LOGINShare
บทที่ 488
Last Updated:
2024-01-11 16:00:00Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 489
“ความจริงแล้ว...”ผู้ตรวจการสวี่ที่กำลังตกตะลึงเช่นกัน เริ่มเล่าความลับที่เขาเคยได้ยินมา“อะไรนะ!”หลังจากทำความเข้าใจคร่าว ๆ แล้ว ผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุนก็มีเหงื่อเย็นท่วมร่างกาย รู้สึกว่าขาอ่อนแรงปรากฏว่าคนที่เอาชนะชาวหวงได้จริง ๆ คือท่านหมิงถันไม่น่าแปลกใจที่ผู้พิพากษาและผู้ตรวจกำกับปฏิบัติต่อเขาเช่นนี้ จู่เป๋าหม่าฆ่าตัวตายในชั่วข้ามคืนเมื่อนึกถึงพฤติกรรมไม่เคารพหวังหยวนก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขาอยากจะคลานเข่าเข้าไปขอโทษ...ในลานบ้านหวังหยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ท่านจะไปเมืองหลวงเพื่อรายงานภารกิจ เหตุใดท่านถึงพาพวกเขามา!”ในบรรดาทุกคนในกลุ่ม นอกจากทหารผ่านศึกเกราะทมิฬเพียงไม่กี่คน ก็ล้วนเป็นช่างฝีมือจากหน่วยจัดการสรรพาวุธ และแพทย์ทหารที่รักษาอาการบาดเจ็บ“หน้าไม้ซานกงฉวงสังหารอ๋องถูหนาน สือเหยาเฉียน เจ้ากระทรวงกรมโยธาธิการ สั่งให้ข้าพาช่างฝีมือกลับไปที่เมืองหลวง เพื่อถ่ายทอดฝีมือการทำหน้าไม้!”อู๋หลิงมองช่างฝีมือและแพทย์ทหาร แล้วพูดว่า “ตอนนี้พวกเขาสามารถรักษาเส้นเอ็น เอ็นร้อยหวายและเย็บแผลได้ ซึ่งสามารถลดการบาดเจ็บล้มตายในสนามรบได้อย่างมาก ราชสำนักขอให้พวกเขาไปที่โ
Last Updated : 2024-01-11บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 490
เคยเจอไป๋เฟยเฟยสองครั้ง ลูกกระเดือกแบบผู้ชายชัดเจนมาก เขาจะเป็นผู้หญิงได้อย่างไรอู๋หลิงอธิบายว่า “ลูกกระเดือกของนางเป็นของปลอม นางเป็นหญิงที่งามล่มเมือง แต่นางทำให้ข้ารู้สึกว่านางมีความทะเยอทะยานมาก”หวังหยวนยกยิ้ม “ดูเหมือนพวกท่านจะรู้จักกัน!”ผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวในเมืองที่เสียหายจากสงครามบริเวณชายแดน นางรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับต้าเย่ และเมืองของข้าศึกในทุกทิศทาง ซ้ำยังต้องการให้เขาไปเป็นที่ปรึกษาตอนนี้ฟังจากสิ่งที่อู๋หลิงพูด ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจจริง ๆ!“ข้าไม่คุ้นเคยกับนาง แต่เคยเป็นเพื่อนสนิทกันในวัยเด็ก!”ร่องรอยของความโศกเศร้าฉายแววในดวงตาของอู๋หลิง “ไม่ต้องพูดแล้ว ข้าจะให้บางอย่างแก่ท่าน”ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬเดินถือกระบอกไม้ไผ่เข้ามา แล้ววางไว้ตรงหน้าหวังหยวนหวังหยวนประหลาดใจ ถามว่า “นี่คืออะไร?”“แผนที่ทหารของเฉิงโจว ข้าสั่งให้คนวาดด้วยตัวเอง!”อู๋หลิงกระซิบ “ข้าได้ยินลุงหานซานบอกว่าท่านกำลังจะไปเมืองโจว เพื่อรับพี่สะใภ้ในฤดูใบไม้ผลิ สิ่งนี้คงจะมีประโยชน์ แต่อย่าลืมว่าอย่าให้คนนอกเห็น”หวังหยวนรู้สึกอบอุ่นในใจ “ข้าเข้าใจ!”ในสมัยโบราณ เพื่อป้องกันการกบฏ มีเพียงฝ่ายรา
Last Updated : 2024-01-11บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 491
