Share
บทที่ 52
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 53
คนรับใช้สองคนรีบวิ่งเข้าไปตีขาของหวังหยวนด้วยท่อนไม้ โดยลืมเงินเมื่อครู่นี้ไปจนสิ้นสัญญาการซื้อขายตัวอยู่ในจวนหลี่ พวกเขารับใช้จวนหลี่ จึงไม่อาจฝ่าฝืนคำสั่งได้หวังหยวนไม่หลบไม่ได้!ไม่ว่าใครก็คงโกรธมาก หากน้องสาวของตนถูกใช้เป็นหลักประกันกู้เงินฟึ่บ! ฟึ่บ!ในช่วงเวลาวิกฤติ เอ้อหู่รีบวิ่งไปด้านหน้าหวังหยวน นั่งยอง ๆ แล้วหักไม้ของทั้งสองคน!โครม!ต้าหู่เดินตามหลังหวังหยวนไป ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขาของเขามั่นคงราวกับเสาไม้คนรับใช้ทั้งสองถือไม้ครึ่งท่อน รู้สึกหวาดกลัว!หลิวเจี้ยนเย่จ้องมองต้าหู่ นัยน์ตาสั่นไหว ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่“เอาล่ะ ไม่น่าแปลกใจเลยที่กล้าบุกมาจวนหลี่อย่างบ้าคลั่ง ปรากฏว่าพาจอมยุทธ์มาด้วยนี่เอง!”หลี่ซานซือยิ้มเย้ยหยัน แล้วหันไปมองคนรับใช้ “ไปที่ว่าการอำเภอ แล้วเรียกเจ้าหน้าที่มา ให้พวกเขาสวมชุดเกราะแล้วถือธนูมาด้วย มาดูกันว่าใครจะกล้าหาญกว่ากัน”คนรับใช้ทั้งสองเตรียมออกเดินทาง!สีหน้าของต้าหู่เปลี่ยนไปทันที หากเป็นการสู้ด้วยมือเปล่า จะแปดคนสิบคนก็ไม่มีปัญหาแต่ทหารสวมชุดเกราะที่ถือมีดและธนู สามหรือห้าคนก็สามารถล้อมสังหารเขาได้แล้วหวังหยวนยก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 54
ตอนนี้สามีตั้งกลุ่มประมง เอาชนะหลี่ฉาง จัดประชุมหมู่บ้าน สร้างโรงอาหารขนาดใหญ่ ตั้งกลุ่มทำสบู่ เอาชนะใจชาวบ้าน เป็นดั่งสูญรวมจิตใจของทุกคน แล้วคนที่ทำได้แค่อ่านหนังสือสอบขุนนาง จะเทียบได้ได้อย่างไร!แต่หวังหยวนขัดจังหวะ “ซื่อหาน พี่ชายของเจ้าพูดถูก พวกเขาทุกคนดีกว่าข้า! ข้าเป็นเพียงเด็กบ้านนอก จะเทียบกับพวกเขาได้อย่างไร”หลิวเจี้ยนเย่เชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ “น้องซื่อหาน เจ้าเห็นหรือไม่ว่าเขาเองก็รู้ตัวดี!”“น่าเสียดายที่ร่ำเรียนมาหลายปี แต่กลับไม่รู้จักคำว่า 'ถ่อมตัว' ด้วยซ้ำ!”หลี่ซื่อหานพูดด้วยสีหน้าเฉยเมย “และโปรดเรียกข้าด้วยชื่อเต็มของข้าด้วย อย่าเรียกข้าว่าน้องอีก ความสัมพันธ์ของเราไม่ได้สนิทกันถึงเพียงนั้น”ใบหน้าของหลิวเจี้ยนเย่เปลี่ยนเป็นสีแดงและซีด เลือดไหลขึ้นสู่ศีรษะทันทีหวังหยวนส่ายหน้า ความแข็งแกร่งทางจิตใจของชายหนุ่มคนนี้แย่มาก จนเขาไม่สามารถควบคุมความดันโลหิตได้ แม้ว่าจะถูกวิพากษ์วิจารณ์เพียงไม่กี่คำก็ตาม“เอาล่ะ น้องหญิงสาม นี่คือแขก พูดเช่นนี้ได้อย่างไร!”หลี่ซานซือเกลี้ยกล่อมด้วยเสียงแผ่วเบา “รีบไปหาพี่สะใภ้ของเจ้าเถอะ แล้วสั่งให้ห้องครัวทำอาหารที่เจ้าชอบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 55
