Share
บทที่ 321 ข้าอยากกลับไปเป็นพระชายาหลีอ๋องที่มีเกียรติ
Related chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 322 พวกท่านเคยให้สิทธิ์ในการเลือกกับข้าบ้างไหม
จวินเย่เสวียนมาแล้วตอนนี้พี่น้องทั้งสองคนกำลังเผชิญหน้ากันอย่างตึงเครียด"ซีเออร์เป็นพระชายาของข้า ขอเพียงนางยินยอม ตำแหน่งพระชายาหลีอ๋อง ก็จะเป็นของนางตลอดชีวิต"นี่เป็นครั้งแรกที่จวินฉู่หลีเผชิญหน้ากับจวินเย่เสวียนด้วยท่าทีที่แข็งกร้าวเช่นนี้สายตาของจวินเย่เสวียนเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง "นางเป็นผู้หญิงของข้า!"คำพูดนี้ทำให้หัวใจของจวินฉู่หลีรู้สึกเจ็บปวดแต่พวกเขาต่างก็คิดไม่ถึงว่า ในตอนนี้ กู้อวิ๋นซีจะเดินออกมาจากห้องโถงเอง"ข้าจะกลับเรือนหลังเล็กในหอชมจันทร์" นางกล่าวจวินฉู่หลีอึ้งไป "ซีเออร์ ไหนเจ้าบอกว่า...""ข้ากับเจ้าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว รักษาอาการป่วยของเจ้าหายดีแล้ว ข้าก็ไม่ติดค้างอะไรเจ้าอีก" นางหันหน้าหนีจวินฉู่หลีร้อนใจ "ข้าไม่เคยติดค้างอะไรข้าเลย ตอนนี้ เป็นข้าที่เป็นหนี้ชีวิตเจ้า!"แต่กู้อวิ๋นซีกลับเพียงส่ายหน้าแล้วเดินไปอยู่ตรงหน้าของจวินเย่เสวียน"ท่านอ๋อง ข้าไม่ได้เลือกอะไรเองเลย หากว่าท่านจะโกรธ ก็อย่ามาระบายความโกรธกับข้า ข้าไม่รู้เรื่องด้วยเลย"จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร คว้าตัวนางมาโอบไว้แล้วหมุนตัวเดินออกไป"ท่านพี่สี่!" จวินฉู่หลีไล่ตามไ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 323 สิ่งแรกหลังจากที่นางกลับมาคือฆ่าข้า
"ไม่ใช่เขาพาตัวข้าไป ก็เป็นท่านที่พาตัวข้ากลับมา ข้าเลือกได้ด้วยหรือยังไง?"ที่น่ากลัวที่สุดก็คือ ทุกครั้งตัวนางไม่เคยได้มีสิทธิ์เลือกเลย แต่ทุกครั้งคนที่เป็นคนรับความโกรธนั้นก็จะเป็นนางทุกทีทำไมกัน?จวินเย่เสวียนเพียงมองนางนิ่งๆ ในสายตาเย็นชานั้นไม่มีความรู้สึกใดๆกู้อวิ๋นซีนั่งตัวตรง ไม่นานนางก็สามารถควบคุมความโมโหของตัวเองได้นางกลับมาสงบนิ่งอีกครั้งแต่ทุกครั้งที่นางสงบ คนที่ไม่สงบกลับต้องกลายเป็นเขาเสมอ"เจ้าคุยอะไรกับเขากันแน่?" เขาก้มหน้าจ้องไปในสายตาของนางอย่างจับผิด"ข้าบอกเขาว่าข้าไม่อยากเป็นแม่นางซีอะไรนั่น ถ้าไม่ตาย ก็ต้องเป็นพระชายา""เจ้ายังอยากที่จะเป็นพระชายาหลีอ๋องอีกเหรอ?" แววตาของจวินเย่เสวียนโกรธจัด ร้อนแรงลุกโชนราวกับไฟแต่กู้อวิ๋นซีกลับได้แต่จนใจ "เหตุใด...จะเป็นพระชายาเสวียนอ๋องไม่ได้ล่ะ?"เขาตะลึงไปเรื่องนี้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยเพราะเขารู้ว่านางไม่สนใจ ขนาดเมื่อก่อนนางยังเที่ยวโพนทะนาจัดการเรื่องคัดเลือกพระชายาให้เขาอยู่เลย"แม่นางซี แค่เมียน้อยคนหนึ่ง ไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรี ใครๆ ก็สามารถรังแกข้าได้ ขนาดสาวใช้คนสนิทขิงข้ายังถูกคนข้าตายได้อย่างง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 324 บางทีอาจจะมีโอกาส
