกงก็ดีกว่าจวนเยียนอ๋อง สิ่งที่เรียกว่าชื่อเสียงของจวนเยียนอ๋อง ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยินดีช่วยพี่ชายของเจ้าให้เลื่อนตำแหน่ง”“ตามที่ข้ามอง จวนเยียนอ๋องที่ไม่มีน้ำใจ ไม่รู้จักปรับตัวเช่นนี้ก็สมควรล่มสลาย!”ลู่จิ่นเหนียงได้ฟังคำพูดพวกนี้ก็ไม่ได้รู้สึกมีตรงไหนผิดปกติ เดิมทีจวนเยียนอ๋องก็ยึดติดกับหลักการมากเกินไปต่อให้เยียนซื่อจะปฏิบัติต่อนางดีมากแค่ไหน ทันทีที่นางพูดเรื่องที่ให้เขาช่วยเหลือ เขาก็จะชักสีหน้าทันทีเมื่อเปรียบเทียบกัน จวนหนิงกั๋วกงมีความเปิดกว้างมากกว่า แล้วก็เต็มไปด้วยความจริงใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อมีเรื่องนี้ เมื่อนางมองเห็นเครื่องประดับและผ้าเหล่านี้ ก็ไม่รู้สึกว่าเป็นแบบเก่าอีกแล้วลู่ฮูหยินกล่าวอีกว่า “คุณชายรองให้ความสำคัญกับเจ้าเป็นอย่างมาก อยากจะให้เจ้ารีบเจ้าจวนเร็วหน่อย”“วันนี้ข้าได้ปรึกษากับท่านพ่อของเจ้าแล้ว พรุ่งนี้จะส่งตัวเจ้าเข้าจวนหนิงกั๋วกง ตามความต้องการของจวนกั๋วกง”ลู่จิ่นเหนียงตกตะลึงไปทันที “ไปจวนหนิงกั๋วกงวันพรุ่งนี้? นี่มันจะรีบเกินไปหน่อยหรือไม่?”ลู่ฮูหยินตอบ “รีบที่ไหนกัน นี่เห็นได้ชัดเจนว่าจวนหนิงกั๋วกงให้ความสำคัญกับ

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 268

    นางพ่นลมหายใจกล่าว “องค์หญิงอย่างไรเสียก็จัดการเรื่องของตนเองให้ดีเถอะ เลิกริษยาคนอื่น ใจกว้าง บางทีอาจจะสามารถมีชีวิตได้ถึงสิบแปดปี!”เมื่อซือเจ๋อเยว่ได้ยินคำพูดถากถางของลู่จิ่นเหนียงไม่เพียงไม่โกรธ ทั้งยังรู้สึกน่าขันเล็กน้อยนางทำอะไรด้วยใจมาตลอด ในเวลานี้เตือนสติลู่จิ่นเหนียงก็เป็นเพราะเยียนซื่อแต่น่าเสียดายที่ผู้หญิงคนนี้ความคิดบิดเบี้ยวตั้งแต่ภายใน กระเสือกกระสนรนหาที่ตาย ต่อให้เทพต้าหลัวมาที่นี่ เกรงว่าก็คงจะช่วยชีวิตนางเอาไว้ไม่ได้นางพยักหน้ากล่าว “ข้าคิดว่าที่เจ้าพูดนั้นมีเหตุผลมาก คนที่จิตใจคับแคบ จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานจริง ๆ”นางพูดจบก็คร้านจะสนใจลู่จิ่นเหนียงอีก กล่าวกับเยียนเซียวหราน “น้องสาม พวกเราไปกันเถอะ!”ลู่จิ่นเหนียงยังอยากจะพูดอะไรบางอย่างอีก เยียนเซียวหรานมองนางด้วยสายตาเย็นยะเยือกแวบหนึ่งสายตานั้นเย็นยะเยือกเข้ากระดูก ความน่าสะพรึงกลัวเต็มเปี่ยม ลู่จิ่นเหนียงเห็นก็รู้สึกกลัวจนขนลุกขนพอง คำพูดที่กำลังจะพูดออกมาก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียวทันใดนั้นนางก็พบว่า เยียนเซียวหรานแตกต่างไปจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง บนร่างกายของเขามีพลังอำนาจอันแข็งแกร่ง ที่ไม

