เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 903
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 904
ทันทีที่จักรพรรดิซิงหลงถามคำถามนี้ ทำให้ไป๋เหยียนเฟยตกใจจนอึ้งไปเลย!คำถามนี้...นางตกใจมากจนหน้าซีด และทรุดตัวลงกับพื้นทันที“ฝ่าบาท...พระองค์...ทำไมถึงถามอย่างนั้นล่ะเพคะ ใครจะเป็นรัชทายาท? ฝ่าบาทคือผู้กุมอำนาจสูงสุด! ผู้หญิงอย่างหม่อมฉันจะไปก้าวก่ายได้อย่างไร”ไป๋เหยียนเฟยรู้ว่าฝ่าบาทต้องสงสัยนางแน่!ไม่อย่างนั้นคงไม่ถามคำถามแบบนี้ออกมาหรอก!พูดตามตรง ไป๋เหยียนเฟยก็รู้ดีว่าทำไมฝ่าบาทถึงได้ระแวงนัก ตอนนี้ในราชสำนักมีคนพูดว่ารัชทายาทควรเป็นลูกชายของนาง และก็มีคนบอกว่ารัชทายาทควรเป็นลูกของพระสนมเสียนกุ้ยเฟยนั่นเป็นสาเหตุที่ฝ่าบาทมาสอบสวน!แต่พูดตามตรง นางไม่เคยก้าวก่ายเรื่องราชสำนักเลย!ทันทีที่พูดจบ จักรพรรดิซิงหลงก็พ่นหายใจอย่างไม่สบอารมณ์“จริงหรือ? ฮองเฮาเป็นตัวตั้งตัวตีในงานบริหารของราชสำนัก น่าขำจริง ๆ ที่บอกว่าไม่มีความคิดเช่นนั้น!”"บอกมาเถอะ ข้าจะฟังความคิดเห็นของเจ้า และดูว่าใครเหมาะสมสำหรับตำแหน่งรัชทายาท!"จักรพรรดิซิงหลงหายใจฮึดฮัดอย่างไม่สบอารมณ์ เขาจะบีบให้ฮองเฮาพูดออกมาไม่ว่าอะไรก็ตาม!ไม่ใช่แค่ฮองเฮาเท่านั้น แต่ยังเป็นพระสนมเสียนกุ้ยเฟยด้วย!เขาอยากจะบีบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 905
ไป๋เหยียนเฟยรู้ว่าฝ่าบาทเตือนนาง และให้นางเตือนตระกูลไป๋!แต่นางกระพริบตาแล้วถามอีกครั้ง“ฝ่าบาท หม่อมฉันมีคำพูดที่ไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือไม่?”หลังจากพูดเช่นนั้น จักรพรรดิซิงหลงก็นิ่งไปอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังพยักหน้าและพูดว่า “ว่ามาสิ”ไป๋เหยียนเฟยจึงกล่าวต่อไปว่า “ฝ่าบาท หม่อมฉันยังรู้ว่าในบรรดาองค์ชายทั้งห้านั้น นอกจากองค์ชายห้าที่เพิ่งประสูติ และยังเร็วเกินไปที่จะเอ่ยถึง ส่วนองค์ชายอีกสี่องค์ล้วนฉลาดอย่างยิ่ง ในหมู่พวกเขา องค์ชายใหญ่หย่งเอ๋อร์ เขาเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่งในรอบพันปี”“ฝ่าบาททรงสั่งสอนให้เขาเป็นองค์รัชทายาทในอนาคตมิใช่หรือ? ตอนนี้ข้าราชบริพารอยากแต่งตั้งรัชทายาท ฝ่าบาทเองก็ทรงคิดที่จะแต่งตั้งหย่งเอ๋อร์เป็นรัชทายาทอยู่แล้ว ทำไม...ไม่ใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้แต่งตั้งรัชทายาทล่ะเพคะ?”คำพูดของไป๋เหยียนเฟยดูเหมือนจะพูดเพื่อหย่งเอ๋อร์แต่ที่จริงแล้ว นางรู้จักและเข้าใจคนอย่างซิงหลงเป็นอย่างดี!เขาไม่ชอบฟังสิ่งที่คนอื่นพูด!เขาหัวแข็ง เอาแต่ใจ ถ้ามีคนกดดัน เขาจะคิดว่าเป็นการสมรู้ร่วมคิด!เขาต้องตัดสินใจทุกอย่างด้วยตัวเขาเอง ถึงแม้การตัดสินใจจะเหมือนกับการตัดสินใจของคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 906