คืนนั้นกู้อวิ๋นซีค้างคืนอยู่ที่ห้องนอนของจวินเย่เสวียนแต่เขากลับทำสิ่งที่เหลือเชื่อ เขาไม่ได้มีอะไรกับนางตอนที่ต่อต้านเขาก็บังคับขืนใจอย่างรุนแรง แต่พอตอนนี้นางเชื่อฟังแล้ว เขากลับเพียงแค่นอนกอดนางเข้านอนไปด้วยกันเฉยๆขนาดจวินเย่เสวียนเองยังบอกไม่ได้เลยว่าในใจของเขาคิดอะไรอยู่กันแน่แต่ว่า ผู้หญิงคนนี้นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา ตลอดทั้งคืนดูจะนอนหลับสบายเลยไม่ได้ตื่นมากลางดึกเลยแม้แต่ครั้งเดียวส่วนคนที่นอนไม่หลับกลับกลายเป็นเขาเช้าวันต่อมา จวินเย่เสวียนที่นอนไม่หลับแทบทั้งคืนก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวด้านนอกประตูเยียนเป่ยรู้ว่าเมื่อคืนกู้อวิ๋นซีค้างคืนที่นี่ ดังนั้นเขาก็เพียงหยุดอยู่ในห้องโถงไม่ได้เดินเข้ามาเคาะประตูรอให้จวินเย่เสวียนเดินออกมาเอง เขาถึงได้เข้าไปพูดกระซิบเบาๆ ว่า "ท่านอ๋อง ฝ่าบาทเรียกเข้าเฝ้าด่วนพ่ะย่ะค่ะ!"จวินเย่เสวียนรีบไปเปลี่ยนชุดทันที แล้วเข้าวังไปพร้อมกับเยียนเป่ยเพียงแค่คิดไม่ถึงว่า ด้านในท้องพระโรงจะยังมีอีกสองคนจวินฉู่หลีกับกู้หนานฟง"เสด็จพ่อ ก่อนหน้านี้ลูกเดินทางไปที่ภูเขาน้ำแข็ง ทิ้งซีเออร์ให้อยู่ในจวนอ๋องคนเดียว พอได้ข่าวว่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 325 เพื่อเจ้าแล้วข้ายอมทิ้งได้ทุกอย่าง
ทางพลิกสถานการณ์ที่กู้อวิ๋นซีพูดถึง เพิ่งพูดจบก็มาเลยจวินฉู่หลีกลับมา พานางเข้าวังค้างคืนที่ตำหนักของไทเฮา"เจ้าจะทำให้ท่านพี่สี่ของเจ้าโมโหตายได้นะ" กู้อวิ๋นซีเดินมาอยู่ข้างกายของจวินฉู่หลีเพิ่งจะไปคารวะไทเฮาเสร็จ ตอนนี้พวกเขากำลังเดินอยู่ระหว่างทางที่จะกลับห้องนอน"ข้าได้ไปขอประทานอนุญาตจากเสด็จพ่อแล้วว่าจะสร้างจวนหลีอ๋อง และเพื่อร่นระยะเวลา ข้าเลยเลือกจวนมาหลังหนึ่งที่มีอยู่เดิมแล้วจะเอามาปรับปรุงเพิ่มเติมแทน""การสร้างจวนอ๋องไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เหตุใดถึงไปเอาบ้านเก่าของคนอื่นมาปรับปรุงต่อเติมตามใจล่ะ? เดี๋ยวเขาก็เข้าใจว่าหลีอ๋องขาดแคลนเงินทองจริงๆ หรอก"กู้อวิ๋นซีเห็นว่าข้างหน้ามีชิงช้าก็เลยเดินเข้าไปนั่งบนนั้นจวินฉู่หลียืนอยู่ข้างหลังนางแล้วก็ออกแรงผลักนางเบาๆ"ถึงแม้ข้าจะไม่ขาดแคลนเงินทอง แต่ว่าก็ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนกับท่านพี่สี่จริงๆ...""เจ้าต้องการจะพูดอะไร?" กู้อวิ๋นซีเลิกคิ้ว"แต่ถ้าหากเจ้าไม่รังเกียจ มันก็เพียงพอที่จะเลี้ยงดูเจ้าได้นะ"กู้อวิ๋นซีหัวเราะ "ข้ามีสิทธิ์อะไรจะไปรังเกียจกัน? ถึงยังไงก็ดีกว่าการที่ต้องเป็นเมียน้อยอยู่ในจวนเสวียนอ๋องอยู่แล้ว อย่างน้อย ก
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 326 พวกคลั่งรักช่างน่าเบื่อ
