Share

บทที่ 320 ข้ากลับมาแล้ว

Author: เซี่ยวชิงขวาง
ความจริงแล้วมู่เฟยหย่ากับพี่รองของนางล้วนไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ

ได้ยินว่ามู่หงยื่อยังมีลูกชายอีกคนหนึ่ง แต่ว่าไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใคร

ทุกคนรู้เพียงว่า พรรคไป๋ถันยังมีคุณชายอีกคนหนึ่ง

แต่ว่าคุณชายคนนั้น ได้จากพรรคไป๋ถันไปตั้งแต่ยังเป็นเด็กแล้ว ขนาดมู่เฟยหย่ากับมู่อันหนิงก็เคยเจอเขาแค่ตอนเด็กๆ เท่านั้น

ไม่ได้มีความทรงจำเกี่ยวกับเขาเท่าไร

หากว่าวันนี้ได้พบกันอีกครั้ง ก็ไม่แน่ว่าจะจำกันได้

ส่วนมู่เฟยหย่ากับมู่อันหนิง ทั้งสองคนมีนิสัยต่างกันตั้งแต่เด็กๆ ก็ไม่ได้มีความสนิทสนมกันตามประสาพี่น้องเท่าไร

เมื่อได้ยินคำพูดของกู้อวิ๋นซี มู่เฟยหย่าก็คิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะส่ายหัว "ข้าไม่รู้ เหมือนว่า...ไม่รู้จักกันนะ แต่ก็เหมือนว่า..."

"พวกเขาไม่เคยพูดคุยกัน แต่กลับดูราวกับว่ารู้จักกัน ใช่ไหม?" กู้อวิ๋นซีถาม

มู่เฟยหย่างับนิ้วมือก่อนจะคิดอย่างตั้งใจ แล้วพยักหน้าออกมา "นี่เป็น...ความรู้สึกของข้าคนเดียวนะ"

"ข้ารู้แล้ว"

กู้อวิ๋นซีพยักหน้า หลุบตาลง มองไปยังมุมหนึ่งตรงหน้า

"มู่อันหนิงถูกข้าทำให้บาดเจ็บสาหัส บางที อีกไม่กี่วันข้าก็ควรจะไปเยี่ยมนางสักหน่อยแล้ว"

"นางจะบาดเจ็บสาหัสได้อย่างไร?" มู่เฟย
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 321 ข้าอยากกลับไปเป็นพระชายาหลีอ๋องที่มีเกียรติ

    เขากลับมาแล้วมาอย่างรีบร้อนคราบฝุ่นยังเปื้อนตัวไม่ได้รอพระสนมหรง ไม่รอใครสักคน หนีออกมาจากขบวนเดินทางคนเดียว เพื่อเร่งกลับมาก่อนเพื่อหวังที่จะได้พบนางเร็วขึ้นแต่จวินฉู่หลีไม่นึกไม่ฝันเลยว่า หลังจากกลับมา ที่หอหนิงซีจะไม่มีคนอยู่นางย้ายเข้าไปอยู่ที่เรือนหลังของท่านพี่สี่แล้ว พักอยู่ในเรือนหลังเล็กๆ ที่ซ่อมซ่อยิ่งกว่าที่พักของคนรับใช้ซะอีกเขายิ่งคิดไม่ถึงว่าสาวใช้คนสนิทของนาง อันเซี่ย จะผูกคอฆ่าตัวตายจวินฉู่หลีจับมือกู้อวิ๋นซีเดินกลับไปที่หอหนิงซี ไล่คนอื่นออกไปทั้งหมดจนเกือบจะมีเรื่องกับเยียนเป่ยเยียนเป่ยจนใจ ทำได้เพียงกลับไปรายงานจวินเย่เสวียนเท่านั้นหลีอ๋องกลับมาแล้ว เรื่องนี้ ขนาดจวินเย่เสวียนยังเพิ่งรู้ได้รู้ข่าวเรื่องที่เขาหนีออกจากขบวนเดินทาง หลังจากที่เขากลับมาถึงจวนได้ชั่วโมงกว่าแล้วเลยเขาเดินทางกลับมาเร็วกว่าหน่วยข่าวกรองของเขาซะอีก!"เหตุใดท่านพี่สี่ถึงทำกับเจ้าเช่นนี้?" จวินฉู่หลียังคงกอบกุมมือของกู้อวิ๋นซีไว้ตลอด ไม่ยอมปล่อยออกเลยนางผอมลงไปมาก ดูเผินๆ ใบหน้านางตอบจนแทบจะไม่มีเนื้ออยู่แล้วถึงแม้จะไม่ถึงขั้นซูบผอม แต่ก็ดูอ่อนแอมาก น่าสงสารเหลือเกิน"เ

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 322 พวกท่านเคยให้สิทธิ์ในการเลือกกับข้าบ้างไหม