อู๋หลิงเดินออกจากห้อง แล้วหยิบตั๋วทองออกมา “ดูแลเขาให้ดี!”“ไม่ต้องขอรับ ไม่ต้องขอรับ!”ตั๋วทองหนึ่งร้อย ผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุนอิจฉามาก แต่เขาไม่กล้ารับมา “อู๋โหวโปรดอย่ากังวล เสนาธิการทหารให้เงินทุกเดือนอยู่แล้ว เขาจะอยู่อย่างสบายในเรือนจำขอรับ”“รับไปเถอะ!”ตั๋วทองถูกยัดไว้ในมือของผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุน แล้วอู๋หลิงก็จากไปพร้อมกับคนของเขาเขาไม่เคยทำเรื่องเช่นนี้มาก่อน แต่เขาเปลี่ยนไปมาก หลังจากได้พบกับเสนาธิการทหารหลังอาหารกลางวัน กลุ่มแม่ทัพหนุ่มเตรียมออกเดินทางต่อไปพร้อมกับเอ้อหู่!หวังหยวนตบไหล่เอ้อหู่ แล้วเตือนว่า “เมื่อเจ้าไปที่เมืองหลวง เจ้าจะอยู่ใต้ฝ่าเท้าของฮ่องเต้ทุกที่ เจ้าต้องระมัดระวังทั้งคำพูดและการกระทำของเจ้า มิฉะนั้นเจ้าอาจถูกฆ่าตาย หากเจ้าไม่ระวังมากพอ หากเจ้าไม่เข้าใจอะไรก็จงถามแม่ทัพหนุ่ม!”“พี่หยวน ท่านไม่ต้องกังวล!”เอ้อหู่ตบหน้าอก “ข้าจะจำคำแนะนำของท่านไว้ ข้าจะคิดในใจก่อนพูด เพื่อดูว่าเหมาะสมที่จะพูดออกไปหรือไม่ แล้วข้าก็จะไม่ลืมฝึกอ่านเขียนด้วย ไม่เช่นนั้นหากข้าได้เป็นขุนพลจริง ๆ แล้วไม่เข้าใจข้อความทางทหารด้วยซ้ำ นั่นคงเป็นเรื่องน่าอาย!”หวัง
Last Updated : 2024-01-11บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 492
“มีหลายสิ่งหลายอย่างในรถ คงต้องใช้เงินหลายสิบก้วน แต่พวกโจรหุบเขาชิงหลงไม่ได้ปล้นเจ้า!”“สองคนที่มาบ้านเจ้าเมื่อไม่กี่วันก่อน เป็นพ่อค้าที่ร่ำรวยหรือเปล่า!”“จะเริ่มแจกข้าวฟ่างเมื่อใด!”ชาวบ้านมองรถม้าที่ประตู แล้วพูดคุยกัน“แจกข้าวฟ่าง!”เมื่อรู้ว่าคนในหมู่บ้านกำลังวิพากษ์วิจารณ์ตน ซานฮั่วฉินก็ไม่พูดอะไรมาก และเริ่มแจกจ่ายอาหารทันทีในหมู่บ้านมีมากกว่าหกสิบครัวเรือน แต่ละครัวเรือนจะได้ข้าวฟ่างหนึ่งจิน ทั้งหมดจึงเป็นหกสิบจิน!เมื่อข้าวฟ่างถูกส่งออกไป ชาวบ้านก็เงียบลง และมองซานฮั่วฉินด้วยความไม่อยากจะเชื่อ“พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าไม่กี่วันที่ผ่านมา ข้าไปอยู่ที่ไหน?”ซานฮั่วฉินสูบยาเส้นแห้ง พลางหรี่ตามองชาวบ้านด้วยรอยยิ้มท่านผู้นั้นพูดถูก หากต้องการให้ชาวบ้านเชื่อฟัง ก็ต้องให้ผลประโยชน์แก่พวกเขาก่อนชาวบ้านทั้งกลุ่มส่ายหน้า!“ช่วงก่อนหน้านี้พวกข้าไปเมืองฝู ตำบลเป่ยผิง หมู่บ้านต้าหวัง!”ซานฮั่วฉินยิ้มแล้วพูดว่า “พวกเจ้ารู้หรือไม่ ว่าคนหมู่บ้านต้าหวังกินข้าวกี่มื้อต่อวัน?”“ข้าวกี่มื้อหรือ?”“สองมื้อหรือเปล่า?”ชาวบ้านคุยกันยุคนี้นอกจากครอบครัวที่ร่ำรวย ก็ไม่มีใครกินข้าวสาม
Last Updated : 2024-01-11บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 493
