บทที่26 กฏการประลองที่เปลี่ยนไป

ในที่สุดวันเวลาก็ได้ผันเปลี่ยนหมุนเวียนมาถึงเช้าของวันใหม่ซึ่งเป็นวันเเรกตามกำหนดการของงานประลองของแคว้นที่มีการประกาศจัดขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองครบรอบครั้งที่แปดสิบแปด (88) ตัวเลขแปด (8) นั้นชาวยุทธภพรวมไปถึงชาวบ้านธรรมดาในทั่วทุกแคว้นต่างมีความเชื่อกันว่าเป็นตัวเลขที่ดีเป็นอย่างมาก มีความข้องเกี่ยวกับความร่ำรวยในเงินทองยิ่งหากมีตัวเลขนี้ต่อกันมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งหมายถึงความร่ำรวยที่ไม่มีความสิ้นสุด

เเต่ละแคว้นจะมีการปกครองในแคว้นของตนให้มีความเป็นอยู่ที่ดีก็จริงเเต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าฐานะของเเต่ละตระกูลในแคว้นต่างมีเรื่องของเงินทองหรือความร่ำรวยเป็นสิ่งที่สำคัญเข้ามาเกี่ยวข้องทั้งสิ้นไม่ว่าจะในเรื่องของหน้าตาของตระกูล การทำกิจการเพื่อหาเงินทองมาใช้ในการปกครองคนในจวนของตนรวมไปถึงการได้ถูกยอมรับนับถือจากผู้คนทั่วไปอีกด้วยและก็มีไม่น้อยเช่นกันที่พื้นที่อยู่อาศัยหรือพื้นที่ทำมาหากินที่มีทำเลที่ดีมักจะเป็นกรรมสิทธิ์ครอบครองของตระกูลที่ร่ำรวยไปส่วนใหญ่

อีกทั้งยังมีการจัดสรรเเบ่งเขตที่อยู่อาศัยนั้นก็ยึดจากความร่ำรวยเข้ามาข้องเกี่ยวไม่น้อยโดยที่ตระกูลใหญ่หรือตระกูลที่ร่ำรวยนั้นจะมีพื้นที่จวนอยู่บริเวณรอบนอกด้านในถัดไปจากเขตของพระราชวังที่ตั้งอยู่ตรงใจกลางของแคว้นและสำหรับตระกูลที่เหลือรวมไปถึงชาวบ้านธรรมดาที่ไม่ได้มีเงินทองมากมายเท่าใดนักก็จะอาศัยอยู่ในเขตรอบนอกถัดไปจากตระกูลที่ร่ำรวยอีกทีหรือบางครั้งก็มีการอาศัยบริเวณชายป่าเสียด้วยซ้ำดังนั้นเมื่องานประลองครั้งนี้ได้ถูกแจ้งว่าจะมีการจัดงานประลองเกิดขึ้นย่อมดึงดูดผู้คนอย่างมากมายหลากหลายแคว้นที่ได้เข้ามาร่วมไปถึงกลุ่มคนทุกชนชั้นเช่นกันโดยหวังเพียงเเต่ว่าการที่พวกเขานั้นได้เข้ามาร่วมงานในการประลองแคว้นครั้งที่แปดสิบแปด (88) ครั้งนี้พวกเขาจะได้รับการอวยพรให้มีเงินทองร่ำรวยขึ้นไปนั่นเอง

สำหรับงานประลองในครั้งนี้นั้นนับได้ว่าเป็นงานประลองครั้งที่สำคัญอีกครั้งหนึ่งก็ว่าได้เลยเช่นกันซึ่งเพียงเเค่มีข่าวลือว่าเป็นการเฉลิมฉลองครบรอบครั้งที่แปดสิบแปด (88) ก็ทำให้งานประลองครั้งนี้ต่างได้รับความสนใจเป็นอย่างมากมายจากผู้คนทั่วทุกแคว้นเเล้วยังไม่รวมถึงข่าวลือที่มีการกล่าวถึงกันในทุกวงน้ำชายามบ่ายหรือทุกเหลาอาหารต่าง ๆ ถึงความพิเศษที่เป็นไปได้ในของรางวัลสำหรับผู้ที่ชนะในห้าอันดับเเรกซึ่งจะได้รับของรางวัลที่คุ้มค่ากว่าในทุกปีที่ผ่านมาบ้างก็ว่าของรางวัลคือบทเวทย์ระดับเซียนที่มีการนำออกมามอบให้จากราชวงศ์เต่าดำผู้เป็นเจ้าภาพในการจัดงานประลองครั้งนี้

