Share
บทที่ 489
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 490
เคยเจอไป๋เฟยเฟยสองครั้ง ลูกกระเดือกแบบผู้ชายชัดเจนมาก เขาจะเป็นผู้หญิงได้อย่างไรอู๋หลิงอธิบายว่า “ลูกกระเดือกของนางเป็นของปลอม นางเป็นหญิงที่งามล่มเมือง แต่นางทำให้ข้ารู้สึกว่านางมีความทะเยอทะยานมาก”หวังหยวนยกยิ้ม “ดูเหมือนพวกท่านจะรู้จักกัน!”ผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวในเมืองที่เสียหายจากสงครามบริเวณชายแดน นางรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับต้าเย่ และเมืองของข้าศึกในทุกทิศทาง ซ้ำยังต้องการให้เขาไปเป็นที่ปรึกษาตอนนี้ฟังจากสิ่งที่อู๋หลิงพูด ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจจริง ๆ!“ข้าไม่คุ้นเคยกับนาง แต่เคยเป็นเพื่อนสนิทกันในวัยเด็ก!”ร่องรอยของความโศกเศร้าฉายแววในดวงตาของอู๋หลิง “ไม่ต้องพูดแล้ว ข้าจะให้บางอย่างแก่ท่าน”ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬเดินถือกระบอกไม้ไผ่เข้ามา แล้ววางไว้ตรงหน้าหวังหยวนหวังหยวนประหลาดใจ ถามว่า “นี่คืออะไร?”“แผนที่ทหารของเฉิงโจว ข้าสั่งให้คนวาดด้วยตัวเอง!”อู๋หลิงกระซิบ “ข้าได้ยินลุงหานซานบอกว่าท่านกำลังจะไปเมืองโจว เพื่อรับพี่สะใภ้ในฤดูใบไม้ผลิ สิ่งนี้คงจะมีประโยชน์ แต่อย่าลืมว่าอย่าให้คนนอกเห็น”หวังหยวนรู้สึกอบอุ่นในใจ “ข้าเข้าใจ!”ในสมัยโบราณ เพื่อป้องกันการกบฏ มีเพียงฝ่ายรา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 491
อู๋หลิงเดินออกจากห้อง แล้วหยิบตั๋วทองออกมา “ดูแลเขาให้ดี!”“ไม่ต้องขอรับ ไม่ต้องขอรับ!”ตั๋วทองหนึ่งร้อย ผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุนอิจฉามาก แต่เขาไม่กล้ารับมา “อู๋โหวโปรดอย่ากังวล เสนาธิการทหารให้เงินทุกเดือนอยู่แล้ว เขาจะอยู่อย่างสบายในเรือนจำขอรับ”“รับไปเถอะ!”ตั๋วทองถูกยัดไว้ในมือของผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุน แล้วอู๋หลิงก็จากไปพร้อมกับคนของเขาเขาไม่เคยทำเรื่องเช่นนี้มาก่อน แต่เขาเปลี่ยนไปมาก หลังจากได้พบกับเสนาธิการทหารหลังอาหารกลางวัน กลุ่มแม่ทัพหนุ่มเตรียมออกเดินทางต่อไปพร้อมกับเอ้อหู่!หวังหยวนตบไหล่เอ้อหู่ แล้วเตือนว่า “เมื่อเจ้าไปที่เมืองหลวง เจ้าจะอยู่ใต้ฝ่าเท้าของฮ่องเต้ทุกที่ เจ้าต้องระมัดระวังทั้งคำพูดและการกระทำของเจ้า มิฉะนั้นเจ้าอาจถูกฆ่าตาย หากเจ้าไม่ระวังมากพอ หากเจ้าไม่เข้าใจอะไรก็จงถามแม่ทัพหนุ่ม!”“พี่หยวน ท่านไม่ต้องกังวล!”เอ้อหู่ตบหน้าอก “ข้าจะจำคำแนะนำของท่านไว้ ข้าจะคิดในใจก่อนพูด เพื่อดูว่าเหมาะสมที่จะพูดออกไปหรือไม่ แล้วข้าก็จะไม่ลืมฝึกอ่านเขียนด้วย ไม่เช่นนั้นหากข้าได้เป็นขุนพลจริง ๆ แล้วไม่เข้าใจข้อความทางทหารด้วยซ้ำ นั่นคงเป็นเรื่องน่าอาย!”หวัง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 492
