บทที่83 หลอมสร้างปรุงโอสถ

หน้าที่หลักในทุกเช้าของหนิงอ้ายคือการรดน้ำ ดูเเลเเปลงสมุนไพรที่อยู่ติดกับเรือนพัก หลังจากที่ได้จัดการหน้าที่และธุระส่วนตัวทุกอย่างเสร็จสิ้นเเล้ว เด็กหนุ่มจึงเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหารในเช้านี้ ตั้งใจว่าหากไม่มีเหตุจำเป็นอื่นเขาจะไม่ลงไปรับอาหารที่โรงครัวของทางสำนักเเล้วด้วยเพราะไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนและหลีกหนีความวุ่นวายอื่นที่อาจจะตามมาภายหลัง

ไม่รู้ว่าลู่ซีและสหายคนอื่น ๆ จะเป็นอย่างไรบ้าง พวกเขาที่อยู่คนละตำหนัก ช่วงเเรกนี้จะเป็นการปรับพื้นฐานก่อนที่จะเรียนรู้ศาสตร์ในขั้นอื่นต่อไป ตอนนี้กลุ่มสหายของหนิงอ้ายจึงเขียนจดหมายเวทย์เพื่อถามไถ่กันเพียงเท่านั้น มีนัดหมายพบเจอกันในอีกสองวันข้างหน้าเนื่องจากเป็นวันที่ทุกตำหนักในสำนักศึกษานั้นกำหนดให้หยุดพักผ่อนนั่นเอง

กลิ่นหอมของข้าวผัดทรงเครื่องลอยฟุ้งไปทั่วทั้งเรือนพักหลังนี้ อีกทั้งหนิงอ้ายยังได้ทำซุปเยื่อไผ่เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งเมนูเพื่อที่ตนนั้นจะได้มีน้ำซุปร้อน ๆ ไว้ซดรับกับอากาศที่หนาวเย็นสบายของเช้าวันนี้ แม้ว่าอาหารจากโรงครัวจะมีรสชาติไม่ได้แย่ก็จริงเเต่อย่างไรก็ตามเขาก็ชินรสมือของตนเสียมากกว่า ดังนั้นหนิงอ้ายจึงตั้งใจว่าหลังจากนี้ตนจะทำอาหารให้ตนเองและท่านอาจารย์ในทุกเช้าซึ่งหากศิษย์พี่คนอื่นต้องการเขาก็ไม่ขัดข้องที่จะเเสดงฝีมือให้ทุกคนได้ลิ้มลองเช่นกัน

หนิงอ้ายทานอาหารมื้อเช้าที่ทำขึ้นด้วยเวลาเพียงไม่นานเท่าไหร่นัก หลังจากทำความสะอาดจานชามเเล้ว เด็กหนุ่มจึงกำชับเจ้าต้าเฮยอีกครั้งว่าอย่าออกไปซุกซนที่ใด จากนั้นหนิงอ้ายจึงยกข้าวผัดทรงเครื่องพร้อมกับซุปเยื่อไผ่ที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นนี้ไปทางฝั่งเรือนพักของเหวินหวู่ผู้เป็นอาจารย์ของตน เมื่อไปถึงหนิงอ้ายก็พบว่าท่านอาจารย์ได้นั่งอยู่ตรงโตะหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างเรือนพัก หนิงอ้ายไม่รอช้าเข้าไปหาอีกฝ่ายในทันที

"อรุณสวัสดิ์ยามเช้าขอรับท่านอาจารย์ วันนี้ข้าทำอาหารมื้อเช้ามาให้ท่านด้วยขอรับ..."

"อาหารของเจ้าช่างมีกลิ่นหอมหน้าตาสวยงามแปลกตายิ่งนัก เเล้วเจ้าเล่ากินอะไรมาเเล้วหรือยัง?? หากไม่ก็มานั่งด้วยกันกับอาจารย์นี่มา..." เหวินหวู่เอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกเอ็นดูเด็กหนุ่มเป็นอย่างมาก ความรู้สึกที่ถูกเด็กหนุ่มเอาใจใสเช่นนี้ช่างเหมือนกับการมีลูกหลานที่คอยเป็นห่วงตนเสียจริง