“ข้ารู้ว่าพวกเจ้าคงไม่เชื่อ หากข้าไม่ได้ไปที่นั่น ข้าก็ไม่เชื่อเหมือนกัน!”ซานฮั่วฉินสวมชุดผ้าแพรไหมชุดใหม่ แล้วพูดว่า “คุณชายหวังเป็นคนดี ไม่เพียงเลี้ยงคนของเขาให้ดีเท่านั้น แต่ยังมอบเสื้อผ้าใหม่ให้พวกเขาด้วย เจ้าเห็นหรือไม่ว่าชุดทั้งหมดนี้ทำจากผ้าแพรไหม หากสมาชิกในครอบครัวคนงานป่วย เขาก็ยังจ่ายค่าหมอให้ด้วย นี่คือพระโพธิสัตว์กลับชาติมาเกิดอย่างแท้จริง!”“ให้เนื้อกิน ให้เสื้อผ้าใหม่ และให้เงินค่าหมอ นี่คือพระโพธิสัตว์ผู้มีลมหายใจ!”“เขาเอาเงินมากมายมาจากไหน ให้ทั้งหมู่บ้านเช่นนี้ต้องใช้เงินเท่าไหร่!”“เหล่าฉิน ข้ายังไม่เชื่อ!”เมื่อเห็นเสื้อผ้าใหม่ของสามพ่อลูก คนส่วนใหญ่ในหมู่บ้านก็เชื่อ แต่ก็ยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่ยังไม่เชื่อ นี่มันเกินจินตนาการของพวกเขา“เงิน แน่นอนว่าได้มาจาก...”ยาเส้นของซานฮั่วฉินหล่นลงพื้น เขาเล่าเรื่องราวทั่วไปเกี่ยวกับโชคลาภของหมู่บ้านต้าหวังหลังจากอยู่ในหมู่บ้านต้าหวังได้สองสามวัน สามพ่อลูกก็รู้ดีว่าจะคนหมู่บ้านต้าหวังร่ำรวยมาจากอะไร!กลุ่มประมง!ขายปลา!ฟ้องหลี่ฉาง จับผู้ตรวจการและจู่เป๋า!ทำลายค่ายซานหู่!โค่นตระกูลหลิวและตระกูลโจวที่ทรงพลัง!
Last Updated : 2024-01-11บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 494
เมื่อมีเงินมาอยู่ตรงหน้า ความสงสัยทั้งหมดก็พลันหายไปเดือนละสองก้วน และสิทธิประโยชน์อื่น ๆ งานที่ดีเช่นนี้ไม่อาจหาได้จากที่ไหนอีกแล้วคุณชายหวังนั้นเป็นพระโพธิสัตว์กลับชาติมาเกิดจริง ๆ!เงินถูกแจกจ่ายออกไป แล้วชาวบ้านก็แยกย้ายกันไปทั้งหมู่บ้านนอนไม่หลับทั้งคืน บางคนกลับบ้านไปหารือกับผู้ใหญ่ บางคนก็นอนคุยกับภรรยาบนเตียง ทั้งรู้สึกตื่นเต้นและกังวลไปพร้อม ๆ กันเช้าวันรุ่งขึ้น ชาวบ้านมารวมตัวกันที่หน้าประตูบ้านของซานฮั่วฉิน เพื่อรอให้การขุดเหมืองเริ่มต้นขึ้น!ซานฮั่วฉิน ฉินต้าโก่วและฉินเอ้อร์โก่ว สั่งให้ชาวบ้านลากรถม้าสามคัน เริ่มไปที่เหมืองหยกในภูเขาด้านหลัง เพื่อเริ่มขุดหาหยกนี่คือเหมืองหยกน้ำที่เพิ่งถูกบุกเบิก จึงขุดค้นได้ง่ายมาก พวกเขาเลือกหยกแท้ แล้วขนไปใส่ในรถม้าขนาดใหญ่สามคันอย่างรวดเร็ว และเริ่มขนส่งไปยังเมืองฝูขณะที่เดินทางไปยังเมืองฝู ชาวบ้านก็เริ่มกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเข้าใกล้ขุนเขาเฮยสรงแต่ไม่มีโจรออกมาจากขุนเขาเฮยสรง หรือสันเขาไป๋หูเลย คนทั้งกลุ่มจึงผ่านชายแดนไปด้วยความกังวลใจเมื่อมาถึงหุบเขาชิงหลง คณะเดินทางก็กำลังจะผ่านไปทันใดนั้น โจรหลายสิบคนก็พุ่งออก
Last Updated : 2024-01-12บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 495
แต่พวกกบฏกลับถูกจับโดยกองทหารที่ไม่ได้เข้ารับตำแหน่ง รักษาการนายอำเภอและผู้ตรวจการเมื่อเอกสารนี้ถูกส่งมอบต่อราชสำนัก เจ้ากรมกลาโหมจะคิดอย่างไรกับเขา ในฐานะแม่ทัพเขากลัวว่าตนจะถูกลดตำแหน่ง ในการประเมินผลงานทางการ และตำแหน่งทางทหารของเขาจะถูกลดลงด้วย“จริงแท้แน่นอนขอรับ!”