บทที่ 322 พวกท่านเคยให้สิทธิ์ในการเลือกกับข้าบ้างไหม

จวินเย่เสวียนมาแล้ว

ตอนนี้พี่น้องทั้งสองคนกำลังเผชิญหน้ากันอย่างตึงเครียด

"ซีเออร์เป็นพระชายาของข้า ขอเพียงนางยินยอม ตำแหน่งพระชายาหลีอ๋อง ก็จะเป็นของนางตลอดชีวิต"

นี่เป็นครั้งแรกที่จวินฉู่หลีเผชิญหน้ากับจวินเย่เสวียนด้วยท่าทีที่แข็งกร้าวเช่นนี้

สายตาของจวินเย่เสวียนเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง "นางเป็นผู้หญิงของข้า!"

คำพูดนี้ทำให้หัวใจของจวินฉู่หลีรู้สึกเจ็บปวด

แต่พวกเขาต่างก็คิดไม่ถึงว่า ในตอนนี้ กู้อวิ๋นซีจะเดินออกมาจากห้องโถงเอง

"ข้าจะกลับเรือนหลังเล็กในหอชมจันทร์" นางกล่าว

จวินฉู่หลีอึ้งไป "ซีเออร์ ไหนเจ้าบอกว่า..."

"ข้ากับเจ้าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว รักษาอาการป่วยของเจ้าหายดีแล้ว ข้าก็ไม่ติดค้างอะไรเจ้าอีก" นางหันหน้าหนี

จวินฉู่หลีร้อนใจ "ข้าไม่เคยติดค้างอะไรข้าเลย ตอนนี้ เป็นข้าที่เป็นหนี้ชีวิตเจ้า!"

แต่กู้อวิ๋นซีกลับเพียงส่ายหน้าแล้วเดินไปอยู่ตรงหน้าของจวินเย่เสวียน

"ท่านอ๋อง ข้าไม่ได้เลือกอะไรเองเลย หากว่าท่านจะโกรธ ก็อย่ามาระบายความโกรธกับข้า ข้าไม่รู้เรื่องด้วยเลย"

จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร คว้าตัวนางมาโอบไว้แล้วหมุนตัวเดินออกไป

"ท่านพี่สี่!" จวินฉู่หลีไล่ตามไ