    จวินเย่เสวียนมาแล้วตอนนี้พี่น้องทั้งสองคนกำลังเผชิญหน้ากันอย่างตึงเครียด"ซีเออร์เป็นพระชายาของข้า ขอเพียงนางยินยอม ตำแหน่งพระชายาหลีอ๋อง ก็จะเป็นของนางตลอดชีวิต"นี่เป็นครั้งแรกที่จวินฉู่หลีเผชิญหน้ากับจวินเย่เสวียนด้วยท่าทีที่แข็งกร้าวเช่นนี้สายตาของจวินเย่เสวียนเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง "นางเป็นผู้หญิงของข้า!"คำพูดนี้ทำให้หัวใจของจวินฉู่หลีรู้สึกเจ็บปวดแต่พวกเขาต่างก็คิดไม่ถึงว่า ในตอนนี้ กู้อวิ๋นซีจะเดินออกมาจากห้องโถงเอง"ข้าจะกลับเรือนหลังเล็กในหอชมจันทร์" นางกล่าวจวินฉู่หลีอึ้งไป "ซีเออร์ ไหนเจ้าบอกว่า...""ข้ากับเจ้าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว รักษาอาการป่วยของเจ้าหายดีแล้ว ข้าก็ไม่ติดค้างอะไรเจ้าอีก" นางหันหน้าหนีจวินฉู่หลีร้อนใจ "ข้าไม่เคยติดค้างอะไรข้าเลย ตอนนี้ เป็นข้าที่เป็นหนี้ชีวิตเจ้า!"แต่กู้อวิ๋นซีกลับเพียงส่ายหน้าแล้วเดินไปอยู่ตรงหน้าของจวินเย่เสวียน"ท่านอ๋อง ข้าไม่ได้เลือกอะไรเองเลย หากว่าท่านจะโกรธ ก็อย่ามาระบายความโกรธกับข้า ข้าไม่รู้เรื่องด้วยเลย"จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร คว้าตัวนางมาโอบไว้แล้วหมุนตัวเดินออกไป"ท่านพี่สี่!" จวินฉู่หลีไล่ตามไ

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 323 สิ่งแรกหลังจากที่นางกลับมาคือฆ่าข้า

    "ไม่ใช่เขาพาตัวข้าไป ก็เป็นท่านที่พาตัวข้ากลับมา ข้าเลือกได้ด้วยหรือยังไง?"ที่น่ากลัวที่สุดก็คือ ทุกครั้งตัวนางไม่เคยได้มีสิทธิ์เลือกเลย แต่ทุกครั้งคนที่เป็นคนรับความโกรธนั้นก็จะเป็นนางทุกทีทำไมกัน?จวินเย่เสวียนเพียงมองนางนิ่งๆ ในสายตาเย็นชานั้นไม่มีความรู้สึกใดๆกู้อวิ๋นซีนั่งตัวตรง ไม่นานนางก็สามารถควบคุมความโมโหของตัวเองได้นางกลับมาสงบนิ่งอีกครั้งแต่ทุกครั้งที่นางสงบ คนที่ไม่สงบกลับต้องกลายเป็นเขาเสมอ"เจ้าคุยอะไรกับเขากันแน่?" เขาก้มหน้าจ้องไปในสายตาของนางอย่างจับผิด"ข้าบอกเขาว่าข้าไม่อยากเป็นแม่นางซีอะไรนั่น ถ้าไม่ตาย ก็ต้องเป็นพระชายา""เจ้ายังอยากที่จะเป็นพระชายาหลีอ๋องอีกเหรอ?" แววตาของจวินเย่เสวียนโกรธจัด ร้อนแรงลุกโชนราวกับไฟแต่กู้อวิ๋นซีกลับได้แต่จนใจ "เหตุใด...จะเป็นพระชายาเสวียนอ๋องไม่ได้ล่ะ?"เขาตะลึงไปเรื่องนี้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยเพราะเขารู้ว่านางไม่สนใจ ขนาดเมื่อก่อนนางยังเที่ยวโพนทะนาจัดการเรื่องคัดเลือกพระชายาให้เขาอยู่เลย"แม่นางซี แค่เมียน้อยคนหนึ่ง ไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรี ใครๆ ก็สามารถรังแกข้าได้ ขนาดสาวใช้คนสนิทขิงข้ายังถูกคนข้าตายได้อย่างง

