บทที่ 546

เฮ้อ!

สามลี้จากหมู่บ้านเยี่ยเจีย หวังหยวนเปิดหน้าต่างรถม้า มองออกไปข้างนอกพลางถอนหายใจยาว!

ต้าหู่ที่กำลังขับรถม้าอยู่ประหลาดใจ “พี่หยวน ไม่สบายหรือเปล่า มีบางอย่างผิดปกติตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเช้า!”

“เปล่า ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มักจะรู้สึกไม่สบายใจมาก!”

หวังหยวนขมวดคิ้วพูด ยิ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านเยี่ยเจียมากเท่าไหร่ ความรู้สึกนี้ก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

พูดจบ รถม้าข้างหน้าก็หยุดกะทันหัน แล้วอวี๋เถี่ยซานก็ตะโกน “ใคร!”

“ข้าเอง โก่วเซิ่ง พวก พวกท่านคือขบวนรถม้าของคุณชายหยวนใช่หรือไม่!”

ท่ามกลางหมอกหนาทึบเบื้องหน้า มีร่างผอมบางที่กำลังตัวสั่นเทาปรากฏขึ้น

หวังหยวนเปิดประตูรถม้า แล้วกระโดดออกไป เมื่อเขามาถึงหน้าขบวนรถม้า เขาก็เห็นโก่วเซิ่งที่มีใบหน้าซีดเซียวและตัวสั่น เขาจึงหยิบเสื้อคลุมตัวใหญ่มาสวมให้ แล้วขมวดคิ้วถามว่า “โก่วเซิ่ง เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?”

“คุณชายหยวน เมื่อคืนนี้มีเจ้าหน้าที่บางคนเข้ามาในหมู่บ้าน…”

ร่างกายของเขาอุ่นขึ้นเล็กน้อย เมื่อได้สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่ โก่วเซิ่งพูดตะกุกตะกัก เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้

เขาต้องการแจ้งหวังหยวนเมื่อคืนนี้