“มีหลายสิ่งหลายอย่างในรถ คงต้องใช้เงินหลายสิบก้วน แต่พวกโจรหุบเขาชิงหลงไม่ได้ปล้นเจ้า!”“สองคนที่มาบ้านเจ้าเมื่อไม่กี่วันก่อน เป็นพ่อค้าที่ร่ำรวยหรือเปล่า!”“จะเริ่มแจกข้าวฟ่างเมื่อใด!”ชาวบ้านมองรถม้าที่ประตู แล้วพูดคุยกัน“แจกข้าวฟ่าง!”เมื่อรู้ว่าคนในหมู่บ้านกำลังวิพากษ์วิจารณ์ตน ซานฮั่วฉินก็ไม่พูดอะไรมาก และเริ่มแจกจ่ายอาหารทันทีในหมู่บ้านมีมากกว่าหกสิบครัวเรือน แต่ละครัวเรือนจะได้ข้าวฟ่างหนึ่งจิน ทั้งหมดจึงเป็นหกสิบจิน!เมื่อข้าวฟ่างถูกส่งออกไป ชาวบ้านก็เงียบลง และมองซานฮั่วฉินด้วยความไม่อยากจะเชื่อ“พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าไม่กี่วันที่ผ่านมา ข้าไปอยู่ที่ไหน?”ซานฮั่วฉินสูบยาเส้นแห้ง พลางหรี่ตามองชาวบ้านด้วยรอยยิ้มท่านผู้นั้นพูดถูก หากต้องการให้ชาวบ้านเชื่อฟัง ก็ต้องให้ผลประโยชน์แก่พวกเขาก่อนชาวบ้านทั้งกลุ่มส่ายหน้า!“ช่วงก่อนหน้านี้พวกข้าไปเมืองฝู ตำบลเป่ยผิง หมู่บ้านต้าหวัง!”ซานฮั่วฉินยิ้มแล้วพูดว่า “พวกเจ้ารู้หรือไม่ ว่าคนหมู่บ้านต้าหวังกินข้าวกี่มื้อต่อวัน?”“ข้าวกี่มื้อหรือ?”“สองมื้อหรือเปล่า?”ชาวบ้านคุยกันยุคนี้นอกจากครอบครัวที่ร่ำรวย ก็ไม่มีใครกินข้าวสาม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 493
“ข้ารู้ว่าพวกเจ้าคงไม่เชื่อ หากข้าไม่ได้ไปที่นั่น ข้าก็ไม่เชื่อเหมือนกัน!”ซานฮั่วฉินสวมชุดผ้าแพรไหมชุดใหม่ แล้วพูดว่า “คุณชายหวังเป็นคนดี ไม่เพียงเลี้ยงคนของเขาให้ดีเท่านั้น แต่ยังมอบเสื้อผ้าใหม่ให้พวกเขาด้วย เจ้าเห็นหรือไม่ว่าชุดทั้งหมดนี้ทำจากผ้าแพรไหม หากสมาชิกในครอบครัวคนงานป่วย เขาก็ยังจ่ายค่าหมอให้ด้วย นี่คือพระโพธิสัตว์กลับชาติมาเกิดอย่างแท้จริง!”“ให้เนื้อกิน ให้เสื้อผ้าใหม่ และให้เงินค่าหมอ นี่คือพระโพธิสัตว์ผู้มีลมหายใจ!”“เขาเอาเงินมากมายมาจากไหน ให้ทั้งหมู่บ้านเช่นนี้ต้องใช้เงินเท่าไหร่!”“เหล่าฉิน ข้ายังไม่เชื่อ!”เมื่อเห็นเสื้อผ้าใหม่ของสามพ่อลูก คนส่วนใหญ่ในหมู่บ้านก็เชื่อ แต่ก็ยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่ยังไม่เชื่อ นี่มันเกินจินตนาการของพวกเขา“เงิน แน่นอนว่าได้มาจาก...”ยาเส้นของซานฮั่วฉินหล่นลงพื้น เขาเล่าเรื่องราวทั่วไปเกี่ยวกับโชคลาภของหมู่บ้านต้าหวังหลังจากอยู่ในหมู่บ้านต้าหวังได้สองสามวัน สามพ่อลูกก็รู้ดีว่าจะคนหมู่บ้านต้าหวังร่ำรวยมาจากอะไร!กลุ่มประมง!ขายปลา!ฟ้องหลี่ฉาง จับผู้ตรวจการและจู่เป๋า!ทำลายค่ายซานหู่!โค่นตระกูลหลิวและตระกูลโจวที่ทรงพลัง!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 494