จักรพรรดิซิงหลงถูกคำพูดของไป๋เหยียนเฟยกำราบไว้แน่นอนว่าเขาแค่ปล่อยไป๋เหยียนเฟยไว้ก่อน แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยตระกูลไป๋ไปแต่หากว่ากันอีกครั้งว่าตระกูลไป๋ยังไม่ได้ทำอะไร อย่างน้อยจนถึงตอนนี้ ตระกูลไป๋ก็ยังเก็บตัวเงียบอยู่อย่างไรก็ตาม เขายังกังวลเกี่ยวกับตระกูลเซิ่ง“ฮองเฮาใส่ใจจริง ๆ” จักรพรรดิซิงหลงยิ้มแล้วเอ่ยออกมาไป๋เหยียนเฟยยิ้มและพูดว่า "ฝ่าบาท หม่อมฉันเป็นแค่ผู้หญิง ฝ่าบาทคือฟ้าของหม่อมฉัน ตราบใดที่ฝ่าบาททรงสบายดี เรื่องอื่นหม่อมฉันก็ไม่สนใจเพคะ"“ยิ่งกว่านั้น หม่อมฉันรู้ว่าลูกหลานของหม่อมฉันโชคดี ตำแหน่งของจักรพรรดิองค์นี้ถูกกำหนดโดยพระองค์ หากไม่ใช่พระองค์ หม่อมฉันจะทำอะไรได้”คำพูดของไป๋เหยียนเฟยทำให้จักรพรรดิซิงหลงรู้สึกสบายใจหลังจากที่เขาออกจากตำหนักของไป๋เหยียนเฟยแล้ว เขาก็ไปยังตำหนักของพระสนมเสียนกุ้ยเฟยช่วงนี้รู้สึกไม่พอใจมากเกี่ยวกับหัวข้อเรื่ององค์ชายใหญ่หย่งเอ๋อร์ที่เป็นรัชทายาท!ดังนั้นหลังจากมาถึง พระสนมเสียนกุ้ยเฟยก็เอ่ยถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันทีพระสนมเสียนกุ้ยเฟยรู้อยู่นานแล้วว่าฝ่าบาทจะสงสัยระแวงนาง และนางก็ได้คิดหาข้อแก้ตัวไว้แล้ว“ฝ่าบาท พระองค์ทรงฝ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 907
หลังจากที่เซิ่งฟานสี่พูดจบ พระสนมเสียนกุ้ยเฟยก็ตกใจมาก“พี่...หมายความว่า...ให้ข้าลงมือกับฝ่าบาทรึ...? แต่...ไม่รีบเกินไปหน่อยหรือ?”พระสนมเสียนกุ้ยเฟยคิดว่าการปล่อยให้จักรพรรดิซิงหลงป่วยไปอย่างช้า ๆ ถึงตอนนั้นลูกชายของนางจะมีโอกาสได้เป็นรัชทายาทเมื่อได้เป็นรัชทายาทแล้ว ทุกอย่างก็เป็นอันจบแต่ใครจะรู้ ที่พี่ใหญ่จะสื่อคือรอนานขนาดนั้นไม่ได้!เซิ่งฟานสี่เองก็รู้ว่าเขาร้อนรนอยู่ไม่น้อยแต่...เขารอไม่ไหวแล้ว!ถ้ามัวแต่รอแบบนี้ อะไรก็เกิดขึ้นได้ง่าย ๆ!จักรพรรดิซิงหลงสงสัยตระกูลหลักทั้งสี่อยู่แล้ว หากพวกเขาไม่ลงมือ จักรพรรดิซิงหลงจะค่อยๆ ทำให้พวกเขาอ่อนแอลงท้ายที่สุดแล้ว จักรพรรดิซิงหลงก็ปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนหมูในคอก เลี้ยงให้โตรอเวลาถูกเชือด!ตอนนี้จักรพรรดิซิงหลงทรงประชวร เป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะลงมือ!หากทิ้งโอกาสนี้ พูดตามตรง ไม่รู้จริง ๆ ว่าเมื่อไหร่จะมีช่วงเวลาแบบนี้ได้อีก!“น้องพี่ เวลาไม่คอยท่า หากเราไม่ลงมือตอนนี้ โอกาสก็จะน้อยลงเรื่อย ๆ.นะ!”เซิ่งฟานสี่พูดขึ้นมา หลังจากพูดจบ พระสนมเสียนกุ้ยเฟยก็กังวลมาก!เดิมทีนางไม่ได้เตรียมตัวสำหรับเรื่องนี้เลย!“พี่ชาย พี่..