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 324 บางทีอาจจะมีโอกาส

    คืนนั้นกู้อวิ๋นซีค้างคืนอยู่ที่ห้องนอนของจวินเย่เสวียนแต่เขากลับทำสิ่งที่เหลือเชื่อ เขาไม่ได้มีอะไรกับนางตอนที่ต่อต้านเขาก็บังคับขืนใจอย่างรุนแรง แต่พอตอนนี้นางเชื่อฟังแล้ว เขากลับเพียงแค่นอนกอดนางเข้านอนไปด้วยกันเฉยๆขนาดจวินเย่เสวียนเองยังบอกไม่ได้เลยว่าในใจของเขาคิดอะไรอยู่กันแน่แต่ว่า ผู้หญิงคนนี้นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา ตลอดทั้งคืนดูจะนอนหลับสบายเลยไม่ได้ตื่นมากลางดึกเลยแม้แต่ครั้งเดียวส่วนคนที่นอนไม่หลับกลับกลายเป็นเขาเช้าวันต่อมา จวินเย่เสวียนที่นอนไม่หลับแทบทั้งคืนก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวด้านนอกประตูเยียนเป่ยรู้ว่าเมื่อคืนกู้อวิ๋นซีค้างคืนที่นี่ ดังนั้นเขาก็เพียงหยุดอยู่ในห้องโถงไม่ได้เดินเข้ามาเคาะประตูรอให้จวินเย่เสวียนเดินออกมาเอง เขาถึงได้เข้าไปพูดกระซิบเบาๆ ว่า "ท่านอ๋อง ฝ่าบาทเรียกเข้าเฝ้าด่วนพ่ะย่ะค่ะ!"จวินเย่เสวียนรีบไปเปลี่ยนชุดทันที แล้วเข้าวังไปพร้อมกับเยียนเป่ยเพียงแค่คิดไม่ถึงว่า ด้านในท้องพระโรงจะยังมีอีกสองคนจวินฉู่หลีกับกู้หนานฟง"เสด็จพ่อ ก่อนหน้านี้ลูกเดินทางไปที่ภูเขาน้ำแข็ง ทิ้งซีเออร์ให้อยู่ในจวนอ๋องคนเดียว พอได้ข่าวว่

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 325 เพื่อเจ้าแล้วข้ายอมทิ้งได้ทุกอย่าง

    ทางพลิกสถานการณ์ที่กู้อวิ๋นซีพูดถึง เพิ่งพูดจบก็มาเลยจวินฉู่หลีกลับมา พานางเข้าวังค้างคืนที่ตำหนักของไทเฮา"เจ้าจะทำให้ท่านพี่สี่ของเจ้าโมโหตายได้นะ" กู้อวิ๋นซีเดินมาอยู่ข้างกายของจวินฉู่หลีเพิ่งจะไปคารวะไทเฮาเสร็จ ตอนนี้พวกเขากำลังเดินอยู่ระหว่างทางที่จะกลับห้องนอน"ข้าได้ไปขอประทานอนุญาตจากเสด็จพ่อแล้วว่าจะสร้างจวนหลีอ๋อง และเพื่อร่นระยะเวลา ข้าเลยเลือกจวนมาหลังหนึ่งที่มีอยู่เดิมแล้วจะเอามาปรับปรุงเพิ่มเติมแทน""การสร้างจวนอ๋องไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เหตุใดถึงไปเอาบ้านเก่าของคนอื่นมาปรับปรุงต่อเติมตามใจล่ะ? เดี๋ยวเขาก็เข้าใจว่าหลีอ๋องขาดแคลนเงินทองจริงๆ หรอก"กู้อวิ๋นซีเห็นว่าข้างหน้ามีชิงช้าก็เลยเดินเข้าไปนั่งบนนั้นจวินฉู่หลียืนอยู่ข้างหลังนางแล้วก็ออกแรงผลักนางเบาๆ"ถึงแม้ข้าจะไม่ขาดแคลนเงินทอง แต่ว่าก็ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนกับท่านพี่สี่จริงๆ...""เจ้าต้องการจะพูดอะไร?" กู้อวิ๋นซีเลิกคิ้ว"แต่ถ้าหากเจ้าไม่รังเกียจ มันก็เพียงพอที่จะเลี้ยงดูเจ้าได้นะ"กู้อวิ๋นซีหัวเราะ "ข้ามีสิทธิ์อะไรจะไปรังเกียจกัน? ถึงยังไงก็ดีกว่าการที่ต้องเป็นเมียน้อยอยู่ในจวนเสวียนอ๋องอยู่แล้ว อย่างน้อย ก

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 326 พวกคลั่งรักช่างน่าเบื่อ

