LOGINShare
บทที่ 243 ข้าจะต้องมีชีวิตต่อไป
Related chapters
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 244 ทุกอย่างเป็นเพราะเจ้า
หลังจากที่จวินฉู่หลีถูกฉีดซีรั่มเข้าไปในร่างกายแล้ว เขาก็เริ่มหลับไปไม่ได้สติช่วงเวลากลางดึก กองกำลังทหารของพระสนมหรงก็มารวมตัวกันอยู่ที่ลานด้านหน้าภายในรถม้า ดวงตาทั้งคู่ของจวินฉู่หลีปิดสนิท แต่ริมฝีปากบางกลับขมุมขมิมไปมา ไม่รู้ว่ากำลังเรียกหาใครพระสนมหรงมองไปที่หลานโจวแล้วถามอย่างร้อนใจ "เป็นอย่างไรบ้าง?""อาการของหลีอ๋องไม่มีอะไรน่าห่วง แต่ว่า ผลลัพธ์ของซีรั่มนี้ยอดเยี่ยมยิ่งนัก เกรงว่าหลายวันนี้หลีอ๋องคงจะไม่ตื่นขึ้นมาง่ายๆ แน่"พระสนมหรงขมวดคิ้วมุ่นอย่างใช้ความคิดแต่มู่อันหนิงที่ยืนอยู่ข้างๆ กลับพูดว่า "ความจริงการที่หลายวันนี้หลีอ๋องจะไม่ตื่นขึ้นมา ก็อาจจะเป็นเรื่องที่ดีกับเขาก็ได้นะเพคะ"พระสนมหรงหันหน้าไปมองนาง "อย่างไร?""หากว่าหลีอ๋องตื่นขึ้นมา อย่างแรกที่จะทำเขาจะไปหาใครล่ะเพคะ? เขาคงไม่มีทางไปสถานที่หนาวเย็นจัดกับพระสนมเพื่อพักรักษาตัวอย่างว่าง่ายแน่เพคะ"เมื่อมู่อันหนิงพูดเช่นนี้ พระสนมหรงก็รู้สึกเหมือนถูกเตือนสติเข้าทันทีนางมองไปที่หลานโจว "รีบหาวิธีให้หลีเออร์หลับไปสักหลายวันหน่อย แต่ว่า ห้ามใช้วิธีที่เป็นการทำร้ายหลีเออร์เด็ดขาด!""พ่ะย่ะค่ะ" หลานโจวพูดด
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 245 คืนนี้จิตใจไม่สงบ
เมื่อคืนจวินเย่เสวียนรู้สึกจิตใจไม่สงบอย่างเห็นได้ชัดตอนที่กำลังไล่สังหารพวกกบฎอยู่นั้น เขาก็ถูกธนูยิงเข้าที่หลังเนื่องจากสติไม่อยู่กับตัวแต่เขาก็กลับมาถึงจวนได้ก่อนเวลารุ่งสาง"ท่านอ๋อง ท่านจำเป็นต้องทำแผลก่อนนะพ่ะย่ะค่ะ" เยียนเป่ยเดินตามเขาจนมาถึงห้องนอนตามความเคยชินของท่านอ๋องแล้ว ทุกครั้งที่กลับถึงจวน ก็จะกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องนอนก่อนเป็นอย่างแรกจากนั้นก็จะรีบไปหอหนิงซีเพื่ออยู่เป็นเพื่อนกับพระชายา โดยไม่ยอมเสียเวลาเลยแต่วันนี้แผลจากธนูของท่านอ๋องลึกไม่เบาหากไม่ใส่ยาทำแผลก่อน เกรงว่าคงจะไม่หายง่ายในเวลาเพียงสั้นๆ แน่แต่จวินเย่เสวียนกลับไม่ยอมฟังเขา หลังจากที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็จะเดินออกไปด้านนอกทันทีเยียนเป่ยรีบพูดขึ้นอย่างร้อนใจว่า "ท่านอ๋อง หากท่านไปหาพระชายาด้วยสภาพเช่นนี้ พระชายาจะต้องตกใจมากแน่พ่ะย่ะค่ะ"จวินเย่เสวียนชะงักฝีเท้าในทันทีจมูกของเด็กคนนั้นดีมาก หากได้กลิ่นเลือดบนตัวของเขา เกรงว่าคงจะทำให้นางตกใจจริงๆเขาควรจะทำแผลสักหน่อยก่อนไปจริงๆ แต่ไม่รู้ทำไม ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ในใจของเขากลับมีความรู้สึกไม่สบายใจอย่างประหลาดแ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 246 กู้อวิ๋นซีเจ้าลองหลอกข้าดูสิ