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 908
หวังหยวนไม่ได้ประจบ แต่เขาเป็นเช่นนั้นจริง ๆเขารู้เกี่ยวกับความสามารถของหมานต๋าถู เขาเป็นคนมีความสามารถอย่างมาก และมีทักษะความเป็นผู้นำที่แข็งแกร่งมาก พูดตามตรง มีเขาอยู่ แคว้นหมานจะไม่มีเหตุคาดไม่ถึงเกิดขึ้นมากนักแน่เป็นคู่แข่งกัน!เมื่อเทียบกันแล้ว อาจจัดการได้ยากกว่าเซียวฉู่ฉู่!เพราะหมานต๋าถูเป็นนกอินทรีที่ต้องการโผบินสู่ท้องฟ้าและโลก ความอ่อนโยนของเขามีไว้เพื่อแคว้นหมานเท่านั้นสำหรับคนนอก เขาคือคนเลือดเย็น!ไม่ว่าจะเป็นตระกูลเซิ่งหรือตัวเองก็ตาม!นั่นเป็นเรื่องจริง!คำพูดที่เขาพูดกับเขานั้น เป็นการเตือนตัวเองว่าทั้งสองจะต้องต่อสู้กันไม่ช้าก็เร็วถ้าเขามีพลังที่จะยึกครองใต้หล้าได้ เขาจะไม่ยอมปล่อยเขาไป!หมานจิ้งยิ้ม นางรู้ดีอยู่แล้วว่าพี่ชายของนางสามารถทำอะไรได้บ้าง แต่ความวุ่นวายในตอนนี้ ทำให้นางกังวลมากนางไม่ใช่คนกระหายเลือด นางไม่ชอบต่อสู้ฆ่าฟัน แต่นางไม่มีหนทางจะจัดการกับเรื่องแบบนี้ได้“พี่ชายของข้าบอกว่าวันนี้เขาอยากพบเจ้า”หมานจิ้งพูดขึ้นมาหวังหยวนนิ่งไปครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธหลังจากเข้าไปในวัง ก็เห็นหมานต๋าถู“หวังหยวน ข้าได้ยินมาว่าเจ้าจะออกเดินทา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 909
ตอนไปใช้เวลาหนึ่งวันเต็ม ๆ แต่พอกลับไปใช้เวลาแค่วันเดียวเท่านั้นเมื่อพระอาทิตย์ตกดิน หวังหยวนก็เข้ามาในเมืองเมื่อกลับมาถึงบ้าน ทั้งสามสาวที่ได้เห็นหวังหยวนก็หลั่งน้ำตาร้องไห้ออกมาทันทีในสามวันมานี้ พวกนางกังวลและกระวนกระวายใจเหลือเกิน“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าบอกเจ้าแล้ว ครั้งนี้ข้าจะรีบกลับมา เป็นห่วงอะไรกัน หืม”หวังหยวนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาแต่หลี่ซือหานอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ข้า...ข้าไม่ห่วง เป็นน้องหูและน้องหวงต่างหากที่ห่วงท่านจนนอนไม่หลับเลย”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทั้งสองสาวก็ไม่พอใจทันที และพูดประชดเบา ๆ “ฮึ ไม่รู้ว่าใคร ข้าวน้ำไม่แตะ เฝ้ารอที่หน้าประตูทุกวัน”“ใช่แล้ว! ยังมาพูดแบบนั้นกับเราอีก คุณชาย พี่หลี่เป็นคนที่เป็นห่วงท่านมากที่สุด!”ผู้หญิงสองคนอดไม่ได้ที่จะแย้งกลับ เมื่อได้ฟังแบบนี้ หวังหยวนก็หัวเราะออกมาในตอนกลางคืน หลี่ซือหานนอนอยู่บนเตียงกอดหวังหยวนและพูดเบา ๆ “ท่านพี่ เมื่อท่านกลับมาแล้ว มาจัดงานแต่งงานกันเถอะ เอาล่ะ...น้องสาวทั้งสองแทบรอไม่ไหวแล้ว…”หลี่ซื่อหานรีบพูด ทั้งสองคนมีความรู้สึกเช่นเดียวกัน เหมือนนางกับหวังหยวนตอนนี้ไม่มีแม่สื่ออย่างเป็นทางการให้แต่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 910