    กู้อวิ๋นซีนวดขมับทุกอย่างมันดำเนินไปอย่างราบรื่นเกินไปแล้วกลับยิ่งทำให้รู้สึกไม่วางใจ"ซีเออร์ เจ้ารู้สึกว่าฝ่าบาทตอบตกลงไวไปใช่หรือไม่?"มู่เฟยหย่าไม่เก่งเรื่องการคาดเดาจิตใจของคนอื่น แต่นางรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก ไม่ใช่ว่าจะอนุญาตได้เลยท่าทีของฝ่าบาท ช่างทำให้น่าสงสัยจริงๆ"แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเข้าใจไม่ได้ เกรงว่าฝ่าบาทคงกลัวว่าเสวียนอ๋องจะยิ่งใหญ่เกินไป จนเป็นอันตรายต่อราชบัลลังก์ของเขา"ดังนั้นขนาดฝ่าบาทเองก็ยังมีเจตนาจะแยกเสวียนอ๋องกับหลีอ๋องออกจากกัน? มู่เฟยหย่าเอียงคอขบคิดถึงปัญหานี้นางพบว่า หลังจากได้มาอยู่ข้างกายของกู้อวิ๋นซีแล้ว ดูเหมือนสมองของนางก็จะแล่นได้เร็วขึ้นก็จริง ยังจะมีความสัมพันธ์อะไรที่แนบชิดสนิทสนมยิ่งไปกว่าความสัมพันธ์ของคู่แฝดอีกล่ะ?หลีอ๋องป่วยมานานหลายปี ตอนนี้หายป่วยแล้ว ฝ่าบาทคงไม่อาจปล่อยให้เขาไร้ซึ่งอำนาจใดๆ ในมือได้แต่ถ้าหากหลีอ๋องซึ่งมีอำนาจจริงอยู่ในมือร่วมมือกับเสวียนอ๋องขึ้นมา เช่นนั้น อำนาจของฝ่ายเสวียนอ๋องก็จะเพิ่มขึ้นมาในทันทีเดิมทีอำนาจของเสวียนอ๋องก็มากมายอยู่แล้ว ตอนนี้ถ้าได้รับการสนับสนุนจากหลีอ๋องอีก ทางเจิ้งอ๋องจะจะต้อ

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว

    การปรากฎตัวขึ้นของจวินเย่เสวียนเป็นอะไรที่กู้อวิ๋นซีคิดไม่ถึงมาก่อนตอนที่เห็นเงาร่างของเขาเดินเข้ามา นางก็รีบลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ ก่อนจะถอยหลังไปหลายก้าวโดยสัญชาตญาณ"เจ้าคิดเหรอว่ามาหลบอยู่ที่ตำหนักของเสด็จย่าแล้วจะสามารถหลบข้าพ้น?"สายตาเย็นเยียบของจวินเย่เสวียนจับจ้องไปที่ร่างกายของนางตรงๆ"ให้คนของจวนแม่ทัพย้ายไปที่เมืองฝาน เพื่อจะได้รอดพ้นจากขอบเขตอำนาจของข้าก็คิดว่าจะสามารถไปไหนก็ได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?""ก็แค่พวกมดแมลงตัวเล็กๆ ที่ต้องการรักษาชีวิตเท่านั้น ท่านอ๋อง ท่านต้องการปกป้องครอบครัวของท่าน ข้าก็ต้องการให้ครอบครัวของข้าได้มีชีวิตต่อไป เหตุใดท่านอ๋องถึงไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปล่ะ?"กู้อวิ๋นซียังคงเดินถอยหลังอยู่ ไม่ทันระวังก็เลยเดินถอยไปจนถึงเตียงนอน จนไม่อาจถอยหลังได้อีก"ท่านอ๋อง คนที่ท่านแค้นคือข้า ไม่เกี่ยวกับพวกเขา ท่านอ๋องจะสามารถปล่อยให้พวกเขาได้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่?"ถึงแม้ฝีเท้าของจวินเย่เสวียนจะดูเอื่อยเฉื่อย แต่เพียงไม่นานเขาก็เดินมาอยู่ตรงหน้าของนางแล้ว"ดังนั้น ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเจ้ายังพูดว่าต้องการผู้ชายที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่แบบข้าในอ้อมแขนของข้า แต่คืนนี

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว

    "ข้าชอบอาหลีหรือไม่ ข้าไม่รู้ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ข้ารู้ได้ชัดเจน"กู้อวิ๋นซีเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา อย่างน้อย ครั้งนี้ก็เต็มไปด้วยความจริงใจ"จวินเย่เสวียน ข้าไม่รักท่านแล้ว""เจ้าคิดว่าข้าจะสนหรือยังไง?" น้ำเสียงของจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาแทบจะแค้นมันออกมาจากซอกฟันอยู่แล้วถ้าเป็นในเวลาปกติ กู้อวิ๋นซีจะต้องกลัวแน่แต่ตอนนี้ ไม่รู้ทำไม จู่ๆ นางก็รู้สึกไม่กลัวแล้วจริงๆ"ทางที่ดีท่านอ๋องพูดแล้วก็ทำให้ได้ด้วย ไม่สน ต่อไปก็อย่ามารบกวนชีวิตของพวกเราสองสามีภรรยา"ใบหน้าเขาเรียบเฉย ดูแล้วจิตใจสงบนิ่งราวผิวน้ำแต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าคำพูดของกู้อวิ๋นซี เป็นเหมือนมีดเล่มหนึ่งที่ปักเข้าไปในหัวใจเขาอย่างจังลึกและแรงมาก!ประกายแสงเพียงน้อยนิดในดวงตาของเขา หายไปหมดแล้ว"กู้อวิ๋นซี เจ้าอย่าเสียใจทีหลังล่ะ!"...ในที่สุดเขาก็ไปแล้วกู้อวิ๋นซีนั่งลงไปบนพื้นอย่างอ่อนแรง หมดอาลัยตายอยากด้านนอกมีคนวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนนางจับขอบเตียงเอาไว้เพื่อพยุงตัวเองขึ้นมาอย่างช้าๆเพิ่งจะลุกขึ้นมาได้ ก็เห็นจวินฉู่หลีที่วิ่งเข้ามาในห้องโถงด้วยสีหน้าที่ร้อนรน"ท่านพี่สี่เขา...""ไปแล้ว" กู้

