Share
บทที่ 497
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 498
นี่คือวิธีการสร้างคริสตัลที่หายากและล้ำค่า“ไม่เลว!”หวังหยวนดูอย่างเบื่อหน่ายด้วยเทคโนโลยีปัจจุบันของต้าเย่ การสร้างแก้วใสคงเป็นเรื่องยากมาก!แต่ไม่มีปัญหาสำหรับเขา!มีเบ้าหลอมแกรไฟต์ดินเหนียว ที่สามารถเข้าถึงจุดหลอมเหลวสูงพอที่จะหลอมแก้วได้ แก้วใสสามารถผลิตได้ด้วยการใช้หินแก้ว และโซเดียมคาร์บอเนตที่มีความบริสุทธิ์สูง!นอกจากนี้เขายังทำท่อเหล็กขึ้นมา แล้วสอนคนเหล่านี้เป่าแก้วและทำงานฝีมือแต่เวลานั้นมีน้อยเกินไป ช่างเหล่านี้จึงทำได้เพียงเป่าแก้วด้วยทักษะปัจจุบันเท่านั้นแต่เขาไม่ได้รีบร้อนในยุคนี้ ตราบใดที่สร้างสิ่งประดิษฐ์จากแก้วใสได้ ก็ถือเป็นสมบัติล้ำค่าแล้วเพียงแค่ทำลูกปัดแก้ว ถ้วยแก้ว และกระจกขึ้นมา ให้ตรงตามความต้องการของตลาดก็พอแล้ว“ท่านพี่ ท่านเก่งสุดยอด ท่านสร้างคริสตัลขึ้นมาได้อย่างไร!”ดวงตากลมโตของจ้าวชิงเหอเต็มไปด้วยความชื่นชมในตอนแรก นางรู้สึกว่าค่อนข้างสิ้นเปลือง เมื่อหวังหยวนไปที่เมืองเฮ่อเพื่อจัดตั้งกลุ่มขุดแร่!ตอนนี้เมื่อเห็นแก้วคริสตัล ก็เข้าใจทันทีว่ามูลค่าของมันสูงกว่าของดาบราชวงศ์ถังกัวเจิ้งไฉและช่างเป่าแก้วก็มองหวังหยวน แล้วรู้สึกชื่นชมยินด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 499
ขาตั้งรองรับลำกล้องตั้งอยู่เงียบ ๆ บนชั้นสามหูเมิ่งอิ๋งถามด้วยความสงสัย “นี่คืออะไร?”“กล้องส่องฟ้า!”หวังหยวนชี้ไปยังช่องมองภาพ แล้วพูดว่า “เมื่อเจ้ามองผ่านจุดนี้ เจ้าจะมองเห็นดวงดาวและดวงจันทร์ บนท้องฟ้ายามค่ำคืนได้ชัดเจน”ด้วยหยกน้ำ กระจกใสจึงถูกสร้างขึ้นมาได้ แล้วหวังหยวนก็สร้างเลนส์นูนและเลนส์เว้ามากมาย!ใช้เวลากว่าครึ่งเดือน ในการสร้างกล้องโทรทรรศน์ดาราศาสตร์ ที่มีกำลังขยายถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์เพื่อให้คนในยุคนี้เข้าใจได้ง่ายขึ้น เขาจึงเปลี่ยนชื่อเป็นกล้องส่องฟ้า“น่าทึ่งมาก!”หูเมิ่งอิ๋งถามด้วยความประหลาดใจ “นี่เหมือนกับกล้องส่องทางไกล ที่ห้ามมองดวงอาทิตย์หรือเปล่า?”นางใช้กล้องส่องทางไกล มองเห็นทิวทัศน์ที่อยู่ห่างออกไปหลายลี้ และรู้ว่าจะต้องไม่ส่องดวงอาทิตย์หวังหยวนโอบเอวบางของนาง ดมกลิ่นผอมจากผมยาวสีดำขลับ แล้วตอบเบา ๆ “อืม มันจะทำให้เจ้าเจ็บตา แต่การดูดวงจันทร์และดวงดาวในตอนกลางคืนนั้นไม่เป็นอะไร!”หูเมิ่งอิ๋งรู้สึกอ่อนระทวยไปทั้งตัว นางทิ้งตัวไว้ในอ้อมแขนของหวังหยวน หัวใจพลันเต้นเร็วขึ้น “คุณชาย ดวงจันทร์มีลักษณะเป็นอย่างไร มันเป็นไข่มุกเรืองแสงที่ส่องแสงยามค่ำค
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 500
