Share
บทที่ 797
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 798
ฮ่องเต้ซิงหลงรู้สึกโล่งใจมากเรื่องหวังหยวน เขารู้ว่าหวังหยวนไม่อาจไปจากเมืองซ่างจิงได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!เมื่อมาถึงบ้านที่กักตัวหวังหยวนอีกครั้ง แล้วเห็นเขายังคงตอกตะปูเหมือนเดิม ก็แอบส่ายหน้า พลางคิดในใจว่าแม้แต่คนที่เย่อหยิ่งและฉลาดมาก ก็ไม่อาจหลบหนีจากเงื้อมมือของเขาได้“หวังหยวน ช่วงนี้ข้าเห็นเจ้าเบื่อมาก ไม่อย่างนั้นเจ้าไปล่าสัตว์กับข้าดีหรือไม่?”ฮ่องเต้ซิงหลงไม่ได้มีความคิดแอบแฝง เขาแค่คิดว่ามันคงจะสนุก ถ้าได้ออกไปข้างนอกกับหวังหยวนหวังหยวนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง เขาไม่คาดคิดว่าฮ่องเต้ซิงหลงจะชวนเขาไปล่าสัตว์ หลังจากคิดดูแล้ว เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธแม้ว่าจะกังวลที่ต้องออกไปข้างนอก แต่ออกไปสักวันก็คงไม่เป็นอะไร“ขอบพระทัยฝ่าบาท” หวังหยวนยกยิ้มฮ่องเต้ซิงหลงหัวเราะ แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก จากนั้นก็ไปจัดเตรียมการ แล้วคนกลุ่มใหญ่ก็ไปถึงอุทยานหลวงมีกองทหารองครักษ์อยู่รอบ ๆ หวังหยวนจึงไม่อาจหนีออกไปจากที่นี่ได้เช่นกันหวังหยวนขี่ม้าตัวสูง ไม่มีเจตนาจะล่าสัตว์ เขาแค่ออกมาสูดอากาศฮ่องเต้ซิงหลงรู้ดีว่าหวังหยวนไม่ได้สนใจล่าสัตว์นัก เขาจึงเตรียมการให้ตั้งกระโจมเพื่อพักผ่อนฮ่องเต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 799
แม้จะไม่รู้ว่าจะทำได้หรือไม่ แต่เขาก็ยังอยากลอง ไม่มีอะไรน่าสนใจไปกว่าการเอาชนะคนที่หยิ่งผยอง!หลังจากกลับมาถึงวังหลวง องค์ชายใหญ่ก็มาแล้ว“หย่งเอ๋อร์คำนับท่านอาจารย์ขอรับ”องค์ชายใหญ่ยังคงให้ความเคารพอย่างมาก แม้ว่าเขาจะอายุเพียงสิบขวบ แต่เขาได้ยินเรื่องราวมากมาย เกี่ยวกับกิจการของราชสำนัก และรู้เรื่องการกระทำบางอย่างของหวังหยวน“องค์ชาย โปรดอย่าเรียกอย่างนั้นเลย ข้าบอกไปแล้วว่าข้าไม่ใช่อาจารย์ของท่าน”หวังหยวนรีบพูดด้วยรอยยิ้ม ไม่ยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับศิษย์“แล้วจะให้ข้าเรียกท่านว่าอะไรล่ะ?”องค์ชายใหญ่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถาม“หากไม่ว่าอะไร ก็เรียกท่านก็ได้”เพราะเขาเป็นองค์ชาย ดังนั้นเรียกว่าท่านก็พอแล้ว!“ได้ขอรับท่าน”องค์ชายใหญ่ไม่ได้พูดอะไรมาก“ท่านกำลังทำอะไรอยู่หรือ?”องค์ชายใหญ่รู้สึกสนใจมาก เมื่อเห็นหวังหยวนใช้ค้อนตอกตะปู จึงอดไม่ได้ที่จะถาม“ไม่มีอะไรหรอก แค่ทำอุปกรณ์บางอย่าง องค์ชายทราบหรือไม่ว่าเหตุใดฝ่าบาท จึงให้ท่านเข้ามาขอคำแนะนำจากข้า?”แต่เมื่อไม่มีอะไรทำ หวังหยวนก็เริ่มพูดคุยกับองค์ชายใหญ่ใครจะรู้ว่าเมื่อหวังหยวนถามแบบสบาย ๆ เช่น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 800