"ข้าทานมาจากเรือนเเล้วเชิญท่านอาจารย์นั่งท่านได้เลยเดี๋ยวข้าขอตัวไปจัดการแปลงสมุนไพรให้ท่านอาจารย์เสียก่อน ทานให้อร่อยนะขอรับ..." หนิงอ้ายตอบกลับไปพร้อมกับเผยรอยยิ้มสดใสก่อนที่จะขอตัวเเยกไปจัดการรดน้ำดูเเลแปลงสมุนไพรให้กับอาจารย์ของตน

หนิงอ้ายและศิษย์พี่ทั้งหกรวมไปถึงทุกคนในตำหนักศาสตร์แห่งการรักษา ต่างรับทราบตรงกันว่าพื้นที่ในเรือนพักส่วนตัวของท่านอาจารย์เป็นพื้นที่หวงห้ามที่ไม่อนุญาตให้คนภายนอกเข้ามาในบริเวณดังกล่าวนี้ ดังนั้นหน้าที่ในการดูเเลความสะอาดต่าง ๆ และการดูเเลสวนสมุนไพรของท่านอาจารย์นั้นต่างเป็นศิษย์พี่เเต่ละคนของเขาที่แวะเวียนเข้ามาดูเเลอยู่เสมอ

ถึงแม้จะใช้ยันต์ทำความสะอาดได้ก็จริงเเต่กับบางสิ่งก็ยังต้องใช้กำลังคนเท่านั้น ดังเช่นการรดน้ำสวนสมุนไพรที่หนิงอ้ายกำลังจะไปจัดการตอนนี้ ใช้เวลาเพียงไม่กี่เค่อเพียงเท่านั้นทุกอย่างก็เสร็จสิ้น

"กลับมาแล้วอย่างนั้นรึ สำหรับอาหารมื้อเช้านี้ขอบใจเจ้ามากรสชาติอร่อยถูกปากอาจารย์ยิ่งนัก..." เหวินหวู่เอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มที่ตอนเเรกได้หายไปตรงหลังเรือนฝั่งสวนสมุนไพรของตนในตอนนี้ได้กลับมาเเล้ว

"หากท่านอาจารย์ชอบ หลังจากนี้ข้าจะทำให้ท่านทานทุกมื้อเลยนะขอรับ..." หนิงอ้ายตอบกลับไปด้วยความยินดีเมื่อได้ยินคำเอ่ยชมจากอาจารย์ของตน นี่เเหละความสุขของคนทำอาหารเพียงเเค่มีคนชอบก็นับว่าดียิ่งเเล้ว

หลังจากเหวินหวู่ได้เเยกตัวเข้าไปในเรือนพักเพื่อที่เตรียมการสอน ตัวของหนิงอ้ายเองได้ขอเเยกตัวนำจานชามเหล่านี้ไปทำความสะอาดให้เรียบร้อยก่อนที่จะตามเข้ามาในภายหลัง เมื่อกลับเข้ามาก็พบว่าอาจารย์ได้นั่งรออยู่เเล้ว ตรงด้านหน้ามีเตาหลอมยาวางอยู่พร้อมกับสมุนไพรมากมายหลายชนิดที่วางอยู่ข้างกัน จากที่มองเพียงชั่วครู่หนิงอ้ายก็รับรู้ได้ว่าสมุนไพรเหล่านี้เกือบทั้งหมดเป็นสิ่งที่เขาได้เรียนรู้จากเมื่อวานนี้ทั้งสิ้นและเป็นไปได้ว่าวันนี้เขาจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับการหลอมสร้างโอสถอย่างแน่นอน

"วันนี้อาจารย์จะสอนเจ้าเกี่ยวกับการหลอมสร้างโอสถ สิ่งที่เจ้าควรรู้คือโอสถระดับต่าง ๆ ที่ใช้ในตำหนักรวมไปถึงสำนักศึกษาเเห่งนี้เกือบทั้งหมดเป็นฝีมือของพวกเราตำหนักศาสตร์แห่งการรักษาทั้งสิ้น เมื่อเจ้าหลอมโอสถได้นั้นนอกจากที่จะสามารถเเลกเปลี่ยนเป็นแต้มคะเเนนได้ที่อาคารส่วนกลางเเล้วเจ้ายังสามารถนำโอสถที่เจ้าหลอมสร้างได้ไปฝากขายได้เช่นกัน..."

