Share
บทที่ 786
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 787
“พูดอีกอย่างหนึ่ง ข้าควรเลือกอยู่กับใคร?”ฮ่องเต้ซิงหลงยกยิ้ม แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อคำพูดเหล่านี้ เขาพูดว่า “ใต้แผ่นฟ้าไม่มีที่มดที่ไม่ใช่ดินแดนของฮ่องเต้ ไม่มีใครไม่ใช่ราษฎรของฮ่องเต้ เจ้าคิดว่าเจ้าควรภักดีต่อใครล่ะ?”หวังหยวนกล่าวว่า “ฝ่าบาท แม้ว่าท่านจะกล่าวเช่นนี้ แต่ข้าก็ยังอยากจะบอกว่าถ้อยคำเหล่านี้ผิด!”“น้ำสามารถพยุงเรือให้ลอยได้ ก็สามารถคว่ำเรือให้จมได้เช่นกัน โลกนี้ไม่ใช่ของใคร แต่เป็นของราษฎร สรรพสิ่งใต้แผ่นฟ้าในตอนแรก เพราะราษฎรเคารพนับถือและไว้วางใจ ราชวงศ์และอำนาจของฮ่องเต้ จึงถูกสถาปนาขึ้น!”“ทุกคนล้วนเป็นเจ้าของโลกนี้ เจ้าของโลกที่ว่านั้นไม่ใช่เทพเจ้าที่จับต้องไม่ได้หรือมองไม่เห็น แต่เป็นทุกคนในโลกนี้!”“เพราะพวกเขาเทิดทูนว่าท่านเป็นฮ่องเต้ ท่านจึงได้เป็นฮ่องเต้ หากพวกเขาคิดว่าท่านเป็นเจ้าของโลกนี้ ท่านก็จะเป็นเจ้าของโลกนี้!”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ดังขึ้น สีหน้าของฮ่องเต้ซิงหลงก็เปลี่ยนไปเป็นไม่พอใจทันที!คำพูดเหล่านี้ช่างหยิ่งผยองนัก!กล้าดีอย่างไรมาพูดจาราวกับกบฏเช่นนี้ ต่อหน้าฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน!รนหาที่ตาย!“หวังหยวน เจ้ารู้หรือไม่ว่าด้วยคำพูดของเจ้า ข้าสามาร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 788
ฮ่องเต้ซิงหลงรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหวังหยวน!ชายหญิงเท่าเทียมกัน!นี่มันเรื่องไร้สาระอะไร!ในความคิดของเขา ชายหญิงไม่ได้เท่าเทียมกันเลย!เขาไม่รู้ว่าหวังหยวนต้องการจะแสดงละครอะไร เขาจึงไม่ได้ใส่ใจมากนัก เพียงแค่มองหวังหยวน แล้วพูดอย่างใจเย็น“หวังหยวน เจ้าบอกว่าเจ้ากำลังทำเพื่อต้าเย่ แต่การกระทำของเจ้า ส่งผลกระทบต่อผู้คนมากมายในต้าเย่ เจ้ามีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่?”ฮ่องเต้ซิงหลงมองหวังหยวน แล้วพูดตามตรงหวังหยวนส่ายหน้า “ข้าไม่มีอะไรจะพูด พวกเขา... แค่ไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับข้า”“ฝ่าบาท ท่านจะปล่อยเอ้อหู่ไปเมื่อใด”เมื่อได้ยินดังนั้น ฮ่องเต้ซิงหลงก็หัวเราะ “เอ้อหู่ ข้าย่อมปล่อยเขาไปอยู่แล้ว”“แต่ว่า... ข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้”หวังหยวนไม่แปลกใจ ตอบกลับเบา ๆ ว่า “เรื่องนี้ข้าคิดไว้แล้ว แต่ข้าอยากรู้ว่าเหตุใดฝ่าบาทถึงคลางแคลงใจข้า เป็นเพราะอู๋หลิง ข้ากับวังไห่เทียนสนิทกันอย่างนั้นหรือ?”ฮ่องเต้ซิงหลงไม่คาดคิดว่าหวังหยวนจะพูดตรงประเด็นเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดออกมา แต่ฮ่องเต้ซิงหลงก็ใช่ว่าจะไม่มีความรู้สึกใด ๆ ในใจเลย คำพูดนี้ทำให้เขากังวลเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 789