เมื่อจวินเย่เสวียนผลักประตูเข้ามา กู้อวิ๋นซียังคงนอนอยู่บนเตียง ตอนนี้ อันเซี่ยกำลังป้อนยาให้นางดื่มอยู่"เจ้ากำลังดื่มอะไร?"จวินเย่เสวียนรวดเร็วดั่งสายลม พริบตาเดียวก็เดินมาถึงข้างเตียง แย่งเอาชามในมือของอันเซี่ยมาอันเซี่ยถูกพลังไอเย็นของเขากดดันจนต้องถอยร่นออกไปสองก้าว ตึง นางทรุดนั่งลงกับพื้น"ทะ ท่านอ๋อง..." กำลังจะพูดอะไรออกไป แต่คิดไม่ถึงว่าแค่อ้าปากก็ต้องกระอักเลือดออกมาเสียก่อนกู้อวิ๋นซีก็ถูกพลังไอเย็นของเขา กดดันจนเลือดลมในร่างไหลเวียนอย่างรวดเร็วจนเกือบจะกระอักเลือดออกมาเช่นกัน"เจ้ากำลังดื่มอะไรอยู่กันแน่?" มือของจวินเย่เสวียนที่ถือชามยาอยู่สั่นระริกไม่หยุดเมื่อเห็นสีหน้าที่ซีดขาวของกู้อวิ๋นซี เขาก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ อยากจะเข้าไปช่วยประคองตัวนางโดยสัญชาตญาณแต่เสียงคำพูดของคนรับใช้ที่เฝ้าห้องยากลับวนเวียนอยู่ข้างหูเขาตลอดเวลาอันเซี่ยไปหยิบยาขับเลือดมา!ไม่มีใครบังคับนาง เป็นอันเซี่ยที่ไปเอาด้วยตัวเอง!"กู้อวิ๋นซี บอกข้าสิ เจ้ากำลังดื่มอะไรอยู่กันแน่ เจ้ากำลังดื่มอะไรอยู่?"มือของเขาสั่นเทา สายตามองไปที่มุมหนึ่งที่มีชุดกระโปรงเปื้อนเลือดกองอยู่เขาโยนชามยาทิ้
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 247 ขอท่านตั้งสติหน่อยเถิด
ราวกับเวลาหยุดเดินไปอย่างนั้นโลกทั้งใบของจวินเย่เสวียน กลายเป็นว่างเปล่าไปในฉับพลันเขาไม่ได้ยินว่าคนอื่นกำลังพูดอะไรในสายตา ผู้หญิงของเขาล้มลงไปเนื่องจากร่างกายอ่อนแอราวกับหลานโจวกำลังจับชีพจรให้นาง จากนั้น ราวกับกำลังฝังเข็มให้นางจวินเย่เสวียนรู้สึกเจ็บปวดในใจอย่างมาก ราวกับมีมือคู่หนึ่ง ฉีกกระชากดวงใจของเขาออกไปก็ไม่ปานแต่เขาก็ยังคงกุมมือของกู้อวิ๋นซีเอาไว้โดยสัญชาตญาณ ส่งพลังปราณให้นาง จนนางฟื้นคืนสติกลับมาจากนั้น เขาก็ปล่อยมือนาง หันหน้ากลับไปมองชุดกระโปรงที่เปียกชุ่มไปด้วยเลือดตัวนั้นลูกของเขา กลายเป็นเลือดไปแล้ว ไม่อยู่แล้วตายไปแล้วทั้งอย่างนี้"เพราะอะไร?" สายตาของจวินเย่เสวียน หันกลับมามองกู้อวิ๋นซีอีกครั้ง "เหตุใดเจ้าต้องลงมือฆ่าเขาด้วยตัวเอง เพราะอะไร?""เย่เสวียน" กู้อวิ๋นซีกัดริมฝีปาก ยื่นมือออกไปจะดึงเขาไว้แต่เขากลับหลบออก สายตาไร้ซึ่งประกายความสดใส จ้องใบหน้าของนางอยู่อย่างนั้น "มันเพราะอะไรกันแน่? เหตุใดเจ้า...ถึงไม่ต้องการเขาแล้ว?""เป็นความผิดของข้าเอง ข้าผิดเองตั้งแต่ต้น...""เหตุใดเจ้าจึงไม่ต้องการเขา?" เขาไม่อยากรู้ว่าเป็นความผิดของใคร โลกของ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 248 หรือจะขังให้ตายไปในที่นี้เลย
