Share
บทที่ 446
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 447
เอ้อหู่พูดตะกุกตะกัก “#หลง #มี อย่ามา!”เขาเพิ่งเรียนรู้การอ่านตัวอักษรเมื่อไม่นานมานี้ แต่เขาก็ยังไม่สามารถจำตัวอักษรทั้งหมดที่ขีดเส้นใต้ได้ต้าหู่จำตัวอักษรได้เยอะกว่า “ชิงหลง #มีอันตราย #อย่ามา!”หวังหยวนขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “หุบเขาชิงหลงนั้นมีอันตราย อย่ามา!”ต้าเย่อ่านและเขียนหนังสือในแนวตั้ง!เมื่อครู่นี้เขาเหลือบมองโดยไม่รู้ตัว และเห็นการเขียนบรรทัดในแนวนอนเช่นนี้ เนื่องจากนิสัยการอ่านและการเขียนของเขาในชาติที่แล้วเอ้อหู่จ้องมอง “พี่หยวน จดหมายนี้หมายความว่าอย่างไร? หากดูเผิน ๆ ก็บอกให้ไป แต่ดูดี ๆ กลับไม่อยากให้ไปใช่หรือไม่? แล้วอาเจี้ยนและโจรหญิงหงเยี่ย ก็ไม่ได้อยู่ในขุนเขาเฮยสรงใช่หรือไม่ เหตุใดพวกเขาถึงกลับไปที่หุบเขาชิงหลงอีกแล้ว ที่นั่นเป็นอาณาเขตของชิงเมี่ยนโช่ว!”ต้าหู่ขมวดคิ้ว “พี่หยวน ชิงเมี่ยนโช่วได้ก่อกบฏแล้ว หากอาเจี้ยนอยู่ที่นั่น เหตุใดเขาถึงยอมให้ท่านเสี่ยง ต้องมีบางอย่างผิดปกติกับจดหมายฉบับนี้!”“ข้าเข้าใจ!”สายตาของหวังหยวนเคร่งขรึม “อาเจี้ยนและหงเยี่ยมาถึงหุบเขาชิงหลงแล้ว และจดหมายนี้ถูกส่งมาทีหลัง พวกเขาตกไปอยู่ในมือของชิงเมี่ยนโช่วแล้ว!”ครั้งสุดท้าย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 448
ชิงเมี่ยนโช่วคนนี้คงกินยาผิดไปแล้ว ถึงได้กล้าโจมตีเสนาธิการทหาร นี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายหรือ!เซี่ยซานหู่ก็รีบพูด “ท่านอาจารย์ ข้าก็อยู่ข้างท่านเช่นกันขอรับ!”หวังหยวนหรี่ตายกยิ้ม “เช่นนั้นข้าจะให้พวกเจ้าทำงานบางอย่าง”พวกเขาทั้งสองพูดขณะตัวสั่นเทา “ทำทุกอย่างที่ท่านต้องการขอรับ!”...กัวฉางพาสามคนพ่อลูก ซานฮั่วฉิน ฉินต้าโก่ว และฉินเอ้อร์โก่วไปที่โรงอาหารหลังจากบอกแม่ครัวแล้ว กัวฉางก็พาทั้งสามคนไปยังถังเก็บน้ำที่อยู่ถัดจากโรงอาหารหลังจากเตรียมน้ำร้อนให้สามคนพ่อลูก และหยิบสบู่ออกมา กัวฉางก็สอนวิธีล้างมือให้พวกเขา!ปัจจุบันเป็นธรรมเนียมของหมู่บ้านต้าหวัง ว่าจะต้องล้างมือและใส่ใจเรื่องสุขอนามัยก่อนกินข้าวสามคนพ่อลูกหยิบสบู่มาล้างมือ เมื่อน้ำในอ่างกลายเป็นสีดำ พวกเขาก็ตกตะลึง“สบู่หอมนี้ใช้ง่ายมาก เหตุใดถึงล้างได้สะอาดนัก พวกเจ้าทุกคนใช้สิ่งนี้ล้างหน้าด้วยหรือเปล่า!”ใบหน้าของซานฮั่วฉินเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เมื่อคิดดูแล้ว คนในหมู่บ้านต้าหวังมีมือและใบหน้าที่ขาวสะอาดมากกัวฉางยิ้มอ่อน “นี่ไม่ใช่สบู่หอม แต่เป็นสบู่ที่คิดค้นโดยนายท่าน ซึ่งขายในตลาดในราคาสามตำลึงเงินต่อก้อน!”“
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 449
