Share
บทที่ 55
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 56
ท่านไป๋หลี่มองไปที่หวังหยวนอีกครั้ง “สหายน้อย เช่นนั้นเรามาคุยกันแบบสบาย ๆ เถอะ!”“ดูเหมือนว่าหากวันนี้ข้าไม่พูดอะไรเลย ท่านไป๋หลี่จะไม่ยอมปล่อยข้าไป”หวังหยวนเอ่ยอย่างช่วยไม่ได้ “ข้าไม่เข้าใจเรื่องภาษีจริง ๆ แต่ข้าสามารถเสนอแนะเกี่ยวกับการทำเงินได้นิดหน่อย”“ทำเงินรึ?”ดวงตาของท่านไป๋หลี่เป็นประกาย “สหายน้อยโปรดชี้แนะ!”พอไม่พูดเรื่องเก็บภาษีก็ยังมีวิธีหาเงิน คำกล่าวของสหายน้อยผู้นี้ชวนให้กระชุ่มกระชวยเสียจริง!หลี่ซานซือจ้องมองหวังหยวน ‘เจ้ากล้าพูดเรื่องสำคัญของประเทศเชียวรึ!’หลิวเจี้ยนเย่ตะคอก ‘ข้าไม่เชื่อว่าคนบ้านนอกเสเพลผู้นี้จะเก่งไปกว่าข้าด้านความรู้เรื่องภาษี’หวังหยวนเลิกคิ้ว “ท่านกำลังทำธุรกิจใช่หรือไม่? แน่นอนว่าใครก็ตามที่มีเงินก็ทำธุรกิจได้ทั้งนั้น กลับกันผู้ที่ทำงานหนักตลอดทั้งวันกลับไม่สามารถทำเงินได้ แม้ว่าพวกเขาจะพยายามอย่างหนักสักเพียงใดก็ตาม”ท่านไป๋หลี่ปรบมือแล้วหัวเราะ “สหายน้อย ขอเพียงมีเงินก็สามารถทำในสิ่งที่ต้องการได้ แต่จะทำอย่างไรล่ะ?”หลี่ซานซือและหลิวเจี้ยนเย่รู้สึกหนาววาบที่กระดูกสันหลัง ‘พวกข้าทั้งสองจัดว่ามีเงินเหมือนกัน’หวังหยวนกล่าว “เราอาจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 57
บูม!ประโยคง่าย ๆ เพียงสี่ประโยคนี้ เปรียบเสมือนระฆังมังกร ทำให้ทั้งสามคนตกใจเพื่อสร้างมโนธรรมให้กับสวรรค์และโลก เพื่อสร้างโชคชะตาให้กับผู้คน เพื่อสืบทอดองค์ความรู้ของนักปราชญ์ไม่ให้สูญหาย เพื่อสร้างสันติสุขให้แก่คนรุ่นหลัง!บทกลอนสี่บาทนี้โด่งดังไปทั่วโลก แพร่กระจายไปตามยุคสมัย ทิ้งชื่อเสียงไว้ในประวัติศาสตร์!หลิวเจี้ยนเย่นึกอิจฉา “เขาแต่งบทกวีสี่บาทที่ยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้ได้อย่างไร?”ใบหน้าของหลี่ซานซือดูซับซ้อนแม้ว่าสี่ประโยคนี้สามารถทำให้เขาโด่งดังไปทั่วโลก แต่เขาก็ไม่สามารถก้าวสู่แนวหน้าได้ หากไม่ได้สอบเคอจวี่ และไม่ใช่ลูกเขยของตระหูลหลี่เช่นกัน“สร้างมโนธรรมให้กับสวรรค์และโลก สร้างโชคชะตาให้กับผู้คน สืบทอดองค์ความรู้ของนักปราชญ์ไม่ให้สูญหาย สร้างสันติสุขให้แก่คนรุ่นหลัง!"ท่านไป๋หลี่พึมพำทั้งน้ำตาไหลอาบหน้า ลุกขึ้นแล้วไล่ตามอีกฝ่ายออกไป “นายท่าน รอข้าด้วย!"ชายสองคนวิ่งตามออกไปเมื่อทั้งสามคนออกไปด้านนอก!หวังหยวนและรถม้าของเขาก็หายไปแล้ว!ท่านไป๋หลี่ประหลาดใจ “สหายน้อยหวูโยว เซียนเซิงท่านนี้มาอยู่ในจวนของเจ้าได้อย่างไร? ระหว่างพวกเจ้ามีความสัมพันธ์เช่นไรกัน? รู้หร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 58