บ้างก็ว่าผู้ที่ชนะสามารถเอ่ยขอสิ่งใดจากราชวงศ์ของแคว้นก็ได้หนึ่งคำขอ หรือว่าแม้กระทั่งผู้ที่ชนะสามารถเลือกเข้าเป็นศิษย์สายในของสำนักศึกษาใดก็ได้โดยที่ไม่ต้องผ่านการทดสอบของสำนักศึกษาดังกล่าว ซึ่งประเด็นนี้นั้นนับว่าสร้างความแตกตื่นในโลกยุทธภพไม่น้อยเพราะว่าโดยปกติเเล้วนั้นผู้ที่ชนะการประลองต่างจะถูกรับเข้าเป็นศิษย์ของสำนักศึกษาโดยที่ไม่มีสิทธิ์ในการเลือกปฏิเสธได้

แม้ว่างานประลองครั้งนี้จะยังไม่ทราบรางวัลของผู้ที่ชนะหรือผู้ที่เข้าร่วมอย่างชัดเจนเเต่เพียงเเค่ข่าวลือในส่วนของรางวัลดังกล่าวนี้ก็ดึงดูดผู้คนให้เข้ามาร่วมงานประลองครั้งนี้มากกว่าครั้งก่อนแล้ว หากว่าผลรางวัลของผู้ชนะเป็นเช่นนี้จริงก็นับว่าน่าสนใจไม่น้อยที่พวกเขาจะเข้าร่วมแย่งชิงศึกในงานประลองครั้งนี้ ที่ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มชาวบ้านธรรมดารวมไปถึงกลุ่มผู้ที่ไม่ได้เข้าสู่ในวิถีของผู้ฝึกตนหรือแม้กระทั่งชาวยุทธภพที่มีพลังวิญญาณและอายุอยู่ในเกณฑ์กำหนดที่อาศัยอยู่ในทั่วทุกแคว้นในยุทธภพนั้นต่างหลั่งไหลเดินทางเข้ามาในแคว้นเต่าดำที่รับเป็นเจ้าภาพในการประลองครั้งนี้กันอย่างคึกคักกันเลยทีเดียว

สำหรับลานพิธีของการประลองแคว้นในครั้งนี้ได้ถูกจัดขึ้นโดยการใช้พื้นที่ตรงบริเวณส่วนหน้าของพระราชวังที่ตั้งอยู่ตรงใจกลางมหานครแคว้นเต่าดำที่ซึ่งในตอนนี้นั้นได้ถูกปรับเปลี่ยนเป็นสนามประลองดังกล่าวขึ้นแล้วซึ่งงานประลองนี้นับว่ามีการจัดขึ้นมาอย่างต่อเนื่องโดยที่ว่าในปีนี้นั้นเป็นการเฉลิมฉลองครบรอบครั้งที่แปดสิบแปด (88) ในเเต่ละครั้งในการจัดงานประลองของแคว้นนั้นจะมีการสลับเปลี่ยนหมุนเวียนการเป็นเจ้าภาพของการจัดงานเพื่อเป็นการเชื่อมความสัมพันธ์อันดีงามรวมไปถึงการสร้างมิตรสหาของแคว้น ไม่ว่าจะเป็นห้าแคว้นที่เหลือรวมไปถึงสำนักศึกษาที่ขึ้นชื่อต่าง ๆ ของเเต่ละแคว้นนั้นหากว่ามั่นใจว่ามีคุณสมบัติที่มากเพียงพอรวมไปถึงประวัติความเป็นมาที่ดีก็สามารถยื่นคำร้องเป็นเจ้าภาพในการจัดการงานประลองดังกล่าวนี้ได้เช่นกัน