กัวฉางคลี่ยิ้ม “ไม่ใช่วันพิเศษหรอก นี่คือชีวิตตามปกติของเรา!”“กินเช่นนี้กันทุกวันเลยหรือ?”ซานฮั่วฉินมีสีหน้าไม่อยากเชื่อ ฉินต้าโก่ว และฉินเอ้อร์โก่วก็เต็มไปด้วยความสงสัยเช่นกัน!อาหารนี้อร่อยกว่าที่พวกเจ้าของที่ดินกินเสียอีก คงจะดีไม่น้อยหากคนได้กินข้าวอิ่มทุกวัน จะทำให้ครอบครัวได้กินเนื้อทุกวันเช่นนี้ได้อย่างไร!“ผู้มีพระคุณของข้ากลัวว่าพวกเราจะไม่ยอมกินข้าว จึงสร้างโรงอาหารขนาดใหญ่แห่งนี้ขึ้นมา”กัวฉางอธิบายด้วยรอยยิ้ม “ดูแลอาหารสองมื้อต่อวัน ผักหนึ่งจาน ซุปหนึ่งอย่าง และเนื้ออย่างน้อยสามตำลึง สามารถกินข้าวฟ่างและซาลาเปาไส้เนื้อได้ตามต้องการ”“อ๊ะ!”ซานฮั่วฉินตกตะลึงหากแค่ฟัง พวกเขาคงไม่เชื่อ แต่หลังจากมองพวกชาวบ้านดี ๆ ก็เชื่อทันที!พวกชาวบ้านใบหน้ามีเลือดฝาดและแก้มอ้วน แตกต่างจากคนหิวโหยที่มีร่างผอมกระหร่องทั่วไปฉินต้าโก่วเม้มปาก แล้วพูดว่า “ไม่น่าแปลกใจเลย ที่มีคนมาทำงานให้กับนายท่านหวังมากมาย อาหารอร่อยมาก ต่อให้จะไม่ได้เงินตอบแทนก็จะมาทำงานที่นี่!”ฉินเอ้อร์โก่วก็พยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน“จ่ายเงินให้ทุกคนด้วย!”กัวฉางรีบแก้ไข “ทุกคนที่ทำงานให้กับนายท่านจะได้รับค่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 450
ตอนนี้เขาเรียนรู้ จนสามารถอ่านเขียนได้เกือบร้อยตัวอักษรแล้ว เข้าใจวิชาดาบร้อยศึกและวิชาหอกตระกูลอู๋ ที่ผู้มีพระคุณนำกลับมาจากเมืองแล้วเป็นส่วนใหญ่ “โอ้โห!”ความปรารถนาฉายแววเป็นประกายในสายตาของสามพ่อลูก!ในหมู่บ้านต้าหวัง หากทำงาน ก็จะมีอาหารและเสื้อผ้าเพียงพอ และอนาคตก็เต็มไปด้วยความหวัง!ไม่เหมือนหมู่บ้านบนภูเขาที่มีโจรอยู่ข้างหลัง และมีฝ่ายราชการอยู่ข้างหน้า ครอบครัวของพวกเขาทำงานหนักมาเป็นปี ต้องจ่ายภาษีเยอะ ไม่มีอาหารพอให้อิ่มท้อง ซานฮั่วฉินเม้มปาก แล้วพูดว่า “ข้าอิจฉาพวกเจ้าที่มีพระโพธิสัตว์ที่ดีเช่นนายท่านหวังอยู่ในหมู่บ้าน!”กัวฉางยิ้ม “อย่าอิจฉาพวกเราเลย พรุ่งนี้นายท่านจะไปที่สันเขาเชียนเฮ่อ วันชื่นคืนสุขของพวกเจ้ากำลังจะมาในอีกไม่ช้าแล้ว“เป็นไปได้หรือ?”ซานฮั่วฉินไม่อยากจะเชื่อเลย!พูดตามตรง แม้ว่าชาวบ้านจะรวบรวมหยกน้ำ แล้วขนส่งไปยังเมืองถงมู่และเมืองฝูแต่มากที่สุด พวกเขาก็ได้เพียงอาหารและเสื้อผ้าที่เพียงพอ แต่คงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้ชีวิตแบบคนในหมู่บ้านต้าหวังเช่นนี้ เพราะต้องผ่านอาณาเขตของโจรผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสาม ได้แก่ขุนเขาเฮยสรง สันเขาไป๋หู และหุบเขาชิงหลง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 451