"การหลอมสร้างโอสถจะเป็นการสร้างโอสถต่าง ๆ ขึ้นมาจากสมุนไพรที่ถูกหลอมรวมขึ้นมาในรูปเเบบของเม็ดโอสถที่เจ้าคุ้นเคย บรรดาโอสถนั้นแม้จะมีหลากหลายสูตรหลากหลายสรรพคุณก็จริง เเต่ล้วนอยู่ในกฎเกณฑ์ลำดับขั้นตั้งเเต่ระดับหนึ่งถึงระดับสิบ ความบริสุทธิ์นั้นก็เเบ่งได้เป็นความบริสุทธิ์หนึ่งส่วนไปถึงความบริสุทธิ์สิบส่วนเช่นเดียวกัน แน่นอนว่าโอสถที่ดีนั้นควรที่จะมีความบริสุทธิ์ตั้งเเต่ห้าส่วนขึ้นไปจึงจะเป็นการดีที่สุด..."

"ผู้หลอมสร้างโอสถจะต้องมีวิญญาณยุทธ์ปราณธาตุไฟเท่านั้นจึงจะผ่านเงื่อนไขเเรกในการเป็นนักหลอมสร้างโอสถได้ ถึงจะกล่าวเช่นนั้นเเต่อย่างไรก็ตามก็ใช่ว่าเพียงเเค่มีวิญญาณยุทธ์ปราณธาตุไฟก็สามารถเป็นนักหลอมสร้างโอสถได้ หากคนผู้นั้นปราศจากญาณสัมผัสที่ล้ำลึกและวิญญาณยุทธ์ธาตุไฟที่กล้าแกร่งมากพอก็ไม่สามารถเป็นนักหลอมสร้างโอสถได้เช่นกัน ในทุกปีสำหรับการประลองหลอมสร้างโอสถของทั้งหกสำนักในมหาทวีปบูรพาเเห่งนี้นั้นย่อมเป็นสำนักศึกษาของเราที่เป็นอันดับหนึ่งทั้งสิ้น เเต่ใช่ว่าจะสามารถชะล่าใจได้เพราะว่าการเเข่งขันนั้นนับได้ว่าทวีสูงขึ้นในทุกปีเช่นกัน..." เหวินหวู่อธิบายออกมาให้หนิงอ้ายได้เข้าใจมากยิ่งขึ้น

"ข้าเข้าใจแล้วขอรับท่านอาจารย์..." หนิงอ้ายพยักหน้าทำความเข้าใจกับข้อมูลที่ตนได้รับรู้นี้

เมื่ออธิบายเกี่ยวกับหลักการเบื้องต้นเเล้วเหวินหวู่จึงเริ่มสอนให้หนิงอ้ายได้หลอมสร้างโอสถเสียที โดยจะเริ่มจากโอสถระดับหนึ่ง ครั้งนี้จะเป็นตนที่ทำให้เด็กหนุ่มได้ดูก่อน สำหรับโอสถเเรกที่ตั้งใจสอนนั้นจะเป็นโอสถรักษาระดับหนึ่งที่มีคุณสมบัติห้ามเลือดรักษาแผลเล็กน้อยได้ ถือว่าเป็นโอสถพื้นฐานที่นักหลอมสร้างโอสถล้วนต้องเรียนรู้เริ่มต้นจากจุดเดียวกันทั้งสิ้น

เหวินหวู่เริ่มต้นจากการหยิบสมุนไพรจำนวนตามสูตรของโอสถลงไป พริบตานั้นด้านหลังของชายชราได้ปรากฎเป็นเงาร่างสิงโตเพลิงครอบทับก่อนที่จะถูกถ่ายเทไปยังเตาหลอมสร้างที่อยู่ด้านหน้า สองมือนั้นค่อย ๆ ประคองเปลวเพลิงนี้ให้คงที่มากที่สุดในระดับที่พอดีไม่เบา ไม่หนักจนเกินไปเพื่อให้โอสถนั้นสมบูรณ์ จากนั้นสมุนไพรเหล่านี้ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นของเหลวความบริสุทธิ์ หนิงอ้ายสัมผัสได้ว่าวิญญาณยุทธ์ของท่านอาจารย์ในยามที่หลอมสร้างโอสถนั้นมีความลึกล้ำพิศดารเป็นอย่างมาก เปลวเพลิงสีแดงลุกท่วมไปทั่งทั้งเตาหลอมโอสถ