หลังจากได้ฟัง หวังหยวนก็เข้าใจทันทีฉนวนกันเสียงในยุคนี้ไม่ดีเลยจริง ๆ แล้วเมื่อคืนก็เสียงดังจริง“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”หวังหยวนหัวเราะ หลี่ซื่อหานที่ตื่นขึ้นในตอนนี้ เห็นทั้งสองสาวก็รู้สึกเขินอายขึ้นมาเช้านี้ ขณะที่ทั้งสี่คนกำลังรับประทานอาหารอยู่ บรรยากาศก็ดูแปลกไปเล็กน้อยหลังอาหารเช้า หวังหยวนเมื่อมาถึงซูโจว ร้านของเขาเริ่มสงบลงแล้ว ในขณะเดียวกัน หลังจากที่แรงกดดันจากตระกูลเซิ่งลดลง พ่อค้าแม่ค้าจำนวนมากต่างก็ชื่นชอบสินค้าทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นน้ำตาลคริสตัลหรือถ้วยคริสตัลอย่างไรก็ตาม การสร้างเส้นทางการค้าจริง ๆ ยังยากอยู่สักหน่อย!เขาไม่กังวลเรื่องอื่นเลย สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดคือพวกโจรระหว่างทาง!เมื่อคิดตรงจุดนี้แล้ว หวังหยวนก็หายใจเข้าลึก ๆ และเรียกต้าหู่มา“ต้าหู่ ข้าอยากจะถามฐานที่มั่นของพวกโจรในซูโจวและข้าต้องการเปิดเส้นทางการค้า ข้าย่อมอยากร่วมมือกับพวกเขาอยู่แล้ว”หลังจากได้ยินดังนั้น.ต้าหู่ก็พยักหน้าและจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำทั้งสามสาวที่เห็นฉากนี้ พวกนางไม่ได้พูดอะไรมาก พวกนางเข้าใจ มีทั้งอันตรายและความยากลำบากมากมายตลอดทาง หากต้องการความปลอดภัย พวกเขาก็ต้องปลอบใจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 911
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังหยวนก็เหนื่อยใจ ชายผู้นี้เป็นนักฆ่า ในหัวของเขามีแต่การฆาตกรรมกับลอบวางเพลิง ไม่ได้ฉลาดมากนักหวังหยวนรู้สึกสิ้นหวัง ดูเหมือนว่าจะต้องเปลี่ยนเจ้านายเสียแล้ว“ลูกพี่เป่ยซา เราเข้าไปคุยกันข้างในดีหรือไม่?”หวังหยวนยิ้ม เมื่อเขาพูดจบ ลูกพี่เป่ยซาก็ไม่ได้คิดมาก รีบพยักหน้าทันทีก่อนจะมองหวังหยวนหัวจรดเท้า เขาเป็นนายน้อย ส่วนชายที่อยู่ข้าง ๆ ก็น่าจะมีความสามารถในการต่อสู้ แต่กลุ่มเป่ยซามีคนนับร้อย พวกเขาคงสู้ไม่ไหวแน่ จึงไม่ต้องกังวลว่าชายสองคนนี้จะมีกลอุบายซ่อนอยู่ทั้งสามคนเดินเข้าไปในห้องโถง หวังหยวนอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ลูกพี่เป่ยซา เจ้าไม่ได้แต่งตั้งหัวหน้ารอง หรือหัวหน้าคนที่สามเลยหรือ?”ลูกพี่เป่ยซาถอนหายใจทันที อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “กลุ่มเป่ยซามีคนเพียงไม่กี่คน การมีผู้นำหลายคนจะมีประโยชน์อันใด ข้าจัดการเองคนเดียวได้”หวังหยวนได้ยินก็ยิ่งหดหู่มากขึ้น แต่ก็ยังพูดว่า “ธุรกิจที่ข้าจะนำมาคุยกับเจ้าวันนี้นั้นง่ายมาก นั่นคือการร่ำรวยไปด้วยกัน”“ร่ำรวยไปด้วยกันหรือ?”เมื่อลูกพี่เป่ยซาได้ยินก็สับสนเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าหมายความเช่นไรเป็นไปได้หรือไม่ว่าชายผู้น
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2086