แต่ฮ่องเต้ซิงหลงไม่ได้สนใจเลย กลับบอกให้คนพาทั้งสองคนไปยังสถานที่ที่หวังหยวนอยู่!แม้ว่าบ้านที่อยู่ลึกเข้าไปในวังหลวงแห่งนี้ จะดูหรูหรายิ่งนัก!แต่นี่คือกรงทอง!ในขณะนี้ ประตูบ้านของหวังหยวนมีเจ้าหน้าที่คอยดูแล และมีสาวใช้รออยู่ที่ลานบ้านเสื้อผ้าอาภรณ์งดงาม อาหารรสเลิศนับไม่ถ้วน!ในขณะนี้ หวังหยวนกำลังนั่งอยู่ในบ้าน ที่เขาได้รับเป็นรางวัล กำลังลิ้มรสสุรา และรับประทานอาหาร“พี่หยวน!”“ท่านเสนาธิการทหาร!”ทันทีที่ทั้งสองเห็นหวังหยวน ก็รู้สึกกังวลมาก ร่องรอยของความโกรธฉายแววในดวงตาของพวกเขา!“พวกเจ้ามาถึงแล้ว มาหาอะไรกินดื่มกันก่อนเถอะ”หวังหยวนไม่สนใจเลย ช่วงนี้เขาค่อนข้างเหนื่อยมาก ดังนั้นการพักผ่อนที่นี่สักสองสามวันก็ไม่เสียหายอะไร!“ฮึ่ม! ฝ่าบาททรงทำเช่นนี้ได้อย่างไร!”อู๋หลิงโกรธมาก รีบตรงไปที่ห้องตำราของฮ่องเต้ซิงหลง โดยไม่พูดอะไรเลย!เมื่อราชองครักษ์ที่เฝ้าประตูเห็นอู๋หลิง ก็รีบพูดว่า “ท่านแม่ทัพ ฝ่าบาท... ไม่ได้เรียกตัวท่าน ท่านไม่อาจเข้าไปได้”อู๋หลิงก็รู้เช่นกัน เขายืนอยู่ที่ประตู แล้วพูดเสียงดัง “อู๋หลิงถวายบังคมฝ่าบาท โปรดให้กระหม่อมเข้าเฝ้าด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”ฮ่อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 790
ฮ่องเต้ซิงหลงไม่สนใจว่าอู๋หลิงจะจากไปเมื่อใด เพราะเขารู้ว่าเขาจะชนะ!ไม่มีใครสามารถยื่นมือมาช่วยหวังหยวนได้!แม้ว่าคนเหล่านั้นอาจจะโกรธมาก แต่พวกเขาก็ไม่กล้าบุกเข้ามาในวังหลวง!ถึงบุกเข้ามาก็ไม่หวั่น!ใบหน้าของอู๋หลิงบึ้งตึงมาก เขาโศกเศร้ามาก เมื่อเขากลับมาเห็นหวังหยวนกับเอ้อหู่กำลังดื่มสุรากัน ความเจ็บปวดในใจของเขาก็รุนแรงยิ่งขึ้นเมื่อหวังหยวนเห็นอู๋หลิงกลับมา เขาก็ถอนหายใจ และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ความจริงแล้วเจ้าไม่จำเป็นต้องไปเลย! ฝ่าบาทได้ตัดสินใจไปแล้ว ไม่มีใครสามารถทัดทานได้!”อู๋หลิงรู้สึกเสียใจมากขึ้น เมื่อเห็นหวังหยวนพูดเช่นนี้!หากเขารู้เรื่องนี้ก่อนหน้านี้ เขาน่าจะส่งเอ้อหู่ออกไปเร็วกว่านี้!“เป็นความผิดของข้าเอง!”อู๋หลิงอดไม่ได้ที่จะพูดหวังหยวนยิ้มแล้วพูดว่า “แม้ว่าเจ้าจะส่งเอ้อหู่กลับไปที่หมู่บ้านต้าหวัง เขาก็ยังจะหาทางให้ข้ามาที่เมืองซ่างจิงจนได้อยู่ดี หากไม่มีเอ้อหู่ เจ้าก็จะไม่อยู่ด้วยหรือ?”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา อู๋หลิงก็รู้สึกเศร้าและโกรธมากยิ่งขึ้น!เขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “ท่านเสนาธิการทหาร เนื่องจากท่านไม่อาจออกจากเมืองหลวงแห่งนี้ได้ ท่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 791
