Share
บทที่ 925
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 926
ภายในแผ่นดินต้าเย่ บ้านเมืองลุกเป็นไฟ บัดนี้หวังหยวนได้รับความอยุติธรรมมากมาย เขาจึงตัดสินใจว่ามีเพียงความแข็งแกร่งเท่านั้นที่รักษาความมั่นคงสันติได้! ดังนั้น... แม้ว่าการเดินทางครั้งนี้จะยากลำบากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ยังต้องเดินต่อไป! แต่สิ่งที่หวังหยวนโชคดีก็คือมีคนคอยสนับสนุนเขามากมาย และความรู้สึกนั้นทำให้เขาพอใจยิ่งนัก! “ท่านเสนาธิการทหาร พวกเราเข้าไปในค่ายหลิงหยุนกันเถอะ!” เซี่ยซานหู่หัวเราะเบา ๆ และรีบเอ่ยพูดพร้อมยกมือขึ้น กลุ่มคนเข้าไปในค่ายหลิงหยุนพร้อมรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก มีเพียงหงเยี่ยเท่านั้นที่สังเกตเห็นหลี่ซื่อหาน และสตรีอีกสองคน เมื่อมองดูใบหน้าที่ราวกับนางฟ้าของพวกนาง ก็ไม่รู้ว่าพวกนางกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ ในขณะนี้ ในห้องโถงจงอี้ หวังหยวนนั่งอยู่ที่แรก เซี่ยซานหู หงเยี่ย และจ้าวป๋อเซี่ยวต่างนั่งขนาบข้างทั้งสองด้านด้วยความเคารพอย่างยิ่ง “ท่านเสนาธิการทหาร เราได้ดำเนินการลำดับแรกไปแล้ว ตราบใดที่ตะโกนดัง ๆ พวกเราก็จะมีกำลังการต่อสู้เพื่อโจมตีเมืองหลวงมากขึ้น!” จ้าวป๋อเซี่ยวเอ่ยพูดอย่างตื่นเต้น เขายังคงคิดที่จะรีบแกว่งดาบไปที่พระราชวังทันที! หวังหยวนหัวเราะท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 927
ครั้งที่แล้วมีศาสตร์เก้าตัวอักษร แต่ครั้งนี้ไม่รู้ว่าหวังหยวนยังวางแผนอะไรไว้ หวังหยวนมองดูพวกเขา และหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็พูดขึ้นมา “เป็นฮ่องเต้!” เขาพูดเพียงสองคำเท่านั้น! แต่เป็นสองคำที่หนักแน่นมาก และหลังจากที่พูดจบ พวกเขาก็สะดุ้งตกใจอยู่ในใจ! เป็นฮ่องเต้! ท่านเสนาธิการทหารจะดำเนินการขั้นนี้จริง ๆ! พวกเขาทั้งหมดตกใจมาก ยิ่งตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น! จ้าวป๋อเซี่ยวเหลือบมองที่เซี่ยซานหู่ และมองไปที่หงเยี่ยด้วย จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงบนพื้นโดยไม่พูดพล่าม “ฝ่าบาท กระหม่อมยินดีน้อมฟังคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ!” หลังจากพูดเช่นนี้ หวังหยวนยิ้มและรีบช่วยพยุงเขาลุกขึ้น “ท่านอาจารย์จ้าว ตอนนี้ยังไม่ถึงขั้นเป็นฮ่องเต้ ต้าเย่อยู่ในความสับสนวุ่นวาย สี่ตระกูลใหญ่กำลังนองเลือด ในเมืองซ่างจิงจะต้องตื่นตระหนกอย่างแน่นอน เพื่อที่จะปกป้องตัวเอง แม้ว่าข้าพูดว่าอยากจะเป็นฮ่องเต้ก็ตาม ทว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา” จ้าวป๋อเซี่ยวเข้าใจคำพูดของหวังหยวน แม้ว่าพวกเขาจะมุ่งความสนใจไปที่เมืองซ่างจิงในขณะนี้ แต่เมื่อหวังหยวนรวบรวมกองกำลังทหารและยืนหยัดด้วยตัวเอง เกรงว่าฮ่องเต้ซิงหลงจะเป็นคนแรกที่ลงม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 928