"ท่านอ๋อง!" เยียนเป่ยรีบพุ่งตัวเข้าไปประคองตัวจวินเย่เสวียนขึ้นมาทันทีท่านอ๋องใบหน้าซีดเผือด ที่มุมปากยังคงมีเลือดไหล ร่างกายไม่ตอบสนองใดๆเยียนเป่ยกับหลานโจวตกใจกันอย่างมากเยี่ยนอีเองก็พุ่งตัวเข้ามาเช่นกัน เขาอุ้มจวินเย่เสวียนขึ้นมาแล้วรีบวิ่งออกไปทันที "หลานโจว เร็ว! รีบมารักษาให้ท่านอ๋อง!"เยียนเป่ยรีบวิ่งตามออกไปหลานโจวเองก็ลุกขึ้นมา กำลังจะวิ่งตามออกไปแต่น้ำเสียงแหบพร่าของกู้อวิ๋นซีก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง "เพราะอะไร...ทำไมต้องใส่ร้ายข้า?"หลานโจวชะงักฝีเท้า หันหน้ากลับไปมองนางหนึ่งทีการมองครั้งนั้น ทำให้หลานโจวต้องตกใจจนตัวสั่นไปทั้งตัวกู้อวิ๋นซีทรุดตัวอยู่ข้างเตียง ที่มุมปากยังคงมีเลือดไหล สายตาคู่นั้นที่ไร้ซึ่งประกายแห่งความสดใสใดๆ กำลังจ้องมองมาที่เขาราวกับนางเป็นผู้หญิงจนตรอกที่ใกล้ตาย พยายามรวบรวมกำลังทั้งหมด ถามคำถามที่ติดค้างในใจกับเขา "เพราะอะไร...ทำไมต้อง...ใส่ร้ายข้า?"หลานโจวรู้สึกปวดใจมาก ตั้งแต่โตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาน้ำตาไหลต่อหน้าคนนอก"ขออภัย พระชายา ขออภัย..."เมื่อเขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งจบ ก็หมุนตัววิ่งตามออกไปทันที "ใครก็ไ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 249 มีชีวิตอยู่ช่างดีจริงๆ
อันเซี่ยกลับเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าสิ้นหวังแต่เมื่อเห็นคุณหนูที่ยังนอนหลับไม่ได้สติอยู่ นางก็พยายามทำใจฮึดสู้ขึ้นมานางเดินไปตักน้ำมาอ่างหนึ่งจากสวนด้านหลัง ระหว่างทางก็ไม่รู้ว่าทำหกไปเท่าไรเนื่องจากร่างกายที่อ่อนแอแต่อย่างน้อยก็ยังพอที่จะใช้บิดผ้าขนหนูเพื่อมาแปะไว้บนหน้าผากของกู้อวิ๋นซี เพื่อช่วยลดอุณหภูมิให้นางนางใช้ยาไม่เป็น ในหอหนิงซีแห่งนี้ นอกจากยาในกล่องยาของคุณหนูก็ไม่มียาอื่นๆ อีกเคราะห์กรรมในครั้งนี้ ไม่รู้ว่าคุณหนูของนางจะสามารถผ่านมันไปได้หรือไม่ถูกวางยา แท้งลูก มีไข้สูง..."คุณหนู ท่านจะต้องเข้มแข็งไว้นะเจ้าคะ จะต้องกลับมาแข็งแรงดีนะเจ้าคะ"อันเซี่ยกุมมือที่เย็นเยียบของกู้อวิ๋นซีเอาไว้ ไอออกมาสองที ตอนที่ไอก็มีเลือดกระเด็นออกมาติดอยู่ข้างริมฝีปาก ทำให้ตอนนี้มีแต่กลิ่นคาวเลือดเต็มไปหมดแต่นางไม่สนใจ ยังคงกุมมือเล็กๆ ของกู้อวิ๋นซีเอาไว้แน่น "คุณหนู จวนอ๋องแห่งนี้ นอกจากท่านอ๋องสองคนแล้ว คนอื่นๆ ต่างก็อยากให้พวกเราตายไปกันทั้งนั้น""แต่พวกเขาไม่กล้าฆ่าพวกเราตรงๆ พวกเขาอยากจะขังพวกเราไว้จนตายอยู่ในนี้ ให้พวกเราค่อยๆ ตายไปเอง""คุณหนู ท่านจะต้องหายดี จะต้องไม่ทำใ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 250 ช่างวางแผนได้แยบยลเหลือเกิน
พวกนางถูกขังมาครึ่งเดือนแล้วทหารองครักษ์ไม่อนุญาตให้พวกนางก้าวออกไปด้านนอกเลยแม้แต่ครึ่งก้าวและก็ไม่มีใครเข้ามาส่งข้าวของให้หอหนิงซีแห่งนี้ ราวกับเป็นเรือนร้างในเรือนที่กว้างขวางเช่นนี้ นอกจากนายบ่าวสองคนที่เดินออกไปข้างนอกบ้างเป็นบางครั้ง ก็ไม่มีคนอื่นอีก"คุณหนู คืนนี้ข้าจะออกไปดู ไปดูสิว่าเสวียนอ๋องทำอะไรอยู่กันแน่!"ครึ่งเดือนแล้ว แต่ไม่เคยมาเยี่ยมหาคุณหนูเลยสักครั้ง!อันเซี่ยพูดอย่างโมโห "หรือว่า เขาเชื่อคำพูดของหลานโจวจริงๆ เชื่อว่าคุณหนูจงใจที่จะไม่เก็บ...ไม่เก็บ..."