กู้อวิ๋นซีนวดขมับทุกอย่างมันดำเนินไปอย่างราบรื่นเกินไปแล้วกลับยิ่งทำให้รู้สึกไม่วางใจ"ซีเออร์ เจ้ารู้สึกว่าฝ่าบาทตอบตกลงไวไปใช่หรือไม่?"มู่เฟยหย่าไม่เก่งเรื่องการคาดเดาจิตใจของคนอื่น แต่นางรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก ไม่ใช่ว่าจะอนุญาตได้เลยท่าทีของฝ่าบาท ช่างทำให้น่าสงสัยจริงๆ"แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเข้าใจไม่ได้ เกรงว่าฝ่าบาทคงกลัวว่าเสวียนอ๋องจะยิ่งใหญ่เกินไป จนเป็นอันตรายต่อราชบัลลังก์ของเขา"ดังนั้นขนาดฝ่าบาทเองก็ยังมีเจตนาจะแยกเสวียนอ๋องกับหลีอ๋องออกจากกัน? มู่เฟยหย่าเอียงคอขบคิดถึงปัญหานี้นางพบว่า หลังจากได้มาอยู่ข้างกายของกู้อวิ๋นซีแล้ว ดูเหมือนสมองของนางก็จะแล่นได้เร็วขึ้นก็จริง ยังจะมีความสัมพันธ์อะไรที่แนบชิดสนิทสนมยิ่งไปกว่าความสัมพันธ์ของคู่แฝดอีกล่ะ?หลีอ๋องป่วยมานานหลายปี ตอนนี้หายป่วยแล้ว ฝ่าบาทคงไม่อาจปล่อยให้เขาไร้ซึ่งอำนาจใดๆ ในมือได้แต่ถ้าหากหลีอ๋องซึ่งมีอำนาจจริงอยู่ในมือร่วมมือกับเสวียนอ๋องขึ้นมา เช่นนั้น อำนาจของฝ่ายเสวียนอ๋องก็จะเพิ่มขึ้นมาในทันทีเดิมทีอำนาจของเสวียนอ๋องก็มากมายอยู่แล้ว ตอนนี้ถ้าได้รับการสนับสนุนจากหลีอ๋องอีก ทางเจิ้งอ๋องจะจะต้อ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
การปรากฎตัวขึ้นของจวินเย่เสวียนเป็นอะไรที่กู้อวิ๋นซีคิดไม่ถึงมาก่อนตอนที่เห็นเงาร่างของเขาเดินเข้ามา นางก็รีบลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ ก่อนจะถอยหลังไปหลายก้าวโดยสัญชาตญาณ"เจ้าคิดเหรอว่ามาหลบอยู่ที่ตำหนักของเสด็จย่าแล้วจะสามารถหลบข้าพ้น?"สายตาเย็นเยียบของจวินเย่เสวียนจับจ้องไปที่ร่างกายของนางตรงๆ"ให้คนของจวนแม่ทัพย้ายไปที่เมืองฝาน เพื่อจะได้รอดพ้นจากขอบเขตอำนาจของข้าก็คิดว่าจะสามารถไปไหนก็ได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?""ก็แค่พวกมดแมลงตัวเล็กๆ ที่ต้องการรักษาชีวิตเท่านั้น ท่านอ๋อง ท่านต้องการปกป้องครอบครัวของท่าน ข้าก็ต้องการให้ครอบครัวของข้าได้มีชีวิตต่อไป เหตุใดท่านอ๋องถึงไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปล่ะ?"กู้อวิ๋นซียังคงเดินถอยหลังอยู่ ไม่ทันระวังก็เลยเดินถอยไปจนถึงเตียงนอน จนไม่อาจถอยหลังได้อีก"ท่านอ๋อง คนที่ท่านแค้นคือข้า ไม่เกี่ยวกับพวกเขา ท่านอ๋องจะสามารถปล่อยให้พวกเขาได้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่?"ถึงแม้ฝีเท้าของจวินเย่เสวียนจะดูเอื่อยเฉื่อย แต่เพียงไม่นานเขาก็เดินมาอยู่ตรงหน้าของนางแล้ว"ดังนั้น ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเจ้ายังพูดว่าต้องการผู้ชายที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่แบบข้าในอ้อมแขนของข้า แต่คืนนี
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