เพียงชั่วครู่กลิ่นหอมของสมุนไพรที่ถูกหลอมด้วยวิญญาณยุทธ์ธาตุไฟอันเเข็งแกร่งได้ส่งกลิ่นหอมอบอวนตลบไปทั่วทั้งห้อง จากนั้นเหวินหวู่ได้ประสานมือขึ้นด้วยท่าทางเฉพาะของตนบังคับให้สมุนไพรที่ตอนนี้อยู่ในรูปลักษณ์ของโอสถเหลวให้ถูกบีบอัดและผนึกขึ้นเป็นลักษณะกลม ที่คล้ายคลึงกับโอสถเม็ดที่พบเห็นได้ทั่วไปในที่สุด

หากพินิจดูจากกลิ่นอายที่เเผ่ออกมาจะเห็นได้ว่าโอสถที่พึ่งถูกหลอมสร้างเสร็จนั้นเป็นโอสถระดับหนึ่งที่มีความบริสุทธิ์มากถึงสิบส่วนจำนวนทั้งสิ้นห้าเม็ดที่นอนก้นอยู่ในเตาหลอมสร้างนี้

แน่นอนว่าขั้นตอนต่าง ๆ ที่ได้เห็นตั้งเเต่เเรกเริ่มจนถึงขั้นสุดท้ายได้ถูกหนิงอ้ายบันทึกไว้และทำความเข้าใจเเล้ว เหลือเเต่เพียงการลงมือทำจริงด้วยตนเองเพียงเท่านั้น การหลอมสร้างโอสถของนักปรุงยาระดับสูงเเต่ละคนถือว่าเป็นความลับเฉพาะตัวก็คงไม่เกินจริงไปนัก โดยปกตินักหลอมสร้างโอสถเเต่ละคนต่างมีวิถีที่เป็นเอกลักษณ์แตกต่างกันออกไปทั้งสิ้น ดังนั้นการที่หนิงอ้ายได้เห็นการหลอมสร้างโอสถจากนักหลอมสร้างโอสถระดับสูงเช่นนี้ย่อมเป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่งนัก

เหวินหวู่เห็นว่าลูกศิษย์ของตนนั้นน่าจะจดจำขั้นตอนการหลอมสร้างโอสถได้บ้างเเล้ว ครานี้จึงเรียกให้เด็กหนุ่มได้ลองทำดูบ้างเพราะหากผิดพลาดอย่างไรตนจะได้ชี้แนะให้ถูกต้องตามที่ควรจะเป็น เมื่อได้ยินเช่นนั้นหนิงอ้ายจึงขยับตัวมายังเบื้องหน้าเตาหลอม ก่อนที่จะหยิบสมุนไพรขึ้นมาตามจำนวนและชนิดที่ท่านอาจารย์ของตนได้ทำให้เห็นในก่อนหน้า

จากนั้นจึงเรียกวิญญาณยุทธ์ปราณธาตุไฟของตนออกมา พร้อมกับถ่ายเทไปยังเตาหลอมที่ตอนนี้มีสมุนไพรตามสูตรโอสถอย่างคล่องแคล่ว ขั้นตอนตั้งเเต่เเรกเริ่มจนมาถึงตอนนี้เหวินหวู่ผู้เป็นอาจารย์สอนถือได้ว่าถูกต้องครบถ้วนตามกระบวนการที่ควรจะเป็นทั้งสิ้น

เปลวเพลิงร้อนแรงอันเกิดจากวิญญาณยุทธ์ปราณธาตุไฟของเด็กหนุ่มนั้นแฝงไปด้วยกลิ่นอายของชีวิตที่เข้มข้น ความร้อนที่พุ่งปะทุก่อนที่จะถูกควบคุมด้วยญาณสัมผัสอันลึกล้ำด้วยความรวดเร็ว จากนั้นไม่ถึงหนึ่งเค่อภายในเตาหลอมได้ปรากฎเป็นโอสถขึ้นสามเม็ด ถือได้ว่าเป็นการหลอมสร้างโอสถครั้งเเรกที่เกือบจะสมบูรณ์เเบบเลยทีเดียว

เข้าใจได้เพราะเด็กหนุ่มเองพึ่งเคยหลอมสร้างโอสถเป็นครั้งเเรกถึงแม้ว่าความบริสุทธิ์ของเม็ดโอสถจะอยู่ที่ขั้นแปดถือว่าเป็นโอสอถที่มีคุณสูงก็จริงเเต่ปริมาณที่ได้กลับน้อยกว่าที่ควรจะเป็น เพียงเท่านี้ก็ถือว่าหนิงอ้ายเต็มเปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์มากกว่าคนทั่วไปหลายเท่าแล้วพึงทราบว่ามีไม่น้อยเช่นกันที่หลอมสร้างโอสถครั้งเเรกเเต่ตัวเม็ดยานั้นไม่ขึ้นรูปเสียด้วยซ้ำ