แม้ว่าทุกคนจะคิดถึงวันนี้มาเป็นนานแล้ว แต่พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้! ทันใดนั้น จ้าวป๋อเซี่ยวและคนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกถึงความกดดัน แต่สิ่งต่าง ๆ อาจเกิดขึ้นเร็วกว่าที่พวกเขาคิด! หวังหยวนและคนอื่นต่างอยู่ที่นี่หนึ่งวัน จากนั้นกลับไปที่หมู่บ้านต้าหวังในวันรุ่งขึ้น ตลอดทางย่อมมีความปลอดภัยอย่างยิ่ง ขณะนี้ในเมืองซ่างจิง ณ พระราชวังของฮ่องเต้ซิงหลง พระองค์ทรงบรรทมอยู่บนเตียงอย่างเหนื่อยล้า ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา พระวรกายของเขาแย่ลง และแย่กว่าเดิมยิ่งนัก ราวกับว่าถึงคราวไม้ใกล้ฝั่ง! “ฝ่าบาท ทรงเป็นอย่างไรบ้างเพคะ?” ฮองเฮา เสียนกุ้ยเฟย และนางสนมคนอื่น ๆ ต่างกำลังรออยู่ที่นี่ ดวงตาของพวกนางเต็มไปด้วยความกังวล ทว่าสีหน้าของแต่ละคนต่างกันออกไป ต่างแฝงไว้ด้วยเจตนามิดีมิร้าย และไม่รู้ว่าในใจกำลังคิดอะไรอยู่! สีหน้าของไป๋เหยียนเฟยฉายแววกังวล จู่ ๆ ฮ่องเต้ซิงหลงก็กลายเป็นเช่นนี้ นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นไปได้ไหมว่ามันอาจเป็นอาการที่ตามมาหลังจากที่นางวางยาครั้งก่อน? ทำให้กระทบกระเทือนร่างกาย? ส่วนเสียนกุ้ยเฟยนั้น ในใจนางรู้สึกกังวลมาก! เพราะนี่คือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 929
อย่างไรก็ตาม... เขาไม่ต้องการ! ท้ายที่สุดแล้ว ตัวเองยังไม่บรรลุความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ และไม่ยอมให้เกิดสิ่งนี้ขึ้น! “ฝ่าบาท พระพลานามัยของพระองค์จะดีขึ้นอย่างแน่นอน เราค่อยเจรจาหารือเรื่องการสถาปนาองค์ชายรัชทายาทในวันหลังก็ได้เพคะ” ไป๋เหยียนเฟยกล่าวอย่างเร่งรีบ เมื่อได้ยินเช่นนี้ เหล่าสนมกุ้ยเฟยต่างก็ขมวดคิ้ว และไม่พูดอะไรอีก พวกเขาทุกคนมีโอกาส นอกจากนี้ โอรสของฮองเฮาเพิ่งประสูติเท่านั้น ดังนั้นโอกาสจึงมีน้อยมาก นางย่อมต้องการเวลาเป็นธรรมดา! แต่เมื่อฮองเฮาเอ่ยพูด พวกนางก็ไม่กล้าพูดจาเหลวไหลไม่ยั้งคิด! ท้ายที่สุดแล้ว นางเป็นผู้ดูแลพระตำหนักฝ่ายใน! ฮ่องเต้ซิงหลงถอนหายใจและกล่าวอย่างราบเรียบ “ข้าจะพิจารณาเรื่องนี้ บัดนี้ยังไม่มีผู้ควบคุมกิจของแผ่นดิน ให้เสนาบดีฝ่ายซ้ายและขวาเข้ามา ส่วนที่เหลือก็ออกไปเถิด” หลังจากที่ฮ่องเต้ซิงหลงพูดจบ ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร จากนั้นทุกคนก็ถอยกลับไป ไม่นานหลังจากนั้น เสนาบดีฝ่ายซ้ายหยางเฟิ่งกั๋ว และเสนาบดีฝ่ายขวาเป้าชิงสื่อทั้งสองคนก็เดินเข้ามา “ถวายบังคม ฝ่าบาท!” ทั้งสองรีบคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพอย่างยิ่ง “ไม่ต้องมากพิธี ลุ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 930