Latest chapter

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 335 ขอโทษ

    "ท่านอ๋อง ข้าต้องการยาเล็กน้อย อีกทั้งเหล้ากาหนึ่ง" กู้หรูชิวกล่าวจวินเย่เสวียนโบกมือหนึ่งที ความจริงเยียนเป่ยไม่ยินยอม แต่สุดท้ายเขาก็ไปเตรียมของมาให้กู้หรูชิวอย่างรวดเร็วกู้หรูชิวเดินไปอยู่ตรงหน้าของหลานโจว พูดอย่างอ่อนโยนว่า "คุณชายท่านนี้ ขออภัยด้วย"ที่ขมับของหลานโจวมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาเยี่ยนอีกำมือแน่น แต่ก็ได้แต่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้พูดอะไรเยียนเป่ยร้อนใจ "ท่านอ๋อง หลานโจวติดตามข้างกายท่านมาสิบกว่า สิบกว่าปี เขา..."จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองด้วยสายตาเย็นชากู้หรูชิวบดยาหลายชนิดให้กลายเป็นผงแล้วใส่ลงไปในเหล้าหลานโจวรู้ว่านั่นเป็นยาที่ทำให้เขาขาดสติ โดยส่วนมากไว้ใช้สำหรับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ เพื่อลดความเจ็บปวดของร่างกายเขาไม่รู้เลยว่ายาพวกนี้เมื่อเอามาผสมกับเหล้าแรงจะสามารถดึงวิญญาณของคนๆ หนึ่งได้แต่เมื่อทั้งสองชนิดผสมเข้าด้วยกัน ก็สามารถทำให้คนๆ หนึ่งมีสติเลือนลาน ช้าเชือนได้จริงๆ!เมื่อเห็นว่ากู้หรูชิวผสมยากับเหล้าเข้ากันดีแล้ว เดินถือมาอยู่ตรงหน้าของตัวเอง หลานโจวก็ได้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอย่างสงบว่า "ท่านอ๋อง เป็นกระหม่อมที่เอายาพิษรุนแรง

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ

    ไม่รอให้หลานโจวได้เอ่ยปาก หมอคนนั้นก็พูดขึ้นว่า "จะไม่มีปัญหาได้อย่างไร? ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นดื่มยาพิษอะไรเข้าไป ซึ่งเป็นการทำร้ายเด็กในท้องตั้งนานแล้ว"เมื่อหมอคิดไปถึงสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นในตอนนั้น ก็อดที่จะสงสารไม่ได้"ผู้หญิงคนนั้นจะต้องรักลูกในท้องของนางมากแน่ ข้าน้อยแนะนำให้นางรีบตัดสินใจ อะ เอาเด็กออก..."เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของเสวียนอ๋อง ที่จู่ๆ ก็เย็นเยียบขึ้นมา หมอคนนั้นก็หวาดกลัวจนตัวสั่น ฉับพลันไม่รู้ว่าควรจะพูดต่อไปหรือไม่แต่ก็เป็นจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาประโยคหนึ่งอย่างเย็นชา "พูดต่อ!"หมอคนนั้นถึงได้พูดต่อไปอย่างกลัวๆ กล้าๆ "ข้าน้อยคิดเพื่อร่างกายของผู้หญิงคนนั้นเองถึงได้แนะนำให้ดื่มยาขับเลือด แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ยินยอม ข้าน้อยรู้ว่านางยังแอบมีความหวังอยู่"สายตาของจวินเย่เสวียนมองไปยังร่างของหลานโจวหลานโจวรู้สึกสิ้นหวังมากเขารู้อยู่แล้วว่าสักวัน วันนี้ก็จะต้องมาถึงแต่แค่คิดไม่ถึงว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?" ในที่สุดเยียนเป่ยก็ทนไม่ไหวเขาเชื่อใจหลานโจวขนาดนั้น แต่ทำไมตอนนี้ หลานโจว...ดูเหมือนว่าหลานโจวกำลังปกปิดอะไรไว้อยู่จริงๆ

