Share
บทที่ 805
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 806
“พวกเจ้าไม่มีตราประทับอย่างเป็นทางการ ดังนั้นการตั้งแผงขายของที่นี่จึงผิดกฎหมาย” ใบหน้าของเจ้าหน้าที่ศาลาว่าการเคร่งขรึมมาก เขาขมวดคิ้วและมองไปที่หวังหยวน แล้วพูดอย่างเย็นชา “หากพวกเจ้าไม่รีบออกไปล่ะก็ ข้าก็จะจับตัวคนไป!” เมื่อได้ยินดังนั้น ใบหน้าของหวังหยวนก็ดูน่าเกลียดยิ่งขึ้นไปอีก เขาชี้ไปที่พ่อค้าและคนหาบเร่เล็ก ๆ ที่ตั้งแผงขายของรอบ ๆ ตัวเขา และถามด้วยน้ำเสียงเข้มว่า “เช่นนั้นพวกเขาล่ะ เหตุใดพวกเขาไม่มีตราประทับอย่างเป็นทางการ แต่ยังสามารถตั้งแผงขายของได้ตามต้องการเล่า?” “ข้าไม่เคยได้ยินมาว่าการตั้งแผงขายของต้องได้รับอนุมัติจากนักการในศาล!” ท่าทางของหวังหยวนนั้นเย็นชาและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “พวกเจ้าทำเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่ากำลังมุ่งเป้ามาที่พวกเราโดยเจตนา” “อวดดี!” เจ้าหน้าที่ศาลาว่าการดูโกรธมาก เขาชี้ไปที่หวังหยวนแล้วพูดเสียงดัง “เจ้ากล้าพูดจากับเราเช่นนี้ ถือเป็นการละเมิดกฎหมาย พาพวกเขาออกไป และจับกุมพวกเขาทั้งหมด!” เจ้าหน้าที่ศาลาว่าการโบกมือ และหลายคนที่อยู่ข้างหลังเขารีบคว้าหวังหยวนและขอทานตัวน้อย แล้ววิ่งตรงไปที่ศาลาว่าการ! ชายที่อยู่ไกล ๆ มองดูทั้งสองถูกจับ ใ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 807
ยิ่งที่ปรึกษาคิดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของเขาก็ยิ่งตื่นเต้นและตื่นตระหนกมากขึ้น! หากสืบสาวราวเรื่องว่ามีปัญหาระหว่างคนสองคนนี้จริง ๆ ล่ะก็ เช่นนั้นตัวเองก็สามารถใช้โอกาสนี้เพื่อให้เจ้าเมืองลงจากตำแหน่งได้โดยตรง! เมื่อถึงเวลาตัวเองก็ไม่ต้องเป็นที่ปรึกษาอีกต่อไป ตำแหน่งท่านเจ้าเมืองจะเป็นของตัวเองอย่างแน่นอน! ดวงตาของที่ปรึกษาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ทว่าเขาก็สงบลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ดูเคร่งขรึมอย่างยิ่งและพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ท่านเจ้าเมือง คนผู้นี้เป็นคนทรยศแผ่นดินจริง ๆ!” “ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เราต้องจับเขาให้ได้ ไม่เช่นนั้น หากคนผู้นี้หลุดมือเราไป นั่นคงเป็นเรื่องยากที่จะกล่าวว่าฮ่องเต้จะไม่ตำหนิเรา!” เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของท่านเจ้าเมืองก็ดูน่าเกลียดยิ่งขึ้นไปอีก เขาตีไม้ปลุกสติและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและหนักแน่นว่า “เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องเหลวไหลอันใด คุณชายหมิงถันปราบปรามกบฏที่ชายแดนในใต้หล้าเพื่อต้าเย่!” “เขาปกป้องแผ่นดินต้าเย่ให้มีความสงบสุขชั่วนิรันดร์ของราษฎร ปกป้องภูเขา และแม่น้ำหลายพันไมล์ของต้าเย่ ซ้ำยังมีคุณูปาการในการปลงพระชนม์อ๋องถูหนาน!” “เขาไปพบเม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 808