“ดังนั้น...เราควรเลือกที่จะเชื่อเขา!”แม้ว่าหงเยี่ยจะโกรธมาก แต่ในตอนนี้นางก็รู้เช่นกัน ว่าเห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้เลย ที่จะโน้มน้าวคนอื่นให้โจมตีเมืองหลวง!ในเวลาเดียวกัน ไทเฮาเซียวฉู่ฉู่แห่งเมืองหวงก็ได้รับจดหมายเช่นกัน!“ต้าเย่... ช่างไร้สาระเสียจริง ช่างน่าขันนัก ฮ่องเต้ไร้ประโยชน์สั่งจำคุกขุนนางที่ดี!”“หวังหยวน... ในเมื่อเจ้าขอให้ข้าถอนกำลังทหารกลับ เช่นนั้นข้าก็จะเชื่อใจเจ้าสักครั้ง มาดูกันว่าเจ้าจะออกจากต้าเย่ได้อย่างไร!”“ข้าจะให้เวลาเจ้าครึ่งปี หากเจ้าไม่อาจออกจากต้าเย่ได้ภายในครึ่งปี ข้าจะไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากนำกองทหารเข้าโจมตีต้าเย่ อย่างไรก็ต้อง... ช่วยเจ้าให้ได้!”“สั่งให้กองทหารชายแดนถอนตัว จัดระเบียบทางการทหารใหม่อย่างจริงจัง เตรียมพร้อมสำหรับ... ครึ่งปีข้างหน้า!”เซียวฉู่ฉู่ไม่เชื่อว่าหวังหยวนจะสามารถออกจากเมืองหลวงนั้นได้!ดังนั้น...นางรู้สึกว่าเพื่อให้หวังหยวนปลอดภัย ต้าเย่ต้องผลัดเปลี่ยนแผ่นดิน เพื่อให้เขามีชีวิตอยู่!ด้วยอำนาจของผู้ครองแผ่นดิน คนคนเดียวจะรอดพ้นจากการจำคุกได้อย่างไร!แม้ว่านางจะรู้สึกว่าหวังหยวนเป็นอัจฉริยะในใต้หล้า มีน้อยคนที่จะเทีย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 792
ฮ่องเต้ซิงหลงไม่รู้ความคิดของหวังหยวน เพียงแค่คิดว่าเขาคงยอมแพ้แล้ว เพราะถึงจะมีปีก ก็ยากที่จะบินหนีไปจากวังหลวงแห่งนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ยอมแพ้ และยังคงมีความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ แต่เขาจะทำอย่างไรได้?เมื่อคิดได้ดังนั้น ฮ่องเต้ซิงหลงก็จากไปทันทีแต่เสนาบดีฝ่ายซ้ายกับพรรคพวกรู้สึกกังวลมาก เขายิ่งเสียใจเมื่อเห็นหวังหยวนถูกคุมขังในเมืองหลวง และไม่อาจแสดงความสามารถที่มีได้แต่พวกเขาก็รู้ด้วยว่าไม่อาจทัดทานความมุ่งมั่นของฝ่าบาทได้!แต่แม้ว่าจะไม่อาจเปลี่ยนความคิดของฮ่องเต้ได้ แต่หยางเฟิ่งกั๋วก็ยังคงมาห้องตำราหลวงของฮ่องเต้ซิงหลง!ฮ่องเต้ซิงหลงเหลือบมองหยางเฟิ่งกั๋ว ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ชายคนนี้ไม่ได้พูดอะไรเลย เขาไม่รู้ว่าเหตุใดวันนี้จึงมาพบเขาแต่จะเป็นเพราะเรื่องอะไรได้ นอกจากเรื่องหวังหยวน!“เสนาบดีฝ่ายซ้าย นั่งลงเถิด”ฮ่องเต้ซิงหลงพูดอย่างสงบ หยางเฟิ่งกั๋วสูดลมหายใจเข้า ก่อนนั่งตรงข้ามฮ่องเต้ซิงหลง แล้วค่อย ๆ พูดว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมมาที่นี่วันนี้ เพื่อขอความเมตตาจากฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ซิงหลงนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “มันไม่สำคัญว่าเสนาบดีฝ่ายซ้ายจะขออะไร ตราบใดที่มันเป็นไปเพื่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 793