“ยิ่งกว่านั้น พวกข้าก็เหมือนคนที่ทรยศ นำดินแดนของเผ่าตัวเองมาถวายท่าน หากกลับไปเผ่า คงไม่อาจอธิบายกับสมาชิกเผ่าได้!”“ท่านเป็นผู้ปกครอง ย่อมรู้ดีว่าหากสูญเสียใจของผู้คนไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น?”ไท่สื่อลี่จ้องมองหวังหยวน ใบหน้าแสดงความกังวลว่าหวังหยวนจะโกรธอยู่เสมอหวังหยวนโบกมือด้วยรอยยิ้ม แล้วกล่าวว่า “จริงอย่างที่ท่านว่า แต่ข้าไม่ได้คิดจะปกครองเผ่า เพียงแต่ต้องการเป็นพันธมิตรกับพวกท่านเท่านั้น!”“ข้าจะคอยช่วยเหลือให้เผ่าของพวกท่านพัฒนาขึ้น ส่วนสิ่งที่ข้าต้องการก็ง่ายมาก คือหากข้าต้องการความช่วยเหลือ พวกท่านต้องช่วยเหลือข้าโดยไม่มีเงื่อนไข ตอนนี้ท่านคงเข้าใจแล้วกระมัง?”เป็นเช่นนี้เอง!ไท่สื่อลี่เข้าใจในทันที นี่ช่างเป็นข้อเสนอที่ดี!ตราบใดที่หวังหยวนไม่เข้ามายุ่งเรื่องภายใน แถมยังคอยช่วยเหลือ ใครบ้างจะไม่ยอมร่วมมือด้วย?“ในเมื่อท่านหวังกล่าวเช่นนี้ ข้าจะรับหน้าที่นี้เอง ประเดี๋ยวข้าจะไปปรึกษากับพวกพ้อง บอกความคิดของท่านให้พวกเขารู้ก่อนนะขอรับ!”“พวกเขาล้วนเป็นคนมีเหตุผล คงจะให้คำตอบที่ท่านพอใจ!”“จะไม่ทำให้ท่านหวังผิดหวังขอรับ!”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ด้วยความพึงพอใจ เพียงแค่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2085
“ท่านหวัง ท่านให้ข้าอยู่ที่นี่ต่อ มีเรื่องใดจะปรึกษาหรือขอรับ?”“หรือว่าข้าเผลอทำสิ่งใดผิดพลาด จนทำให้ท่านไม่พอใจ?”ไท่สื่อลี่มองหวังหยวนด้วยความหวาดหวั่น พลางเอ่ยถามตะกุกตะกักหวังหยวนมีภูมิหลังและอำนาจยิ่งใหญ่ แม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าเผ่า แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหวังหยวน เขาก็ทำได้เพียงถ่อมตนเหมือนเด็กน้อยเกรงว่าจะทำให้หวังหยวนไม่พอใจ สุดท้ายตนเองก็จะไม่ได้ประโยชน์ ผลลัพธ์ย่อมเป็นไปในทางที่ไม่ดี!หวังหยวนโบกมืออย่างใจเย็น เดินไปข้างกายไท่สื่อลี่ รินสุราให้เขา แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ท่านไท่สื่อไม่ต้องกังวลหรอก”“ที่ข้าให้ท่านอยู่ต่อ เพราะมีเรื่องอยากปรึกษาหารือด้วย แต่จะไม่ทำให้ท่านลำบากใจ”“ไม่ว่าเรื่องนี้จะสำเร็จหรือไม่ ก็จะไม่กระทบความสัมพันธ์ของเรา”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ พลางกล่าวไท่สื่อลี่พยักหน้า ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “ไม่ทราบว่าท่านหวังมีเรื่องใดจะปรึกษาหรือขอรับ?”ตอนนี้เขารู้สึกกังวลใจ ไม่สามารถคาดเดาความคิดของหวังหยวนได้ครู่ต่อมา หวังหยวนก็กล่าวตามตรง “แท้จริงแล้วเป็นเรื่องง่ายมาก ที่ข้ามาที่นี่ ไม่เพียงเพื่อช่วยราชวงศ์ต้าเย่เท่านั้น แต่เพื่อช่วยเหลือตัวเองด้ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2084
แม้แต่ในอากาศยังคงมีกลิ่นคาวเลือด!หวังหยวนเชื่อมั่นในความสามารถของเกาเล่อ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่เคยเจอเจียงเซี่ยวมาก่อน คาดว่าเกาเล่อคงตรวจสอบแล้วว่าไม่ผิดตัว เขาจึงไม่ได้สนใจดูอีก!หวังหยวนกวาดสายตามองกลุ่มคนตรงหน้า ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขณะโบกมือให้ทุกคน แล้วชี้ไปที่ที่นั่งสองข้าง “ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ ข้าไม่ใช่เสือดุร้ายกินคน ไม่ต้องเกรงใจกันเกินไป นั่งลงได้เลย!”