ในรถม้า หวังหยวนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม “ท่านไป๋ลี่ผู้นั้นน่าสนใจมาก!”รถม้ามาถึงตลาดฝั่งตะวันตกของเมือง เมื่อพบร้านขายของชำขนาดใหญ่ หวังหยวนก็เดินเข้าไปพร้อมกับสบู่“นายน้อยท่านนี้ต้องการอะไรหรือ?”เมื่อเห็นเสื้อผ้าและออร่าที่ไม่ธรรมดาของหวังหยวน เจ้าของร้านก็ออกมาและกอบหมัดเพื่อต้อนรับ!“ขออ่างน้ำหน่อย ข้าจะนำเสนอวิธีที่ท่านเจ้าของร้านจะทำเงินได้อย่างมากมาย!”หวังหยวนเอามือไพล่หลังแล้วพูดอย่างหยิ่งผยองธุรกิจที่ดีควรนำเสนอพร้อมกับความน่าเชื่อถือ ไม่อย่างนั้นก็ไม่อาจดึงดูดความสนใจได้!เจ้าของร้านนึกสงสัย แต่เมื่อเห็นเสื้อผ้าอันดูดีของหวังหยวน เขาจึงสั่งให้เสมียนในร้านไปตักน้ำมาหวังหยวนหยิบสบู่ออกมา สอนเสมียนคนนั้นให้ล้างมือด้วยสบู่ ทันใดนั้นมือที่สกปรกของเขาก็ถูกล้างจนสะอาดทันที!เจ้าของร้านตาเป็นประกาย หยิบสบู่มาดูใกล้ ๆ สูดดมกลิ่นหอม ก่อนจะกอบหมัดแล้วกล่าวว่า “แซ่ของข้าคือสวี่ ไม่ทราบว่าท่านแซ่อะไรหรือ?”หวังหยวนโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “ข้าแซ่หวัง เจ้าของร้านสวี่ เรามาคุยเรื่องธุรกิจกันก่อนเถอะ!”เจ้าของร้านสวี่มองไปที่สบู่แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “นายน้อยหวัง ข้าข
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 59
โจวฉางฟา นายน้อยคนที่สามของตระกูลโจวเดินออกมาจากด้านหลังร้านขายของชำด้วยสีหน้าประหลาดใจหวังหยวนทักทายอย่างประหลาดใจ “เจ้าของร้านโจว เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”โจวฉางฟาหัวเราะแล้วตอบว่า “นี่คือร้านขายของชำของตระกูลโจว ข้ากำลังตรวจสอบบัญชีอยู่หลังหลัง! เมื่อได้ยินเสียงเจ้า ก็คิดว่าข้าคงหูฝาดไป แต่เมื่อออกมาดู กลับกลายเป็นว่าเป็นเจ้าจริง ๆ มีน้ำตาลคริสตัลมาขายอีกแล้วหรือ?”เขานำน้ำตาลคริสตัลน้ำหนักยี่สิบจินไปขายในตัวอำเภอ พบว่ามันเป็นที่นิยมไม่แพ้เมืองหลวงเลยเขาซื้อมาเพียงสามสิบก้วน แต่ขายได้กำไรกว่าหนึ่งร้อยก้วน ทั้งยังขายหมดอย่างรวดเร็วบุคคลสำคัญหลายคนยังกล่าวถึงการกินน้ำตาลคริสตัล ว่าเป็นขนมที่อร่อยที่สุดในโลกนอกจากนี้ยังมีบัณฑิตผู้รู้หนังสือและนักกวี เขียนบทกวีเกี่ยวกับน้ำตาลคริสตัลอีกด้วยทุกวันนี้ หากใครไปขอความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่ในเมือง พวกเขาสามารถให้หยิบยืมเงินได้หลายร้อยก้วน แต่พวกเขาจะไม่ใส่ใจดูแลเจ้ากลับกัน หากมอบน้ำตาลคริสตัลให้สักหนึ่งจิน พวกเขาจะจัดการเดินเรื่องให้เจ้าทันที ผลที่ได้คุ้มค่ากว่าเงินหนึ่งพันก้วนด้วยซ้ำตอนนี้เขาเพิ่งจะเข้าใจอย่างแท้จริง ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 60
