บทที่ 369

เท่ากันกับหวังหานซานที่มีเงินห้าหรือหกกว้านต่อเดือน ชีวิตก็อยู่ได้ไม่ลำบากอีกแล้ว

ทหารผ่านศึกชุดเกราะทมิฬหัวเราะเบา ๆ อย่างเขินอายเล็กน้อย แต่ก็มีความสุขมากเช่นกัน

ความอกตัญญูนั้นมีอยู่สามประการ ข้อที่หนักหนาสาหัสที่สุดก็คือการไม่มีทายาทไว้สืบสกุล ใครล่ะจะอยากอยู่เป็นโสด ถ้าได้มีเมียแล้วให้กำเนิดลูกตัวอ้วน ๆ ได้?

"...เอาล่ะ ทุกคนไปทำธุระเถอะ ข้าจะไปหาแขกที่ไม่ได้รับเชิญ!"

หลังจากพูดอีกนิดหน่อย หวังหยวนก็เดินไปหาพวกเขาทั้งสองไม่ให้ทหารผ่านศึกชุดเกราะทมิฬติดตามไปด้วย

“เจ้าคนชั่ว แนะนำคนตั้งเยอะตั้งแยะ แต่เจ้าไม่แนะนำข้าเลย เจ้าดูถูกคนอื่น!”

หงเยี่ยรู้สึกว่าตัวเองได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างออกไป ปากเล็ก ๆ นั่นบ่นงอนยืดยาวจนแทบจะแขวนหม้อน้ำมันไว้ได้แล้ว

ชาวบ้านยังสงสัยอยู่ว่าสาวสวยคนนี้คือใคร แต่พวกเขาไม่ได้ถามออกไป

พี่หยวนจะบอกสิ่งที่พวกเขาควรรู้

ชาวบ้านเริ่มจัดที่พักและที่พักให้กับทหารผ่านศึกทั้งหลาย!

ป้าหงยิ้มและพาหงเยี่ยและหูเมิ่งอิ๋งไปที่บ้านของหวังหยวน

หลังจากที่พี่ชายซื่อหานพานางไป นางก็กังวลว่าเสี่ยวหยวนจะไม่มีใครดูแล แต่ตอนนี้มีหญิงสาวสองคนปรากฏตัวขึ้น คนหนึ่งสวยกว่าอีก