“คุณชาย ข้าเปล่านะ!”หูเมิ่งอิ๋งหายใจถี่ แล้วหันหน้าหนีด้วยความยากลำบาก “ช่วงนี้ธุรกิจไปได้ดี สบู่กับน้ำตาลคริสตัลถูกขายให้กับเมืองหล่งหนานแล้ว พ่อค้าจากสองแห่งต้องการเจรจาเป็นตัวแทนขาย และต้องการให้เราเพิ่มกำลังการผลิตน้ำตาลคริสตัล ตอนนี้ใกล้ปีใหม่แล้ว น้ำตาลคริสตัลเป็นที่ต้องการสูง!”สบู่และน้ำตาลคริสตัลขายในเมืองจิ่วซานมานานแล้วทันทีที่ชิงเมี่ยนโช่ว ถูกกำจัดในเมืองเมืองหล่งหนานและเมืองเฮ่อ กองคาราวานก็มุ่งหน้าลงไปเปิดตลาดทางใต้ทันทีราคาขายส่งสบู่ก้อนละหนึ่งตำลึง และขายปลีกก้อนละสามตำลึง เป็นที่นิยมมากในหมู่ครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวยขายน้ำตาลคริสตัลในราคาสามสิบก้วน สำหรับการขายส่ง และขายปลีกราคาหนึ่งร้อยก้วน มันถูกขายหมดทันทีที่ไปถึงตลาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใกล้ปีใหม่ สมบัติล้ำค่าอย่างขนมคริสตัล ที่จะนำไปเป็นของขวัญก็ขาดแคลนหวังหยวนสูดหายใจเข้าลึก ๆ ระงับแรงกระตุ้นตามสัญชาตญาณ “เจ้าต้องรับผิดชอบเรื่องนี้แต่เพียงผู้เดียว ข้าเชื่อในความคิดทางธุรกิจของเจ้า หากเจ้าต้องการเพิ่มกำลังการผลิต ก็เพียงแค่บอกโรงงาน!”เขาไม่ได้มีความสนใจเรื่องธุรกิจ ดังนั้นด้วยความช่วยเหลือของหูเมิ่งอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 501
“สหายน้อย อารมณ์ของเขายังไม่เย็นลง เขายังต้องเรียนรู้อีกมาก!”หยางเฟิ่งกั๋วยื่นสมุดพับไปข้างหน้าพร้อมกล่าว “ผู้เฒ่าหยวน อ่านสมุดพับเล่มนี้สิ เสนาบดีกรมขุนนางแถลงข่าวอย่างเป็นทางการให้เลื่อนตำแหน่งขุนนางสามคนโดยอ้างอิงจากการประเมิน จากนั้นลดตำแหน่งเจ้าเมืองและแม่ทัพแห่งเมืองหลงหนานด้วยความผิดที่ว่าแม้แต่กบฏตัวเล็ก ๆ ก็ไม่อาจจัดการได้”ราชเลขานุการรับสมุดพับแล้วส่งต่อเจ้ากรมขุนนางหยวนกวนหลวนผู้มีหน้าที่เลื่อนตำแหน่งขุนนางทั่วแผ่นดินมองสมุดพับพลางหัวเราะเล็กน้อย “ท่านเสนาบดีฝ่ายซ้าย หวังพั่วหลู่ผู้นี้เป็นเฉียนจ๋ง แม้เราจะต้องการกำจัดเขา แต่ถ้าดูจากความดีความชอบในการปราบกบฏครั้งนี้แล้ว พวกเราจำต้องเลื่อนตำแหน่งให้เขาเสียก่อน ส่วนรักษาการนายอำเภอซุนไป๋ชวนจะได้เลื่อนขั้นเป็นนายอำเภอ และผู้ตรวจการสวีต้าโหย่วจะได้เลื่อนขั้นเป็นนายอำเภอเช่นกัน! สุดท้ายแล้วเจ้าเมืองหล่งหนานเหลียวชิงเจี๋ยและแม่ทัพเว่ยเฉิงก็จะถูกลดตำแหน่งอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายหยางจงกั๋วพยักหน้า!หยวนกวนหลวนเขียนบางอย่างลงบนสมุดพับก่อนยื่นให้ราชเลขานุการส่งต่อ!ในตอนนี้ชะตากรรมของคนทั้งห้าได้รับการเปลี่ยนแปลงท่ามกลางเสียงหั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 502