หลังจากที่หยางเฟิ่งกั๋วกล่าวคำเหล่านี้ ฮ่องเต้ซิงหลงก็พยักหน้า “ข้าเองก็ไม่สามารถพูดได้อย่างแน่นอนเกี่ยวกับร่างกายของข้า ดังนั้นเจ้าก็ว่าตามที่ข้าไม่สามารถดูแลกิจของแผ่นดินเถอะ” แม้ว่าฮ่องเต้ซิงหลงไม่ต้องการพูดสิ่งนี้ แต่เขาก็มักจะอยู่ในอาการหมดสติ และวันหนึ่งเขาก็อาจจะสิ้นลมหายใจ! จะสอนองค์ชายรัชทายาทได้อย่างไร? หยางเฟิ่งกั๋วกล่าวว่า “ทูลฝ่าบาท หากเป็นเช่นนี้ เกรงว่าผู้ที่รับผิดชอบเรื่องนี้อย่างแท้จริงอาจไม่ใช่องค์ชาย แต่เป็น... ฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ!” ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ฮ่องเต้ซิงหลงก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “เจ้าพูดถูก หากข้าประชวรหนัก ฮองเฮาก็จะได้รับความเคารพนับถือมากที่สุด องค์ชายยังเด็ก และต้องการคำชี้แนะ ดังนั้นจึงต้องให้ฮองเฮารับหน้าที่เท่านั้น” ฮ่องเต้ซิงหลงเข้าใจ ว่าถึงแม้หย่งเอ๋อร์จะเฉลียวฉลาดมาก แต่เขาก็ยังเด็กเกินไป! ในราชสำนัก เกรงว่าจะไม่สามารถโน้มน้าวประชาชนได้ และต้องการใครสักคนมาช่วย และคนผู้นี้ย่อมต้องเป็นฮองเฮาโดยปริยาย ดังนั้นคงจะเป็นเสียนกุ้ยเฟยไม่ได้หรอกกระมัง? พระตำนักฝ่ายใน ฮองเฮาเป็นที่เคารพนับถือมากที่สุด หากเสียนกุ้ยเฟยเป็นผู้ตัดสินขั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 931
แต่ว่า...ใครจะบอกได้ว่าฮองเฮาจะไม่มีส่วนกับเหล่าสามขุนนางหลักนี้กัน?จักรพรรดิซิงหลงถอนหายใจและพูดอย่างสงบ "ช่างเถอะ พวกเจ้าทุกคนออกไปก่อน ข้าอยากจะคิดไตร่ตรองดู"“พวกเจ้าเรียกฮองเฮามาที่นี่”หลังจากพูดจบ เสนาบดีซ้ายและขวาก็รีบถอยออกไปและไม่นานหลังจากนั้น ไป๋เหยียนเฟยก็เข้ามา“ฝ่าบาท ทรงเรียกหม่อมฉันหรือเพคะ?”ไป๋เหยียนเฟยคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพ“ฮองเฮา ไม่ต้องมากพิธี มานั่งข้างข้าเถอะ“จักรพรรดิซิงหลงสูดหายใจเข้าลึก และยิ้มออกมาไป๋เหยียเฟยพยักหน้า เดินไปหาจักรพรรดิซิงหลงและนั่งลง“ฮองเฮา เจ้าและข้ารักกันมานานหลายปีแล้ว เจ้าและข้าได้ขึ้นครองราชย์ด้วยกัน ข้าคือจักรพรรดิ์ เจ้าคือฮองเฮาคอยดูแลวังหลังให้ข้า”“หลายปีที่ผ่านมา เจ้าทำงานหนักทุ่มเทกายใจไม่เคยทำให้ข้าต้องกังวลเลย ตอนนี้...ในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้ ข้าอยากพูดอะไรกับเจ้าสักอย่าง”จักรพรรดิซิงหลงกล่าวอย่างจริงจัง จนไป๋เหยียเฟยตกใจอึ้งไปครู่หนึ่ง“ฝ่าบาท พระองค์ตรัสมาเลยเพคะ...”จักรพรรดิซิงหลงมองไป๋เหยียเฟยแล้วพูดทันทีว่า “ถ้าข้าจะให้องค์ชายห้าเป็นรัชทายาท เจ้าจะช่วยข้าหรือไม่?”จักรพรรดิซิงหลงไม่ได้กล่าวถึงหย่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 932