คนรับใช้คนหนึ่งวิ่งเข้าไปในร้านขายของชำริมถนน แล้วรีบหยิบอ่างน้ำออกมาวางภายในรถ“จ๋อม…”เสียงล้างมือเบา ๆ ดังขึ้นต้าหู่กลั้นหายใจ สงสัยว่าแม่นางในรถจะสนใจซื้อสบู่ของพี่หยวนหรือไม่แม้ว่านางจะซื้อจริง แต่คนคนหนึ่งจะซื้อสักกี่ชิ้นกันเชียว?หวังหยวนเองก็กังวลเล็กน้อยเช่นกันหลังจากเอ่ยถึงสรรพคุณการฟื้นฟูผิว ทำให้ขาวใสขึ้น ลบเลือนริ้วรอย กลิ่นหอมติดทน เขาเชื่อว่าเจ้าของมือที่ขาวและอ่อนโยนคู่นี้จะต้องสนใจซื้อมันแน่ ไม่มีสตรีนางใดต้านทานผลิตภัณฑ์เหล่านี้ได้อยากรู้นักว่าแม่นางผู้นี้จะซื้อกี่ก้อน และความนิยมของมันจะแพร่กระจายไปในหมู่สหายสนิทของนางหรือไม่แท้จริงแล้วกลุ่มลูกค้าของสบู่ก็คือสาว ๆ เหล่านี้ คนธรรมดาอาจหาซื้อไม่ได้สักพักเสียงเย็นชาก็ดังมาจากภายในรถ “สบู่ของเจ้าราคาชิ้นละเท่าไหร่?”หวังหยวนตอบ “ราคาขายปลีกอยู่ที่ชิ้นละหนึ่งหรือสองก้วน หากซื้อมากกว่านั้น จะได้รับส่วนลดเพิ่ม!”ดวงตาของต้าหู่และคนรับใช้ทั้งสี่แทบถลนออกมา!เงินสองก้วนถือเป็นปริมาณที่เพียงพอสำหรับเลี้ยงชีพครอบครัวตลอดหนึ่งเดือน ใครจะยอมควักจ่ายเพื่อซื้อสบู่ล้างมือกันเสียงเย็นชาในรถพูดอีกครั้ง “เหตุใดเจ้าไ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 61
ฉากนี้ที่เกิดขึ้นบนถนน ทำให้หลายคนตกใจเช่นเดียวกัน!โจวฉางฟาเดินเข้ามาและพูดว่า “สหาย เจ้าอย่าไปยุ่งเกี่ยวกับนางจิ้งจอกนั่นเชียว ประเดี๋ยวนางจะฆ่าเจ้าเอาได้!”หวังหยวนงุนงง “นางจิ้งจอกคนไหน?”“บุตรสาวคนโตของตระกูลหูอย่างไรล่ะ!”โจวฉางฟาชี้ไปที่รถม้าแล้วกระซิบ “นางแต่งงานมาแล้วสามครั้ง แต่ละครั้งที่นางแต่งงานกินระยะเวลาไม่เกินหนึ่งเดือน จากนั้นสามีของนางก็สิ้นลมอย่างกะทันหัน บางคนบอกว่านางเป็นปีศาจจิ้งจอกที่ชอบดูดพลังหยางของบุรุษ หากสัมผัสนางเข้า ชายทุกคนจะต้องตาย”หวังหยวนไม่เชื่อ “เลวร้ายถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?”“อย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับนางเชียว ข้างนอกยังมีสตรีนางอื่นอีกมาก หลายนางต่างก็มีฐานะร่ำรวยกันทั้งนั้น!”โจวฉางฟาดูจริงใจทว่าที่เขากล่าวเช่นนั้น เป็นเพราะเกรงว่าหวังหยวนจะตายด้วยเหตุนี้ และในอนาคตเขาอาจไม่สามารถซื้อน้ำตาลคริสตัลจากเขาได้อีกได้!สิ่งที่กลัวยิ่งกว่านั้น คือหากหวังหยวนร่วมมือทางการค้ากับตระกูลหูจริง เขาคงไม่อาจครองตลาดการค้าน้ำตาลคริสตัลเพียงผู้เดียว“ขอบคุณเจ้าของร้านโจวที่เตือนข้า!”หวังหยวนขึ้นรถม้า มองดูผมยาวสลวยของเจ้าของร้านโจวด้วยดวงตาเป็นประกาย พู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 62