เมื่อมีเงินมาอยู่ตรงหน้า ความสงสัยทั้งหมดก็พลันหายไปเดือนละสองก้วน และสิทธิประโยชน์อื่น ๆ งานที่ดีเช่นนี้ไม่อาจหาได้จากที่ไหนอีกแล้วคุณชายหวังนั้นเป็นพระโพธิสัตว์กลับชาติมาเกิดจริง ๆ!เงินถูกแจกจ่ายออกไป แล้วชาวบ้านก็แยกย้ายกันไปทั้งหมู่บ้านนอนไม่หลับทั้งคืน บางคนกลับบ้านไปหารือกับผู้ใหญ่ บางคนก็นอนคุยกับภรรยาบนเตียง ทั้งรู้สึกตื่นเต้นและกังวลไปพร้อม ๆ กันเช้าวันรุ่งขึ้น ชาวบ้านมารวมตัวกันที่หน้าประตูบ้านของซานฮั่วฉิน เพื่อรอให้การขุดเหมืองเริ่มต้นขึ้น!ซานฮั่วฉิน ฉินต้าโก่วและฉินเอ้อร์โก่ว สั่งให้ชาวบ้านลากรถม้าสามคัน เริ่มไปที่เหมืองหยกในภูเขาด้านหลัง เพื่อเริ่มขุดหาหยกนี่คือเหมืองหยกน้ำที่เพิ่งถูกบุกเบิก จึงขุดค้นได้ง่ายมาก พวกเขาเลือกหยกแท้ แล้วขนไปใส่ในรถม้าขนาดใหญ่สามคันอย่างรวดเร็ว และเริ่มขนส่งไปยังเมืองฝูขณะที่เดินทางไปยังเมืองฝู ชาวบ้านก็เริ่มกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเข้าใกล้ขุนเขาเฮยสรงแต่ไม่มีโจรออกมาจากขุนเขาเฮยสรง หรือสันเขาไป๋หูเลย คนทั้งกลุ่มจึงผ่านชายแดนไปด้วยความกังวลใจเมื่อมาถึงหุบเขาชิงหลง คณะเดินทางก็กำลังจะผ่านไปทันใดนั้น โจรหลายสิบคนก็พุ่งออก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 495
แต่พวกกบฏกลับถูกจับโดยกองทหารที่ไม่ได้เข้ารับตำแหน่ง รักษาการนายอำเภอและผู้ตรวจการเมื่อเอกสารนี้ถูกส่งมอบต่อราชสำนัก เจ้ากรมกลาโหมจะคิดอย่างไรกับเขา ในฐานะแม่ทัพเขากลัวว่าตนจะถูกลดตำแหน่ง ในการประเมินผลงานทางการ และตำแหน่งทางทหารของเขาจะถูกลดลงด้วย“จริงแท้แน่นอนขอรับ!”องครักษ์รายงาน “หลังจากที่ชิงเมี่ยนโช่วถูกจับสังหาร เส้นทางการค้าจากเมืองเฮ่อไปยังเมืองฝู ก็เปิดขึ้นเช่นกัน โจรกบฏที่เหลือต่างหวาดกลัว ผู้สัญจรไปมาต้องจ่ายเงินเพียงเล็กน้อย ก็สามารถผ่านทางได้แล้ว ไม่มีการปล้นสินค้าอีกต่อไป คนที่กลับมาจากเมืองฝูกล่าวว่า มีนักโทษข้อหากบฏห้าถึงหกร้อยคน ถูกจำคุกในเรือนจำของเมืองฝู ส่วนหัวของชิงเมี่ยนโช่วผู้นำกบฏ ก็ถูกที่ว่าการอำเภอนำมาดอง แล้วส่งผ่านไปรษณีย์เพื่อไปสู่เมืองหลวง”“เป็นไปไม่ได้!”แม้หลังจากได้ยินข่าวที่ได้รับการยืนยันแล้ว แม่ทัพเมืองหล่งหนาน เว่ยเฉิง ก็ยังคงพูดอย่างเย็นชา “ชิงเมี่ยนโช่วได้เอาชุดเกราะทั้งหมดในเมืองเฮ่อออกไปแล้ว เมื่อรวมกับทักษะวรยุทธของเขา และกลุ่มทหารชั้นยอดที่อยู่ใต้บัญชาของเขา กลุ่มทหารรักษาการณ์เพียงกลุ่มเดียวไม่สามารถโค่นเขาได้แน่นอน อีกทั้งหากผู้บ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 496