องครักษ์รายงาน “หลังจากที่ชิงเมี่ยนโช่วถูกจับสังหาร เส้นทางการค้าจากเมืองเฮ่อไปยังเมืองฝู ก็เปิดขึ้นเช่นกัน โจรกบฏที่เหลือต่างหวาดกลัว ผู้สัญจรไปมาต้องจ่ายเงินเพียงเล็กน้อย ก็สามารถผ่านทางได้แล้ว ไม่มีการปล้นสินค้าอีกต่อไป คนที่กลับมาจากเมืองฝูกล่าวว่า มีนักโทษข้อหากบฏห้าถึงหกร้อยคน ถูกจำคุกในเรือนจำของเมืองฝู ส่วนหัวของชิงเมี่ยนโช่วผู้นำกบฏ ก็ถูกที่ว่าการอำเภอนำมาดอง แล้วส่งผ่านไปรษณีย์เพื่อไปสู่เมืองหลวง”“เป็นไปไม่ได้!”แม้หลังจากได้ยินข่าวที่ได้รับการยืนยันแล้ว แม่ทัพเมืองหล่งหนาน เว่ยเฉิง ก็ยังคงพูดอย่างเย็นชา “ชิงเมี่ยนโช่วได้เอาชุดเกราะทั้งหมดในเมืองเฮ่อออกไปแล้ว เมื่อรวมกับทักษะวรยุทธของเขา และกลุ่มทหารชั้นยอดที่อยู่ใต้บัญชาของเขา กลุ่มทหารรักษาการณ์เพียงกลุ่มเดียวไม่สามารถโค่นเขาได้แน่นอน อีกทั้งหากผู้บ
Last Updated : 2024-01-12บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 496
หลี่ซื่อหานใจสั่นสะท้าน แต่นางก็โต้กลับอย่างรวดเร็ว “สามีของข้าไม่รู้ว่าข้าอยู่ที่ไหนในเมืองโจว และมีคาราวานจากเมืองฝูมาที่เมืองโจวไม่มากนัก!”สะใภ้ใหญ่ของตระกูลหลี่พ่นลมหายใจ “เจ้าก็ยังคงแก้ตัวให้เขาอยู่อีก ข้าคิดว่าเขาคงได้ภรรยาใหม่ไปแล้ว ส่วนเจ้าก็ยังรอเขาอยู่ที่นี่อย่างโง่เขลา!”หลี่ซื่อหานขมวดคิ้ว “ไม่ สามีของข้าไม่ใช่คนเช่นนั้น พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านหยุดพูดได้แล้ว!”“ซื่อหาน พี่สะใภ้ใหญ่กำลังทำเช่นนี้ก็เพื่อประโยชน์ของตัวเจ้าเอง เจ้าอยากให้พี่สะใภ้เพิกเฉยต่อเจ้าหรือ!”สะใภ้แห่งตระกูลหลี่กัดฟัน แล้วพูดว่า “หากเจ้าแต่งงานกับลูกชายของผู้ตรวจราชการมณฑล เจ้าอาจได้เป็นภรรยาขุนนางในอนาคต แต่หากยังรอชายบ้านนอกคนนั้นต่อไป อย่างมากเจ้าก็ได้เป็นแค่ภรรยาเจ้าของที่ดิน!”หลี่ซื่อหานขมวดคิ้ว “ข้าไม่ได้อยากเป็นภรรยาขุนนาง ตราบใดที่สามีของข้าเต็มใจมีข้า ข้าก็ยินดีที่จะเป็นภรรยาเจ้าของที่ดิน!”“เจ้าเต็มใจ แต่เจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ว่าพ่อของเจ้าเต็มใจหรือไม่ และจะรับเขาเป็นลูกเขยของตระกูลหลี่หรือไม่!”สะใภ้ใหญ่ของตระกูลหลี่ถอนหายใจ “ท่านพ่อไม่อยากยอมรับเขา ตั้งแต่ตอนที่เขายังเรียนอยู่ ตอนนี้เขาเป็น
Last Updated : 2024-01-12
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2070
“แต่น่าเสียดายที่วีรบุรุษเช่นเจ้ากลับติดตามเจ้านายที่ไม่คู่ควร จึงต้องมาพบจุดจบเช่นนี้!”“ข้าขอเตือนอีกครั้ง หากเจ้ายินดีมาอยู่กับข้าหรือบอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ ข้าก็จะไม่ทำร้ายเจ้าอีก!”หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใดแค่นี้ก็สาสมแล้วลั่วเฉินน่าสงสารยิ่งกว่าโอวหยางอวี่ อย่างน้อยโอวหยางอวี่ยังได้ตายอย่างรวดเร็ว!แต่ลั่วเฉินเล่า?ตอนนี้ทั่วร่างเต็มไปด้วยเลือด สภาพของเขาย่ำแย่มาก มีลมหายใจอยู่ก็เหมือนรอวันตายการมีชีวิตอยู่ยังทรมานยิ่งกว่าการตาย!“เลิกคิดเถิด!”“ข้าจะไม่ยอมแพ้!”ลั่วเฉินใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนด้วยความโกรธ“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ตามใจเจ้า”“ข้าอยากรู้ว่ากระดูกเจ้าจะแข็งได้สักกี่น้ำ”พูดจบหวังหยวนก็ไม่เสียเวลากับลั่วเฉิน พาหลิ่วหรูเยียนเดินออกจากคุกระหว่างทาง ทั้งสองไม่ได้หันไปมองตานสยงเฟยต่อไปแค่เค้นถามลั่วเฉินก็พอแล้ว หากไม่ได้ผลค่อยไปหาตานสยงเฟย!