“คิดจะสู้งั้นรึ เกรงว่าเอาชนะข้าไม่ง่ายหรอก พี่น้องทั้งหลาย ฆ่าเจ้าโง่พวกนี้ซะ!”ฝานเจียงหลงออกคำสั่ง พวกอันธพาลมากกว่าสิบคนก็รีบรุดเข้ามา เช่นเดียวกับที่พวกเขาถูกเอ้อหู่ทุบตีครั้งล่าสุด!“รนหาที่ตาย!”เอ้อหู่กระโจนเข้าหากลุ่มคน“อ๊าก!”ฝานเจียงหลงถูกโจมตีอย่างรุนแรงเช่นนั้นก็ล้มลงกับพื้นพวกอันธพาลคนอื่น ๆ มีสายตาหวาดกลัวอย่างชัดเจน แต่พวกเขาก็กัดฟัน และปิดล้อมเอ้อหู่ต่อไป“ใครมันกล้าโจมตีคนหมู่บ้านต้าหวังของเรา ข้าจะเอาชนะพวกอันธพาลเหล่านี้ให้ตายไปซะ!”สมาชิกแผงขายปลาดึงไม้ค้ำแผงของตัวเองออกมาบ้าง พี่น้องตระกูลกัวทั้งสามเองก็ด้วย หมายปรี่เข้าไปหาเหล่าอันธพาล“เดี๋ยวก่อน!”หวังซื่อไห่หยุดพวกเขาไว้ “พวกเขาดูผิดแปลกไปจากปกติ อย่าเข้าไปยุ่งเลยดีกว่า พวกเขาไม่มีอาวุธ อย่างไรก็ไม่สามารถทำร้ายเอ้อหู่ได้”“ใช่ พวกเขาผิดปกติจริง ๆ เราอย่าเพิ่งลงมือทำอะไรเลย รอดูก่อน”กัวฉางก็แนะนำไปในทางเดียวกัน เขาเองก็สังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับเหล่าอันธพาลในวันนี้เมื่อก่อน ทุกครั้งที่พวกเขาเห็นหน้าเอ้อหู่ คนเหล่านั้นต่างก็ยักคิ้วหลิ่วตาและส่งยิ้มเพื่อเอาอกเอาใจเขาดูเหมือนว่าวันนี้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 63
เมื่อเห็นใบมีดส่องแสงเจิดจ้า ทุกคนในสมาชิกแผงขายปลาก็มีสีหน้าซีดเซียวทุกคนมองไปที่หวังซื่อไห่ และตราบใดที่เขาพูดอะไรบางอย่าง ทุกคนก็จะดำเนินการทันที“ถ้าพวกคนไร้ยางอายเช่นพวกเจ้ากล้าทำอะไรบุ่มบ่าม นายท่านสิงจะจับกุมพวกเจ้าไปด้วยกันทั้งหมด!”ฝานเจียงหลงซึ่งนอนอยู่บนพื้นมองด้วยความคาดหวัง“ไม่มีใครทำอะไรทั้งนั้น!”หวังซื่อไห่กัดฟันและกำหมัดแน่น หากพวกเขาเริ่มโจมตีเจ้าหน้าที่ บางทีเรื่องต่าง ๆ อาจจะคลี่คลายฝึบ!เอ้อหู่ไม่สามารถล่าถอยได้แน่แล้ว หวังเอ้อโกวที่อายุน้อยที่สุดจึงคว้าไม้ค้ำแผงแล้วโยนมันออกไปฝึบ ฝึบ ฝึบ!เอ้อหู่เงี่ยหูฟังทิศทางลม ครั้นยืนยันตำแหน่งได้แล้วจึงกระโดดคว้าไม้ท่อนนั้น แล้วเริ่มกวาดอาวุธเต้นเพลงทวนไปรอบ ๆ ทันทีเคร้ง เคร้ง เคร้ง......หน่วยลาดตระเวนแปดนายถูกบังคับให้ล่าถอยหนึ่งในนั้นตะโกนด้วยความโกรธ “ผู้ใดกล้าโยนไม้ให้เขา?!”หวังเอ้อโกวหดคอลง และซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มสมาชิกแผงขายปลา เขาตัวเล็กมาก เมื่อครู่จึงไม่มีใครสังเกตเห็นเขาสิงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม “หวังโปลู เจ้าขัดขวางการจับกุมของเจ้าหน้าที่ ทั้งยังคิดโจมตี เจ้าคิดต่อต้านงั้นหรือ?"“ข้า…”เอ้อห
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1256
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1255
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1254
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1253
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1252
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1251
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1250
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1249
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1248