หลังจากที่เหตุการณ์นี้สงบลงแล้ว เขาก็จะต้องตายแน่นอน!แต่เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ เขาก็ยังคงดูไม่กังวลหรือควรจะบอกเขา...ผิดพลาดแล้วก็ปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรม ให้เขาใช้ชีวิตให้เพลิดเพลินในวาระสุดท้ายดีหรือไม่?หวังหยวนไม่รู้ว่าหยางเฟิ่งกั๋วมาแล้ว เพราะกำลังง่วนอยู่กับการสร้างอาวุธลับ ตามความทรงจำของเขา!นี่คือกุญแจสำคัญในการออกจากเมืองซ่างจิงของเขา!ในเวลานี้หยางเฟิ่งกั๋วกระแอมเบา ๆ จากนั้นพูดด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีท่านหวังหยวน”หวังหยวนจึงสังเกตเห็นว่ามีชายชราคนหนึ่ง เดินมาถึงลานบ้านแล้วเมื่อเห็นเช่นนี้ หวังหยวนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขามีท่าทางไม่ธรรมดา และมีรัศมีของผู้สูงศักดิ์ในทุกท่วงท่าคนผู้นี้...จะต้องอยู่ในตำแหน่งที่สูงศักดิ์!“ท่านผู้เฒ่าท่าทางไม่ธรรมดา หากเดาไม่ผิด เกรงว่าจะอยู่ในตำแหน่งสูงส่ง และคนเดียวที่จะมาหาข้าด้วยท่าทางเช่นนี้ได้ ก็คือเสนาบดีฝ่ายซ้าย ดังนั้นท่านคือเสนาบดีฝ่ายซ้าย ใช่หรือไม่?”หวังหยวนพูดการคาดเดาของตัวเองด้วยรอยยิ้มหลังจากที่หยางเฟิ่งกั๋วได้ยินดังนั้น เขาก็หัวเราะทันที“ข้าได้ยินมานานแล้วว่าท่านหวังหยวนเป็นอัจฉริยะ แล้วท่านก็เดาไ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 794
คำพูดเหล่านี้เหมือนกับคำพูดของกบฏที่มีโทษร้ายแรง!หากแพร่งพรายออกไป ฮ่องเต้จะโกรธมากถ้ารู้เรื่องนี้ และเขาอาจจะถูกตัดหัวเลยก็ได้!“พี่หยาง พูดตามตรง ข้ารู้สึกประหลาดใจมากที่ท่านพูดเช่นนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงใจ ก็คงไม่พูดเช่นนี้ออกมา”“แต่ข้ารู้อยู่แล้วว่าเมื่อข้ากลับมา ผลจะเป็นอย่างไร แต่ข้าก็ยังกลับมา เพราะครอบครัวของข้าอยู่ในต้าเย่ ถ้าข้าไม่กลับมา พวกเขาอาจต้องทุกข์ทรมานแสนสาหัส”“ยิ่งกว่านั้น ข้ามั่นใจว่าข้าสามารถออกจากเมืองซ่างจิงได้”หลังจากพูดจบ หวังหยวนก็หัวเราะ หยางเฟิ่งกั๋วจึงประหลาดใจมาก“สหายน้อยหวัง เจ้า... เจ้ามีวิธีออกไปจากที่นี่หรือ?”“จะเป็นไปได้อย่างไร!!”เขารู้จักฮ่องเต้ดีที่สุด ฮ่องเต้จะไม่มีทางปล่อยหวังหยวนไป!“ฮ่าฮ่า คนเราย่อมมีแผนอันชาญฉลาดเป็นของตัวเอง ให้ข้าลองจัดการเองเถอะขอรับ”หวังหยวนยิ้มและไม่พูดอะไรอีก โดนไม่ได้บอกว่าเขาจะออกจากเมืองซ่างจิงอย่างไรแต่หยางเฟิ่งกั๋วรู้สึกประหลาดใจ แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเหตุใดหวังหยวนถึงมั่นใจถึงเพียงนี้ แต่เขาก็ยังเลือกที่จะเชื่อมันเพราะหวังหยวนสามารถรอดกลับมาได้ หลังจากไปเยือนราชสำนักเมืองหวง ทั้งยังได้ยศอ๋องเ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