หวังหยวนทนไม่ไหวแล้ว “เจ้าจะมาพูดแทนข้าเพื่ออะไร? โบราณว่าไว้ว่าออกทัพแทนบิดา ชำระหนี้ให้บิดา เช่นนั้นเหตุใดเจ้าไม่คำนับแทนข้า และขอโทษแทนข้าเสียเลยเล่า!”หลิวเจี้ยนเย่โกรธจัด “เจ้า!”ท่านไป๋หลี่หัวเราะ “พี่อู๋โยว สหายน้อยผู้นี้น่าสนใจนัก เหตุใดไม่แนะนำเขาให้รู้จัก!”หลิวเจี้ยนเย่ชอบประจบประแจง และเหยียบย่ำคนอื่น เขาอยู่ทั้งตำแหน่งสูงและต่ำมาหลายปีแล้ว จึงสามารถมองออกได้อย่างรวดเร็วเขาไม่ชอบพฤติกรรมร้ายกาจเช่นนี้“เขา เฮ้อ!”หลังจากมองไปที่หวังหยวนแล้ว หลี่ซานซือก็ส่ายหน้า ไม่สามารถพูดคำว่า 'พี่เขย' ออกมาได้หลิวเจี้ยนเย่ตอบแทนว่า “ท่านไป๋หลี่ เขาเป็นหนุ่มเสเพล ไม่ได้ไปโรงเรียนมาสามปีแล้ว เขาล้างผลาญทรัพย์สินของครอบครัวไปจนหมดสิ้น ซ้ำยังจำนองบ้าน ที่ดินของบรรพบุรุษ และภรรยาอีกด้วย เขาเกือบจะขายตัวเองไปเป็นทาส”ท่านไป๋หลี่ขมวดคิ้ว “สหายน้อยเจี้ยนเย่ โปรดระวังคำพูดด้วย! แม้ว่าข้าจะไม่รู้จักสหายน้อยผู้นี้ดีนัก แต่เขาไม่น่าจะเป็นคนเช่นนั้น”เขามีความสามารถในการสังเกตคน ต่างคนต่างมีนิสัยต่างกันมองเพียงปราดแรก ชายหนุ่มคนนี้ดูหล่อเหลา แต่เมื่อพิจารณาให้ดี เขาน่าจะมีความประพฤติสูงส
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 56
ท่านไป๋หลี่มองไปที่หวังหยวนอีกครั้ง “สหายน้อย เช่นนั้นเรามาคุยกันแบบสบาย ๆ เถอะ!”“ดูเหมือนว่าหากวันนี้ข้าไม่พูดอะไรเลย ท่านไป๋หลี่จะไม่ยอมปล่อยข้าไป”หวังหยวนเอ่ยอย่างช่วยไม่ได้ “ข้าไม่เข้าใจเรื่องภาษีจริง ๆ แต่ข้าสามารถเสนอแนะเกี่ยวกับการทำเงินได้นิดหน่อย”“ทำเงินรึ?”ดวงตาของท่านไป๋หลี่เป็นประกาย “สหายน้อยโปรดชี้แนะ!”พอไม่พูดเรื่องเก็บภาษีก็ยังมีวิธีหาเงิน คำกล่าวของสหายน้อยผู้นี้ชวนให้กระชุ่มกระชวยเสียจริง!หลี่ซานซือจ้องมองหวังหยวน ‘เจ้ากล้าพูดเรื่องสำคัญของประเทศเชียวรึ!’หลิวเจี้ยนเย่ตะคอก ‘ข้าไม่เชื่อว่าคนบ้านนอกเสเพลผู้นี้จะเก่งไปกว่าข้าด้านความรู้เรื่องภาษี’หวังหยวนเลิกคิ้ว “ท่านกำลังทำธุรกิจใช่หรือไม่? แน่นอนว่าใครก็ตามที่มีเงินก็ทำธุรกิจได้ทั้งนั้น กลับกันผู้ที่ทำงานหนักตลอดทั้งวันกลับไม่สามารถทำเงินได้ แม้ว่าพวกเขาจะพยายามอย่างหนักสักเพียงใดก็ตาม”ท่านไป๋หลี่ปรบมือแล้วหัวเราะ “สหายน้อย ขอเพียงมีเงินก็สามารถทำในสิ่งที่ต้องการได้ แต่จะทำอย่างไรล่ะ?”หลี่ซานซือและหลิวเจี้ยนเย่รู้สึกหนาววาบที่กระดูกสันหลัง ‘พวกข้าทั้งสองจัดว่ามีเงินเหมือนกัน’หวังหยวนกล่าว “เราอาจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 57
