Share
บทที่ 240 ทุกอย่างของเจ้าเป็นของจวนเสวียนอ๋อง
Related chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 241 ทุกอย่างก็เพื่อเขา
หลานโจวมองเข็มฉีดยาที่ถูกบรรจุเต็มไปด้วยพิษ จากนั้นก็มองที่กู้อวิ๋นซี ด้วยสีหน้าลำบากใจเขาทำแบบนี้ก็เท่ากับว่าเป็นการตัดโอกาสการมีชีวิตรอดของเด็กในท้องพระชายาถึงแม้เขาจะรู้อยู่เต็มอกว่าเด็กคนนี้ไม่มีทางมีชีวิตรอดได้ก็ตามทีแต่การที่เด็กเสียชีวิตเองเนื่องจากไม่แข็งแรงกับการเสียชีวิตจากการถูกเขาฉีดสารพิษเข้าไปมันเป็นคนละเรื่องกันเช่นนี้ โหดร้ายเกินไปแล้ว!"หลานโจว!" พระสนมหรงถลึงตามองเขาแล้วพูดอย่างโมโห "เจ้าลืมแล้วหรือไงว่าเคยสาบานอะไรไว้ต่อหน้าข้า? ข้าบอกความลับทุกอย่างกับเจ้าไปแล้วหรือว่ามันยังไม่พอที่จะทำให้เจ้าตัดสินใจได้หรือไง?"เมื่อหลานโจวได้ยินดังนั้นเขาก็สะดุ้งจนตัวสั่นในที่สุดก็ก้าวขาแข็งๆ เดินไปหยุดตรงหน้าโต๊ะแล้วหยิบเอาเข็มฉีดยาขึ้นมากู้อวิ๋นซีก็กำลังมองเขาอยู่เช่นกันนางรู้มาตลอดว่า จวนเสวียนอ๋องมีความลับสุดยอดที่น่ากลัวและไม่สามารถบอกใครได้นางไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ก็รู้ว่าเมื่อพูดออกไป ผลของมันจะต้องสามารถย้อมแผ่นดินให้แดงฉานด้วยเลือดได้แน่นอนแต่ทุกอย่างนี้ มันเกี่ยวอะไรกับนาง กับอาหลีและกับลูกในท้องด้วยล่ะ?"หลานโจว ข้ารู้ว่าเจ้าเคยตรวจอาการให้กับเด็กใ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 242 ใครจะมาช่วยพวกนางได้บ้าง
"พระชายา ลูกในท้องของท่าน ไม่สมควรให้คลอดออกมาจริงๆ"หลานโจวหยิบเข็มฉีดยาขึ้นมา เดินไปอยู่ตรงหน้าของกู้อวิ๋นซีถึงแม้ในแววตาของเขาจะเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่ตอนนี้สายตาของเขากลับแน่วแน่"พระชายา เพื่อท่านอ๋อง ท่านก็ไม่ควรคลอดเขาออกมา หากว่าท่านอ๋องมีลูกที่พิการ จะต้องเป็นภาระของเขาในภายหน้าแน่!"หลานโจวรู้ว่าตัวเองโหดร้าย แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกทุกอย่างก็ทำเพื่อท่านอ๋องทั้งสิ้น!สิ่งไหนที่ไม่เป็นผลดีกับท่านอ๋อง ก็จะต้องถูกกำจัดทิ้ง!"เขาจะต้องเกลียดเจ้าแน่" กู้อวิ๋นซีไม่มีแรงที่จะต่อต้านอีกแล้ว ทำได้เพียงพยายามพูดโน้มน้าวเขา "ให้โอกาสข้าอีกสักครั้ง ข้าจะต้องรักษาเขาให้หายได้แน่ หลานโจว...""หลานโจว! อย่าไปฟังนาง เจ้าก็เคยตรวจชีพจรให้นาง เจ้ารู้ดีว่าเด็กคนนี้ไม่มีทางรักษาให้หายได้ไม่ใช่เหรอ?"พระสนมหรงยืนอยู่ข้างหลังของหลานโจวเช่นเดียวกับมู่อันหนิงนางพูดอย่างโมโห "เจ้ารู้ว่าในภายหน้าเขาจะต้องทำภาระกิจยิ่งใหญ่ขนาดไหน ลูกของเขาจะต้องเป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่สุดในแผ่นดิน!"หลานโจวหลับตาลง เก็บซ่อนความรู้สึกเจ็บปวดทั้งหมดไว้ภายในใช่แล้ว ลูกของเสวียนอ๋องจะต้องเป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่สุ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 243 ข้าจะต้องมีชีวิตต่อไป