งานประลองเวทย์ครั้งที่88นี้นับได้ว่าเป็นงานที่ได้รับความสนใจจากทุกฝ่ายเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะเป็นผู้ฝึกตนในยุทธภพที่อาศัยอยู่ในแคว้นต่าง ๆ รวมไปถึงชาวบ้านธรรมดาที่ไม่ใช่ผู้ฝึกตนต่างหลั่งไหลเข้าร่วมงานประลองครั้งนี้กันอย่างคึกคักบรรดาเหล่าสำนักศึกษาน้อยใหญ่ต่างมีการส่งตัวเเทนศิษย์ของเเต่ละสำนักของตนเข้าเเข่งขันในการประลองเพื่อเป็นการฝึกฝน ศิษย์ในสำนักของตนรวมไปถึงเป้าหมายในการสร้างชื่อเสียงแก่สำนัก

เหล่าบรรดาขุนนางเชื้อพระวงศ์ของแคว้นต่าง ๆ ตระกูลใหญ่ของเเต่ละแคว้นต่างให้ความสนใจและเดินทางเข้าร่วมกันอย่างมากมายอีกด้วย เพราะนอกจากจะเป็นการเเลกเปลี่ยนฝีมือของกลุ่มคนช่วงวัยใกล้เคียงกันเเล้วนั้นอีกเหตุผลแอบแฝงนั่นก็คือเพื่อทราบถึงบุคคลที่มีความสามารถของเเต่ละฝ่ายที่อาจจะสามารถผูกมิตรหรือเป็นศัตรูในอนาคตได้

บางครั้งก็นับได้ว่างานประลองแคว้นก็ไม่ต่างจากงานดูตัวไปสักนิด ด้วยเพราะว่าในเเต่ละราชวงศ์หรือเเต่ละตระกูลนั้นต่างต้องการเชื่อมความสัมพันธ์กับผู้ฝึกตนที่มีความสามารถหรือตระกูลใหญ่ต่าง ๆ เพื่อสร้างความมั่นคงของตระกูล

บริเวณลานหน้าพระราชวังของแคว้นเต่าดำในตอนนี้ได้ถูกปรับเปลี่ยนเป็นสนามประลองขนาดใหญ่ที่สามารถจุได้มากถึงเกือบแสนคนเลยทีเดียว ตรงที่พื้นของสนามประลองนั้นถูกปูไปด้วยเเผ่นหินศิลาแกร่งที่มีจำนวนมหาศาลที่เเต่ละเเผ่นนั้นถูกกำกับด้วยบทเวทย์ระดับสูงหลายชั้นที่สามารถป้องกันในการถูกทำลายหรือความเสียหายอันจะเกิดขึ้นในงานประลองครั้งนี้ โดยที่รอบตัวของสนามประลองทั้งหมดนั้นมีที่นั่งคล้ายกับสเตเดี้ยมลดลั่นกันลงมาทอดยาวไปโดยรอบสนามประลองอย่างเป็นระเบียบสวยงามยิ่ง

หลังจากที่มีผู้เข้าร่วมรับชมงานประลองเข้ามาในเขตพื้นที่ดังกล่าวเสร็จสิ้น จะปรากฏม่านพลังที่เป็นบทเวทย์ระดับสูงหลายบทที่ซับท้อนกันหลายชั้นเพื่อเสริมสร้างความเเข็งแกร่งป้องกันความเสียหายที่อาจจะเกิดขึ้นโดยที่ไม่ตั้งใจ เมื่อบรรดาเหล่าราชวงศ์ของอีกห้าแคว้นที่เหลือมาถึงก็จะเเยกย้ายไปตามที่นั่งชั้นบนสุดของสเตเดี้ยมที่เตรียมเอาไว้ให้แล้ว จะมีเป็นสัญลักษณ์ของแคว้นถูกปักเป็นธงที่มีความประณีตสวยงามอย่างมาก สำหรับบรรดาตระกูลน้อยใหญ่ของเเต่ละแคว้นดังกล่าวจะได้นั่งลดหลั่นลงมาจากส่วนชั้นที่นั่งของทางราชวงศ์ รวมไปถึงชาวยุทธภพหรือแม้กระทั่งชาวบ้านเเต่ละแคว้นที่เดินทางเข้ามาก็มีที่นั่งรับชมตามพื้นที่นั่งที่ถูกเตรียมไว้ให้ของเเต่ละแคว้นเอาไว้เพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อย