สีหน้าของฮ่องเต้พลันเปลี่ยนเป็นเย็นชาพร้อมกล่าว “หวังหยวนผู้นั้นมีบุญคุณก็จริง เขาให้การร่วมมือด้วยการคิดค้นหน้าไม้ซานกงฉวน และสร้างอาวุธวิเศษที่สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดายราวกับตัดโคลนตม ซึ่งช่วยให้สถานการณ์ของเราได้เปรียบอย่างมาก ถึงกระนั้นความดีงามเหล่านี้ก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้ได้รับตำแหน่ง!”“หา!”อู๋หลิงมุ่นคิ้วด้วยความประหลาดใจ “ฝ่าบาท เขาไม่เพียงแต่สร้างอาวุธเท่านั้น แต่กลยุทธ์ต่าง ๆ ที่ทำให้เราชนะสงครามล้วนเป็นการวางแผนของท่านเสนาธิการทหารทั้งนั้น หากไม่มีเขา กองทัพของเราคงถูกโจมตีมากมายจนยากที่จะป้องกัน นับประสาอะไรกับชัยชนะอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ ฝ่าบาทโปรดพิจารณา และให้ความเป็นธรรมแก่ท่านเสนาธิการทหารด้วยพ่ะย่ะค่ะ”สาส์นกราบทูลหลายฉบับล้วนบันทึกความดีความชอบของเสนาธิการทหารไว้อย่างชัดเจน ทว่าฮ่องเต้กลับเพิกเฉยต่อความดีของเขาอู๋หลิงตั้งใจเดินทางเข้ามาในพระราชวังเพื่อเผชิญหน้ากับฮ่องเต้ เขาตัดสินใจแล้วว่าตนจะสาธยายข้อดีของเสนาธิการทหารผู้นี้ แม้จะต้องโทษประหารก็ตามเขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นท่านโหว แต่เสนาธิการทหารกลับถูกมองข้าม ซึ่งทำให้รู้สึกอึดอัดใจไม่น้อยตึง!ดวงตา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 503
ฮ่องเต้ซิงหลงเยาะเย้ย “สาบานด้วยชื่อเสียงของบิดาเจ้างั้นรึ เขาเป็นทั้งหัวขโมยแล้วยังก่อกบฏอีก!”“ฝ่าบาท...”ดวงตาของอู๋หลิงแดงก่ำ ราวกับว่ามันจะระเบิดออก ขณะกำหมัดจนเส้นเลือดปูดโปน “บิดาผู้ล่วงลับของข้าเสียชีวิตไปนานแล้ว ได้โปรดอย่าหยามหยันเขาเลยพ่ะย่ะค่ะ!” ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง...ห่างออกไปยี่สิบจั้ง กลุ่มทหารองครักษ์รีบรุดไปข้างหน้าพลางชักดาบออกมา!“ถ้าข้าจะเหยียดหยามเขาเล่า เจ้ากล้าฆ่าฮ่องเต้งั้นรึ!”ฮ่องเต้ซิงหลงหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา จากนั้นก้าวถอยหลังออกห่างจากอีกฝ่ายพลางสาปแช่ง “ในตอนนั้นวังไห่เทียนเป็นเจ้าปัญญา ส่วนพ่อของเจ้าเป็นผู้บัญชาการทหาร ทั้งสองคนสมรู้ร่วมคิดกับอ๋องติ้งลอบวางแผนชั่วเพื่อยึดบัลลังก์ของข้า ดังนั้นพวกมันจึงถูกข้าเปิดโปงและกำจัดทีละคน หากพวกมันไม่ใช่โจรกบฏ แล้วจะเป็นอะไรเล่า?”“ฝ่าบาท!”อู๋หลิงหลับตาพร้อมกัดฟัน “บิดาของกระหม่อมจงรักภักดีต่อราชสำนัก และไม่มีเจตนาใดแอบแฝง ในตอนที่อ๋องติ้งเขียนจดหมายถึงบิดากระหม่อมเพื่อขอให้ยกทัพไปช่วย แต่เขาก็ไม่ลังเลที่จะปฏิเสธ หากบิดาของกระหม่อมมีเจตนาแอบแฝงและเต็มใจช่วยอ๋องติ้งยึดบัลลังก์จริง ๆ กองทัพของราชสำนักคงไม่สามาร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 504