สายตาของอันเซี่ยมองไปยังตรงบริเวณท้องน้อยของกู้อวิ๋นซีคำพูดต่อจากนั้น นางไม่กล้าพูดออกไปอีกเด็กได้จากร่างกายของคุณหนูไปกว่าครึ่งเดือนแล้วชุดกระโปรงที่เปื้อนเลือดนั้น นางได้นำไปฝังไว้ที่ด้านหลังหอ ราวกับว่า นางได้ฝังลูกของคุณหนูไปแล้วจริงๆนางรู้ดีจนถึงตอนนี้ แค่คุณหนูคิดถึงลูกนางก็ยังคงรู้สึกเจ็บปวดใจแต่ว่า กู้อวิ๋นซีไม่ได้อ่อนแออย่างที่นางคิดเรื่องที่ไม่มีทางแก้ไข นางก็ทำได้เพียงยอมรับความจริงเท่านั้น"ใช้ร่างกายตัวเองทดสอบพิษ เพื่อปรุงซีรั่มให้อาหลี เป็นเรื่องที่ข้าทำเองอย่างเต็มใจจริงๆ เคร
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 251 ทางสวรรค์มีไม่ยอมเดิน
พลังปราณวิชาตัวเบาของอันเซี่ยฟื้นฟูกลับมาแล้วตอนนี้การจะกระโดดขึ้นบนกำแพงสูงก็เป็นเรื่องง่ายดายทีเดียวเดิมทีนางคิดแค่จะไปหยิบเอาวัตถุดิบออกมาจากห้องครัวใหญ่ในเรือนด้านหลังบางส่วนเท่านั้นแต่ว่าเมื่อได้ออกมาก็รู้สึกไม่พอใจไม่รู้อะไรดลใจถึงได้ไปที่หอชมจันทร์บรรยากาศในหอชมจันทร์เหมือนกับหอหนิงซีไม่มีผิด ช่างเงียบสงบไม่ออกมานานขนาดนี้ อันเซี่ยเองก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่จวนอ๋องบ้างแต่การคุ้มกันที่หอชมจันทร์ดูจะมากกว่าเมื่อก่อนอีกอย่างน้อยหนึ่งเท่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?อันเซี่ยจำที่คุณหนูกำชับไว้ได้ ห้ามบุ่มบ่าม แต่ว่า นางอยากจะเข้าไปพูดกับเสวียนอ๋องด้วยตัวเองสักประโยคว่าเขาเข้าใจคุณหนูผิดแล้ว!ความรู้สึกที่คุณหนูมีต่อเสวียนอ๋อง เป็นเรื่องจริงสิ่งที่หลานโจวพูดทั้งหมด ล้วนเป็นเรื่องโกหก!อันเซี่ยลังเลอยู่นาน แต่สุดท้ายก็อดไม่ไหว กระโดดขึ้นไปบนหลังคาหอชมจันทร์นางรู้ว่าห้องนอนของเสวียนอ๋องอยู่ที่ไหนพยายามคลำไปตลอดทาง ในที่สุดก็ได้ยินเสียงคนคุยกันมาจากด้านนอกห้องนอนของจวินเย่เสวียน"ข้าก็เพียงเข้าไปดูเขาเท่านั้น เหตุใดเจ้าเอาแต่ขวางข้าเช่นนี้? ข้าก็เรียนหม
Latest chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
"ท่านอ๋อง ข้าต้องการยาเล็กน้อย อีกทั้งเหล้ากาหนึ่ง" กู้หรูชิวกล่าวจวินเย่เสวียนโบกมือหนึ่งที ความจริงเยียนเป่ยไม่ยินยอม แต่สุดท้ายเขาก็ไปเตรียมของมาให้กู้หรูชิวอย่างรวดเร็วกู้หรูชิวเดินไปอยู่ตรงหน้าของหลานโจว พูดอย่างอ่อนโยนว่า "คุณชายท่านนี้ ขออภัยด้วย"ที่ขมับของหลานโจวมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาเยี่ยนอีกำมือแน่น แต่ก็ได้แต่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้พูดอะไรเยียนเป่ยร้อนใจ "ท่านอ๋อง หลานโจวติดตามข้างกายท่านมาสิบกว่า สิบกว่าปี เขา..."จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองด้วยสายตาเย็นชากู้หรูชิวบดยาหลายชนิดให้กลายเป็นผงแล้วใส่ลงไปในเหล้าหลานโจวรู้ว่านั่นเป็นยาที่ทำให้เขาขาดสติ โดยส่วนมากไว้ใช้สำหรับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ เพื่อลดความเจ็บปวดของร่างกายเขาไม่รู้เลยว่ายาพวกนี้เมื่อเอามาผสมกับเหล้าแรงจะสามารถดึงวิญญาณของคนๆ หนึ่งได้แต่เมื่อทั้งสองชนิดผสมเข้าด้วยกัน ก็สามารถทำให้คนๆ หนึ่งมีสติเลือนลาน ช้าเชือนได้จริงๆ!