หวังหยวนจึงเข้าใจแล้วว่าเหตุใดเด็กคนนี้ที่อายุเพียงสิบขวบ ถึงมีความรู้เยอะมาก เป็นเพราะเขาติดตามฮ่องเต้ซิงหลง และเรียนรู้กิจการระดับชาติที่สำคัญ!ต้องบอกว่าฮ่องเต้ซิงหลงเก่งมาก ในการถ่ายทอดความรู้แก่ลูก ๆ ของเขาแต่องค์ชายใหญ่คนนี้ฉลาดจริง ๆ ปกติเด็กวัยนี้คงได้แต่เล่นดินเล่นโคลนเท่านั้น!แต่เขาสามารถวิเคราะห์สถานการณ์ และเข้าใจหลายเรื่องพื้นฐานแน่นอนว่าจะสามารถเข้าใจเรื่องที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นได้!นี่ไม่ธรรมดาเลย!“ท่านฉลาดยิ่งนัก องค์ชาย ข้าหวังว่าท่านจะเป็นฮ่องเต้ที่ดีในอนาคต!”หวังหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม องค์ชายใหญ่ได้ยินดังนั้นก็ถามด้วยความสงสัย“ท่านรู้วิธีเป็นฮ่องเต้ที่ดีหรือไม่ขอรับ?”หวังหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตอบว่า “รักราษฎรเหมือนลูก มีความทะเยอทะยาน แต่ไม่มากจนเกินไป รู้ผิดชอบชั่วดี แต่งตั้งคนตามความดีความชอบ ไม่หักโหมจนเกินไป ปล่อยวางตามสมควรก็จะได้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้น!”ทันทีที่ได้ฟังถ้อยคำเหล่านี้ ตากลมโตขององค์ชายใหญ่ก็หรี่ลง แสดงสีหน้าความสับสนที่หาได้ยากคำพูดเหล่านี้ค่อนข้างหนัก สำหรับเด็กอายุเท่าเขาจริง ๆ!มันไม่ใช่สิ่งที่เขาจะเข้าใจได้ในวัยนี้!หวังหยวนใช้เวลาทั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 801
ตัวเองก็ถึงเวลาแล้วที่ต้องออกจากเมืองซ่างจิง! หวังหยวนเตรียมของเรียบร้อย จากนั้นเดินขึ้นไปหยิบคบเพลิงและจุดเชื้อเพลิงที่เตรียมไว้ “ฝ่าบาท โปรดช่วยกระหม่อมด้วย อีกสักครู่กราบทูลให้เสด็จพ่อของท่านด้วยว่ากระหม่อมไปแล้ว” หวังหยวนยิ้มเล็กน้อย หลังจากพูดเช่นนี้จบ องค์ชายใหญ่ก็สับสน “ไป? คุณชาย แต่ท่านออกไปไม่ได้นะ?” องค์ชายใหญ่ไม่เข้าใจว่าการที่หวังหยวนจุดไฟสิ่งนี้มีความเกี่ยงโยงกับการจะจากไปตรงไหนกัน! “ข้าไม่ได้หมายความว่าจะเดินไป แต่ข้าจะบินหนีไป...” หวังหยวนยิ้ม และดูตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาเห็นก๊าซจากเปลวไฟค่อย ๆ เป่าลมผืนผ้าใบของลูกบอลร้อนอย่างช้า ๆ! “บินหนีหรือ? ท่านหมายถึง... สิ่งนี้... บินได้หรือ?” องค์ชายใหญ่ไม่อยากเชื่อเลย! ของสิ่งนี้จะสามารถบินได้อย่างไร? “ฝ่าบาท พระองค์ทรงหลักแหลมยิ่งนัก ของสิ่งนี้บินได้จริง ๆ พระองค์คอยดูพ่ะย่ะค่ะ” หวังหยวนยิ้มและเอ่ยพูด หลังจากพูดเช่นนี้จบ เชื้อเพลิงนั่นก็เริ่มทำงาน ก๊าซขนาดใหญ่ก็ลุกไหม้และลอยไปบนผืนผ้าขนาดใหญ่! ผืนผ้าขนาดใหญ่ก็ลอยขึ้น! ด้วยการลอยตัวอย่างกะทันหัน มันก็โผล่ออกมาทันที!หลังจากนั้น องค์ชายใหญ่ก็ตกตะ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 802
