Share
บทที่ 899
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 900
หลังจากที่หมานต๋าถูพูดเช่นนี้จบ หวังหยวนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ใช่แล้ว สิ่งเหล่านี้ล้วนเกี่ยวกับตัวเอง เช่นนั้นตัวเองก็คือสิ่งที่เรียกว่า... วีรบุรุษหรือ? “ข้ารู้เรื่องอ๋องถูหนานเป็นอย่างดี เขาเป็นคนที่เคยต่อสู้กับอู๋มู่ เวลาล่วงเลยมานานหลายปี แต่อู๋มู่ไม่ได้ฆ่าเขา แต่เขากลับตายด้วยน้ำมือของท่าน ท่านรู้หรือไม่? เมื่อยามที่ข่าวนี้มาถึงหมานอี๋ ไม่มีใครเชื่อเลย!” “อย่าว่าแต่เสด็จพ่อของข้าเลย แม้แต่ข้าก็ไม่เชื่อ!” “อ๋องถูหนานสามารถต่อสู้กับอู๋มู่มาตั้งเนิ่นนานหลายปี ซึ่งแสดงให้เห็นว่าคน ๆ นี้ช่างพิเศษเพียงใด แต่ก็กลับตายในเงื้อมมือของท่าน เรื่องนี้ช่างเป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดถึงมาก่อน!” หมานต๋าถูยังคงตกใจเล็กน้อยเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ “แน่นอน หลังจากที่ข้าได้ยินมาว่าท่านถูกปลดออกจากตำแหน่ง และจะไม่มีวันได้รับการว่าจ้างอีก เสด็จพ่อของข้าก็บอกว่านี่อาจเป็นเรื่องจริงอยู่แปดส่วน แต่ในเวลานั้น ข้าก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี” “อู๋มู่เป็นเหมือนเทพเจ้าแห่งสงครามในใจข้า คนแบบนี้ไม่สามารถสังหารอ๋องถูหนานได้ แต่กลับถูกชายหนุ่มวัยยี่สิบกว่าปีอย่างท่านสังหาร ซ้ำยังใช้สงครามเพื่อแก้ไขปัญหา และกองทัพ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 901
ตัวเขาลืมข้อนี้ไปจริง ๆ!“ท่านอาจจะอยากชีวิตที่มั่นคง แต่...จะมีสักกี่คนที่จะเชื่อและจะมีสักกี่คนที่มั่นใจได้กัน?”“ตอนที่ยังไม่แข็งแกร่งเต็มที่ ก็คงอาจไม่สนใจ แต่ถ้าหากมีคนที่มีพลังพอจะสะเทือนตัวเองได้ ท่านคิดว่าพวกเขาจะปล่อยท่านไว้ได้หรือ?”“แค่ท่านเคยบอกว่าท่านไม่ชอบที่จะสู้เพื่ออำนาจ แต่แค่ชอบที่จะใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขสักที่น่ะรึ?”“คนอื่นไม่รู้เรื่องนี้ แต่ข้าไม่เชื่อ ยิ่งกว่านั้น ข้าบอกท่านได้เลย หวังหยวน... หากวันหนึ่งข้าเอาต้าเย่มาไว้ในกำมือของข้าได้ คนแรกที่ข้าจะฆ่าก็คือท่าน!"หมานต๋าถูมองไปที่หวังหยวนอย่างไม่ปิดบัง นั่นคือสิ่งที่เขาคิด!เขาจะไม่ยอมให้ผู้ชายฉลาดแบบนี้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขปลอดภัยเด็ดขาด!เพราะกลัวจึง...ต้องกำจัดขุดรากถอนโคนให้สิ้นซาก!นี่แหละความโหดเหี้ยมที่คนเป็นกษัตริย์ต้องมี!หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึก เขารู้ว่าหมานต๋าถูพูดจนถึงตอนนี้มีไว้เพื่อเตือนตัวเองจริง ๆ!”เขาคิดอย่างนั้น แล้วคนอื่นจะคิดอย่างนั้นด้วยเหรอ?ไม่ต้องบอก คนแรกที่คิดเช่นนั้นและลงมือคือจักรพรรดิซิงหลง!ไม่เคยคิดอยากได้รับการยกย่อง และไม่อยากเข้าราชสำนัก เหมือนกับวังไห่เทียนมีโอกาส