จักรพรรดิซิงหลงไม่ได้พูดเล่น มันเป็นความจริง!ที่อดีตจักรพรรดิผู้ล่วงลับเลือกให้แต่งงานกับไป๋เหยียนเฟยก็เพราะเหตุนี้!ถ้าเป็นผู้ชาย ต้องเป็นคนมีพรสวรรค์โดดเด่นอย่างแน่นอน!“ฝ่าบาท...หม่อมฉันจะทำได้อย่างไร...”ไป๋เหยียนเฟยรีบพูดด้วยความกระวนกระวายใจเป็นอย่างมากจักรพรรดิซิงหลงโบกมือ “ไม่ ฮองเฮา ข้าเชื่อเจ้า”เขาถอนหายใจ รู้สึกเศร้าใจจริง ๆใครจะคิดว่าร่างกายของเขาจะกลายเป็นแบบนี้ได้!หากหาสาเหตุของโรคไม่ได้ อาการเขาแย่ลงทุกวัน ฉะนั้นเขาจึงต้องใช้เวลาของตัวเองให้เป็นประโยชน์ เพื่อตำแหน่งของรัชทายาทในตอนนี้!“เอาล่ะ ให้พระสนมเสียนกุ้ยเฟยเข้ามาเถอะ ข้าอยากจะปลอบนาง”หลังจากที่จักรพรรดิซิงหลงพูดจบ เขาก็ให้ไป๋เหยียนเฟยออกไปหลังจากนั้นไม่นาน พระสนมเสียนกุ้ยเฟยก็เข้ามา“ฝ่าบาท ทรงเรียกหม่อมฉันหรือเพคะ”พระสนมเสียนกุ้ยเฟยเดินเข้ามาถวายพระพร ขณะที่นางกำลังจะถวายพระพรนั้น จักรพรรดิซิงหลงก็ยื่นมือไปหยุดนางไว้“พระสนม มานี่มา ไม่ต้องมากพิธี นั่งข้างข้า”พระสนมเสียนกุ้ยเฟยพยักหน้าและนั่งข้างเขาทั้งน้ำตา“ข้ามีสนมมากมาย แต่เจ้าคือคนที่ข้าโปรดปราน เจ้ามอบลูกชายหย่งเอ๋อร์ให้แก่ข้า ข้าก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 933
จักรพรรดิซิงหลงพูดได้แค่นี้ หากเขายังอยู่ เรื่องราววุ่นวายคงไม่เกิดขึ้นแต่ถ้าเขาตายไปแล้ว เกรงว่าตระกูลเซิ่งจะไม่อยู่เฉยแน่ส่วนตระกูลเซิ่งจะยอมฟังสิ่งที่เขาจะสื่อหรือไม่ เขาไม่กล้าตอบจริง ๆ“หม่อมฉันเข้าใจแล้วเพคะ”พระสนมเสียนกุ้ยเฟยพยักหน้า และทำได้แค่เห็นด้วย“เอาเถอะ เจ้าไปเถอะ”หลังจากที่จักรพรรดิซิงหลงพูดจบ เขาก็รู้สึกหมดหนทางจากนั้นก็ร่างราชโองการแต่งตั้งให้องค์ชายห้าชางเอ๋อร์เป็นรัชทายาท และมีฮองเฮาเป็นผู้สำเร็จราชการทันทีที่ราชโองการนี้ออกมา ทั้งแผ่นดินต่างตกตะลึง!ให้สตรีเป็นผู้สำเร็จราชการ เป็นเรื่องผิดกฎจารีตประเพณีเป็นอย่างยิ่ง!เหล่าขุนนางจำนวนนับไม่ถ้วนล้วนรับไม่ได้ และยื่นฏีกาเรียกร้อง ไม่เพียงเท่านั้น แม้แต่เสนาบดีซ้ายและขวาต่างก็ไม่ยอม!พวกเขายินดีช่วยเหลือหย่งเอ๋อร์ แต่พวกเขาไม่อยากช่วยเหลือฮองเฮา!นี่เป็นความคิดที่หยั่งรากลึก!เปลี่ยนแปลงไม่ได้!“เรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?”“เหตุใดฝ่าบาทจึงให้ฮองเฮามาควบคุมดูแลบริหารราชกิจ?”“การที่วังหลังมีส่วนร่วมในการเมืองจะส่งผลเสียต่อประเทศชาติ!”“ฝ่าบาททรงเลอะเลือนไปแล้วหรือ?”หลายคนพูดเช่นนี้เต็มไปด้วยค
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