"ข้าชอบอาหลีหรือไม่ ข้าไม่รู้ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ข้ารู้ได้ชัดเจน"กู้อวิ๋นซีเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา อย่างน้อย ครั้งนี้ก็เต็มไปด้วยความจริงใจ"จวินเย่เสวียน ข้าไม่รักท่านแล้ว""เจ้าคิดว่าข้าจะสนหรือยังไง?" น้ำเสียงของจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาแทบจะแค้นมันออกมาจากซอกฟันอยู่แล้วถ้าเป็นในเวลาปกติ กู้อวิ๋นซีจะต้องกลัวแน่แต่ตอนนี้ ไม่รู้ทำไม จู่ๆ นางก็รู้สึกไม่กลัวแล้วจริงๆ"ทางที่ดีท่านอ๋องพูดแล้วก็ทำให้ได้ด้วย ไม่สน ต่อไปก็อย่ามารบกวนชีวิตของพวกเราสองสามีภรรยา"ใบหน้าเขาเรียบเฉย ดูแล้วจิตใจสงบนิ่งราวผิวน้ำแต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าคำพูดของกู้อวิ๋นซี เป็นเหมือนมีดเล่มหนึ่งที่ปักเข้าไปในหัวใจเขาอย่างจังลึกและแรงมาก!ประกายแสงเพียงน้อยนิดในดวงตาของเขา หายไปหมดแล้ว"กู้อวิ๋นซี เจ้าอย่าเสียใจทีหลังล่ะ!"...ในที่สุดเขาก็ไปแล้วกู้อวิ๋นซีนั่งลงไปบนพื้นอย่างอ่อนแรง หมดอาลัยตายอยากด้านนอกมีคนวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนนางจับขอบเตียงเอาไว้เพื่อพยุงตัวเองขึ้นมาอย่างช้าๆเพิ่งจะลุกขึ้นมาได้ ก็เห็นจวินฉู่หลีที่วิ่งเข้ามาในห้องโถงด้วยสีหน้าที่ร้อนรน"ท่านพี่สี่เขา...""ไปแล้ว" กู้
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
"อื้อ!"หมอนใบหนึ่งกระเด็นมาโดนที่หัวของมู่เฟยหย่าพอดิบพอดีมู่เฟยหย่าจึงทำได้เพียงแค่ต้องเงียบปากไปเท่านั้นแต่ในหัวสมองของนางยังคงมีภาพแผ่นหลังที่โดดเดี่ยวอ้างว้าง ราวกับถูกคนทั้งโลกละทิ้งของจวินเย่เสวียนตอนเดินจากไปวนเวียนอยู่ไม่หายนางรู้สึกปวดใจจริงๆ นะ!ก็ไม่รู้ว่าทำไมกู้อวิ๋นซีถึงใจร้ายได้แบบนี้กู้อวิ๋นซีในตอนนี้ นิ่งสงบราวกับผิวน้ำที่ไร้คลื่นความเจ็บปวดของเขา มันเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดของนางแม้เพียงสักหนึ่งส่วน มีอะไรให้น่าสงสารกัน?อีกอย่าง ต่อไปเสวียนอ๋องก็มีโอกาสอีกกว้างไกลในอนาคตแต่ตัวนางกับคนในจวนแม่ทัพกลับต้องตกอยู่ในสภาพที่ลำบากแค่สถานการณ์ของตัวนางเองในตอนนี้ก็ไม่มีสิทธิที่จะไปสงสารคนอื่นแล้ว"เอาล่ะ ข้าไม่พูดแล้ว แต่ว่า เจ้าไม่ใช่ต้องการจะแก้แค้นเหรอ? เหตุใดเจ้าถึงไม่ใช้เสวียนอ๋องกับหลีอ๋องมาต่อกรกับพระสนมหรงโดยตรงล่ะ?"ตอนนี้เป็นไง ทำให้เสวียนอ๋องโกรธจนจากไปแล้ว ต่อไปไม่ใช่ว่าจะมีศัตรูที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอีกคนอย่างนั้นเหรอ?กู้อวิ๋นซีได้แต่มองนางอย่างนิ่งสงบ "แล้วถ้าหากว่าเป็นเจ้า เจ้าจะทำอย่างไร?"มู่เฟยหย่าคิดสักพัก ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้นางแล้วพู
Latest chapter
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