"เพราะเหตุใด! คุณหนู ท่านใจดีช่วยหลีอ๋องไว้ เหตุใดสุดท้ายถึงกลายเป็นแบบนี้ได้? พวกเขาทำอะไรกับท่านกันแน่?"อันเซี่ยไม่เข้าใจเลยจริงๆ เพื่อช่วยหลีอ๋องแล้ว คุณหนูของนางยอมทำร้ายได้แม้แต่ร่างกายของตัวเองคุณหนูมีเมตตา จิตใจดี เหตุใดสุดท้ายถึงได้รับผลเช่นนี้?หลังจากพวกเขาใช้คุณหนูเสร็จ ก็ไม่สนเลยจริงๆ เหรอว่าคุณหนูจะเป็นหรือตายอย่างไร?พวกเขาทุกคนต่างก็ไปดูแลหลีอ๋อง แล้วทิ้งพระชายาหลีอ๋องที่จะตายแหล่ไม่ตายแหล่ไว้ที่นี่เนี่ยนะ?คนพวกนี้ เหตุใดจึงไร้มนุษยธรรมเหลือเกิน?"คุณหนู...""ลูก..." กู้อวิ๋นซีคว้ามือของอันเซี่ยเอาไว้ น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้กว่าครึ่งค่อนคืนในที่สุดก็ไหลรินลงมาเมื่อเห็นนางร้องไห้ อันเซี่ยก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ จากนั้นก็ร้องไห้ตามนางไปด้วย "คุณหนู ขออภัย เป็นข้าที่ปกป้องท่านไม่ดี ขออภัยด้วย...""อันเซี่ย ตอนนี้...ไม่ใช่เวลาจะมาร้องไห้"ถึงแม้ตอนนี้กู้อวิ๋นซีจะร้องไห้อยู่ แต่ในแววตาของนาง ยังมีความปรารถนาอย่างหนึ่ง"ข้าจะต้องมีชีวิตต่อไป ข้าจะต้อง...มีชีวิตต่อไป..."พระสนมหรงไม่สนใจความเป็นความตายของนาง เพื่อได้ซีรั่มที่ดีที่สุด กลับให้หลานโจวดูดเอาพิษมาใส่ในร่า
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 244 ทุกอย่างเป็นเพราะเจ้า
หลังจากที่จวินฉู่หลีถูกฉีดซีรั่มเข้าไปในร่างกายแล้ว เขาก็เริ่มหลับไปไม่ได้สติช่วงเวลากลางดึก กองกำลังทหารของพระสนมหรงก็มารวมตัวกันอยู่ที่ลานด้านหน้าภายในรถม้า ดวงตาทั้งคู่ของจวินฉู่หลีปิดสนิท แต่ริมฝีปากบางกลับขมุมขมิมไปมา ไม่รู้ว่ากำลังเรียกหาใครพระสนมหรงมองไปที่หลานโจวแล้วถามอย่างร้อนใจ "เป็นอย่างไรบ้าง?""อาการของหลีอ๋องไม่มีอะไรน่าห่วง แต่ว่า ผลลัพธ์ของซีรั่มนี้ยอดเยี่ยมยิ่งนัก เกรงว่าหลายวันนี้หลีอ๋องคงจะไม่ตื่นขึ้นมาง่ายๆ แน่"พระสนมหรงขมวดคิ้วมุ่นอย่างใช้ความคิดแต่มู่อันหนิงที่ยืนอยู่ข้างๆ กลับพูดว่า "ความจริงการที่หลายวันนี้หลีอ๋องจะไม่ตื่นขึ้นมา ก็อาจจะเป็นเรื่องที่ดีกับเขาก็ได้นะเพคะ"พระสนมหรงหันหน้าไปมองนาง "อย่างไร?""หากว่าหลีอ๋องตื่นขึ้นมา อย่างแรกที่จะทำเขาจะไปหาใครล่ะเพคะ? เขาคงไม่มีทางไปสถานที่หนาวเย็นจัดกับพระสนมเพื่อพักรักษาตัวอย่างว่าง่ายแน่เพคะ"เมื่อมู่อันหนิงพูดเช่นนี้ พระสนมหรงก็รู้สึกเหมือนถูกเตือนสติเข้าทันทีนางมองไปที่หลานโจว "รีบหาวิธีให้หลีเออร์หลับไปสักหลายวันหน่อย แต่ว่า ห้ามใช้วิธีที่เป็นการทำร้ายหลีเออร์เด็ดขาด!""พ่ะย่ะค่ะ" หลานโจวพูดด
