บทที่ 13 เจ็บปวดใจนัก!

การกระทำของกู้อวิ๋นซี ทำให้จวินเย่เสวียนยิ่งบ้าคลั่งขึ้นไปอีก

จิตสำนึกถูกละทิ้งไปหมดสิ้นภายใต้ฤทธิ์ของยานี้

เขาดึงทึ้งเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรีบร้อน

หัวไหล่ที่ขาวผ่องราวหิมะ ถูกเปิดเผยสู่สายตาของเขาในทันที

ฝ่ามือที่หยาบกร้านจากการกรำศึกมานานหลายปี ค่อยๆ สอดลงไปครอบครองร่างกายบอบบางของเธอจากด้านบน!

ตอนที่ถูกเขากอบกุม กู้อวิ๋นซีรู้สึกสูญสิ้นพละกำลัง ได้เพียงแค่ทิ้งตัวที่อ่อนปวกเปียกของเธอแนบชิดไปกับร่างกายของเขา

"องค์ชายสี่..." เธอครางเรียกชื่อเขาออกมาเบาๆ

จวินเย่เสวียนยิ่งกอดรัดนางแรงขึ้น เสียงแหบพร่าของเขาดังขึ้นจากลำคอที่ร้อนรุ่ม "ไม่ต้องกลัว มีข้าอยู่..."

เสียงของเขา ฟังดูช่างไพเราะยิ่งนัก

แค่ได้ยินก็ทำให้เธอรู้สึกลุ่มหลง

"องค์ชายสี่..."

ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆ ทั้งสองก็กลิ้งตัวลงไป

ลมหายใจที่บ้าคลั่ง เอาแต่ใจของเขา ทำให้เธอจมดิ่งไม่อาจต้านทาน

ร้อนมาก

จูบของเขา ทั้งเอาแต่ใจและหอมหวาน

ยิ่งเขาดูดดื่มมากขึ้นเท่าไร กู้อวิ๋นซีก็อดไม่ได้ที่จะเชิดหน้าขึ้นเพื่อประสานทำนองไปพร้อมกับเขา

หยดน้ำตาของเธอ ไหลร่วงรินลงมาจากหางตาของเธออย่างไม่มีเสียงใดๆ

ความจริงแล้วเธอยังมีสติอยู่ เธอรู้อยู่เต็มอกว่าเขาคือจวินเย่เสวียน

แต่เธอไม่อาจควบคุมร่างกายของตัวเองได้เลย

กอดเขา จูบเขา ตอบสนองเขา!

ราวกับว่ามีเวทมนตร์บางอย่างกำลังบังคับให้เธอทำแบบนี้!

เมื่อเขาละจากริมฝีปากเธอ จูบร้อนเคลื่อนไปจากลำคอ ไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ

มือของกู้อวิ๋นซีก็จับขยุ่มไปที่กลุ่มเส้นผมของเขา เธออยากจะผลักตัวเขาออกยิ่งนัก

แต่สุดท้ายสิ่งที่เธอทำกลับคือการใช้นิ้วมือทั้งสิบสอดใส่เข้าไปในกลุ่มผมของเขา โอบรัดแนบชิดเขา

จนบางครั้งยังดึงรั้งตัวเขาให้เข้ามาทางตัวเอง แทบทนไม่ไหวอยากจะให้เขากลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว!

ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้นะ

เขาเป็นท่านพี่สี่ของฉู่หลีนะ...

"อืม..." กู้อวิ๋นซีไม่อาจต้านทาน ทำได้เพียงร้องไห้ไปพลาง เพลิดเพลินกับการครอบครองของเขาไปพลาง

ไม่รู้เหมือนกันว่าเสื้อผ้าของเธอถูกโยนหายออกไปตอนไหน

จวินเย่เสวียนเงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมกอดของเธอ เขาก้มหน้าลงมองไปยังดวงตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาของเธอ

ฝ่ามือที่ร้อนผ่าว จับไปที่ข้อเท้าเปลือยเปล่าของเธอก่อนจะดึงรั้งเข้าหาตัวเขาอย่างแรง

เขากดตัวทาบทับตามลงไป

สองกายสอดประสาน!

ถึงจะเป็นแค่การแนบชิดกับ แต่ก็ทำให้เธอรู้สึกฟินจนแทบอยากจะกรี๊ด

กู้อวิ๋นซีกรีดร้องไม่ออก ในใจของเธอรู้สึกเจ็บปวดมาก เจ็บปวดจนน้ำตาไหลไม่หยุด

ถึงร่ายกายจะตอบสนองไปกับสัมผัสของเขา แต่น้ำตาก็ยังไหลไม่ยอมหยุด

หลังจากผ่านคืนนี้ไป เธอคงไม่มีหน้าจะไปพบฉู่หลีอีกแล้ว

จากนี้ไป คงเป็นได้เพียงคนแปลกหน้าต่อกันเท่านั้น...