ในจวนศาลาว่าการ หลี่เหวินป๋อเตรียมโต๊ะอาหารอร่อยในห้องหนังสือเรียบร้อยแล้ว เขานั่งตรงข้ามหวังหยวน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมในขณะที่มองไปที่หวังหยวน และไม่สามารถปกปิดความตื่นเต้นในใจได้ เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องที่หวังหยวนกระทำ เขาเป็นศิษย์ของวังไห่เทียน แม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ข้างกายอาจารย์ตลอดเวลา แต่ก็ยังแลกเปลี่ยนจดหมายกัน ซ้ำยังเป็นสมาชิกของสมาพันธ์ต้าถงด้วย เขาย่อมรู้สิ่งเหล่านี้โดยปริยาย! “คุณชายหมิงถัน เชิญ!” หลี่เหวินป๋อพูดด้วยความเคารพ หวังหยวนก็ไม่สุภาพมากนัก เพียงแต่ในแววตาของเขายังคงมีข้อสงสัย ไม่รู้ว่าหลี่เหวินป๋อผู้นี้เป็นใคร ตัวเองไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับเขา แล้วเหตุใดเขาถึงเคารพตัวเองมากขนาดนี้ เป็นไปได้ไหมว่าเขาเป็นขุนนางชั้นผู้น้อย ที่ซื่อสัตย์และเที่ยงธรรม และเข้าใจถึงความชอบธรรมอันยิ่งใหญ่? “ใต้เท้าหลี่ นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านและข้าพบกัน เหตุใด...ท่านถึงปฏิบัติกับข้าเช่นนี้ด้วยเล่า?” หวังหยวนถามด้วยความสับสน หากเขาไม่ถาม เขาก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย จากนั้นหลี่เหวินป๋อก็หัวเราะและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณชายหมิงถันย่อมต้องแปลกใจแน่นอน ไม่สู้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 809
“ถูกตัอง” หวังหยวนไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เขาไม่สามารถพูดได้ว่าเขามาจากโลกอื่น และมีเทคโนโลยีจากอีกโลกหนึ่ง! “เรื่องนี้... ทำให้ผู้คนรู้สึกไม่น่าเชื่อจริง ๆ คุณชายหมิงถัน อาจารย์บอกว่าท่านคืออัจฉริยะและมีพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดา เมื่อได้พบท่านในวันนี้ สมคำร่ำลือจริง ๆ!” หลี่เหวินป๋อรีบพูดด้วยความชื่นชมเต็มเปี่ยมในสายตา “ทว่า... วันนี้ท่านหนีออกมา ฝ่าบาท... จะไม่จับตัวท่านกลับไปหรือ?” หวังหยวนยิ้มเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “ไม่อีกแล้ว!” หลี่เหวินป๋อยังคงสับสน เหตุใดจึงไม่ทำอีกต่อไป? โดยปกติแล้ว เขาควรจะถูกจับตัวกลับไปนี่! เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นมองหวังหยวนแล้วรีบโค้งคำนับทันที “คุณชายหมิงถัน โปรดชี้แจงข้อสงสัยให้ข้าด้วย” หวังหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูด “จริง ๆ แล้วง่ายมาก ข้าไม่มีความผิด แล้วเหตุใดต้องจับข้าด้วยเล่า?” หลี่เหวินป๋อพูดทันที “แต่ว่าท่าน... ได้รับตำแหน่งว่าเป็นอ๋องเป่ยหลิงไม่ใช่หรือ? ในสายตาของทุกคน ตอนนี้ท่านได้ทรยศต่อต้าเย่นะ!” หวังหยวนพยักหน้าและกล่าวว่า “แม้ว่านี่จะเป็นอีกหนึ่งสาเหตุ แต่ความผิดไม่ได้ร้ายแรงถึงขั้นประหารชีวิต ในเมื่อตอนที่ข้าถูกต้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 810