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 902
ในตอนนี้หมานต๋าถูถือว่าหวังหยวนเป็นคู่ต่อสู้ที่แท้จริง!คู่ต่อสู้ที่ต้องแข่งขันกันจริง ๆ ในอนาคต!หวังหยวนไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยแต่หลังจากได้ยินสิ่งที่พูดของหมานต๋าถู เขาก็ต้องลองคิดเรื่องนี้!โลกกำลังวุ่นวาย...เกรงว่ามันจะสะเพร่าเกินไปแล้วจริง ๆ!แม้ว่าตระกูลไป๋จะรอได้ แต่ตระกูลเซิ่งนั้นรอไม่ได้!“วันนี้เจ้าและข้ามีบทสนทนาที่ดีต่อกัน แต่เจ้ายังต้องระวัง ท้ายที่สุดแล้วอำนาจของตระกูลเซิ่งก็ยังอยู่ในแคว้นหมานของข้า หากเจ้าตายที่นี่ ข้าเองก็ช่วยไม่ได้จริง ๆ”“แต่วางใจเถอะ พวกเราแคว้นหมานไม่เคยคิดที่จะทำสงครามกับต้าเย่!”หมานต๋าถูก็ยิ้มเช่นกัน ตระกูลเซิ่งในปัจจุบันอาจไม่สนแคว้นหมานอีกต่อไปคนที่พวกเขาจะต้องจัดการน่าจะเป็นตระกูลไป๋!ในเวลาเดียวกัน ในห้องทรงพระอักษรเมืองหลวงของต้าเย่ จักรพรรดิซิงหลงหน้าซีด บรรยากาศอ่อนแรงแผ่ออกมาจากร่างกายของเขาสีหน้าดูแย่มาก!ตัวเองป่วยจริงรึเปล่า?ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา หมอหลวงมาตรวจเขาหลายครั้งและไม่มีอย่างอื่น ผลการวินิจฉัยก็คือเขาอ่อนแอมาก!เขาสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก เขาอายุแค่สามสิบปีเอง ทำไมเขาถึงย่ำแย่ได้ขนาดนี้?“ฝ่าบาทพ่ะย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 903
การแต่งตั้งรัชทายาทจะง่ายขนาดนี้ได้อย่างไร แน่นอนว่าต้องหาองค์ชายที่มีคุณสมบัติเป็นรัชทายาทให้ได้!ดังนั้นเขาจึงไม่รีบร้อน อย่างไรก็ตาม องค์ชายยังไม่โต รอให้พวกเขาเติบใหญ่อายุสิบห้าหรือสิบหกปี!นั่นคือสิ่งที่ข้าราชบริพารตกลงกันตั้งแต่ต้นแต่ตอนนี้แค่ป่วยไข้เล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ใช่โรคร้ายแรงก็มากังวลเรื่องที่ใครจะได้เป็นรัชทายาท มันเป็นฝีมือของใครกันแน่?จักรพรรดิซิงหลงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และหลังจากนั้นไม่นานก็กล่าวว่า “ท่านเสนาบดี ทุกคนอยากให้แต่งตั้งรัชทายาท เจ้าในฐานะเสนาบดี การแต่งตั้งรัชทายาทนี้ ข้าอยากให้เจ้าไปสอบถามเป็นการส่วนตัว สำหรับพวกเขา คิดว่าใครเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในการแต่งตั้งเป็นรัชทายาท!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เป้าชิงสื่อก็รีบพูดว่า “ฝ่าบาท ตอนนี้เรื่องการแต่งตั้งรัชทายาทคนส่วนใหญ่แบ่งออกเป็นสองฝ่าย”“กลุ่มแรก คือบางคนคิดว่าฮองเฮาเป็นมารดาของแผ่นดิน ตอนนี้ก็มีองค์ชายแล้ว องค์ชายห้าก็ควรแต่งตั้งเป็นรัชทายาท ถือได้ว่าเป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์อย่างถูกต้อง”ทันทีที่พูดจบ จักรพรรดิซิงหลงก็จิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์ สีหน้าดูไม่พอใจเล็กน้อย!ตระกูลไป๋!หรือว่าตระกูลไป๋กำลังจะลงม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 904