"ทำได้ไม่เลว หลอมสร้างโอสถระดับหนึ่งครั้งเเรกก็มีความบริสุทธิ์มากถึงแปดส่วนเเล้ว แม้จะได้เพียงเเค่สามเม็ดผิดไปจากสูตรโอสถที่ควรจะเป็นก็จริง เเต่เพียงเท่านี้ก็ถือว่ายอดเยี่ยมเหนือว่าครั้งเเรกของศิษย์พี่ของเจ้าทุกคนเเล้ว..." เหวินหวู่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงชื่นชมให้กำลังใจหนิงอ้าย ศิษย์ของเขาคนนี้ถึงกับทำได้ดีเช่นนี้ตั้งเเต่ครั้งเเรก นับว่ามากไปด้วยพรสวรรค์กว่าเขาไปมากนักเมื่อเทียบกับช่วงอายุเดียวกันเเล้ว

"ทั้งหมดล้วนเป็นท่านอาจารย์ที่เมตตาสั่งสอนศิษย์ขอรับ..." หนิงอ้ายตอบกลับไป

แม้จะรู้ว่าเพียงเท่านี้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จกับการหลอมสร้างโอสถในครั้งเเรกก็จริง เเต่เมื่อครู่นั้นเขาคิดว่ายังไม่แม่นยำเรื่องเวลามากเพียงพอ ดังนั้นเด็กหนุ่มจึงเอ่ยกับอาจารย์ของตนว่าขอทำการหลอมสร้างโอสภใหม่อีกครั้ง เมื่อได้รับการพยักหน้ายินยอมละรอยยิ้มเอ็นดูจากชายชราเเล้วหนิงอ้ายจึงไม่รอช้าที่จะทำการหลอมสร้างโอสถขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้หนิงอ้ายจดจ่อและตั้งใจเป็นอย่างมาก ญาณสัมผัสในตัวต่างถูกเรียกใช้ออกมาทั้งสิ้น เปลวเพลิงสีแดงร้อนแรงที่แฝงไปด้วยกลิ่นอายของชีวิตนั้นได้ปรากฎโฉมขึ้นมาอีกครั้ง เเต่ทว่าในครั้งนี้ได้ผลึกขึ้นเป็นบัวอัคคีขนาดใหญ่หนึ่งดอก จากนั้นหนิงอ้ายทำการโยนสมุนไพรตามสูตรโอสถไปยังใจกลางของบุปผาเพลิงนั่น

เพียงไม่ถึงเค่อสมุนไพรเหล่านี้ต่างแปรเปลี่ยนเป็นของเหลวบริสุทธิ์ทั้งสิ้น พร้อมกับยกมือประสานขึ้นมาด้วยท่าทางที่คล้ายคลึงกับอาจารย์ของตนไปหลายส่วน ก่อนที่เด็กหนุ่มจะเร่งพลังลมปราณของตนพร้อมกับบีบอัดของเหลวนั้นให้ขึ้นรูปเป็นโอสถเม็ด

จากกลิ่นอายของโอสถที่แผ่ออกมาทำให้รับรู้ได้ว่าถึงกับเป็นโอสถระดับหนึ่งจำนวนห้าเม็ดครบถ้วนที่มีความบริสุทธิ์ถึงสิบส่วน ความก้าวหน้าเช่นนี้ที่หนิงอ้ายสามารถหลอมสร้างโอสถที่มีความบริสุทธิ์ถึงสิบส่วนได้ตั้งเเต่ครั้งที่สองนี้ นับว่าเด็กหนุ่มนั้นประสบความสำเร็จเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

หลังจากที่การหลอมสร้างโอสถในครั้งที่สองนี้ได้จบลงท่ามกลางความยินดีของเด็กหนุ่มและเสียงชื่นชมจากชายชราผู้เป็นอาจารย์ เหวินหวู่ยังได้ให้คำแนะนำกับเด็กหนุ่มไปอีกเล็กน้อยในจุดที่อีกฝ่ายยังคงติดขัด