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม

    "เสวียนเออร์ เจ้า...เจ้าพูดเรื่องเหลวไหลอะไร? ข้าจะไปทำอะไรนางได้? นางอยู่ในการคุ้มครองของเจ้าตลอดเวลานะ!"พระสนมหรงรู้สึกละอายใจ แต่ก็พยายามรักษาจิตใจให้สงบนิ่งนางปล่อยมือที่จับชายเสื้อของจวินเย่เสวียนเอาไว้ แล้วก้าวถอยหลังไปสองก้าวเริ่มรู้สึกหวาดกลัวลูกชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ขึ้นมาอย่างประหลาด"เสวียนเออร์ เจ้าลืมความเจ็บปวดของเจ้าได้เร็วขนาดนี้เชียวเหรอ? นางเป็นคนฆ่า...ของเจ้าเองกับมือเพื่อช่วยหลีเออร์นะ...""ลูก" คำนี้พระสนมหรงไม่กล้าที่จะพูดมันออกไปรอบข้างมีทั้งขันทีและนางกำนัลมากมายแต่นางรู้ดีว่าลูกชายของนางเข้าใจจริงดังนั้น ประโยคนี้ทำให้จวินเย่เสวียนกำหมัดแน่นทีเดียวเขาไม่อาจทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้!โชคดีที่หลังจากกลับมา นางได้พบกับมู่อันหนิงแล้ว และได้คุยกับเรื่องคำที่จะพูดแล้วมู่อันหนิงช่างรู้งานจริงๆ!หากว่าไม่มีมู่อันหนิง พระสนมหรงเองคนเดียวคงไม่อาจจัดการเรื่องให้ดีได้เช่นนี้"เสวียนเออร์ แม่ก็แค่สงสารเจ้า หรือว่าเจ้าไม่คิดแค้นนาง...""นางช่วยลูกชายสุดที่รักของท่านไว้ แต่ท่านกลับ แค้นนาง?"จวินเย่เสวียนหรี่ตาลง ฉับพลันก็เดินขึ้นไปข้างหน้าพระสนมหรงตกใจจ

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่

    "เจ้า..."พระสนมหรงคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีจะกล้ายอมรับออกมาจริงๆ!นางทำไปเพื่อแก้แค้นนางจริงๆ!แถมนางยังคิดจะให้ลูกชายทั้งสองคนของนางกลายเป็นศัตรู ฆ่ากันเอง!พระสนมหรงโมโหจนตัวสั่น แต่กู้อวิ๋นซีกลับใช้ดวงตาคู่โตชุ่มชื้นนั้นมองมาที่นางด้วยสายตาที่ไร้เดียงสาอย่างเดิมรอยยิ้มที่มุมปากเหมือนจะอ่อนโยน แต่คำพูดที่ออกมากลับเย็นชาสุดขีด"เสด็จแม่ ข้าเกือบจะถูกท่านฆ่าตายแล้ว หากว่าข้าไม่ทำให้ลูกชายทั้งสองของท่านตายไปบ้าง ข้าจะทำใจเรื่องความแค้นนี้ได้อย่างไร?""นังแพศยา เจ้ากล้า!"พระสนมหรงโมโหจนเสียสติ ยกมือขึ้นมาอย่างเร็ว และกำลังจะตบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงที่น่าแปลกก็คือ การต้องเผชิญกับฝ่ามือของตัวเอง กู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่คิดหลบ แต่ยังกลับยิ้มออกมาอย่างสะใจพระสนมหรงตกใจ จู่ๆ ก็เข้าใจได้ทันทีว่าตัวเองโดนหลอกแล้ว!แต่แรงตบที่นางอ้างออกไปมันไม่สามารถเก็บกลับได้ทันแล้ว ฝ่ามือนี้ในที่สุดก็จบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงเพราะว่าแรงมาก กู้อวิ๋นซีถึงได้ล้มลงไปนั่งกองอยู่บนพื้นทันทีตาลายไปหมด ลุกขึ้นมาไม่ได้เลย"ซีเออร์!" เงาของสองร่างปรากฎออกมาในทันทีตอนที่จวินฉู่หลีช่