ทั้งๆ ที่ร่างกายกำลังอยู่กับชายคนหนึ่ง แต่เธอกลับร้องไห้เรียกหาชายอีกคนหนึ่ง "ฉู่หลี..."

เพียงเสียงเรียกคำเดียว เปรียบดั่งมีดแหลมเล่มใหญ่ ที่ปักลงตรงกลางใจของจวินเย่เสวียน

ในสายตาของเขาตอนนี้ ภาพน้ำตาที่นองหน้าของเธอ มันช่างชัดเจนแจ่มแจ้ง

นิ้วมือของจวินเย่เสวียนที่กำลังจับข้อเท้าของเธออยู่ในตอนนี้ ชะงักเกร็งและสั่นเบาๆ

เวรเอ๊ย เพราะฤทธิ์ยาชั่วๆ นั่นตัวเดียวเลย!

ทันใดนั้นเขาก็ผละตัวเธอออก คว้าเสื้อคลุมมาปกปิดร่างกายเธอไว้อย่างลวกๆ จากนั้นก็หมุนตัวลุกออกจากเตียงไป

เพล้ง เขาคว้าเอาแจกันดอกไม้ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลขึ้นมาก่อนจะทุ่มลงบนโต๊ะ

เสียงกระเบื้องที่แตก ช่วยดึงสติของกู้อวิ๋นซีกลับมาได้นิดหนึ่ง

เธอพยายามพยุงตัวเองขึ้นมาก่อนจะเอี้ยวคอไปดูโดยสัญชาตญาณ

ก็เห็นจวินเย่เสวียนที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะ กำลังเอาเศษกระเบื้องที่แตกปักลงไปที่หน้าขาของตัวเอง

พริบตาเดียว เลือดสีแดงสดก็พุ่งกระฉุด!

"องค์ชายสี่!" กู้อวิ๋นซีตกใจมากจนสติสตังที่หายไปก่อนหน้านี้กลับมาจนหมด

เพื่อที่จะเรียกคืนสติ เขาถึงกับยอมทำร้ายตัวเอง!

ในสายตาของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยสีเลือด กู้อวิ๋นซีตกใจมาก จะรีบเข้าไปดูบาดแผลของเขาจนรีบลุกลงจากเตียงโดยไม่รู้ตัว

แต่คิดไม่ถึงว่าร่ายกายของเธอจะไม่มีแรงเหลือเลยสักนิด

แขนที่ค้ำไว้ก็ไม่มีแรง ร่างกายของเธอโอนเอนจนจะร่วงลงบนพื้น

ในจังหวะที่เธอกำลังจะกลิ้งลงไปบนพื้น จวินเย่เสวียนก็มาช่วยพยุงตัวเธอให้ลุกขึ้นไว้ได้ก่อน

"องค์ชายสี่..."

กู้อวิ๋นซีเงยหน้าขึ้น ก็พอดีสบเข้ากับดวงตาดำขลับของจวินเย่เสวียน

เมื่อสี่ตาประสานกัน ภาพที่ทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างร้อนแรงเมื่อครู่ก็ปรากฎขึ้นมาในหัว

ใจของกู้อวิ๋นซี สั่นขึ้นอย่างรุนแรง

ใกล้ชิดกันขนาดนั้นแล้วแท้ๆ!

ร่างกายเปลือยเปล่าของคนทั้งคู่ แนบชิดกันชนิดที่หาช่องว่างไม่ได้

ตอนที่เขากดร่างกายลงมา เธอยังรู้สึกได้ถึงความแข็นขืนซึ่งอัดแน่นไปด้วยความปรารถนาร้อนแรงของเขาอยู่เลย!

ขาดก็แค่...ออกแรงอีกเพียงนิด...

ดันมาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้ว ตอนนี้ จะรักษาความสัมพันธ์กับเขาได้ยังไง

ที่น่ากลัวที่สุดก็คือ เพิ่งจะมีสติกลับคืนมาไม่นาน สติของกู้อวิ๋นซีก็เริ่มจะเลือนลางอีกแล้ว

ร่างกายเธอยังคงร้อนผ่าว ทำยังไงดี

เธออยากจะกอดเขาจัง

เธอควบคุมตัวเองไม่ได้เลย!

"องค์ชายสี่..."