อีกทั้งยังบอกกับเด็กหนุ่มว่าอย่ากดดันตนเองมากจนเกินไปเพราะความกดดันนั้นสามารถทำให้เกิดความผิดพลาดขึ้นมาได้ แน่นอนว่าหนิงอ้ายก็รู้ตัวถึงจุดบกพร่องของตนเช่นกันจึงพยักหน้ารับคำสั่งสอนของอาจารย์ตนก่อนที่จะทำการหลอมสร้างโอสถใหม่อีกครั้ง ด้วยเพราะสมุนไพรที่ถูกจัดเตรียมในการสอนครั้งนี้มีมากมายไม่ต้องกลัวหมด โอสถที่เด็กหนุ่มได้หลอมสร้างขึ้นก็สามารถนำไปเเลกเป็นแต้มคะเเนนที่อาคารส่วนกลางของตำหนักได้เช่นกัน

ตลอดระยะเวลาสามถึงเกือบสี่ชั่วยามของวันนี้หนิงอ้ายได้ใช้ไปกับการหลอมสร้างโอสถทั้งสิ้นไม่ว่าจะเป็นโอสถห้ามเลือด โอสถรักษา โอสถเพิ่มลมปราณรวมไปถึงโอสถระดับหนึ่งอีกหลายชนิด เมื่อได้ทำการหลอมสร้างโอสถซ้ำ ๆ ไปนั้น ก็ทำให้เกิดความแม่นยำและห้วงการรับรู้การหลอมสร้างที่มากขึ้น

มากไปกว่านั้นหนิงอ้ายยังสัมผัสได้ว่าญาณสัมผัสที่ถูกเขาใช้อย่างบ้าคลั่งในวันนี้ได้ค่อย ๆ ฟื้นฟูคล้ายกับจะเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ สำหรับพลังลมปราณจำนวนมากที่สูญเสียไปในการหลอมสร้างโอสถในวันนี้ แน่นอนว่าโอสถเพิ่มพลังลมปราณที่เขาได้ปรุงขึ้นมานั้นก็ได้ถูกทดลองใช้กับตนเองทั้งสิ้น ถือว่าเป็นการทดสอบประสิทธิภาพของโอสถที่ได้หลอมสร้างขึ้นได้เช่นกัน

"เจ้าไปพักผ่อนเสียเถอะเพียงเเค่นี้ก็ถือได้ว่าเจ้าทำได้ดียิ่ง อย่างไรวันพรุ่งนี้ค่อยมาทบทวนกันอีกครั้งเเล้วกัน..." เหวินหวู่เอ่ยขึ้นชมพร้อมกับลูบหัวของเด็กหนุ่มอย่างแผ่วเบาด้วยความเอ็นดู

ศิษย์ตัวน้อยของเขาคนนี้นับว่ามากไปด้วยพรสวรรค์และมีความอดทนเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่าอีกฝ่ายจะเหนื่อยล้ามากเพียงใดเเต่ยังคงตั้งใจหลอมสร้างโอสถไปเรื่อย ๆ อย่างเต็มที่อีกทั้งยังพัฒนาฝีมือของตนให้แม่นยำขึ้นในทุกครั้งซึ่งก่อนที่เด็กหนุ่มจะแยกตัวกลับเรือนพัก

เหวินหวู่ก็ได้มอบโอสถฟื้นฟูลมปราณระดับเจ็ดที่มีความบริสุทธิ์สิบส่วนให้กับเด็กหนุ่มอีกครั้งเพื่อให้เด็กหนุ่มได้ดูดซับไปพร้อมกับการเดินพลังลมปราณในคืนนี้

หนิงอ้ายเมื่อเห็นโอสถระดับสูงเช่นนี้ก็รู้สึกตื้นตันในความเมตตาของอีกฝ่ายที่มีกับตนไม่น้อย โอสถระดับเจ็ดแม้มีความบริสุทธิ์เพียงครึ่งหากมองไปทั่งทั้งยุทธภพนั้นก็ใช้ว่าจะหาได้โดยง่าย เเล้วนี่เป็นถึงโอสถระดับเจ็ดที่มีความบริสุทธิ์ถึงสิบส่วนเช่นนี้ ย่อมเป็นอาจารย์ของเขาที่เป็นปรมจารย์โอสถเท่านั้นที่จะครอบครองโอสถระดับสูงเช่นนี้ได้ ดังนั้นหนิงอ้ายจึงตั้งใจว่าตนในฐานะศิษย์ของอีกฝ่ายนั้นจะไม่ยอมให้อีกฝ่ายขายหน้าที่รับตนเป็นศิษย์ผู้สืบทอดอย่างแน่นอน..