เรือนพักของหนิงอ้าย

หนิงอ้ายกำลังนั่งนิ่งตรงหน้าคันฉ่องบานใหญ่ในห้องแต่งตัวของตน ตอนนี้ได้มีทั้งลู่ซีและบ่าวหญิงรับใช้อีกสองคนต่างร่วมมือจัดแต่งทรงผมรวมไปถึงเสื้อผ้าที่จะต้องสวมใส่ในวันนี้ เขาบอกไปเเต่เพียงว่าขอทรงผมที่ไม่ต้องทางการจนเกินไปนักเพื่อที่ว่าจะได้ไม่เป็นอุปสรรคหากตนต้องลงสนามประลอง

เครื่องประดับนั้นหนิงอ้ายตั้งใจจะสวมเพียงกวานที่ได้รับมาจากมารดาของตนที่ได้รับจากพิธีอายุครบสิบห้าปีของตนที่ผ่านมาอย่างเดียวเท่านั้น หนิงอ้ายตั้งใจเขาว่าจะใส่หมวกสานที่มีผ้าคลุมก่อนที่จะเปิดเผยใบหน้าของหวังหนิงอ้ายให้ผู้คนได้รับรู้และจดจำเขาไว้ด้วยความปกตินั้นยามอยู่ในเรือนสำหรับตัวของหนิงอ้ายแทบที่จะไม่แต่งหน้าเลยสักครั้งมีเพียงเเค่ทาชาดบาง ๆ เพื่อที่จะให้ดูใบหน้าไม่ซีดจนเกินไป

การเข้างานประลองครั้งนี้นั้นหนิงอ้ายจึงคิดว่าตนเองไม่จำเป็นต้องเติมแต่งอะไรให้มาก เพียงเเค่แต้มสีตรงที่แก้มเท่านั้น อีกทั้งทาชาดที่ปากเรียวบางได้รูปให้ดูสุขภาพดีก็เพียงพอเเล้วไม่จำเป็นต้องแต่งเติมเสริมไปมากกว่านี้ ตัวหนิงอ้ายเองไม่เข้าใจว่าทำไมผู้คนในโลกนี้โดยเฉพาะสตรีถึงนิยมแต่งหน้าขาวปากเเดงจนเกินไปในบางครั้ง เช่นนี้แม้จะดูว่างดงามก็จริงเเต่ในความคิดของเขามองว่าเป็นความงามที่ดูมีอายุเกินไปไม่เหมือนกับการแต่งหน้าเพียงเบา ๆ เช่นในโลกเดิมของเขาที่เป็นการแต่งหน้าที่ทำให้ดูงดงามสมกับวัยนั่นเอง

''วันนี้ท่านตาก็ต้องไปที่งานประลองด้วยใช่ไหมขอรับ??'' หนิงอ้ายเอ่ยถามลู่ซี

''วันนี้เป็นวันเปิดพิธีของงานประลอง ดังนั้นนอกจากที่องศ์ฮ่องเต้บรรดาพระชายารวมไปถึงเจ้าชายและเชื้อพระวงศ์ของเเต่ละแคว้นจะต้องเข้าร่วมเเล้ว บรรดาเหล่าตระกูลใหญ่ของเเต่ละแคว้นรวมไปถึงเจ้าสำนักศึกษาต่าง ๆ จำเป็นต้องเข้าร่วมพิธีเปิดงานของวันนี้เพื่อเเสดงถึงการให้เกียรติแก่เจ้าภาพจัดงาน...''