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่

    ความจริงแล้วพระสนมหรงไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากที่กลับมาจะยังเจอหน้าผู้หญิงคนนี้อีกตอนนั้นที่นางจากมา กู้อวิ๋นซีนอนคว่ำหน้าอยู่ข้างเตียง ปากก็กระอักเลือดสีดำ ลมหายใจรวยรินถึงแม้นางจะมีความสงสารอยู่บ้าง แต่เมื่อคิดถึงว่าลูกชายของตัวเองทังสองคนจะต้องผิดใจกันเพราะผู้หญิงคนนี้ นางก็ใจแข็งได้อีกครั้งวันนั้นที่ออกคำสั่งไม่ให้มีใครมา จริงๆ แล้วไม่ใช่ความปรารถนาของมู่อันหนิงแค่คนเดียวแต่เป็นความอนุญาตกลายๆ ของพระสนมหรงอีกด้วยเพียงแค่มู่อันหนิงนับว่ายังดีอยู่บ้างที่รับจบเรื่องนี้เอาไว้เอง ไม่ได้ทำให้ลูกชายทั้งสองของนางเกลียดนางด้วยเรื่องนี้ ทำให้ท่าทีที่พระสนมหรงมีต่อมู่อันหนิงก็ยิ่งดีขึ้นอีกเดิมคิดว่าหลังจากสามเดือนผ่านไป ตอนที่กลับมากู้อวิ๋นซีก็คงจะตายไปนานแล้ว และด้วยระยะเวลาที่ยาวนานนี้ ลูกชายทั้งสองของนางก็คงทำใจเรื่องผู้หญิงคนนี้ไปได้แล้วถึงตอนนั้น หลีเออร์ก็จะมีชีวิตใหม่ ส่วนเสวียนเออร์ นางเองก็ชอบมู่อันหนิงถ้าจะให้มู่อันหนิงมาเป็นพระชายาของเสวียนอ๋อง นางก็พอใจอย่างมากสรุปก็คือมันจะต้องเป็นการจบเรื่องที่สมบูรณ์แบบแต่นางคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่ตาย แต่ยังกล้าท

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน

    สองวันต่อจากนั้น กู้อวิ๋นซีก็พักอยู่ที่ตำหนักของไทเฮาตลอดสองวันนี้จวินฉู่หลียุ่งมากด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการก่อสร้างจวนหลีอ๋อง อีกด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการย้ายไปประจำการที่เมืองฝานกู้อวิ๋นซีได้พักผ่อนอยู่สองวัน พอถึงเช้าตรู่วันที่สาม ในที่สุดก็ได้รับข่าวดี"คนในจวนแม่ทัพออกนอกเมืองไปแล้วเหรอ?"ข่าวนี้ทำให้นางอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูกไปทั้งวัน"เจ้ากังวลว่าเสวียนอ๋องจะมาขัดขวางเหรอ?" ขนาดมู่เฟยหย่ายังดูออกเลยว่านางเบาใจไปมากกู้อวิ๋นซีไม่ได้ตอบคำถามนี้ความคิดของจวินเย่เสวียน ใครจะเดาออกกัน?สามวันก่อนหน้านี้เขาถูกนางทำให้โกรธจนกลับออกไป เสวียนอ๋องเป็นคนอารมณ์แปรปรวณ อีกทั้งยังรู้ว่านางตั้งใจจะให้คนในจวนแม่ทัพออกห่างจากความวุ่นวายนี้ดังนั้นการที่เขาจะขวางก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร"เรื่องนี้ข้าได้ปรึกษากับอาหลีแล้ว อาหลีเองก็เคยคิดวิธีรับมือ หากว่าเสวียนอ๋องตั้งใจจะขวาง อาหลีก็จะทำตามที่ข้าบอก"การที่จวินเย่เสวียนเก็บตัวเงียบแบบนี้ เป็นเรื่องที่เหนือการคาดหมายไปเหมือนกัน"วันนี้เจ้าช่วยข้าออกไปตามหาคุณชายมู่อีกครั้งเถอะ" จู่ๆ กู้อวิ๋นซีก็พูดขึ้นมา"หามาตั้งหลายวันแล้วยังไม่ได้ข

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง

    "อื้อ!"หมอนใบหนึ่งกระเด็นมาโดนที่หัวของมู่เฟยหย่าพอดิบพอดีมู่เฟยหย่าจึงทำได้เพียงแค่ต้องเงียบปากไปเท่านั้นแต่ในหัวสมองของนางยังคงมีภาพแผ่นหลังที่โดดเดี่ยวอ้างว้าง ราวกับถูกคนทั้งโลกละทิ้งของจวินเย่เสวียนตอนเดินจากไปวนเวียนอยู่ไม่หายนางรู้สึกปวดใจจริงๆ นะ!ก็ไม่รู้ว่าทำไมกู้อวิ๋นซีถึงใจร้ายได้แบบนี้กู้อวิ๋นซีในตอนนี้ นิ่งสงบราวกับผิวน้ำที่ไร้คลื่นความเจ็บปวดของเขา มันเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดของนางแม้เพียงสักหนึ่งส่วน มีอะไรให้น่าสงสารกัน?อีกอย่าง ต่อไปเสวียนอ๋องก็มีโอกาสอีกกว้างไกลในอนาคตแต่ตัวนางกับคนในจวนแม่ทัพกลับต้องตกอยู่ในสภาพที่ลำบากแค่สถานการณ์ของตัวนางเองในตอนนี้ก็ไม่มีสิทธิที่จะไปสงสารคนอื่นแล้ว"เอาล่ะ ข้าไม่พูดแล้ว แต่ว่า เจ้าไม่ใช่ต้องการจะแก้แค้นเหรอ? เหตุใดเจ้าถึงไม่ใช้เสวียนอ๋องกับหลีอ๋องมาต่อกรกับพระสนมหรงโดยตรงล่ะ?"ตอนนี้เป็นไง ทำให้เสวียนอ๋องโกรธจนจากไปแล้ว ต่อไปไม่ใช่ว่าจะมีศัตรูที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอีกคนอย่างนั้นเหรอ?กู้อวิ๋นซีได้แต่มองนางอย่างนิ่งสงบ "แล้วถ้าหากว่าเป็นเจ้า เจ้าจะทำอย่างไร?"มู่เฟยหย่าคิดสักพัก ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้นางแล้วพู