หวังหยวนเพียงแค่ยิ้ม จากนั้นมองไปที่หลี่เหวินป๋อแล้วพูด “อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องข้าเลย ท่านออกตัวพูดอย่างยึดหลักคุณธรรมเช่นนี้ เกรงว่าหากเรื่องไปถึงราชสำนักคงมีคนไม่น้อยที่อยากเข้าร่วมกับท่านหรอกกระมัง?” หลังจากพูดแบบนี้ หลี่เหวินป๋อก็หัวเราะทันที “ความตายไม่มีอะไรน่ากลัว ถือเป็นเกียรติที่ได้ตายเพื่อคนอย่างคุณชายหมิงถัน!” “ยิ่งกว่านั้น คงจะไม่มีใครกล้าพูดเรื่องนี้ออกไปจริง ๆ!” หวังหยวนก็วางใจลง ในเวลานี้ เขานึกถึงขอทานตัวน้อยแล้วพูดว่า “ขอทานตัวน้อยคนนั้นเป็นคนมีชะตาชีวิตที่ยากลำบาก ข้าเห็นจิตใจบริสุทธิ์ของเขาจึงอยากจะช่วยเหลือ ท่านห้ามขัดขวางเส้นทางการทำกิจการของเขาเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้นปู่ของเขายังคงรอกินยาอยู่” หวังหยวนนึกถึงขอทานตัวน้อยแล้วพูดทันที “เรื่องนี้ท่านวางใจได้เลย ข้าสั่งให้คนปล่อยตัวขอทานตัวน้อยแล้ว” หลี่เหวินป๋อหัวเราะ และไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทั้งสองดื่มสุรากันจนถึงเวลารุ่งสาง หลี่เหวินป๋อเลื่อมใสในความรู้และความสามารถอันล้นหลามของหวังหยวนมากยิ่งขึ้น! ตอนนี้เขาจึงรู้ทันทีแล้ว ว่าเหตุใดอาจารย์วังไห่เทียนถึงชื่นชมหวังหยวนมากขนาดน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 811
“พี่หยวน!” “น้องหวัง!” “ท่านพี่...” เมื่อมองดูใบหน้าที่คุ้นเคย และท่าทางที่เป็นกังวลของพวกเขา หวังหยวนก็ยิ้ม “ข้ากลับมาแล้ว ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง” วังไห่เทียนรีบเดินเข้ามาแล้วพูดว่า “น้องหวัง ข้าไม่กล้าแม้แต่จะคิดเลยจริง ๆ ว่าเจ้าจะกลับมาได้ นี่มัน... นี่มันน่าเหลือเชื่อเกินไป!” “พี่หยวน! กลับมาก็ดีแล้ว! กลับมาก็ดีแล้ว!” ถังหม่างและคนอื่น ๆ ต่างตื่นเต้นมาก แม้แต่ต้าหู่และเอ้อหู่ ชายฉกาจทั้งสองคนต่างก็หลั่งน้ำตาออกมาเล็กน้อย หวังหยวนมองไปที่หลี่ซื่อหาน ท่ามกลางฝูงชนแล้วยิ้มกว้างขึ้น “น้องหญิง มานี่เร็ว” หวังหยวนอ้าแขน และรู้สึกเป็นทุกข์มากเมื่อเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของหลี่ซื่อหาน หลี่ซื่อหานรู้ว่ามีคนอยู่ที่นี่มากมาย แต่นางก็ไม่สนใจพวกเขาในขณะนี้ จากนั้นรีบโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของหวังหยวนทันที! สตรีต่างมีด้านที่เปราะบาง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าหวังหยวนยังถูกคุมขังอยู่ในวังลึก เป็นตายอย่างไรไม่อาจรู้ได้อย่างแน่ชัด! อย่ามองว่านางสงบสติอารมณ์ต่อหน้าคนอื่น และคอยปลอบคนอื่นอยู่เสมอ ทว่าความกดดันในใจของนางยิ่งใหญ่กว่าใคร ๆ! ตอนนี้เมื่อเห็นหวังหยวนกลับมาแล้ว ความ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 812