''งานประลองจะมีกติกาในเเต่ละปีที่ไม่เหมือนกัน ระยะเวลาการประลองกว่าจะสิ้นสุดลงในบางครั้งก็นับเป็นสิบวัน เเต่บางครั้งก็ใช้เวลาเพียงสี่ถึงห้าวันเท่านั้น ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการกำหนดภารกิจในการประลองที่แตกต่างกันออกไป ดังนั้นในวันเปิดพิธีของงานประลองรวมไปถึงวันสิ้นสุดของงานประลองนั้นจำเป็นที่จะต้องเข้าร่วมเพื่อที่เป็นสักขีพยานและเฉลิมฉลองชัยชนะ...'' ลู่ซีเอ่ยตอบกลับเด็กหนุ่มไปพร้อมกับสำรวจความเรียบร้อยอีกครั้ง

แม้ว่าจะถูกเปลี่ยนสถานะเป็นพี่น้องบุญธรรมหาใช่นายกับบ่าวเช่นกับในวันวานที่ผ่านมา เเต่ตัวของลู่ซีเองก็ยังดูเเลบางอย่างด้วยความเคยชิน ด้วยเพราะหนิงอ้ายอายุได้สิบห้าปีแล้วและด้วยความที่ใบหน้าถอดมาจากเยว่ซินผู้เป็นมารดาที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นยอดพธูอันดับหนึ่งของแคว้น อีกทั้งทางฝั่งบิดาซึ่งก็คือจางเลี่ยงหวงก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเอกบุรุษ ใบหน้าของหนิงอ้ายจึงนำส่วนที่ดีของทั้งสองมาอย่างพอเหมาะ แม้ว่าจะมีใบหน้าที่งดงามราวกับสตรีเพราะคล้ายคลึงกับมารดาไปเสียมากกว่าแปดในสิบส่วนเเต่กลับผสมผสานความน่ามองของบุรุษได้อย่างสง่างามเช่นกัน

''พวกเรารีบเดินทางไปงานประลองกันเถอะขอรับ เดี๋ยวจะไม่ทันการลงทะเบียนในการลงประลองอีกอย่างข้าไม่อยากขึ้นรถม้าของตระกูลหวังไปพร้อมกับท่านตาท่านยายและมารดา ข้ายังไม่อยากเปิดเผยว่าตนเป็นเชื้อสายตระกูลหวังขอรับ...'' หนิงอ้ายเอ่ยออกมา เพราะอยากใช้ความสามารถของตัวเองมากกว่าที่จะใช้อำนาจชื่อเสียงของตระกูลใหญ่ จริงอยู่ที่งานประลองของแคว้นจะเป็นงานประลองฝีมือวรยุทธ เเต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เช่นกันว่าบางครั้งตระกูลใหญ่ หรือแม้กระทั่งทางราชวงศ์ต่างเเทรกแซงผลการตัดสินก็มีให้เห็นอยู่เช่นกัน

''คุณชายหนิงอ้ายงดงามมากเลยเจ้าค่ะ...''

''คุณชายลู่ซีก็รูปงามเช่นกันนะเจ้าคะ'' บ่าวหญิงรับใช้สองคนต่างเอ่ยขึ้นชมนายน้อยของตนทั้งสองขึ้นด้วยความชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง พวกนางต่างดีใจไม่น้อยที่พวกตนทั้งสองคนนั้นสามารถแย่งชิงหน้าที่ในส่วนของวันนี้สำหรับการดูเเลคุณชายทั้งสองของจวน

''ขอบใจพวกเจ้าทั้งสองคนด้วยเล่าที่มาช่วยข้าแต่งตัวในวันนี้…''

''ลู่เกอเช่นกันนะขอรับ มือท่านยังเบาเหมือนเดิมจนข้าเกือบจะหลับไปเสียเเล้วเมื่อครู่...'' หนิงอ้ายยกยิ้มออกมาพร้อมกับลุกขึ้นหมุนตัวรอบคันฉ่องบานใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าให้เป็นภาพเต็มตัว

หนิงอ้ายเลือกสวมใส่อาภรณ์สีเขียวอ่อน ตัดด้วยสีขาวที่ปักเป็นลวดลายใบไผ่งดงามอย่างประณีต เส้นผมสีขาวเงินเรียงเส้นสวยถูกยกรวบครึ่งศรีษะปล่อยมวยผมหางม้า ปล่อยบางส่วนหลุดรุ่ยไปตามกรอบใบหน้า ผมส่วนที่เหลือนั้นถูกปล่อยสยายจรดกลางหลังเปล่งประกายเงางามและมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ออกมาให้รู้สึกชื่นใจบนศรีษะนั้นมีเครื่องประดับนั่นคือกวานสีทองลวดลายดอกเหมยกุ้ยสีเเดงที่ได้รับมาจากมารดาในงานพิธีสวมกวาน อีกทั้งเครื่องประดับที่ลู่ซีบังคับให้ใส่เพิ่มอีกชิ้นเพื่อที่จะให้ดูไม่น้อยเกินไปให้สมกับฐานะของหลานชายตระกูลหวัง หนิงอ้ายจึงเลือกสวมใส่เป็นกำไลหยกสลักสีเขียวมรกตและห้อยป้ายหยกพู่สีเขียวอีกเฉดหนึ่งเพียงเท่านั้น