เพราะตานสยงเฟยจัดการยากกว่าลั่วเฉินมาก!ตานสยงเฟยรู้ดีว่าที่ซ่อนทรัพย์สมบัติคือเครื่องช่วยชีวิตของเขา ตราบใดที่เขายังปากแข็ง หวังหยวนก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้!นี่คือประโยชน์อย่างเดียวของเขา!เขาต้องเก็บไพ่ตายใบนี้ไว้ ไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2069
“อะแฮ่ม”หวังหยวนกระแอม แล้วรีบแต่งตัว ไม่ได้ตอบคำถามของหลิ่วหรูเยียนจะให้เขาตอบเช่นไร?หรือว่าเขาเป็นคนไร้หัวใจ?แต่เมื่อนึกถึงภรรยาหลายคนที่บ้านก็รู้สึกหนักใจ เพิ่งจะแต่งงานกับเสวี่ยเชียนหลงยังไม่ถึงปี ก็มีหญิงงามมาเพิ่มอีกคน แล้วจะอธิบายกับภรรยาอย่างไร!แต่จะเดินจากไปง่าย ๆ เลยก็คงไม่ดีหรือไม่?หวังหยวนรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก คงต้องตัดสินใจในภายหลัง“จริงสิ”“ข้าต้องไปที่คุก เจ้าจะไปด้วยกันหรือไม่?”หวังหยวนมองหลิ่วหรูเยียน แล้วเอ่ยถาม“แน่นอน!”หลิ่วหรูเยียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ข้าอยากเห็นลั่วเฉินถูกทรมานเพื่อระบายความแค้น!”ไม่นานทั้งสองก็มาถึงคุกต่งอวี่รีบเข้ามาต้อนรับ เมื่อเห็นหวังหยวนก็โค้งคำนับ แล้วกล่าวว่า“ท่านผู้นำ!”“เมื่อคืนข้าอยู่ที่นี่ตลอด ใช้บทลงโทษต่าง ๆ นานากับลั่วเฉินจนเขาบาดเจ็บสาหัส แต่เขากลับปากแข็งไม่ยอมปริปากเลยขอรับ!”“หากไม่ใช่เพราะเขาใกล้จะตายเต็มทน เราคงไม่ปล่อยให้เขาพักหรอกขอรับ”ต่งอวี่กล่าวด้วยความโกรธช่างน่าโมโหนัก!เขาใช้ความอำมหิตไปเกือบหมดแล้ว แต่ลั่วเฉินก็ยังปากแข็ง!ปากอย่างกับแม่กุญแจ!ยากที่จะแงะออกจริงๆ!เขารู้สึกหนัก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2068
ต่งอวี่รับคำแล้วพาลั่วเฉินไปที่คุกก็แค่พวกกระดูกแข็งเท่านั้น!หากใช้การทรมานเข้าช่วยก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะมีใครทนได้ กระดูกจะแข็งเพียงใดกัน?หากทนได้ แสดงว่าแค่ทรมานไม่มากพอ!“ข้าคิดว่าเขาคงไม่ยอมเปิดปาก”“แม้ว่าท่านจะฆ่าเขา เขาก็คงไม่บอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ”หลิ่วหรูเยียนเดินไปข้างหวังหยวน มองคนพาตัวลั่วเฉินออกไป แล้วกล่าวต่อว่า “เขาไม่ใช่คนอย่างโอวหยางอวี่ นับว่าเป็นขุนพลที่กล้าหาญและซื่อสัตย์“หวังหยวนพยักหน้า เขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?แต่จำต้องลองดูสักครั้ง“เจ้าจัดการโอวหยางอวี่ไปแล้วหรือ?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่องด้วยการถามด้วยรอยยิ้ม“ใช่แล้ว”“เขายังหวังจะให้นึกถึงความสัมพันธ์ในอดีต ใช้คำพูดโน้มน้าวข้า แต่น่าเสียดายตอนนี้ใจข้าแข็งดั่งหิน ต้องการแค่ล้างแค้นให้บิดามารดา ทวงความยุติธรรมให้พวกท่านเท่านั้น!”“ในสายตาข้า ชีวิตคนของพรรคทมิฬไร้ค่า!”“ไม่ต้องพูดถึงโอวหยางอวี่ แม้แต่ตานสยงเฟย ข้าก็จะฆ่าเขา!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่นความแค้นในการฆ่าบิดาไม่อาจลืมเลือน จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?หวังหยวนยกยิ้มอย่างพึงพอใจ แล้วพยักหน้ากล่าวว่า “เช่นนั้นก็ดี”“แต่หล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2067