บูม!ประโยคง่าย ๆ เพียงสี่ประโยคนี้ เปรียบเสมือนระฆังมังกร ทำให้ทั้งสามคนตกใจเพื่อสร้างมโนธรรมให้กับสวรรค์และโลก เพื่อสร้างโชคชะตาให้กับผู้คน เพื่อสืบทอดองค์ความรู้ของนักปราชญ์ไม่ให้สูญหาย เพื่อสร้างสันติสุขให้แก่คนรุ่นหลัง!บทกลอนสี่บาทนี้โด่งดังไปทั่วโลก แพร่กระจายไปตามยุคสมัย ทิ้งชื่อเสียงไว้ในประวัติศาสตร์!หลิวเจี้ยนเย่นึกอิจฉา “เขาแต่งบทกวีสี่บาทที่ยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้ได้อย่างไร?”ใบหน้าของหลี่ซานซือดูซับซ้อนแม้ว่าสี่ประโยคนี้สามารถทำให้เขาโด่งดังไปทั่วโลก แต่เขาก็ไม่สามารถก้าวสู่แนวหน้าได้ หากไม่ได้สอบเคอจวี่ และไม่ใช่ลูกเขยของตระหูลหลี่เช่นกัน“สร้างมโนธรรมให้กับสวรรค์และโลก สร้างโชคชะตาให้กับผู้คน สืบทอดองค์ความรู้ของนักปราชญ์ไม่ให้สูญหาย สร้างสันติสุขให้แก่คนรุ่นหลัง!"ท่านไป๋หลี่พึมพำทั้งน้ำตาไหลอาบหน้า ลุกขึ้นแล้วไล่ตามอีกฝ่ายออกไป “นายท่าน รอข้าด้วย!"ชายสองคนวิ่งตามออกไปเมื่อทั้งสามคนออกไปด้านนอก!หวังหยวนและรถม้าของเขาก็หายไปแล้ว!ท่านไป๋หลี่ประหลาดใจ “สหายน้อยหวูโยว เซียนเซิงท่านนี้มาอยู่ในจวนของเจ้าได้อย่างไร? ระหว่างพวกเจ้ามีความสัมพันธ์เช่นไรกัน? รู้หร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 58
ในรถม้า หวังหยวนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม “ท่านไป๋ลี่ผู้นั้นน่าสนใจมาก!”รถม้ามาถึงตลาดฝั่งตะวันตกของเมือง เมื่อพบร้านขายของชำขนาดใหญ่ หวังหยวนก็เดินเข้าไปพร้อมกับสบู่“นายน้อยท่านนี้ต้องการอะไรหรือ?”เมื่อเห็นเสื้อผ้าและออร่าที่ไม่ธรรมดาของหวังหยวน เจ้าของร้านก็ออกมาและกอบหมัดเพื่อต้อนรับ!“ขออ่างน้ำหน่อย ข้าจะนำเสนอวิธีที่ท่านเจ้าของร้านจะทำเงินได้อย่างมากมาย!”หวังหยวนเอามือไพล่หลังแล้วพูดอย่างหยิ่งผยองธุรกิจที่ดีควรนำเสนอพร้อมกับความน่าเชื่อถือ ไม่อย่างนั้นก็ไม่อาจดึงดูดความสนใจได้!เจ้าของร้านนึกสงสัย แต่เมื่อเห็นเสื้อผ้าอันดูดีของหวังหยวน เขาจึงสั่งให้เสมียนในร้านไปตักน้ำมาหวังหยวนหยิบสบู่ออกมา สอนเสมียนคนนั้นให้ล้างมือด้วยสบู่ ทันใดนั้นมือที่สกปรกของเขาก็ถูกล้างจนสะอาดทันที!เจ้าของร้านตาเป็นประกาย หยิบสบู่มาดูใกล้ ๆ สูดดมกลิ่นหอม ก่อนจะกอบหมัดแล้วกล่าวว่า “แซ่ของข้าคือสวี่ ไม่ทราบว่าท่านแซ่อะไรหรือ?”หวังหยวนโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “ข้าแซ่หวัง เจ้าของร้านสวี่ เรามาคุยเรื่องธุรกิจกันก่อนเถอะ!”เจ้าของร้านสวี่มองไปที่สบู่แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “นายน้อยหวัง ข้าข
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 59