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 245 คืนนี้จิตใจไม่สงบ
เมื่อคืนจวินเย่เสวียนรู้สึกจิตใจไม่สงบอย่างเห็นได้ชัดตอนที่กำลังไล่สังหารพวกกบฎอยู่นั้น เขาก็ถูกธนูยิงเข้าที่หลังเนื่องจากสติไม่อยู่กับตัวแต่เขาก็กลับมาถึงจวนได้ก่อนเวลารุ่งสาง"ท่านอ๋อง ท่านจำเป็นต้องทำแผลก่อนนะพ่ะย่ะค่ะ" เยียนเป่ยเดินตามเขาจนมาถึงห้องนอนตามความเคยชินของท่านอ๋องแล้ว ทุกครั้งที่กลับถึงจวน ก็จะกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องนอนก่อนเป็นอย่างแรกจากนั้นก็จะรีบไปหอหนิงซีเพื่ออยู่เป็นเพื่อนกับพระชายา โดยไม่ยอมเสียเวลาเลยแต่วันนี้แผลจากธนูของท่านอ๋องลึกไม่เบาหากไม่ใส่ยาทำแผลก่อน เกรงว่าคงจะไม่หายง่ายในเวลาเพียงสั้นๆ แน่แต่จวินเย่เสวียนกลับไม่ยอมฟังเขา หลังจากที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็จะเดินออกไปด้านนอกทันทีเยียนเป่ยรีบพูดขึ้นอย่างร้อนใจว่า "ท่านอ๋อง หากท่านไปหาพระชายาด้วยสภาพเช่นนี้ พระชายาจะต้องตกใจมากแน่พ่ะย่ะค่ะ"จวินเย่เสวียนชะงักฝีเท้าในทันทีจมูกของเด็กคนนั้นดีมาก หากได้กลิ่นเลือดบนตัวของเขา เกรงว่าคงจะทำให้นางตกใจจริงๆเขาควรจะทำแผลสักหน่อยก่อนไปจริงๆ แต่ไม่รู้ทำไม ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ในใจของเขากลับมีความรู้สึกไม่สบายใจอย่างประหลาดแ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 246 กู้อวิ๋นซีเจ้าลองหลอกข้าดูสิ
เมื่อจวินเย่เสวียนผลักประตูเข้ามา กู้อวิ๋นซียังคงนอนอยู่บนเตียง ตอนนี้ อันเซี่ยกำลังป้อนยาให้นางดื่มอยู่"เจ้ากำลังดื่มอะไร?"จวินเย่เสวียนรวดเร็วดั่งสายลม พริบตาเดียวก็เดินมาถึงข้างเตียง แย่งเอาชามในมือของอันเซี่ยมาอันเซี่ยถูกพลังไอเย็นของเขากดดันจนต้องถอยร่นออกไปสองก้าว ตึง นางทรุดนั่งลงกับพื้น"ทะ ท่านอ๋อง..." กำลังจะพูดอะไรออกไป แต่คิดไม่ถึงว่าแค่อ้าปากก็ต้องกระอักเลือดออกมาเสียก่อนกู้อวิ๋นซีก็ถูกพลังไอเย็นของเขา กดดันจนเลือดลมในร่างไหลเวียนอย่างรวดเร็วจนเกือบจะกระอักเลือดออกมาเช่นกัน"เจ้ากำลังดื่มอะไรอยู่กันแน่?" มือของจวินเย่เสวียนที่ถือชามยาอยู่สั่นระริกไม่หยุดเมื่อเห็นสีหน้าที่ซีดขาวของกู้อวิ๋นซี เขาก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ อยากจะเข้าไปช่วยประคองตัวนางโดยสัญชาตญาณแต่เสียงคำพูดของคนรับใช้ที่เฝ้าห้องยากลับวนเวียนอยู่ข้างหูเขาตลอดเวลาอันเซี่ยไปหยิบยาขับเลือดมา!ไม่มีใครบังคับนาง เป็นอันเซี่ยที่ไปเอาด้วยตัวเอง!"กู้อวิ๋นซี บอกข้าสิ เจ้ากำลังดื่มอะไรอยู่กันแน่ เจ้ากำลังดื่มอะไรอยู่?"มือของเขาสั่นเทา สายตามองไปที่มุมหนึ่งที่มีชุดกระโปรงเปื้อนเลือดกองอยู่เขาโยนชามยาทิ้