พวกเขาทุกคนต่างรู้ดีว่าหวังหยวนถูกขังอยู่ในเมืองซ่างจิง แต่บัดนี้กลับมาแล้ว เป็นไปได้ไหมว่าฝ่าบาทจะไม่ทรงตรัสอะไรอีก? หลังจากที่หวังหยวนอธิบายให้พวกเขาฟัง พวกเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “หากเป็นเช่นนั้น ฝ่าบาทจะไม่จับกุมตัวท่านกลับไปอีกแล้ว” “ถูกต้อง ในเมื่อเรื่องเป็นเช่นนี้ เราทุกคนต่างก็รู้สึกวางใจแล้ว” ทุกคนรู้สึกโล่งใจและกลับบ้านของตัวเอง แม้ว่าจะมีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะพูด แต่หวังหยวนเพิ่งกลับมาในวันนี้ ดังนั้นจึงต้องปล่อยให้หวังหยวนได้อยู่กับสตรีที่รักทั้งสามของเขาถึงจะถูก! “ท่านพี่ ท่านหิวแล้วหรือยัง? ข้าจะไปทำอาหารให้ท่านเดี๋ยวนี้” “คุณชายหวัง ข้า...ข้าจะไปช่วยพี่ซื่อหาน” “ข้าก็เหมือนกัน...” หลังจากที่พวกเขาทั้งหมดจากไปแล้ว สตรีทั้งสามก็เริ่มกังวล “ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าไม่ได้กินหม้อไฟมานานแล้ว เรามากินหม้อไฟด้วยกันเถอะ ไม่ต้องไปเปลืองแรงทำ” หม้อไฟเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุด เพียงแค่ล้างวัตถุดิบแล้วขึ้นเสิร์ฟทันที สตรีทั้งสามคนใช้เวลาไม่นานในการเตรียมโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหาร เมื่อเห็นหวังหยวนกินอาหารอย่างมูมมาม สตรีทั้งสามก็หัวเราะ ในขณะนี้ พวกนางรู้สึกสงบใจอย่างยิ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 813
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หลี่ซื่อหานก็มีความสุขมาก “ท่านพี่ปฏิบัติต่อข้าอย่างดีมาโดยตลอด ข้าไม่เคยรู้สึกว่าท่านพี่ปฏิบัติต่อข้าอย่างไม่ยุติธรรมเลย” หลี่ซื่อหานยิ้ม หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ ในไม่ช้าพระอาทิตย์ก็ตก หูเมิ่งอิ๋งและหวงเจียวเจียวต่างก็มีไหวพริบดีมาก และกลับไปที่ห้องของตัวเอง แม้ว่าพวกนางจะคิดถึงหวังหยวนอย่างมาก แต่คืนนี้พวกนางจะไม่แย่งชิงกับหลี่ซื่อหานอย่างแน่นอน! ยิ่งไปกว่านั้น พวกนางยังไม่ได้แต่งงานเข้าบ้าน แล้วจะไปกล้าขอให้หวังหยวนนอนห้องเดียวกับพวกนางได้อย่างไร? ในตอนกลางคืน หลี่ซื่อหานนอนอยู่บนเตียงพร้อมใบหน้าสวยที่แดงก่ำ หวังหยวนมองไปยังภรรยาที่ทั้งงดงามและน่าอร่อย เขารู้สึกโหยหานางอย่างไม่มีที่สิ้นสุด “ท่านพี่...ข้าสบายดีแล้ว...ท่าน...หากว่าท่านต้องการล่ะก็...ข้าไหว...” เสียงของหลี่ซื่อหานแผ่วเบาราวกับยุง! หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึก เขาอยากจะทำมันจริง ๆ แต่กลับเอ่ยพูดว่า “น้องหญิง ข้าคิดว่าเรารอจนกว่าจะถึงคืนโล้สำเภากันดีกว่า!” “ในเมื่อข้าต้องการจัดงานแต่งงานใหม่ให้กับเจ้า ข้าไม่สนใจว่าจะต้องรออีกหลายวัน!” หลังจากที่หวังหยวนพูดจบแล้ว หลี่ซื่อหานก็รู้สึกซาบ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