เมื่อเห็นว่ากู้หรูชิวผสมยากับเหล้าเข้ากันดีแล้ว เดินถือมาอยู่ตรงหน้าของตัวเอง หลานโจวก็ได้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอย่างสงบว่า "ท่านอ๋อง เป็นกระหม่อมที่เอายาพิษรุนแรง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
ไม่รอให้หลานโจวได้เอ่ยปาก หมอคนนั้นก็พูดขึ้นว่า "จะไม่มีปัญหาได้อย่างไร? ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นดื่มยาพิษอะไรเข้าไป ซึ่งเป็นการทำร้ายเด็กในท้องตั้งนานแล้ว"เมื่อหมอคิดไปถึงสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นในตอนนั้น ก็อดที่จะสงสารไม่ได้"ผู้หญิงคนนั้นจะต้องรักลูกในท้องของนางมากแน่ ข้าน้อยแนะนำให้นางรีบตัดสินใจ อะ เอาเด็กออก..."เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของเสวียนอ๋อง ที่จู่ๆ ก็เย็นเยียบขึ้นมา หมอคนนั้นก็หวาดกลัวจนตัวสั่น ฉับพลันไม่รู้ว่าควรจะพูดต่อไปหรือไม่แต่ก็เป็นจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาประโยคหนึ่งอย่างเย็นชา "พูดต่อ!"หมอคนนั้นถึงได้พูดต่อไปอย่างกลัวๆ กล้าๆ "ข้าน้อยคิดเพื่อร่างกายของผู้หญิงคนนั้นเองถึงได้แนะนำให้ดื่มยาขับเลือด แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ยินยอม ข้าน้อยรู้ว่านางยังแอบมีความหวังอยู่"สายตาของจวินเย่เสวียนมองไปยังร่างของหลานโจวหลานโจวรู้สึกสิ้นหวังมากเขารู้อยู่แล้วว่าสักวัน วันนี้ก็จะต้องมาถึงแต่แค่คิดไม่ถึงว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?" ในที่สุดเยียนเป่ยก็ทนไม่ไหวเขาเชื่อใจหลานโจวขนาดนั้น แต่ทำไมตอนนี้ หลานโจว...ดูเหมือนว่าหลานโจวกำลังปกปิดอะไรไว้อยู่จริงๆ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
"เสวียนเออร์ เจ้า...เจ้าพูดเรื่องเหลวไหลอะไร? ข้าจะไปทำอะไรนางได้? นางอยู่ในการคุ้มครองของเจ้าตลอดเวลานะ!"พระสนมหรงรู้สึกละอายใจ แต่ก็พยายามรักษาจิตใจให้สงบนิ่งนางปล่อยมือที่จับชายเสื้อของจวินเย่เสวียนเอาไว้ แล้วก้าวถอยหลังไปสองก้าวเริ่มรู้สึกหวาดกลัวลูกชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ขึ้นมาอย่างประหลาด"เสวียนเออร์ เจ้าลืมความเจ็บปวดของเจ้าได้เร็วขนาดนี้เชียวเหรอ? นางเป็นคนฆ่า...ของเจ้าเองกับมือเพื่อช่วยหลีเออร์นะ...""ลูก" คำนี้พระสนมหรงไม่กล้าที่จะพูดมันออกไปรอบข้างมีทั้งขันทีและนางกำนัลมากมายแต่นางรู้ดีว่าลูกชายของนางเข้าใจจริงดังนั้น ประโยคนี้ทำให้จวินเย่เสวียนกำหมัดแน่นทีเดียวเขาไม่อาจทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้!โชคดีที่หลังจากกลับมา นางได้พบกับมู่อันหนิงแล้ว และได้คุยกับเรื่องคำที่จะพูดแล้วมู่อันหนิงช่างรู้งานจริงๆ!หากว่าไม่มีมู่อันหนิง พระสนมหรงเองคนเดียวคงไม่อาจจัดการเรื่องให้ดีได้เช่นนี้"เสวียนเออร์ แม่ก็แค่สงสารเจ้า หรือว่าเจ้าไม่คิดแค้นนาง...""นางช่วยลูกชายสุดที่รักของท่านไว้ แต่ท่านกลับ แค้นนาง?"จวินเย่เสวียนหรี่ตาลง ฉับพลันก็เดินขึ้นไปข้างหน้าพระสนมหรงตกใจจ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