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 247 ขอท่านตั้งสติหน่อยเถิด
ราวกับเวลาหยุดเดินไปอย่างนั้นโลกทั้งใบของจวินเย่เสวียน กลายเป็นว่างเปล่าไปในฉับพลันเขาไม่ได้ยินว่าคนอื่นกำลังพูดอะไรในสายตา ผู้หญิงของเขาล้มลงไปเนื่องจากร่างกายอ่อนแอราวกับหลานโจวกำลังจับชีพจรให้นาง จากนั้น ราวกับกำลังฝังเข็มให้นางจวินเย่เสวียนรู้สึกเจ็บปวดในใจอย่างมาก ราวกับมีมือคู่หนึ่ง ฉีกกระชากดวงใจของเขาออกไปก็ไม่ปานแต่เขาก็ยังคงกุมมือของกู้อวิ๋นซีเอาไว้โดยสัญชาตญาณ ส่งพลังปราณให้นาง จนนางฟื้นคืนสติกลับมาจากนั้น เขาก็ปล่อยมือนาง หันหน้ากลับไปมองชุดกระโปรงที่เปียกชุ่มไปด้วยเลือดตัวนั้นลูกของเขา กลายเป็นเลือดไปแล้ว ไม่อยู่แล้วตายไปแล้วทั้งอย่างนี้"เพราะอะไร?" สายตาของจวินเย่เสวียน หันกลับมามองกู้อวิ๋นซีอีกครั้ง "เหตุใดเจ้าต้องลงมือฆ่าเขาด้วยตัวเอง เพราะอะไร?""เย่เสวียน" กู้อวิ๋นซีกัดริมฝีปาก ยื่นมือออกไปจะดึงเขาไว้แต่เขากลับหลบออก สายตาไร้ซึ่งประกายความสดใส จ้องใบหน้าของนางอยู่อย่างนั้น "มันเพราะอะไรกันแน่? เหตุใดเจ้า...ถึงไม่ต้องการเขาแล้ว?""เป็นความผิดของข้าเอง ข้าผิดเองตั้งแต่ต้น...""เหตุใดเจ้าจึงไม่ต้องการเขา?" เขาไม่อยากรู้ว่าเป็นความผิดของใคร โลกของ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 248 หรือจะขังให้ตายไปในที่นี้เลย
"ท่านอ๋อง!" เยียนเป่ยรีบพุ่งตัวเข้าไปประคองตัวจวินเย่เสวียนขึ้นมาทันทีท่านอ๋องใบหน้าซีดเผือด ที่มุมปากยังคงมีเลือดไหล ร่างกายไม่ตอบสนองใดๆเยียนเป่ยกับหลานโจวตกใจกันอย่างมากเยี่ยนอีเองก็พุ่งตัวเข้ามาเช่นกัน เขาอุ้มจวินเย่เสวียนขึ้นมาแล้วรีบวิ่งออกไปทันที "หลานโจว เร็ว! รีบมารักษาให้ท่านอ๋อง!"เยียนเป่ยรีบวิ่งตามออกไปหลานโจวเองก็ลุกขึ้นมา กำลังจะวิ่งตามออกไปแต่น้ำเสียงแหบพร่าของกู้อวิ๋นซีก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง "เพราะอะไร...ทำไมต้องใส่ร้ายข้า?"หลานโจวชะงักฝีเท้า หันหน้ากลับไปมองนางหนึ่งทีการมองครั้งนั้น ทำให้หลานโจวต้องตกใจจนตัวสั่นไปทั้งตัวกู้อวิ๋นซีทรุดตัวอยู่ข้างเตียง ที่มุมปากยังคงมีเลือดไหล สายตาคู่นั้นที่ไร้ซึ่งประกายแห่งความสดใสใดๆ กำลังจ้องมองมาที่เขาราวกับนางเป็นผู้หญิงจนตรอกที่ใกล้ตาย พยายามรวบรวมกำลังทั้งหมด ถามคำถามที่ติดค้างในใจกับเขา "เพราะอะไร...ทำไมต้อง...ใส่ร้ายข้า?"หลานโจวรู้สึกปวดใจมาก ตั้งแต่โตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาน้ำตาไหลต่อหน้าคนนอก"ขออภัย พระชายา ขออภัย..."เมื่อเขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งจบ ก็หมุนตัววิ่งตามออกไปทันที "ใครก็ไ
Latest chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