“ขอบพระคุณท่านหวัง!”ทุกคนกล่าวขอบคุณ แล้วนั่งลงหวังหยวนนั่งบนบัลลังก์ ก่อนจะถามด้วยรอยยิ้ม “ข้าสงสัยว่าพวกท่านต่อต้านราชวงศ์ต้าเย่มาตลอด ถึงขั้นจะเอาชีวิตกัน แต่พอได้ยินว่าข้ามาก็ยอมแพ้เลยหรือ?”“หรือว่าชื่อเสียงของข้าเลื่องลือมาก เมื่อรู้ว่าต้องสู้กับข้าจึงยอมสยบเลยงั้นหรือ?”หวังหยวนรู้สึกค่อนข้างภูมิใจหากเรื่องนี้เล่าลือออกไปคงเป็นเรื่องเล่าขานกันเป็นตำนาน!ทุกคนมองหน้ากัน คนที่อยู่ใกล้หวังหยวนที่สุดกล่าว “ใช่แล้ว!”“พวกข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับท่านหวัง ยิ่งกว่านั้น พวกข้ารู้ดีว่าพวกข้ากับท่านหวังต่างชั้นกัน หากเปิดศึก แม้จะใช้ภูเขาเป็นกำแพง ป้องกันทุกวิถีทาง แต่คงไม่สามารถต้านทานได้นาน!”“ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมคาดเดาได
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2083
“เมื่อครู่มีกลุ่มคนมา ข้าเข้าไปสอบถามจึงรู้ว่าเป็นหัวหน้าเผ่าใหญ่!”“ตอนนี้พวกเขาได้ฆ่าเจียงเซี่ยวผู้นำพันธมิตรแล้ว และต้องการเจรจาสงบศึกกับพวกเรา!”“ท่านผู้นำคิดเห็นว่าอย่างไรขอรับ?”เกาเล่อกล่าวด้วยรอยยิ้มศัตรูแตกคอกันเอง ช่างเป็นเรื่องดี!ไม่เพียงแต่ลดการสูญเสียเท่านั้น แต่ยังไม่ทำให้เกิดความแค้นกับชนเผ่าเหล่านี้ด้วย ถือว่าเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการควบคุมดินแดนในอนาคต!ดวงตาของหวังหยวนเป็นประกาย เขารีบเดินไปหาเกาเล่อ แล้วจับมือเขาไว้ด้วยความตื่นเต้น “เจ้าตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วหรือ? จะมีกลอุบายอะไรซ่อนอยู่หรือไม่?”“ไม่มีแน่นอน!”เกาเล่อรีบส่ายหน้า “ก่อนมาที่นี่ ข้าได้ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับชนเผ่าต่าง ๆ ในกลุ่มพันธมิตรนี้ ย่อมรู้จักพวกเขาเป็นอย่างดีขอรับ!”“ครั้งนี้พวกเขานำหัวของเจียงเซี่ยวมาให้ และเจียงเซี่ยวก็เป็นผู้นำพันธมิตรจริง ๆ!”“หากท่านไม่เชื่อ คุณหนูไป๋คงยืนยันได้ พวกนางสู้รบกับชนเผ่าทางเหนือมาตลอด คงคุ้นเคยกับศัตรูดีใช่หรือไม่?”ขณะที่กล่าว เกาเล่อก็มองไปที่ไป๋ลั่วหลีไป๋ลั่วหลีไม่ลังเล รีบพยักหน้าทันที“ถูกต้อง!”“ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดคือเจียงเซี่ยว เขาไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2082
“ปกติพวกเจ้าล้วนองอาจกันไม่ใช่หรือ?”“ก่อนหน้านี้ ตอนที่คิดจะโจมตีราชวงศ์ต้าเย่ พวกเจ้าต่างก็อยากจะแบ่งปันดินแดนกันไม่ใช่หรือ? แล้วตอนนี้ล่ะ? แค่ทหารที่พวกนั้นเชิญมาก็ทำให้พวกเจ้าหวาดกลัวได้ถึงเพียงนี้แล้วหรือ?”“พวกเจ้าอย่าลืมว่าภูมิประเทศของที่นี่อันตราย หากพวกเราไม่ยอมออกจากภูเขา แม้หวังหยวนจะเก่งกาจและมียอดฝีมือมากมายก็ทำอะไรเราไม่ได้! หรือว่าเขาจะสามารถคุกคามเราได้จริง ๆ?”ทุกคนมองหน้ากัน ไม่มีใครเอ่ยคำใดการหลบอยู่ในหุบเขา ไม่ใช่แผนการระยะยาว!