''เป็นหน้าที่ของพวกบ่าวเจ้าค่ะ! พวกข้าทั้งสองล้วนเต็มใจอย่างยิ่งที่ได้รับหน้าที่นี้..." บ่าวหญิงรับใช้ทั้งสองคนเอ่ยขึ้นพร้อมกันและทำการโค้งคำนับอย่างนอบน้อม ก่อนออกจากห้องของหนิงอ้ายไปเนื่องจากพวกตนทั้งสองยังต้องดูเเลส่วนอื่นของเรือนดังกล่าวนี้อีกให้เรียบร้อย

"ไปกันเถอะหนิงอ้าย เกอเตรียมรถม้ารับจ้างให้มารอพวกเราที่หลังจวนเเล้ว" ลู่ซีเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าพวกเขาทั้งสองคนนั้นเรียบร้อยเเล้ว

หนิงอ้ายเมื่อสำรวจตัวเองอีกครั้งและมั่นใจว่าหากตนต้องเปิดเผยใบหน้าพร้อมกับเปิดเผยนามของตนขึ้นในงานประลองครั้งนี้ ผู้คนจะต้องจดจำนามหวังหนิงอ้ายได้อย่างแน่นอน โดยไม่ลืมที่จะหยิบเอาหมวกสานปีกกว้างที่มีผ้าคลุมปิดยาวไปถึงกลางหลังมาสวมใส่ มีเพียงดวงตาคู่ที่เปรียบดั่งอัญมณีสีฟ้าเท่านั้นที่ฉายความเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นในการประลองครั้งนี้ว่าตนจะต้องเป็นผู้ชนะเท่านั้น

หนิงอ้ายกับลู่ซีขึ้นรถม้าที่ถูกเตรียมเอาไว้ด้านหลังของจวนตระกูลหวังเพื่อเดินทางไปยังสนามประลองเวทย์ที่ตั้งอยู่บริเวณใจกลางมหานครแคว้นเต่าดำอันเป็นบริเวณที่ตั้งของพระราชวังที่ถูกปรับเปลี่ยนมาเป็นสนามประลองในครั้งนี้ ใช้เวลาเพียงไม่นานเท่าใดนักก็มาถึงยังบริเวณพื้นที่จัดงานประลองดังกล่าว

''งานประลองแคว้นครั้งนี้ดูยิ่งใหญ่และคึกคักกว่าที่ข้าคิดไว้เสียอีกนะขอรับ...'' หนิงอ้ายเอ่ยขึ้นในขณะที่ตัวเขานั้นกำลังมองลอดผ่านหน้าต่างของรถม้า ที่เมื่อได้มีการวิ่งผ่านเข้ามาในบริเวณงานประลองดังกล่าวก็พบเห็นว่ามีผู้คนจากหลากหลายแคว้นเดินทางมาเข้าร่วมงานประลองครั้งนี้มากมายเพียงใด

''งานประลองของแคว้นในเเต่ละครั้งนั้นโดยปกติจะได้รับความสนใจเป็นอย่างมากอยู่เเล้วในทุกปีห้าที่มีการจัดงานขึ้น ยิ่งในครั้งนี้ที่เป็นการจัดครบรอบงานประลองครั้งที่แปดสิบแปด (88) จึงทำให้ได้รับความสนใจจากผู้คนในทั่วทุกแคว้น ไม่ว่าจะเป็นชาวยุทธภพหรือแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดาเป็นอย่างมาก ดังนั้นงานประลองที่เกิดขึ้นในวันนี้จึงมีผู้คนมากมายอย่างที่เจ้าเห็น…'' ลู่ซีตอบกลับไปในขณะที่รถม้านั้นได้ทำการหยุดนิ่งพอดีเนื่องด้วยเพราะถึงทางเข้าของงานประลองเเล้ว