"เจ้า..."พระสนมหรงคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีจะกล้ายอมรับออกมาจริงๆ!นางทำไปเพื่อแก้แค้นนางจริงๆ!แถมนางยังคิดจะให้ลูกชายทั้งสองคนของนางกลายเป็นศัตรู ฆ่ากันเอง!พระสนมหรงโมโหจนตัวสั่น แต่กู้อวิ๋นซีกลับใช้ดวงตาคู่โตชุ่มชื้นนั้นมองมาที่นางด้วยสายตาที่ไร้เดียงสาอย่างเดิมรอยยิ้มที่มุมปากเหมือนจะอ่อนโยน แต่คำพูดที่ออกมากลับเย็นชาสุดขีด"เสด็จแม่ ข้าเกือบจะถูกท่านฆ่าตายแล้ว หากว่าข้าไม่ทำให้ลูกชายทั้งสองของท่านตายไปบ้าง ข้าจะทำใจเรื่องความแค้นนี้ได้อย่างไร?""นังแพศยา เจ้ากล้า!"พระสนมหรงโมโหจนเสียสติ ยกมือขึ้นมาอย่างเร็ว และกำลังจะตบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงที่น่าแปลกก็คือ การต้องเผชิญกับฝ่ามือของตัวเอง กู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่คิดหลบ แต่ยังกลับยิ้มออกมาอย่างสะใจพระสนมหรงตกใจ จู่ๆ ก็เข้าใจได้ทันทีว่าตัวเองโดนหลอกแล้ว!แต่แรงตบที่นางอ้างออกไปมันไม่สามารถเก็บกลับได้ทันแล้ว ฝ่ามือนี้ในที่สุดก็จบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงเพราะว่าแรงมาก กู้อวิ๋นซีถึงได้ล้มลงไปนั่งกองอยู่บนพื้นทันทีตาลายไปหมด ลุกขึ้นมาไม่ได้เลย"ซีเออร์!" เงาของสองร่างปรากฎออกมาในทันทีตอนที่จวินฉู่หลีช่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
ความจริงแล้วพระสนมหรงไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากที่กลับมาจะยังเจอหน้าผู้หญิงคนนี้อีกตอนนั้นที่นางจากมา กู้อวิ๋นซีนอนคว่ำหน้าอยู่ข้างเตียง ปากก็กระอักเลือดสีดำ ลมหายใจรวยรินถึงแม้นางจะมีความสงสารอยู่บ้าง แต่เมื่อคิดถึงว่าลูกชายของตัวเองทังสองคนจะต้องผิดใจกันเพราะผู้หญิงคนนี้ นางก็ใจแข็งได้อีกครั้งวันนั้นที่ออกคำสั่งไม่ให้มีใครมา จริงๆ แล้วไม่ใช่ความปรารถนาของมู่อันหนิงแค่คนเดียวแต่เป็นความอนุญาตกลายๆ ของพระสนมหรงอีกด้วยเพียงแค่มู่อันหนิงนับว่ายังดีอยู่บ้างที่รับจบเรื่องนี้เอาไว้เอง ไม่ได้ทำให้ลูกชายทั้งสองของนางเกลียดนางด้วยเรื่องนี้ ทำให้ท่าทีที่พระสนมหรงมีต่อมู่อันหนิงก็ยิ่งดีขึ้นอีกเดิมคิดว่าหลังจากสามเดือนผ่านไป ตอนที่กลับมากู้อวิ๋นซีก็คงจะตายไปนานแล้ว และด้วยระยะเวลาที่ยาวนานนี้ ลูกชายทั้งสองของนางก็คงทำใจเรื่องผู้หญิงคนนี้ไปได้แล้วถึงตอนนั้น หลีเออร์ก็จะมีชีวิตใหม่ ส่วนเสวียนเออร์ นางเองก็ชอบมู่อันหนิงถ้าจะให้มู่อันหนิงมาเป็นพระชายาของเสวียนอ๋อง นางก็พอใจอย่างมากสรุปก็คือมันจะต้องเป็นการจบเรื่องที่สมบูรณ์แบบแต่นางคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่ตาย แต่ยังกล้าท