“หากผู้ใดกล้าพูดจาบั่นทอนกำลังใจอีก อย่าหาว่าข้าใจร้ายแล้วกัน!”เจียงเซี่ยวตวาดอีกครั้ง ทุกคนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก เพียงแค่พยักหน้าเห็นด้วยคนเราเมื่ออยู่ใต้ชายคาบ้านคนอื่นย่อมต้องยอมก้มหัว!รุ่งเช้า หวังหยวนและกองทัพเริ่มมุ่งหน้าสู่ภูเขาแห่งนี้!ชนเผ่าต่าง ๆ ล้วนได้รับข่าว บัดนี้หวาดผวาไปหมด เพียงแค่เสียงลมพัดก็คิดว่าเป็นศัตรู!ทุกคนต่างเกรงกลัวอำนาจของหวังหยวน ใครจะกล้าต่อกรกับเขา?แม้จะหลบอยู่ในภูเขา แต่หากหวังหยวนตีฝ่าแนวป้องกันมาได้จะทำเช่นไร?ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมเดาได้!เมื่อคิดได้เช่นนี้ เหล่าหัวหน้าเผ่าจึงมารวมตัวกัน“พวก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2081
“ส่วนเรื่องของตานสยงเฟย ข้าจะจัดการภายหลัง”ตานสยงเฟยเป็นคนดื้อรั้นและแข็งแกร่งอย่างแท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจไต่เต้าสร้างพรรคทมิฬขึ้นมาได้!หวังหยวนเข้าใจเรื่องนี้ดี จึงไม่โทษต่งอวี่“ขอบพระคุณท่านผู้นำขอรับ!”ต่งอวี่รับคำ แล้วเดินออกไปพรุ่งนี้มีศึกใหญ่ ต้องพักผ่อนให้เต็มที่ จึงจะมั่นใจได้ว่าจะไม่พลาด!แม้ว่าจะเลยเที่ยงคืนไปแล้ว หวังหยวนและคนอื่น ๆ นั้นหลับสนิท แต่ในเวลานี้ ชนเผ่าต่าง ๆ ที่เป็นศัตรูกับหวังหยวนกลับยังไม่พักผ่อน เหล่าหัวหน้าเผ่ารวมตัวกันเพื่อปรึกษาหารือเกี่ยวกับมาตรการตอบโต้!แต่ทุกคนล้วนมีสีหน้ากังวล!“พวกท่านคงได้ยินแล้วกระมัง?”“หวังหยวนนำทัพมาเอง บัดนี้ใกล้จะเปิดศึกกับพวกเราแล้ว จะทำเช่นไรดี?”“ทุกคนคงรู้จักชื่อเสียงของหวังหยวนดี เขาไม่ใช่คนอ่อนแอเลย!”“หากรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ แม้มีความกล้าหาญกว่านี้สิบเท่า ข้าก็ไม่กล้าไปยั่วยุราชวงศ์ต้าเย่!”ตอนนี้ทุกคนต่างเสียใจ อยากถอนตัวกลับกันทั้งนั้นช่างน่าเจ็บใจยิ่งนัก!เดิมทีคิดว่าราชวงศ์ต้าเย่ใกล้สิ้นอำนาจ แผ่นดินจะวุ่นวาย!แต่ไม่คาดคิดเลยว่าพวกเขายังมีแผนสำรอง ยอมทุ่มเทกำลังคนและทรัพย์สินเพื่อเชิญหวังหย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2080
หวังหยวนโบกมือ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “กองทัพไม่ได้อยู่ที่จำนวนมาก แต่อยู่ที่ความแข็งแกร่ง พวกนั้นเป็นแค่ชนเผ่าป่าเถื่อน จะทำอะไรข้าได้?”“เพียงทหารห้าหมื่นนายของข้าก็เพียงพอแล้ว!”“ท่านขุนพลแค่ประจำการอยู่ในเมือง รอฟังข่าวดีจากข้าก็พอ!”หวังหยวนกล่าวด้วยความมั่นใจแน่นอนว่าหวังหยวนไม่ใช่คนโง่ เขาย่อมรู้ดีว่าหากให้ซือฟางนำทหารออกรบพร้อมกัน เมื่อถึงเวลาแบ่งปันดินแดนจะทำเช่นไร?ช่างยุ่งยากยิ่งนัก!สู้ให้เขานำทัพไปปราบชนเผ่าต่าง ๆ เอง เมื่อสำเร็จ ดินแดนเหล่านั้นก็ตกเป็นของเขาย่อมดีกว่า!แม้มีผู้ใดคิดแย่งชิงก็คงไม่มีโอกาส!ยิ่งกว่านั้น คาดว่าซือฟางคงไม่กล้าเช่นนั้น!หากทั้งสองฝ่ายเปิดศึก ผลลัพธ์ย่อมเป็นหายนะ!ยิ่งไป๋เหยียนเฟยประชวรหนักย่อมกระทบขวัญกำลังใจ ราชวงศ์ต้าเย่จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปสู้รบ?