หวังหยวนยืนอยู่บนบอลลูนอย่างมีความสุขยิ่ง! คงไม่มีใครคิดว่าตัวเขาจะสามารถหนีรอดออกมาได้กระมัง? ในเวลานี้ แม้ว่าพวกเขาจะโกรธเมื่อพบว่าตัวเองหนีออกมาได้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้! เขามองไปรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกปลงอนิจจังบนใบหน้า พลางเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่งดงามบนท้องฟ้าด้วยความพึงพอใจมาก ในขณะนี้ หวังหยวนกำลังควบคุมบอลลูน และเตรียมลอยไปทางหมู่บ้านต้าหวัง คาดไม่ถึงว่าในขณะนี้ จู่ ๆ จะมีลมแรงพัดมาอย่างบ้าคลั่งจากระยะไกล! หลังจากนั้น บอลลูนก็เบี่ยงไปทางทิศตะวันตกอย่างควบคุมไม่ได้ทันที! หวังหยวนไม่สามารถยืนนิ่งได้ด้วยซ้ำ เขารีบคว้าที่จับของบอลลูนไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองตกลงไป ทว่าทิศทางได้เบี่ยงไปอีกทางอย่างสิ้นเชิง ในขณะนี้ และไม่มีทางที่จะกลับไปได้อีก! ไม่รู้เหมือนกันว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว บอลลูนก็ค่อย ๆ ร่อนลงบนภูเขาที่แห้งแล้งไกลโพ้น หวังหยวนกระโดดลงจากบอลลูน และเดินตรงไปตามเส้นทางที่มีเมืองขนาดเล็กที่ตีนเขา เขาออกมาครั้งนี้โดยไม่มีเงินติดตัวเลย ทว่าการเดินทางนั่นจำเป็นต้องมีเงินติดตัวไว้ ทั้งตัวเขานอกจากปืนกระบอกนี้แล้ว ก็มีเพียงเสื้อผ้าบนตัวเขาเท่านั้นแล้วที่มีมูล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 803
หญิงชรามองขอทานตัวน้อยด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว และตะโกนอย่างสั่นเทา “รีบเอาของไปคืนให้คนอื่นเร็วเข้า!” ขอทานตัวน้อยอ้าปากค้างและลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงยื่นของให้หวังหยวนอย่างเชื่อฟัง หญิงชราเดินไปหาหวังหยวนและขอโทษอย่างสุภาพ “ขอโทษนะ คุณชาย ท่านอย่าได้ตำหนิอายวี้ไปเลย เขาขโมยเงินก็เพราะเหตุสุดวิสัย...” หวังหยวนรับของที่เป็นของตัวเองกลับคืนมา เขามองขอทานตัวน้อยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “เจ้าไม่มีเงิน เจ้าก็สามารถหาเงินได้ด้วยมือทั้งสองของเจ้าเอง เจ้าไม่รู้สึกละอายใจกับการที่ขโมยของหรือ?” “เจ้าสามารถขโมยได้ชั่วขณะหนึ่ง แต่ไม่สามารถขโมยได้ตลอดชีวิต!” ขอทานตัวน้อยไม่พูดจา แต่กลับหันหลังวิ่งเข้าไปในบ้าน หญิงชรามองหวังหยวนด้วยท่าทางขอโทษแล้วพูดว่า “คุณชาย ข้าขอโทษจริง ๆ ท่านเชิญเข้ามาดื่มชาสักถ้วยเถอะ คนแก่อย่างข้าขอขมาท่านด้วย!” เมื่อเห็นท่าทางที่สุภาพมากของหญิงชรา หวังหยวนก็ไม่ปฏิเสธและก้าวเข้าไป แม้ว่าบ้านจะเล็กมาก แต่ก็เรียบร้อยมากเช่นกัน มีโต๊ะ เก้าอี้ และเตียงที่เรียบง่าย ทั้งนี้ยังมีชายชราที่เป็นอัมพาตนอนอยู่บนเตียง เขามีสีหน้าซีดเซียว หน้าเหลือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 804