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
สองวันต่อจากนั้น กู้อวิ๋นซีก็พักอยู่ที่ตำหนักของไทเฮาตลอดสองวันนี้จวินฉู่หลียุ่งมากด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการก่อสร้างจวนหลีอ๋อง อีกด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการย้ายไปประจำการที่เมืองฝานกู้อวิ๋นซีได้พักผ่อนอยู่สองวัน พอถึงเช้าตรู่วันที่สาม ในที่สุดก็ได้รับข่าวดี"คนในจวนแม่ทัพออกนอกเมืองไปแล้วเหรอ?"ข่าวนี้ทำให้นางอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูกไปทั้งวัน"เจ้ากังวลว่าเสวียนอ๋องจะมาขัดขวางเหรอ?" ขนาดมู่เฟยหย่ายังดูออกเลยว่านางเบาใจไปมากกู้อวิ๋นซีไม่ได้ตอบคำถามนี้ความคิดของจวินเย่เสวียน ใครจะเดาออกกัน?สามวันก่อนหน้านี้เขาถูกนางทำให้โกรธจนกลับออกไป เสวียนอ๋องเป็นคนอารมณ์แปรปรวณ อีกทั้งยังรู้ว่านางตั้งใจจะให้คนในจวนแม่ทัพออกห่างจากความวุ่นวายนี้ดังนั้นการที่เขาจะขวางก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร"เรื่องนี้ข้าได้ปรึกษากับอาหลีแล้ว อาหลีเองก็เคยคิดวิธีรับมือ หากว่าเสวียนอ๋องตั้งใจจะขวาง อาหลีก็จะทำตามที่ข้าบอก"การที่จวินเย่เสวียนเก็บตัวเงียบแบบนี้ เป็นเรื่องที่เหนือการคาดหมายไปเหมือนกัน"วันนี้เจ้าช่วยข้าออกไปตามหาคุณชายมู่อีกครั้งเถอะ" จู่ๆ กู้อวิ๋นซีก็พูดขึ้นมา"หามาตั้งหลายวันแล้วยังไม่ได้ข
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
"อื้อ!"หมอนใบหนึ่งกระเด็นมาโดนที่หัวของมู่เฟยหย่าพอดิบพอดีมู่เฟยหย่าจึงทำได้เพียงแค่ต้องเงียบปากไปเท่านั้นแต่ในหัวสมองของนางยังคงมีภาพแผ่นหลังที่โดดเดี่ยวอ้างว้าง ราวกับถูกคนทั้งโลกละทิ้งของจวินเย่เสวียนตอนเดินจากไปวนเวียนอยู่ไม่หายนางรู้สึกปวดใจจริงๆ นะ!ก็ไม่รู้ว่าทำไมกู้อวิ๋นซีถึงใจร้ายได้แบบนี้กู้อวิ๋นซีในตอนนี้ นิ่งสงบราวกับผิวน้ำที่ไร้คลื่นความเจ็บปวดของเขา มันเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดของนางแม้เพียงสักหนึ่งส่วน มีอะไรให้น่าสงสารกัน?อีกอย่าง ต่อไปเสวียนอ๋องก็มีโอกาสอีกกว้างไกลในอนาคตแต่ตัวนางกับคนในจวนแม่ทัพกลับต้องตกอยู่ในสภาพที่ลำบากแค่สถานการณ์ของตัวนางเองในตอนนี้ก็ไม่มีสิทธิที่จะไปสงสารคนอื่นแล้ว"เอาล่ะ ข้าไม่พูดแล้ว แต่ว่า เจ้าไม่ใช่ต้องการจะแก้แค้นเหรอ? เหตุใดเจ้าถึงไม่ใช้เสวียนอ๋องกับหลีอ๋องมาต่อกรกับพระสนมหรงโดยตรงล่ะ?"ตอนนี้เป็นไง ทำให้เสวียนอ๋องโกรธจนจากไปแล้ว ต่อไปไม่ใช่ว่าจะมีศัตรูที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอีกคนอย่างนั้นเหรอ?กู้อวิ๋นซีได้แต่มองนางอย่างนิ่งสงบ "แล้วถ้าหากว่าเป็นเจ้า เจ้าจะทำอย่างไร?"มู่เฟยหย่าคิดสักพัก ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้นางแล้วพู