“เพียะ เพียะ เพียะ!”หลิ่วหรูเยียนไม่พูด เพียงแค่ยกมือขึ้นตบหน้าโอวหยางอวี่หลายครั้งจนหน้าบวมปูด!ทหารหลายคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างมองโอวหยางอวี่ด้วยสายตาเย็นชาทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะตัวเขาเอง!แต่ต้องยอมรับว่าหลิ่วหรูเยียนเป็นสตรีที่แข็งแกร่ง ไม่ควรไปยั่วยุนาง!“เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีต ข้าจึงจะให้เจ้าตายอย่างสงบ!”“ไม่เช่นนั้นข้าจะทรมานเจ้าให้การมีชีวิตยังดีกว่าตาย!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวด้วยความโกรธแค้นคนของพรรคทมิฬล้วนไม่ใช่คนดีสักคน ฆ่าทิ้งก็สิ้นเรื่อง!ตอนนี้นางแค่อยากฆ่าคนระดับสูงของพรรคทมิฬให้หมด!“น้องหรูเยียน...”โอวหยางอวี่ตะโกนอีกครั้ง แต่หลิ่วหรูเยียนลงดาบตัดหัวเขาขาดในดาบเดียว!คนชั่วช้าคนหนึ่งจบชีวิตลง!“หัวหน้าองครักษ์คนหนึ่งจากในสี่คน! ก็แค่นี้!”หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจ ไม่เอ่ยคำใด นางโยนดาบทิ้ง แล้วเดินไปหาหวังหยวนตอนนี้หวังหยวนกำลังเผชิญหน้ากับลั่วเฉิน“หรูเยียนกลับมาแล้ว โอวหยางอวี่คงตายแล้ว”“คนเช่นนั้น ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย”หวังหยวนส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มลั่วเฉินหัวเราะลั่น แล้วกล่าวว่า “ใช่แล้ว! คนทรยศ ขี้ขลาดเช่นนั้น ไม่ฆ่าเขา แล้วจะฆ่าใคร?”“เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2066
“เท่าที่ข้ารู้ พรรคทมิฬมีทรัพย์สมบัติมากมาย!”“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่ที่ใด?”“ก่อนที่ข้าจะบุกหน้าผา ได้ยินว่าของพวกนั้นถูกขนย้ายไปแล้วจริงหรือไม่?”หวังหยวนมองไปที่โอวหยางอวี่ แล้วถามตรงประเด็นโอวหยางอวี่พูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่เอ่ยคำใด“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ลั่วเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะลั่น“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคิดว่าท่านประมุขไม่รู้ความทะเยอทะยานของเจ้าหรือ?”“เรื่องสำคัญเช่นนี้ จะบอกคนชั่วเช่นเจ้าได้อย่างไร?”“ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะประจบสอพลอก็คงไม่มีโอกาสแล้วกระมัง?”นี่...โอวหยางอวี่รู้สึกจนใจ หน้าแดงก่ำ เขาไม่รู้ที่ซ่อนทรัพย์สมบัติจริง ๆ!ไม่เช่นนั้นเขาคงบอกหวังหยวนไปแล้วเพื่อเอาชีวิตรอด!หวังหยวนจะมองความคิดของโอวหยางอวี่ไม่ออกได้อย่างไร?เขาหรี่ตาลง ก่อนจะเตะโอวหยางอวี่ แล้วหันไปพยักหน้าให้หลิ่วหรูเยียน เขาชี้ไปที่โอวหยางอวี่ แล้วกล่าวว่า “คนผู้นี้ไร้ประโยชน์ เจ้าจัดการเขาเถิด!”“จะปล่อยเขาไปหรือจะฆ่าเขาก็สุดแล้วแต่เจ้า ไม่ต้องถามข้า!”หลิ่วหรูเยียนดีใจ รู้สึกซาบซึ้งใจมากส่วนโอวหยางอวี่กลับมีสีหน้าหวาดกลัว รีบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2065