“ในเมื่อท่านหวังกล่าวเช่นนี้ ข้าก็จะรอฟังข่าวดี”“ขอให้ท่านหวังได้รับชัยชนะ!”ซือฟางประสานมือกล่าวทุกคนสนทนากันอีกสักพัก จากนั้นก็แยกย้ายกันไปซือฟางต้องดูแลการป้องกันเมืองจึงกลับไปก่อน ส่วนไป๋ลั่วหลีอยู่ที่ค่าย คอยช่วยเหลือหวังหยวนวางแผนรบ!ต้องมีคนรู้จักภูมิประเทศนำทาง หวังหยวนจึงจะ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2079
นอกเมืองหลวงหวังหยวนเดินทางพร้อมกับไป๋ลั่วหลีกลับมายังค่ายของตนทันทีที่ทั้งสองก้าวเข้ามา ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังมาจากด้านนอก ซือฟางในชุดเกราะเดินเข้ามาต้อนรับเนื่องจากไป๋ลั่วหลีได้แนะนำให้ทั้งสองรู้จักกันแล้ว หวังหยวนจึงยิ้มพลางกล่าวว่า “ข้ากำลังสงสัยว่าเป็นผู้ใด ที่แท้ก็เป็นท่านขุนพลนี่เอง! เชิญเข้ามาเถิด!”“ท่านหวังเกรงใจเกินไปแล้วขอรับ!”“ท่านมาไกล แถมยังช่วยข้าปราบกบฏทางเหนือ เชิญท่านเข้าไปก่อนเถิดขอรับ!”ซือฟางกล่าวตอบอย่างสุภาพไม่นาน ทุกคนต่างเข้าไปในกระโจมใหญ่ต้าหู่และต่งอวี่ยืนขนาบข้างหวังหยวน ดูองอาจน่าเกรงขาม!ซือฟางมองไปที่ทั้งสอง แล้วเอ่ยถามอย่างสงสัย “ไม่ทราบว่าสองท่านนี้คือใครหรือขอรับ?”ทั้งสองดูสง่างาม เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งความกล้าหาญ คงไม่ใช่คนธรรมดาเป็นแน่!ซือฟางเป็นขุนพลมายาวนานย่อมมีสายตาที่เฉียบคม!หวังหยวนแนะนำด้วยรอยยิ้ม “ท่านที่อยู่ทางซ้ายมือข้าคือต่งอวี่ นักธนูมือหนึ่งในใต้หล้า ยิงธนูไม่เคยพลาดเป้า เป็นขุนพลเอกในกองทัพ!”“กองกำลังพลธนูที่ข้าฝึกฝนล้วนอยู่ภายใต้การบัญชาการของเขา!”ต่งอวี่พยักหน้าทักทาย“ส่วนท่านที่อยู่ทางขวาคือพี่น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2078
“หรือว่าแผ่นดินนี้จะต้องตกไปอยู่ในมือของผู้อื่น?”สิ้นคำพูด ซือฟางก็ซัดกำปั้นลงบนกำแพงเมืองอย่างเดือดดาล!เหล่าขุนพลที่ยืนอยู่ด้านหลังต่างไม่กล้าเข้าไปใกล้ หรือแม้แต่จะเอ่ยปาก!“ท่านขุนพลไม่ต้องกังวล!”ทันใดนั้น ขุนนางชราผู้หนึ่งก็เดินออกมา บนใบหน้ามีเคราสีขาวโพลน เพียงดูก็รู้ว่าไม่ใช่บุคคลธรรมดาอย่างแน่นอน!คนผู้นี้คือที่ปรึกษาคนสำคัญของไป๋เหยียนเฟยนามว่า เจี๋ยงโฉ่วอี!ในราชสำนัก ผู้ที่อยู่เหนือเขามีเพียงจักรพรรดินีเท่านั้น!บัดนี้ไป๋เหยียนเฟยป่วยหนัก ขุนนางน้อยใหญ่ล้วนพึ่งพาเจี๋ยงโฉ่วอี ราชกิจสำคัญล้วนตกเป็นภาระให้เขาตัดสินใจทั้งสิ้น!เห็นได้ชัดว่าเขามีอำนาจสูงส่งล้นฟ้า!“ปรากฏว่าเป็นท่านเจี๋ยงนี่เอง!”“ท่านคงได้ยินสิ่งที่ข้าพูดไปเมื่อครู่แล้วกระมัง?”ซือฟางประสานมือคารวะเจี๋ยงโฉ่วอี แล้วเอ่ยถามเจี๋ยงโฉ่วอีพยักหน้า กล่าวอย่างใจเย็นว่า “ข้ารู้ว่าท่านขุนพลจงรักภักดี ย่อมคิดถึงฝ่าบาท แต่พระองค์ก็มีเรื่องที่ต้องกังวลเช่นกัน!”“ครั้งนี้พระองค์ไม่เพียงต้องการให้หวังหยวนช่วยปราบปรามอริทางเหนือเท่านั้น แต่ยัง...”กล่าวได้ครึ่งหนึ่ง เจี๋ยงโฉ่วอีก็หยุดพูด พร้อมกับเหลือบมองขุนพลน