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว

    "ข้าชอบอาหลีหรือไม่ ข้าไม่รู้ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ข้ารู้ได้ชัดเจน"กู้อวิ๋นซีเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา อย่างน้อย ครั้งนี้ก็เต็มไปด้วยความจริงใจ"จวินเย่เสวียน ข้าไม่รักท่านแล้ว""เจ้าคิดว่าข้าจะสนหรือยังไง?" น้ำเสียงของจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาแทบจะแค้นมันออกมาจากซอกฟันอยู่แล้วถ้าเป็นในเวลาปกติ กู้อวิ๋นซีจะต้องกลัวแน่แต่ตอนนี้ ไม่รู้ทำไม จู่ๆ นางก็รู้สึกไม่กลัวแล้วจริงๆ"ทางที่ดีท่านอ๋องพูดแล้วก็ทำให้ได้ด้วย ไม่สน ต่อไปก็อย่ามารบกวนชีวิตของพวกเราสองสามีภรรยา"ใบหน้าเขาเรียบเฉย ดูแล้วจิตใจสงบนิ่งราวผิวน้ำแต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าคำพูดของกู้อวิ๋นซี เป็นเหมือนมีดเล่มหนึ่งที่ปักเข้าไปในหัวใจเขาอย่างจังลึกและแรงมาก!ประกายแสงเพียงน้อยนิดในดวงตาของเขา หายไปหมดแล้ว"กู้อวิ๋นซี เจ้าอย่าเสียใจทีหลังล่ะ!"...ในที่สุดเขาก็ไปแล้วกู้อวิ๋นซีนั่งลงไปบนพื้นอย่างอ่อนแรง หมดอาลัยตายอยากด้านนอกมีคนวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนนางจับขอบเตียงเอาไว้เพื่อพยุงตัวเองขึ้นมาอย่างช้าๆเพิ่งจะลุกขึ้นมาได้ ก็เห็นจวินฉู่หลีที่วิ่งเข้ามาในห้องโถงด้วยสีหน้าที่ร้อนรน"ท่านพี่สี่เขา...""ไปแล้ว" กู้

  • บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์   บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว

    การปรากฎตัวขึ้นของจวินเย่เสวียนเป็นอะไรที่กู้อวิ๋นซีคิดไม่ถึงมาก่อนตอนที่เห็นเงาร่างของเขาเดินเข้ามา นางก็รีบลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ ก่อนจะถอยหลังไปหลายก้าวโดยสัญชาตญาณ"เจ้าคิดเหรอว่ามาหลบอยู่ที่ตำหนักของเสด็จย่าแล้วจะสามารถหลบข้าพ้น?"สายตาเย็นเยียบของจวินเย่เสวียนจับจ้องไปที่ร่างกายของนางตรงๆ"ให้คนของจวนแม่ทัพย้ายไปที่เมืองฝาน เพื่อจะได้รอดพ้นจากขอบเขตอำนาจของข้าก็คิดว่าจะสามารถไปไหนก็ได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?""ก็แค่พวกมดแมลงตัวเล็กๆ ที่ต้องการรักษาชีวิตเท่านั้น ท่านอ๋อง ท่านต้องการปกป้องครอบครัวของท่าน ข้าก็ต้องการให้ครอบครัวของข้าได้มีชีวิตต่อไป เหตุใดท่านอ๋องถึงไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปล่ะ?"กู้อวิ๋นซียังคงเดินถอยหลังอยู่ ไม่ทันระวังก็เลยเดินถอยไปจนถึงเตียงนอน จนไม่อาจถอยหลังได้อีก"ท่านอ๋อง คนที่ท่านแค้นคือข้า ไม่เกี่ยวกับพวกเขา ท่านอ๋องจะสามารถปล่อยให้พวกเขาได้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่?"ถึงแม้ฝีเท้าของจวินเย่เสวียนจะดูเอื่อยเฉื่อย แต่เพียงไม่นานเขาก็เดินมาอยู่ตรงหน้าของนางแล้ว"ดังนั้น ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเจ้ายังพูดว่าต้องการผู้ชายที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่แบบข้าในอ้อมแขนของข้า แต่คืนนี

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status