“ยืมชุดเกราะ!” นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลย ผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุนกำลังลังเล แต่เมื่อเห็นแววตาเสียดสีของผู้ตรวจการสวี่ที่มองเขาราวกับว่าเป็นคนโง่เขลา เขาจึงพยักหน้าอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “ไม่ทราบว่าคุณชายต้องการเท่าไหร่ ข้าจะให้คนไปเอามาอย่างสุดความสามารถ” หวังหยวนเลิกคิ้วแล้วพูดว่า “ข้าขอเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบคู่ก็พอแล้ว!” ที่ว่าการอำเภอก็ไม่มีเกราะที่ดีเช่นกัน ล้วนเป็นเกราะหนังที่มีแผ่นเหล็กอยู่ข้างใน ทว่าก็สามารถป้องกันโจรภูเขาได้ดี “ไม่มีปัญหา คุณชายโปรดรอสักครู่!” หลังจากตอบในหนึ่งลมหายใจ ผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุนก็รู้สึกผ่อนคลายและรีบไปเอาชุดเกราะ เมืองฝูตั้งอยู่ที่ชายแดน นอกเหนือจากการจ่ายภาษีทุกปีแล้ว ยังรับผิดชอบในการผลิตดาบ ปืน คันธนู และชุดเกราะอีกด้วย เมื่อรวมของโกดังของที่ว่าการอำเภอกับกองทหารรักษาการณ์เข้าด้วยกัน ก็สามารถชดเชยสิ่งนี้ได้ ผู้ตรวจการสวี่ก็กล่าวทักทายแล้วจากไป! กลุ่มคนขับรถช้า ๆ ไปยังที่ว่าการอำเภอ! แต่ก่อนที่จะขับไปยังที่ว่าการอำเภอได้ รถม้าแสนสวยคันหนึ่งก็ขับเข้ามา และคนขับคือหูเทียน! “คุณชาย!” ม่านในรถม้าถูกเปิดออก จากนั้นหูเมิ่งอิ๋งก็อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 452
มีสาวงามยืนอยู่ข้างหลัง! หูเมิ่งอิ๋งกล่าวด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล “คุณชาย ท่านไม่จำเป็นต้องไปเสี่ยง ให้ข้าไปที่หุบเขาชิงหลง และขอให้เขามอบตัวลุงเจี้ยนออกมาได้อย่างแน่นอน” นางรู้ว่าเหลิ่งอวิ๋นคิดอย่างไรกับนาง ทว่านางคิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นคนขี้หึงมากจนจัดการกับคุณชายด้วยเหตุผลเช่นนี้ “ไม่ได้!” หวังหยวนส่ายหัวโดยไม่ลังเล “หากเจ้าไปที่หุบเขาชิงหลง เขายังจะปล่อยเจ้ากลับอีกเหรอ?” หูเมิ่งอิ๋งตกตะลึงอยู่กับที่! ด้วยนิสัยของเหลิ่งอวิ๋น เขาสามารถทำสิ่งนี้ได้จริง ๆ บังคับกักขังนางไว้ในหุบเขาชิงหลง หวังหยวนกล่าวว่า “เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว ข้าจะช่วยลุงเจี้ยนออกมาได้อย่างแน่นอน" หูเมิ่งอิ๋งพูดอย่างเป็นกังวล “แต่เขามีโจรภูเขาหลายพันคนที่สามารถฆ่าโดยไม่กระพริบตา ท่านมีเพียงประมาณสองร้อยคนเท่านั้น แล้วจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้อย่างไร” “โจรภูเขาล้วนแต่เป็นพวกหัวมังกุฎท้ายมังกร ไม่ว่าจะมีคนมากเท่าไรห่พวกเขาก็ไม่สามารถรวมเป็นหนึ่งได้!” หวังหยวนยิ้มอย่างเหยียดหยาม “เจ้าไม่ต้องกังวล ข้ามีวิธีการแล้ว!” การส่งอู่จั้งโหวและเซี่ยซานหู่ลงมือก่อนคือการเตรียมการล่วงหน้า เพียงแต่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 453