โจวฉางฟา นายน้อยคนที่สามของตระกูลโจวเดินออกมาจากด้านหลังร้านขายของชำด้วยสีหน้าประหลาดใจหวังหยวนทักทายอย่างประหลาดใจ “เจ้าของร้านโจว เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”โจวฉางฟาหัวเราะแล้วตอบว่า “นี่คือร้านขายของชำของตระกูลโจว ข้ากำลังตรวจสอบบัญชีอยู่หลังหลัง! เมื่อได้ยินเสียงเจ้า ก็คิดว่าข้าคงหูฝาดไป แต่เมื่อออกมาดู กลับกลายเป็นว่าเป็นเจ้าจริง ๆ มีน้ำตาลคริสตัลมาขายอีกแล้วหรือ?”เขานำน้ำตาลคริสตัลน้ำหนักยี่สิบจินไปขายในตัวอำเภอ พบว่ามันเป็นที่นิยมไม่แพ้เมืองหลวงเลยเขาซื้อมาเพียงสามสิบก้วน แต่ขายได้กำไรกว่าหนึ่งร้อยก้วน ทั้งยังขายหมดอย่างรวดเร็วบุคคลสำคัญหลายคนยังกล่าวถึงการกินน้ำตาลคริสตัล ว่าเป็นขนมที่อร่อยที่สุดในโลกนอกจากนี้ยังมีบัณฑิตผู้รู้หนังสือและนักกวี เขียนบทกวีเกี่ยวกับน้ำตาลคริสตัลอีกด้วยทุกวันนี้ หากใครไปขอความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่ในเมือง พวกเขาสามารถให้หยิบยืมเงินได้หลายร้อยก้วน แต่พวกเขาจะไม่ใส่ใจดูแลเจ้ากลับกัน หากมอบน้ำตาลคริสตัลให้สักหนึ่งจิน พวกเขาจะจัดการเดินเรื่องให้เจ้าทันที ผลที่ได้คุ้มค่ากว่าเงินหนึ่งพันก้วนด้วยซ้ำตอนนี้เขาเพิ่งจะเข้าใจอย่างแท้จริง ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 60
คนรับใช้คนหนึ่งวิ่งเข้าไปในร้านขายของชำริมถนน แล้วรีบหยิบอ่างน้ำออกมาวางภายในรถ“จ๋อม…”เสียงล้างมือเบา ๆ ดังขึ้นต้าหู่กลั้นหายใจ สงสัยว่าแม่นางในรถจะสนใจซื้อสบู่ของพี่หยวนหรือไม่แม้ว่านางจะซื้อจริง แต่คนคนหนึ่งจะซื้อสักกี่ชิ้นกันเชียว?หวังหยวนเองก็กังวลเล็กน้อยเช่นกันหลังจากเอ่ยถึงสรรพคุณการฟื้นฟูผิว ทำให้ขาวใสขึ้น ลบเลือนริ้วรอย กลิ่นหอมติดทน เขาเชื่อว่าเจ้าของมือที่ขาวและอ่อนโยนคู่นี้จะต้องสนใจซื้อมันแน่ ไม่มีสตรีนางใดต้านทานผลิตภัณฑ์เหล่านี้ได้อยากรู้นักว่าแม่นางผู้นี้จะซื้อกี่ก้อน และความนิยมของมันจะแพร่กระจายไปในหมู่สหายสนิทของนางหรือไม่แท้จริงแล้วกลุ่มลูกค้าของสบู่ก็คือสาว ๆ เหล่านี้ คนธรรมดาอาจหาซื้อไม่ได้สักพักเสียงเย็นชาก็ดังมาจากภายในรถ “สบู่ของเจ้าราคาชิ้นละเท่าไหร่?”หวังหยวนตอบ “ราคาขายปลีกอยู่ที่ชิ้นละหนึ่งหรือสองก้วน หากซื้อมากกว่านั้น จะได้รับส่วนลดเพิ่ม!”ดวงตาของต้าหู่และคนรับใช้ทั้งสี่แทบถลนออกมา!เงินสองก้วนถือเป็นปริมาณที่เพียงพอสำหรับเลี้ยงชีพครอบครัวตลอดหนึ่งเดือน ใครจะยอมควักจ่ายเพื่อซื้อสบู่ล้างมือกันเสียงเย็นชาในรถพูดอีกครั้ง “เหตุใดเจ้าไ
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1256
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1255
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1254
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1253
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1252
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1251
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1250
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1249
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1248