เมื่อครู่ฮ่องเต้ซิงหลงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เพราะลูกของขุนนางกบฏผู้นี้กล้าเผชิญหน้ากับเขาอย่างไม่กลัวเกรงหากไม่ใช่เพราะคำโน้มน้าวของเหล่าขุนนาง อีกฝ่ายคงถูกคุมขังและถูกประหารไปนานแล้ว เพื่อป้องกันปัญหาในอนาคตเมื่อเห็นสีหน้าของฮ่องเต้ซิงหลง อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายหยางเฟิ่งกั๋วก็ดึงอู๋หลิงเข้ามาหาตนแล้วตำหนิว่า “อู๋หลิง เหตุใดเจ้าถึงทำให้ฝ่าบาทขุ่นเคืองพระทัย? หนำซ้ำยังไม่ร้องขอความเมตตาอีก เจ้ากลับมายังเมืองหลงไม่ถึงปีด้วยซ้ำ แต่อยากให้แม่และพี่น้องต้องทนทุกข์กับปัญหาที่เจ้าเป็นคนก่อรึ?”เมื่อตระหนักถึงมารดา น้องชาย และน้องสาวที่กำลังป่วย อู๋หลิงพลันรู้สึกขมขื่นไม่น้อย เขาคุกเข่าลงขณะที่ในใจแหลกสลายเป็นผุยผงไปแล้ว “กระหม่อมหยิ่งทะนงในความสำเร็จของตนเองมากเกินไปจนล่วงเกินพระองค์ แต่กระหม่อมไม่เคยคิดร้ายกับพระองค์เลย โปรดพระราชทานอภัยให้กระหม่อมด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”“ฝ่าบาท!”หยางเฟิ่งกั๋ว หยวนกวนหลวน และฉินจ้านต่างจ้องมองภาพตรงหน้า!“ขุนนางเป็นคนตรงไปตรงมา และอุทิศตนเพื่อจุดประสงค์อันยิ่งใหญ่ ดังนั้นข้าจะอภัยให้เจ้า!”ใบหน้าของฮ่องเต้ซิงหลงยังคงเฉยเมยราวกับกำลังมองดูศพ จากนั้นหันหลังกล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 505
คนผู้หนึ่งสวมชุดสีแดงและสวมมงกุฎหงส์สีทองอร่ามไว้บนศีรษะ หน้าผากแต้มกลีบดอกบัวสีชาด ใบหน้าไม่แต่งแต้มเครื่องสำอางแม้แต่น้อย และนี่คือความงดงามอันไร้ที่ติของเซี่ยวฉู่ฉู่ นางเปิดจดหมายลับและอ่านอย่างรวดเร็วแล้วพนมมือ “ขอสวรรค์อวยพรเมืองหวงของข้า ความรุ่งเรืองของต้าเย่ได้จบลงแล้ว!”เด็กน้อยที่ยืนอยู่ข้างนางแต่งกายด้วยชุดลายมังกรถามด้วยความสงสัย “ท่านป้า ท่านทำความดีมาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“ฉิวเอ้อร์!”เซี่ยวฉู่ฉู่หยิกแกมของเด็กน้อยเบา ๆ พลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฮ่องเต้ซิงหลงเกิดความสงสัย และเข้าใจผิดคิดว่าเสนาธิการทหารว่าเป็นหนึ่งในหมากของอีกฝ่าย เขาจึงรับสั่งไม่ให้คนผู้นั้นสอบคัดเลือกขุนนางเคอจี่ และห้ามใช้งานเขาเด็ดขาด ดังนั้นตอนนี้พวกเขาก็จะไม่มีเสนาธิการทหารแล้ว เมืองหวงของเราจึงไม่ต้องกังวลอีกต่อไป”“โอ้!”ฮ่องเต้น้อยเผยสีหน้าสับสนตึง ตึง ตึง!ขณะที่นางกำลังเคาะโต๊ะ นางกำนัลคนหนึ่งก็ปรากฏตัวอย่างเงียบ ๆ ใบหน้างามของเซี่ยวฉู่ฉู่พลันเปล่งประกายทันใด “มีข่าวคราวจากองครักษ์เหยี่ยวดำในเฉิงโจวหรือไม่!”“กราบทูลไทเฮา ข้าเสนอป้ายหยกของพระองค์ให้แก่ท่านเสนาธิการทหาร แต่เขาปฏิเสธเพคะ”นางกำนั
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