เถียนชียิ้มและพูดว่า “ท่านแม่ทัพโปรดวางใจ ขุนพลหงเยี่ยไม่รู้อย่างแน่นอน ช่วงสองวันนี้นางได้รับเชิญจากเสี่ยวไท่ซุ่ยให้ไปเยี่ยมชมสันเขาไป่หู!” ดวงตาของชิงเมี่ยนโช่วมืดลง “ส่งสหายจากขุนเขาเฮยสรงและสันเขาไป๋หูทั้งหมดไปรับใช้นาง นี่จะช่วยให้นางไม่ต้องไปเดินเตร่รอบ ๆ สันเขาไป๋หู และเฮยสรงซานได้ตลอดทั้งวัน!” เมื่อคำนึงถึงอาหารแล้ว เสี่ยวไท่ซุ่ยและขุนเขาเฮยสรงต่างก็ตกลงที่จะส่งคนไปจัดระเบียบใหม่ ภายในไม่กี่วันคนนับพันก็จะมาถึง เถียนชีตกตะลึง: นั่นคือคนนับพันคนเชียวนะ ใครก็ตามที่สั่งการพวกเขาได้ก็ย่อมมีอำนาจใหญ่เป็นอันดับสองในภูเขา! อาจารย์จ้าวหลังค่อมกล่าวว่า “ท่านแม่ทัพ ท่านอย่าทำเช่นนั้นเด็ดขาด อำนาจทางการทหารเป็นเรื่องของชีวิตและความตาย มันจะต้องอยู่ในกำมือของเรา ขุนพลหงเยี่ยเพิ่งมาถึง และนางอาจจะไม่ได้มีจิตใจเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเรา เราจะมอบคนนับพันคนให้นางสั่งการได้อย่างไร!” “ท่านอาจารย์ไม่ต้องกังวล ปล่อยให้นางสั่งหารสักสองสามวัน นางยังไม่สามารถนำกองทหารออกไปได้” เหลิ่งอวิ๋นเปลี่ยนเรื่อง “ท่านอาจารย์ เขียนจดหมายอีกฉบับถึงเจ้าไก่อ่อนนั่น เขาอยากซื้อหินแก้วนั้นไม่ใช่หรือ? ให้เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 454
อู่จั้งโหวพูดประจบ จากนั้นจึงเปลี่ยนเรื่องและพูดว่า “ครั้งนี้ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อตามหาน้องสาวเท่านั้น ข้ามาเพื่อหาวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ด้วย!” ฉางเฟิงตกตะลึง “วีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่?” อู่จั้งโหวพูดเสียงดัง “เขาเป็นทหารผ่านศึกในชุดเกราะทมิฬ ไม่นานมานี้ ตามคำร้องขอของแม่ทัพหนุ่ม เขาได้ไปที่สนามรบทางตอนเหนืออีกครั้ง และใช้หน้าไม้ยักษ์ยิงอ๋องถูหนานจนตาย” “อะไรนะ วีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่ยิงอ๋องถูหนานจนตาย เขาอยู่ที่ไหน!” กลุ่มโจรภูเขากำลังเดือดพล่าน พวกเขาเกลียดนายพลและทหารที่ล้อมปราบพวกโจรภูเขา แต่พวกเขายังคงชื่นชมกองทัพชุดเกราะทมิฬที่สามารถกวาดล้างชาวหวง กลุ่มหมาป่า กลุ่มคนป่าเถื่อน และคนต่างถิ่นจากก้นบึ้ง โดยเฉพาะวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่สังหารอ๋องถูหนานได้! “ในเมื่อน้องสาวของข้าอยู่ที่นี่ พวกเจ้าก็น่าจะเคยเห็นเขาเหมือนกัน!” อู่จั้งโหวพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “เขาคือบุรุษที่อยู่กับน้องสาวของข้า เดิมทีเขาเป็นองครักษ์ของแม่ทัพมู่ซึ่งอยู่อันดับที่สามสิบแปด นามสกุลเขาคือผิง และชื่อของเขาคือเจี้ยน!” “เป็นเขาเหรอ?” โจรภูเขาหลายคนนึกขึ้นได้! โจรภูเขาบางคนที่เข้าร่วมในการปิดล้อม และสังห
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