ทันทีที่จักรพรรดิซิงหลงถามคำถามนี้ ทำให้ไป๋เหยียนเฟยตกใจจนอึ้งไปเลย!คำถามนี้...นางตกใจมากจนหน้าซีด และทรุดตัวลงกับพื้นทันที“ฝ่าบาท...พระองค์...ทำไมถึงถามอย่างนั้นล่ะเพคะ ใครจะเป็นรัชทายาท? ฝ่าบาทคือผู้กุมอำนาจสูงสุด! ผู้หญิงอย่างหม่อมฉันจะไปก้าวก่ายได้อย่างไร”ไป๋เหยียนเฟยรู้ว่าฝ่าบาทต้องสงสัยนางแน่!ไม่อย่างนั้นคงไม่ถามคำถามแบบนี้ออกมาหรอก!พูดตามตรง ไป๋เหยียนเฟยก็รู้ดีว่าทำไมฝ่าบาทถึงได้ระแวงนัก ตอนนี้ในราชสำนักมีคนพูดว่ารัชทายาทควรเป็นลูกชายของนาง และก็มีคนบอกว่ารัชทายาทควรเป็นลูกของพระสนมเสียนกุ้ยเฟยนั่นเป็นสาเหตุที่ฝ่าบาทมาสอบสวน!แต่พูดตามตรง นางไม่เคยก้าวก่ายเรื่องราชสำนักเลย!ทันทีที่พูดจบ จักรพรรดิซิงหลงก็พ่นหายใจอย่างไม่สบอารมณ์“จริงหรือ? ฮองเฮาเป็นตัวตั้งตัวตีในงานบริหารของราชสำนัก น่าขำจริง ๆ ที่บอกว่าไม่มีความคิดเช่นนั้น!”"บอกมาเถอะ ข้าจะฟังความคิดเห็นของเจ้า และดูว่าใครเหมาะสมสำหรับตำแหน่งรัชทายาท!"จักรพรรดิซิงหลงหายใจฮึดฮัดอย่างไม่สบอารมณ์ เขาจะบีบให้ฮองเฮาพูดออกมาไม่ว่าอะไรก็ตาม!ไม่ใช่แค่ฮองเฮาเท่านั้น แต่ยังเป็นพระสนมเสียนกุ้ยเฟยด้วย!เขาอยากจะบีบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 905
ไป๋เหยียนเฟยรู้ว่าฝ่าบาทเตือนนาง และให้นางเตือนตระกูลไป๋!แต่นางกระพริบตาแล้วถามอีกครั้ง“ฝ่าบาท หม่อมฉันมีคำพูดที่ไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือไม่?”หลังจากพูดเช่นนั้น จักรพรรดิซิงหลงก็นิ่งไปอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังพยักหน้าและพูดว่า “ว่ามาสิ”ไป๋เหยียนเฟยจึงกล่าวต่อไปว่า “ฝ่าบาท หม่อมฉันยังรู้ว่าในบรรดาองค์ชายทั้งห้านั้น นอกจากองค์ชายห้าที่เพิ่งประสูติ และยังเร็วเกินไปที่จะเอ่ยถึง ส่วนองค์ชายอีกสี่องค์ล้วนฉลาดอย่างยิ่ง ในหมู่พวกเขา องค์ชายใหญ่หย่งเอ๋อร์ เขาเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่งในรอบพันปี”“ฝ่าบาททรงสั่งสอนให้เขาเป็นองค์รัชทายาทในอนาคตมิใช่หรือ? ตอนนี้ข้าราชบริพารอยากแต่งตั้งรัชทายาท ฝ่าบาทเองก็ทรงคิดที่จะแต่งตั้งหย่งเอ๋อร์เป็นรัชทายาทอยู่แล้ว ทำไม...ไม่ใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้แต่งตั้งรัชทายาทล่ะเพคะ?”คำพูดของไป๋เหยียนเฟยดูเหมือนจะพูดเพื่อหย่งเอ๋อร์แต่ที่จริงแล้ว นางรู้จักและเข้าใจคนอย่างซิงหลงเป็นอย่างดี!เขาไม่ชอบฟังสิ่งที่คนอื่นพูด!เขาหัวแข็ง เอาแต่ใจ ถ้ามีคนกดดัน เขาจะคิดว่าเป็นการสมรู้ร่วมคิด!เขาต้องตัดสินใจทุกอย่างด้วยตัวเขาเอง ถึงแม้การตัดสินใจจะเหมือนกับการตัดสินใจของคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 906