''พวกเราเข้าไปกันเถิดขอรับ!!'' หนิงอ้ายเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปโดยรอบบริเวณงานประลองอีกครั้งเเต่ก็ไม่สามารถปกปิดความรู้สึกตื่นเต้นของตนได้ ครั้นตั้งสติได้ว่าไม่ควรที่จะตื่นเต้นจนเกินไปจึงกลับมาวางท่าทีสงบนิ่งอีกครั้ง ก่อนจะสำรวจว่าสวมหมวกคลุมเรียบร้อยเเล้วหรือไม่ เมื่อมั่นใจในรูปลักษณ์ของตัวเองเเล้วเขาจึงก้าวลงรถม้าไปในทันที

ลู่ซีอมยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของหนิงอ้ายที่ยังคงทำตัวราวกับเด็กน้อยที่พยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่ พร้อมกับหัวเราะออกมาเบา ๆ พร้อมกับลงไปยืนเคียงข้างหนิงอ้ายที่ในตอนนี้ยืนอยู่ตรงท้ายของรถม้า ก่อนที่ลู่ซีจะส่งสัญญาณให้รถม้ากลับไปได้ในทันทีโดยที่ไม่ต้องรอรับพวกตนหลังจากจบงานประลอง

ภาพลักษณ์ของลู่ซีในตอนนี้สำหรับผู้คนที่อยู่ในบริเวณงานประลองต่างมองเห็นเป็นภาพของชายหนุ่มที่พึ่งผ่านพ้นพิธีสวมกวานเพียงไม่กี่ปี แม้จะดูอายุยังน้อยเเต่ก็มีหน้าตาหล่อเหลาราวกับคุณชายของตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียง ทุกย่างก้าวเดินนั้นดูสง่างามองอาจยิ่ง ยามที่เส้นผมและอาภรณ์เสื้อผ้าสีน้ำเงินเข้มปลิวไสวไปตามเเรงลมนั้นส่งเสริมให้กริยาท่าทางเป็นที่น่าสนใจในสายตาของผู้ที่ได้มองมา ชายหนุ่มในชุดอาภรณ์สีน้ำเงินเข้มนั้นจะดึงดูดสายตาพวกตนไปไม่น้อยเเต่พวกเขาทั้งหมดกลับไม่สามารถละสายตาจากตัวคนอีกผู้ที่เดินอยู่ข้างกันมาสักเพียงนิด

บุรุษชุดอาภรณ์สีเขียวอ่อนสบายตาม้ว่าจะสวมหมวกสานปีกกว้างที่มีผ้าคลุมบาง ๆ ปกปิดใบหน้าที่ไม่อาจมองทะลุเห็นสิ่งใดไปมากกว่านี้ เเต่พวกเขาต่างก็สามารถคาดเดาได้ไปในทิศทางเดียวกันว่าใบหน้าที่ถูกซ่อนภายใต้ผ้าคลุมนี้ย่อมเป็นคุณชายที่รูปงามเป็นแน่เเท้ พินิจจากมือเรียวยาวที่โผล่พ้นชายแขนเสื้อของอาภรณ์ก็ทำให้ทราบว่าคุณชายท่านนี้ผิวพรรณช่างงดงามกระจ่างใสหมดจดยิ่งนักซึ่งคงจะดีไม่น้อยถ้าพวกตนนั้นได้มองเห็นใบหน้าที่อยู่หมวกสานใบนี้

ยามที่คุณชายทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันนั้นช่างดูราวกับเทพเซียนมาโปรดโลกเสียด้วยซ้ำ บรรดาเหล่าผู้คนที่ได้มองเห็นต่างชื่นชมในความสง่างามนี้และหมายมาดว่าพวกตนจะต้องเข้าไปทำความรู้จักคุณชายทั้งสองนี้ให้จงได้ แม้จะไม่ทราบชื่อแซ่เเต่ก็ขอทราบนามก็ถือว่าคุ้มค่ามากเเล้วในความรู้สึก...