ขอทานตัวน้อยมีสีหน้าตื่นเต้น เขารีบกินลูกชิ้นเนื้อที่หวังหยวนมอบให้ตัวเองจนหมดอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะเลียน้ำแกงเนื้อที่เหลืออยู่บนนิ้ว “เป็นยังไงบ้าง อร่อยใช่ไหมเล่า?” หวังหยวนถามด้วยรอยยิ้ม “อร่อยขอรับ!” ขอทานตัวน้อยปรบมือแล้วพูดอย่างตื่นเต้น “หากว่าเอาไปขายในตลาดจริง ๆ จะต้องมีคนจำนวนมากมาซื้อ้ป็นแน่!” ขอทานตัวน้อยเปลี่ยนทัศนคติที่ดูถูกกิจการนี้ในเมื่อครู่นี้ ตอนนี้ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น และแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นท่าทางของตัวเองที่สร้างผลกำไรอย่างล้นเหลือ! เขาค่อย ๆ คลุมลูกชิ้นเนื้อด้วยผ้านึ่งอย่างระมัดระวัง จากนั้นเดินตามหวังหยวนไปยังตลาดในเทศบาล ทั้งสองเลือกสถานที่ที่มีผู้คนพลุกพล่าน จากนั้นหาที่ว่างและเริ่มตั้งแผงขายของ ขอทานตัวน้อยมักจะออกมาเดินที่ตลาดบ่อย ๆ และเขาก็คุ้นเคยกับการตะโกนอยู่แล้ว เขาเริ่มเลียนแบบพ่อค้าและคนหาบเร่ที่อยู่รอบ ๆ แล้วเริ่มขายลูกชิ้นพร้อมกับตะโกน “เร่เข้ามา เร่เข้ามา ลูกชิ้นวัวที่เพิ่งทำสดใหม่ออกจากเตา ยังร้อน ๆ แถมยังอร่อยมาก!” หลังจากตะโกนไปหลายครั้ง มีผู้คนมากมายเริ่มมารวมตัวกัน ทุกคนต่างสับสนและไม่รู้ว่าขอทานตัวน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 805
ใบหน้าขอทานตัวน้อยเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขามอบเงินทั้งหมดให้หวังหยวนอย่างตื่นเต้น และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่หวัง พี่เก่งมากจริง ๆ!” “เงินพวกนี้ ข้าให้เจ้า!” หวังหยวนไม่ได้รับเงินมา แต่กลับมองขอทานตัวน้อยด้วยรอยยิ้มแล้วพูดเบา ๆ ว่า “เอาเงินพวกนี้ไปซื้อเนื้อวัวแล้วมาทำลูกชิ้นเนื้อต่อไป” เมื่อขอทานตัวน้อยได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจมาก “เงินทั้งหมดที่หามาได้จะเอาไปซื้อเนื้อวัวหมดเลยหรือ นี่คือเงินสิบตำลึงเชียวนะ…” “แน่นอนซิ แค่หาเงินก็พอแล้วหรือ?” หวังหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม “รีบไปเร็วเข้า พรุ่งนี้เราจะขายลูกชิ้นเนื้อที่นี่ต่อไป วันนี้เปิดตลาดแล้ว พรุ่งนี้จะมีคนมาซื้อลูกชิ้นเนื้อวัวที่นี่มากขึ้นแน่นอน” เมื่อขอทานตัวน้อยเห็นหวังหยวนยืนกราน เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่พยักหน้าและตกลง จากนั้นจึงรีบวิ่งไปร้านขายเนื้อเพื่อซื้อเนื้อ! เนื่องจากมีประสบการณ์ครั้งแรกแล้ว ดังนั้นความสามารถในการทำลูกชิ้นจึงพัฒนาขึ้นมากในวันถัดมา! ขอทานตัวน้อยสามารถทำตามขั้นตอนทั้งหมดที่หวังหยวนสอนเขาด้วยตัวเอง! ในไม่ช้า ลูกชิ้นเนื้อสดใหม่ก็ออกมาจากเตา คราวนี้ เนื่องจากมีลูกชิ้นจำนวนเยอะมาก ขอทานตัวน้อยและหวังหยวนจึ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