จักรพรรดิซิงหลงถูกคำพูดของไป๋เหยียนเฟยกำราบไว้แน่นอนว่าเขาแค่ปล่อยไป๋เหยียนเฟยไว้ก่อน แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยตระกูลไป๋ไปแต่หากว่ากันอีกครั้งว่าตระกูลไป๋ยังไม่ได้ทำอะไร อย่างน้อยจนถึงตอนนี้ ตระกูลไป๋ก็ยังเก็บตัวเงียบอยู่อย่างไรก็ตาม เขายังกังวลเกี่ยวกับตระกูลเซิ่ง“ฮองเฮาใส่ใจจริง ๆ” จักรพรรดิซิงหลงยิ้มแล้วเอ่ยออกมาไป๋เหยียนเฟยยิ้มและพูดว่า "ฝ่าบาท หม่อมฉันเป็นแค่ผู้หญิง ฝ่าบาทคือฟ้าของหม่อมฉัน ตราบใดที่ฝ่าบาททรงสบายดี เรื่องอื่นหม่อมฉันก็ไม่สนใจเพคะ"“ยิ่งกว่านั้น หม่อมฉันรู้ว่าลูกหลานของหม่อมฉันโชคดี ตำแหน่งของจักรพรรดิองค์นี้ถูกกำหนดโดยพระองค์ หากไม่ใช่พระองค์ หม่อมฉันจะทำอะไรได้”คำพูดของไป๋เหยียนเฟยทำให้จักรพรรดิซิงหลงรู้สึกสบายใจหลังจากที่เขาออกจากตำหนักของไป๋เหยียนเฟยแล้ว เขาก็ไปยังตำหนักของพระสนมเสียนกุ้ยเฟยช่วงนี้รู้สึกไม่พอใจมากเกี่ยวกับหัวข้อเรื่ององค์ชายใหญ่หย่งเอ๋อร์ที่เป็นรัชทายาท!ดังนั้นหลังจากมาถึง พระสนมเสียนกุ้ยเฟยก็เอ่ยถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันทีพระสนมเสียนกุ้ยเฟยรู้อยู่นานแล้วว่าฝ่าบาทจะสงสัยระแวงนาง และนางก็ได้คิดหาข้อแก้ตัวไว้แล้ว“ฝ่าบาท พระองค์ทรงฝ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 907
หลังจากที่เซิ่งฟานสี่พูดจบ พระสนมเสียนกุ้ยเฟยก็ตกใจมาก“พี่...หมายความว่า...ให้ข้าลงมือกับฝ่าบาทรึ...? แต่...ไม่รีบเกินไปหน่อยหรือ?”พระสนมเสียนกุ้ยเฟยคิดว่าการปล่อยให้จักรพรรดิซิงหลงป่วยไปอย่างช้า ๆ ถึงตอนนั้นลูกชายของนางจะมีโอกาสได้เป็นรัชทายาทเมื่อได้เป็นรัชทายาทแล้ว ทุกอย่างก็เป็นอันจบแต่ใครจะรู้ ที่พี่ใหญ่จะสื่อคือรอนานขนาดนั้นไม่ได้!เซิ่งฟานสี่เองก็รู้ว่าเขาร้อนรนอยู่ไม่น้อยแต่...เขารอไม่ไหวแล้ว!ถ้ามัวแต่รอแบบนี้ อะไรก็เกิดขึ้นได้ง่าย ๆ!จักรพรรดิซิงหลงสงสัยตระกูลหลักทั้งสี่อยู่แล้ว หากพวกเขาไม่ลงมือ จักรพรรดิซิงหลงจะค่อยๆ ทำให้พวกเขาอ่อนแอลงท้ายที่สุดแล้ว จักรพรรดิซิงหลงก็ปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนหมูในคอก เลี้ยงให้โตรอเวลาถูกเชือด!ตอนนี้จักรพรรดิซิงหลงทรงประชวร เป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะลงมือ!หากทิ้งโอกาสนี้ พูดตามตรง ไม่รู้จริง ๆ ว่าเมื่อไหร่จะมีช่วงเวลาแบบนี้ได้อีก!“น้องพี่ เวลาไม่คอยท่า หากเราไม่ลงมือตอนนี้ โอกาสก็จะน้อยลงเรื่อย ๆ.นะ!”เซิ่งฟานสี่พูดขึ้นมา หลังจากพูดจบ พระสนมเสียนกุ้ยเฟยก็กังวลมาก!เดิมทีนางไม่ได้เตรียมตัวสำหรับเรื่องนี้เลย!“พี่ชาย พี่..
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
