บทที่ 125

เมื่อแขนขาด เลือดก็พุ่งกระจาย

เมื่อจ้าวซือหว่านเห็นภาพนี้ พลันตัดสินใจเด็ดขาด ใช้เลือดวาดค่ายกลเลือดทมิฬขึ้นมาทันที

เมื่อเห็นว่าค่ายกลเลือดทมิฬกำลังจะสำเร็จ หากค่ายกลนี้สำเร็จ ก็จะสามารถดึงดูดวิญญาณร้ายโดยรอบมาได้ทั้งหมด แล้วฉีกร่างของพวกเขาเสีย

ดวงตาของนางเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น แต่เมื่อค่ายกลเลือดทมิฬยังขาดอีกเพียงเส้นเดียว ก็มีมือขาวซีดมาจับมือของนางเอาไว้

นางเงยหน้าขึ้น ก็พลันเห็นดวงตาสีดำสนิทแต่กลับส่องประกายของซือเจ๋อเยว่

ซือเจ๋อเยว่เอ่ยด้วยเสียงที่อ่อนโยน "คุณหนูจ้าว คู่ต่อสู้ของเจ้าคือข้า"

เมื่อซือเจ๋อเยว่จับมือของจ้าวซือหว่านเอาไว้ นางก็รู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งตัว

เหมือนมีอันใดบางอย่างครอบคลุมนางเอาไว้ ความเย็นพลันเกิดตั้งแต่เท้าขึ้นมา ทำให้นางรู้สึกสั่นสะท้านแม้อากาศไม่หนาว

นางรู้ดีว่าความรู้สึกที่ยังยะเยือกนี้ไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้นางใช้ค่ายกลในการรวบรวมพลังที่ชั่วร้าย เมื่อพลังแห่งความชั่วเข้ามาสู่ร่างกายก็ทำให้รู้สึกอึดอัดทรมานเป็นอย่างยิ่ง

ทว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุด ก็คือการที่ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ใช้ค่ายกล แต่เพียงแค่ยื่นมือมาจับมือนางเอาไว้ ก็สามารถดึงพลังชั่วร้ายเข้