“ได้เลย!”หวังหยวนยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นจึงพาหลิ่วหรูเยียนไปยังสวนหลังบ้านเนื่องจากงานเลี้ยงยังไม่เลิก ทุกคนยังคงดื่มกินอย่างสนุกสนาน หวังหยวนจึงใช้สวนหลังบ้านเป็นสถานที่สอบสวนไม่นานต่งอวี่ก็พาโอวหยางอวี่และลั่วเฉินมา ข้างหลังพวกเขามีทหารหลายคน“ท่านหวัง!”“ท่านโปรดอย่าทำร้ายข้าเลย!”“ก่อนหน้านี้ข้าตาบอด จึงได้ไปอยู่กับตานสยงเฟย แต่ตอนนี้ข้าสำนึกผิดแล้ว หากท่านให้โอกาสข้า ต่อไปข้ายินดีรับใช้ท่านให้ดีที่สุดขอรับ!”“หากท่านไม่ต้องการใช้ข้าก็ปล่อยข้าไปเถิด ข้าจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าท่าน และจะไม่สร้างความเดือดร้อนใด ๆ ให้ท่านแน่นอนขอรับ!”โอวหยางอวี่รีบคุกเข่าลงอ้อนวอนขอความเมตตา!ครั้งก่อน แม้แต่ตอนอยู่บนหน้าผา เขาก็หมดอำนาจแล้ว ได้แต่ถูกขังอยู่ในห้องทุกวันแม้ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นเพราะหวังหยวน แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาเป็นนักโทษ หากไม่สามารถพูดโน้มน้าวหวังหยวนได้ ต่อไปเขาก็คงมีแต่ต้องตายเท่านั้น!วันชื่นคืนสุขผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว!หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ ช่างเป็นคนขี้ขลาดนัก!เพิ่งจะพบหน้ากันก็คุกเข่าขอความเมตตาแล้วหรือ?ครั้งก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2064
หวังหยวนเดินไปหาหลิ่วหรูเยียน แล้วถามด้วยรอยยิ้ม“ข้าจำได้”“เพียงแต่...”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีลังเล ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “เพียงแต่สถานการณ์ตอนนี้ต่างจากตอนนั้น ข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผลและรู้จักกาลเทศะ!”“ในเมื่อตานสยงเฟยมีประโยชน์ต่อท่าน ข้าจะฆ่าเขาเพื่อความสาแก่ใจเพียงครู่เดียวได้อย่างไร?”สุดท้ายหลิ่วหรูเยียนก็รีบวิ่งออกไป ไม่อยากเห็นหน้าตานสยงเฟยอีก!ไม่เช่นนั้นนางเกรงว่าตนเองจะอดใจไม่ไหว ลงมือฆ่าเขาจนทำลายแผนการของหวังหยวน!“เจ้าช่างโชคดี”“ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังรักษาหัวไว้บนบ่าได้”หวังหยวนมองตานสยงเฟยด้วยสายตาเย็นชา ไม่ได้เอ่ยคำใด แล้วเดินออกไปข้างหลังมีเพียงเสียงหัวเราะอันน่ารังเกียจของตานสยงเฟยในเมื่อเขามีไพ่ตายอยู่ในมือก็ไม่ต้องกลัวตาย!สักวันหนึ่ง เขาจะต้องเป็นอิสระ!...“ช้าก่อน!”หลังจากออกจากคุกแล้ว หวังหยวนก็รีบวิ่งตามหลิ่วหรูเยียนไปหลิ่วหรูเยียนหันกลับมามองหวังหยวน แล้วถามด้วยความสงสัยว่า “มีเรื่องอะไรอีกหรือ?”“ข้าแค่อยากถามเจ้าว่า ในบรรดาคนของพรรคทมิฬที่พวกเราจับมาได้มีคนระดับสูงคนอื่น ๆ อีกหรือไม่?”พรรคทมิฬมีรากฐานที่แข็งแกร่ง มีสาวกมากมาย แสดงว่าคงคนม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2063
ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็หัวเราะลั่น ปรากฏว่าเป็นเช่นนี้เอง!“ดูเหมือนว่าข้ายังมีประโยชน์อยู่บ้าง สิ่งที่เจ้าต้องการคือทรัพย์สมบัติของข้างั้นหรือ?”“แต่ก็ดี พวกเรามาทำข้อตกลงกัน!”“หากเจ้าปล่อยข้าไป ทรัพย์สมบัติและทรัพยากรทั้งหมดของข้าจะเป็นของเจ้า แต่หากเจ้าไม่ยอมรับข้อเสนอ เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้สิ่งเหล่านั้น!”ตานสยงเฟยกล่าว พร้อมกับจ้องหน้าหวังหยวน“จริงสิ”“หลิ่วหรูเยียนกลายเป็นคนของเจ้าแล้ว หากเจ้าไม่เชื่อคำพูดข้าก็ลองถามนางดู ว่าทรัพย์สมบัติของข้ามากมายมหาศาลจริงหรือไม่!”“ถามดูก็รู้ผล!”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างมั่นใจเหตุผลที่เขาสามารถสร้างพรรคทมิฬและรวบรวมสาวกมากมายจนมีอิทธิพลในดินแดนทั้งเก้าได้ ก็เพราะเขามีทรัพย์สมบัติมหาศาล!แม้ว่าจะเทียบกับหวังหยวนไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ใช่ธรรมดาอย่างแน่นอน!อย่างน้อยในดินแดนทั้งเก้าก็ยังมีที่ให้เขายืนหยัดในฐานะผู้นำ!หลิ่วหรูเยียนที่ยืนอยู่ข้างหลังหวังหยวนกำหมัดแน่น ไม่เอ่ยคำใด แต่ทุกคนต่างก็สัมผัสได้ถึงความโกรธของนาง!ความแค้นเพราะบิดาถูกสังหารนั้นไม่อาจลืมเลือน!ศัตรูอยู่ตรงหน้า แต่นางกลับทำอะไรไม่ได้ ช่างไร้ความสามารถ!“เขาพูดจริงหรือ?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2062
หลายปีมานี้นางเชื่อคำพูดของตานสยงเฟยมาโดยตลอด คิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า แม้กระทั่งเกลียดชังบิดามารดาของตนเองด้วยซ้ำ!เหตุใดพวกเขาจึงทอดทิ้งนาง?ทำให้นางต้องระหกระเหินมานานหลายปี!แต่ทั้งหมดนี้กลับเป็นคำโกหกของตานสยงเฟย บิดามารดาของนางไม่ได้ทอดทิ้งนาง แต่ถูกตานสยงเฟยฆ่าตายต่างหาก!บัดนี้เมื่อความจริงปรากฏ นางจึงอยากไปเคารพหลุมศพของพวกเขา!เป็นการแสดงความกตัญญูและทำให้หมดห่วง“เป็นเช่นนี้เอง”หวังหยวนพยักหน้า“ได้!”“ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าจะพาเจ้าไปที่คุกเอง”“เพื่อป้องกันไม่ให้ตานสยงเฟยใช้อุบายอันใด”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีแปลกไป อาจจะถูกตานสยงเฟยชักจูงได้หลิ่วหรูเยียนไม่ได้ปฏิเสธ นางพยักหน้า หวังหยวนจึงพานางไปที่คุกที่จวน ทุกคนยังคงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน!ภายในคุกเนื่องจากตานสยงเฟยและพรรคพวกล้วนเป็นคนชั่ว หวังหยวนจึงสั่งให้ขังพวกเขาไว้ที่ชั้นใต้ดินของคุกที่นี่มักจะใช้ขังนักโทษอุกฉกรรจ์ยิ่งไปกว่านั้น การจะหนีออกไปจากที่นี่ก็ช่างยากเย็นพอ ๆ กับการปีนสู่สวรรค์!“หวังหยวน!”“ข้าสำนึกผิดแล้ว ขอท่านปล่อยข้าไปเถิด!”“ต่อไปนี้ข้ายินดีอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน!”“