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
"ข้าชอบอาหลีหรือไม่ ข้าไม่รู้ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ข้ารู้ได้ชัดเจน"กู้อวิ๋นซีเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา อย่างน้อย ครั้งนี้ก็เต็มไปด้วยความจริงใจ"จวินเย่เสวียน ข้าไม่รักท่านแล้ว""เจ้าคิดว่าข้าจะสนหรือยังไง?" น้ำเสียงของจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาแทบจะแค้นมันออกมาจากซอกฟันอยู่แล้วถ้าเป็นในเวลาปกติ กู้อวิ๋นซีจะต้องกลัวแน่แต่ตอนนี้ ไม่รู้ทำไม จู่ๆ นางก็รู้สึกไม่กลัวแล้วจริงๆ"ทางที่ดีท่านอ๋องพูดแล้วก็ทำให้ได้ด้วย ไม่สน ต่อไปก็อย่ามารบกวนชีวิตของพวกเราสองสามีภรรยา"ใบหน้าเขาเรียบเฉย ดูแล้วจิตใจสงบนิ่งราวผิวน้ำแต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าคำพูดของกู้อวิ๋นซี เป็นเหมือนมีดเล่มหนึ่งที่ปักเข้าไปในหัวใจเขาอย่างจังลึกและแรงมาก!ประกายแสงเพียงน้อยนิดในดวงตาของเขา หายไปหมดแล้ว"กู้อวิ๋นซี เจ้าอย่าเสียใจทีหลังล่ะ!"...ในที่สุดเขาก็ไปแล้วกู้อวิ๋นซีนั่งลงไปบนพื้นอย่างอ่อนแรง หมดอาลัยตายอยากด้านนอกมีคนวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนนางจับขอบเตียงเอาไว้เพื่อพยุงตัวเองขึ้นมาอย่างช้าๆเพิ่งจะลุกขึ้นมาได้ ก็เห็นจวินฉู่หลีที่วิ่งเข้ามาในห้องโถงด้วยสีหน้าที่ร้อนรน"ท่านพี่สี่เขา...""ไปแล้ว" กู้
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
การปรากฎตัวขึ้นของจวินเย่เสวียนเป็นอะไรที่กู้อวิ๋นซีคิดไม่ถึงมาก่อนตอนที่เห็นเงาร่างของเขาเดินเข้ามา นางก็รีบลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ ก่อนจะถอยหลังไปหลายก้าวโดยสัญชาตญาณ"เจ้าคิดเหรอว่ามาหลบอยู่ที่ตำหนักของเสด็จย่าแล้วจะสามารถหลบข้าพ้น?"สายตาเย็นเยียบของจวินเย่เสวียนจับจ้องไปที่ร่างกายของนางตรงๆ"ให้คนของจวนแม่ทัพย้ายไปที่เมืองฝาน เพื่อจะได้รอดพ้นจากขอบเขตอำนาจของข้าก็คิดว่าจะสามารถไปไหนก็ได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?""ก็แค่พวกมดแมลงตัวเล็กๆ ที่ต้องการรักษาชีวิตเท่านั้น ท่านอ๋อง ท่านต้องการปกป้องครอบครัวของท่าน ข้าก็ต้องการให้ครอบครัวของข้าได้มีชีวิตต่อไป เหตุใดท่านอ๋องถึงไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปล่ะ?"กู้อวิ๋นซียังคงเดินถอยหลังอยู่ ไม่ทันระวังก็เลยเดินถอยไปจนถึงเตียงนอน จนไม่อาจถอยหลังได้อีก"ท่านอ๋อง คนที่ท่านแค้นคือข้า ไม่เกี่ยวกับพวกเขา ท่านอ๋องจะสามารถปล่อยให้พวกเขาได้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่?"ถึงแม้ฝีเท้าของจวินเย่เสวียนจะดูเอื่อยเฉื่อย แต่เพียงไม่นานเขาก็เดินมาอยู่ตรงหน้าของนางแล้ว"ดังนั้น ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเจ้ายังพูดว่าต้องการผู้ชายที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่แบบข้าในอ้อมแขนของข้า แต่คืนนี