หลี่ซื่อหานใจสั่นสะท้าน แต่นางก็โต้กลับอย่างรวดเร็ว “สามีของข้าไม่รู้ว่าข้าอยู่ที่ไหนในเมืองโจว และมีคาราวานจากเมืองฝูมาที่เมืองโจวไม่มากนัก!”สะใภ้ใหญ่ของตระกูลหลี่พ่นลมหายใจ “เจ้าก็ยังคงแก้ตัวให้เขาอยู่อีก ข้าคิดว่าเขาคงได้ภรรยาใหม่ไปแล้ว ส่วนเจ้าก็ยังรอเขาอยู่ที่นี่อย่างโง่เขลา!”หลี่ซื่อหานขมวดคิ้ว “ไม่ สามีของข้าไม่ใช่คนเช่นนั้น พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านหยุดพูดได้แล้ว!”“ซื่อหาน พี่สะใภ้ใหญ่กำลังทำเช่นนี้ก็เพื่อประโยชน์ของตัวเจ้าเอง เจ้าอยากให้พี่สะใภ้เพิกเฉยต่อเจ้าหรือ!”สะใภ้แห่งตระกูลหลี่กัดฟัน แล้วพูดว่า “หากเจ้าแต่งงานกับลูกชายของผู้ตรวจราชการมณฑล เจ้าอาจได้เป็นภรรยาขุนนางในอนาคต แต่หากยังรอชายบ้านนอกคนนั้นต่อไป อย่างมากเจ้าก็ได้เป็นแค่ภรรยาเจ้าของที่ดิน!”หลี่ซื่อหานขมวดคิ้ว “ข้าไม่ได้อยากเป็นภรรยาขุนนาง ตราบใดที่สามีของข้าเต็มใจมีข้า ข้าก็ยินดีที่จะเป็นภรรยาเจ้าของที่ดิน!”“เจ้าเต็มใจ แต่เจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ว่าพ่อของเจ้าเต็มใจหรือไม่ และจะรับเขาเป็นลูกเขยของตระกูลหลี่หรือไม่!”สะใภ้ใหญ่ของตระกูลหลี่ถอนหายใจ “ท่านพ่อไม่อยากยอมรับเขา ตั้งแต่ตอนที่เขายังเรียนอยู่ ตอนนี้เขาเป็น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 497
หวังหยวนหันไปเห็นชิงเหอ ลูกพี่ลูกน้องที่น่ารักของเขาที่สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่ แล้วอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ไปดูมาตั้งหลายครั้งแล้ว เจ้ายังดูไม่พออีกหรือ?”“ไม่ ข้ายังดูไม่พอ ท่านพี่จะไปกับข้าหรือไม่!”หลังจากอาการบาดเจ็บที่นิ้วหายแล้ว จ้าวชิงเหอก็จับแขนของหวังหยวนแล้วเขย่าต่อไป!“หยุดเขย่าได้แล้ว กลัวเจ้าแล้ว!”หวังหยวนกลอกตามองหญิงสาว แล้วรีบดึงแขนออก ใบหน้าแดงก่ำเล็กน้อยยายตัวแสบคนนี้ ไม่รู้หรือว่าตัวเองโตแล้ว ยังจะมากอดแนบชิดอีก!ตอนนี้ซื่อหานไม่อยู่ เขากับเมิ่งอิ๋งก็วางตัวตามมารยาท และเขาก็เริ่มแข็งแกร่งขึ้นด้วยการฝึกฝน จึงทนต่อการถูกกระตุ้นไม่ได้“เถอะน่าท่านพี่!”จ้าวชิงเหอไม่ได้สังเกตเห็น และยังคงกอดแขนของหวังหยวนอีกครั้ง แล้วเอาตัวมาเบียดเขาอย่างไม่ลดละเนื่องจากได้รับการช่วยเหลือจากหวังหยวนเมื่อครั้งที่แล้ว นางจึงไม่มีความขุ่นเคืองใด ๆ กับเขาอีกต่อไปทั้งสองกลับมารักกันเหมือนตอนเด็ก ๆ แล้ว!ทั้งสองมาถึงโรงงานหมายเลขห้า!เพื่อความปลอดภัยและการรักษาความลับ หวังหยวนได้แบ่งฐานการผลิตในปัจจุบันออกเป็นห้าโรงงาน!โรงงานแห่งที่หนึ่งผลิตเหล็ก ทำดาบราชวงศ์ถัง และหล่อเครื่องมือที่
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