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 267

    นางกับเยียนเซียวหรานตรงไปยังร้านขายเสื้อผ้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง ซึ่งด้านในร้านมีผ้าหลากหลายที่สุดเยียนเซียวหรานกลัวว่านางจะเกิดเรื่อง จึงเดินตามหลังนางตลอดทุกฝีก้าวซือเจ๋อเยว่เลือกผ้าให้แต่ละคน รวมกันทั้งหมดสิบกว่าพับ พวกเขาไม่สะดวกถือไปด้วย จึงให้เถ้าแก่มอบหมายให้คนส่งไปที่จวนเยียนอ๋องทันทีที่ซือเจ๋อเยว่จ่ายเงินเสร็จ ก็เห็นลู่จิ่นเหนียงพาสาวใช้เดินเข้ามาหา ทั้งสองคนพบกันโดยบังเอิญ จึงมีความประหลาดใจเล็กน้อยลู่จิ่นเหนียงเป็นเพราะครั้งก่อนซือเจ๋อเยว่เคยฉีกหน้านาง นางจึงไม่ชอบซือเจ๋อเยว่เป็นอย่างยิ่งในเวลานี้เมื่อเจอกัน นางยังคงกล่าวด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม “องค์หญิง ไม่เจอกันนานเลย”ซือเจ๋อเยว่คุ้นเคยกับการมองหน้านางแวบหนึ่ง ใต้ตาของนางดำคล้ำ คาดว่านางน่าจะเอาเด็กออกแล้ว ต่อไปก็คงจะไม่มีลูกของตัวเองอีกนอกจากนี้แล้ว ชีวิตในวังหลวงของนางมีเต็มความซับซ้อน เมื่อเห็นฉากนี้ ต่อไปลู่จิ่นเหนียงคงจะใช้ชีวิตอย่างค่อนข้างขรุขระสีหน้าของนางยังนับว่าพอถูไถไปได้ ใบหน้าเหมือนว่ายังพอมีความสุขอยู่บ้างในเมื่ออีกฝ่ายยอมรับผิดแล้วก็ย่อมให้อภัย ซือเจ๋อเยว่ยิ้มตอบ ตั้งใจที่จะออกไปพร้อมกั

  • บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง   บทที่ 266

    ซือเจ๋อเยว่ลุกขึ้นยืนพร้อมกล่าว “อวิ๋นไท่เฟยหมดสติไปเพราะตื่นเต้นเกินไป พวกท่านส่งนางกลับไปเถอะ”คำพูดที่นางพูดกับอวิ๋นไท่เฟยเมื่อครู่นี้ บรรดาคนในวังหลวงที่อยู่ใกล้ต่างก็ได้ยินกันหมดพวกเขามองซือเจ๋อเยว่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ในเวลานี้มีคนหลายคนร่วมแรงกันประคองอวิ๋นไท่เฟยขึ้นมา แล้วรีบวิ่งออกไปคนของวังหลวงที่ถูกวิญญาณรายล้อมคนนั้น ในเวลานี้วิญญาณปล่อยนางไปแล้ว ทันทีที่นางได้รับอิสระ ก็รีบวิ่งหนีอย่างโซซัดโซเซกลางวันแสก ๆ เลยนะ!พวกเขาเจอเรื่องแบบนี้ น่ากลัวมากเกินไปจริง ๆ!ฮองเฮามองไม่เห็นวิญญาณ เห็นเพียงซือเจ๋อเยว่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ทำให้อวิ๋นไท่เฟยตกใจจนหมดสติไปทันที จากนั้นกลุ่มคนก็วิ่งหนีกันฉี่ราดสารรูปเช่นนี้ของพวกเขา ตอนที่มาอวดดีมากขนาดไหน ตอนกลับไปก็ดูไม่จืดมากเท่านั้นฮองเฮากับอวิ๋นไท่เฟยประมือกันมาหลายครั้ง ถึงแม้นางจะชนะมากกว่าแพ้ แต่นั่นก็เป็นเพียงการสู้กันด้วยวาจา ไฉนเลยจะมีความสุขเท่าครั้งนี้?นางมองซือเจ๋อเยว่กล่าว “เมื่อครู่นี้เจ้าทำอะไรพวกเขา?”ซือเจ๋อเยว่ตอบ “หม่อมฉันก็อาศัยอยู่ในสำนักเต๋ามาเป็นเวลานาน ถึงอย่างไรก็ยังพอมีความสามารถเป็นของ

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status